پاورپوینت کامل وقف و قاعدّ? تکریم انسان‌ها ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وقف و قاعدّ? تکریم انسان‌ها ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وقف و قاعدّ? تکریم انسان‌ها ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وقف و قاعدّ? تکریم انسان‌ها ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

شادروان گلزاده غفوری چند متن دیگر فقهی شیعی و یک متن فقهی سنی را نیز در اختیار من گذاشتند و توصیه کردند پاره‌ای از قسمت‌های آنها را که مربوط به وقف مال برای استفاده غیرمسلمانان است، ترجمه کنم و این هم حاصل کار:

شادروان گلزاده غفوری چند متن دیگر فقهی شیعی و یک متن فقهی سنی را نیز در اختیار من گذاشتند و توصیه کردند پاره‌ای از قسمت‌های آنها را که مربوط به وقف مال برای استفاده غیرمسلمانان است، ترجمه کنم و این هم حاصل کار:

وقف بر غیرمسلمانان در کتاب جواهرالکلام

در این مورد که نمی‌توان مالی را برای استفاده کافر حربی وقف کرد، مناقشه کرده‌اند؛ زیرا:

۱- بسیاری از فقیهان متقدّم، حکم به جایز بودن وقف برای استفاده کافران را مطلق دانسته‌اند که شامل کافر حربی نیز می‌شود. بلکه در مجمع‌البیان می‌خوانیم: «فقیهان اجماع کرده‌اند بر اینکه مسلمانان می‌توانند در حق هر کس از کافران حربی که بخواهند، نیکی کنند؛ چه از خویشان آنان باشد و چه از غیر خویشان.»

۲- بر طبق حدیث معصوم: «آنچه را وقف می‌شود، در مورد آنها باید به همان ترتیبی که واقف مقرر داشته، عمل کرد» و نصوصی مانند آن.

۳- در ترغیب به احسان و نیکوکاری ـ از جمله در حق خویشاوندان ـ دستورهای متعددی از ناحیه شرع رسیده که مطلق است و شامل کافر حربی هم می‌شود.

۴- نیکوکاری موجب نرم شدن دل مخالفان و گرایش آنان به اسلام است.

۵- بر طبق حدیث معصوم: آب رساندن به هر تشنه‌ای (برآوردن حاجت هر نیازمندی) ثواب دارد.

اما اینکه از مُوادّه (پیمان دوستی داشتن) با کافران حربی منع شده، دلیل بر حرمت مطلق مراوده با آنان و وقف به نفع آنان نیست؛ زیرا این منع، مربوط به آنجاست که ایشان را در مقام دشمنی و محاربه با مسلمانان تقویت نماید، نه در همه موارد و به صورت مطلق. و اگر مراوده به صورت مطلق حرام بود، باید گفتگو و تحصیل آشنایی با آنان نیز حرام باشد که چنین نیست.

صاحب جواهر پس از توضیحات یادشده، به مناقشه در آن می‌پردازد ـ که پاسخ آن مناقشه در کتاب سید فقیه یزدی آمده است و آوردیم ـ سپس می‌نویسد:

صاحب جواهر و وقف بر غیرمسلمانان اهل ذمّه

برخی مانند شیخ مفید و شیخ طوسی وقف بر غیرمسلمانان ذمّی را که از نزدیکان واقف مسلمان باشند، جایز دانسته‌اند؛ اما اینکه جایز است مسلمانان اموالی را برای استفاده فرد غیرمسلمان ذمّی وقف کنند ـ هرچند خویشاوندشان نباشدـ نظریه‌ای است که در کتب علامه حلّی (تذکره و تبصره و یک موضع از تحریر) بدان تصریح شده است، نیز در «شرایع» از محقّق حلّی و «دروس» از شهید اول و «مسائل» ابن‌طی (از فقیهان سده نهم ق) و «ایضاح‌النافع» از شیخ ابراهیم قطیفی، بلکه می‌توان گفت: لازمه اعتقاد به جواز صدقه دادن به ذمّیان ـ که در مسالک تألیف شهید ثانی مشهورترین قول مقبول به شمار آمده ـ تجویز وقف به نفع آنان است، بلکه در کفایه (از محقّق سبزواری) قول به جواز وقف را قول مشهور شمرده، بلکه گفته می‌شود تنها فقیه مخالف با جواز وقف، ابن‌أبی‌عقیل است. و پاسخ او را از نصوصی که دالّ بر جواز آن است، می‌توان دریافت، علاوه بر:

۱- عام بودن نصوصی که در باب وقف وارد شده؛

۲- عام بودن اوامر شارع درباره احسان و نیکوکاری ـ از جمله در حق خویشاوندان ـ و جز اینها؛

۳- آیه قرآن که حاکی است خداوند مسلمانان را از نیکی‌کردن در حق غیرمسلمانان غیرمحارب بازنمی‌دارد (الممتحنه، ۸)؛

۴- اجماع بر اینکه جایز است فرد مسلمان ـ وصیتی به نفع غیرمسلمانان بنماید ـ و نصوصی که این نظریه را تأیید می‌کند؛

۵- آنچه از مجمع‌البیان در باب اجماع بر جواز نیکوکاری حتی در حق کافر حربی نقل کردیم؛

۶- دلایلی که حاکی است احسان و نیکی در حق دیگران، راهی برای تقرّب به خداست، وقتی وقف بر غیرمسلمانان را در بر بگیرد، می‌توان آن را هم راهی برای تقرّب محسوب داشت و بالضروره هیچ مانعی نیز در این مورد وجود ندارد؛

۷- وقف بر غیرمسلمانان مانند صدقه دادن به ایشان است که تردیدی در جواز و بلکه فضیلت آن نیست.

صاحب جواهر این حدیث مرسل را نیز می‌آورد: «صفیّه همسر پیامبر(ص) مالی را برای استفاده برادر یهودی خود وقف کرد و پیامبر(ص) عمل وی را تنفیذ و تصویب نمود.»

وقف بر غیرمسلمان غیرخویشاوند

صاحب جواهر می‌نویسد: «کسانی که با استناد به حدیث مذکور (عمل صفیّه و…) وقف بر غیرمسلمانان را فقط در مورد غیر مسلمانانی که خویشاوند واقف باشند صحیح می‌دانند، نظریه سستی اختیار کرده‌اند؛ زیرا دلیل استواری بر اختصاص این حق به خویشاوند وجود ندارد و بیگانه را نیز شامل می‌شود. هرچند وقف بر خویشاوند غیرمسلمان ـ که مصداق صله رحم است ـ ثوابش بیش از وقف بر غیرمسلمان بیگانه است؛ و شاید بتوان گفت فقیهانی مانند مفید و طوسی و ابوالصلاح و ابن‌حمزه و ابن‌زهره و ابن‌ادریس نیز خواسته‌اند بگویند «وقف بر خویشاوند غیرمسلمان صحیح است» نه اینکه بر غیرخویشاوند صحیح نیست. و در این صورت، نظریه ایشان با آنچه مقبول ما و دیگران است ـ جواز وقف بر غیرمسلمان ذمّی اعم از خویشاوند و بیگانه ـ منافاتی ندارد. نیز اینکه در قرآن (لقمان، ۱۵) مقرر شده است که مسلمانان با پدران و مادران غیرمسلمان خود احسان نمایند، دلیل بر آن نمی‌شود که مسلمانان اموال خود را فقط برای پدران و مادران غیرمسلمان خود بتوانند وقف کنند، نه برای غیرمسلمانان دیگر.»

در پایان نیز دلایلی را که یکی از فقیهان بر صحیح نبودن وقف بر غیرمسلمان آورده، رد می‌کند و می‌نویسد: برای اثبات صحیح بودن این وقف، کافی است گفته شود:

۱- وقف عقدی است که برای هر مقصود مشروعی باشد، مطلقا مستحب است.

۲- وقف بر غیرمسلمانان، مصداق صدقه جاریه است و اوامری که از ناحیه شرع به صدقه دادن رسیده، شامل آن نیز می‌شود و از این لحاظ تفاوتی میان صدقه‌دادن به مسلمان و غیرمسلمان نیست، خصوصا وقتی این حدیث را در نظر بگیریم که: آب دادن به هر تشنه‌ای (برآوردن حاجت هر نیازمندی) ثواب دارد.

۳- اوامر شرع درباره احسان و نیکوکاری در حق همگان؛ و نیز آیه ۸ از سوره ممتحنه کافی است که مسلمانان را ترغیب کند به غیرمسلمانان احسان نمایند و با ایشان رفتاری عادلانه و مودّت‌آمیز داشته باشند؛ زیرا خداوند ـ همان‌گونه که در سوره بقره آیه ۱۹۵ و سوره نحل آیه ۹۰ آمده ـ دادگران و احسان‌کنندگان را دوست دارد و فرمان به احسان و نیکوکاری می‌دهد.

وقف بر معابد غیرمسلمانان

نیز صاحب جواهر می‌نویسد: به نظر شهید ثانی «اگر مسلمانان مالی را برای بازسازی و تعمیر معابد غیرمسلمانان وقف کنند تا هزینه شود، صحیح است.» پس این قول را مورد مناقشه قرار می‌دهد؛ هرچند تکرار می‌کند که استحباب وقف بر غیرمسلمانان ذمّی برای تأمین مصالح آنان، همچون ساختن خانه برای ایشان درخور مناقشه نیست.۱۸

در مورد صحت عمل مسلمانان در وقف اموال برای هزینه‌های مشروع معابد غیرمسلمانان، قبلا نظریه شیخ طوسی و ابن‌قدامه را آوردیم. صاحب جواهر۱۹ نظر محقق حلّی را نیز این‌گونه توضیح می‌دهد که: اگر فرد مسلمان مالی را