پاورپوینت کامل داستان یک انقلاب سرد ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل داستان یک انقلاب سرد ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل داستان یک انقلاب سرد ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل داستان یک انقلاب سرد ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

بسیاری از مورخان انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ میلادی روسیه را بزرگترین رویداد قرن بیستم و بزرگترین انقلاب سیاسی-اجتماعی تاریخ دانسته‌اند. نه‌تنها به این علت که وسیع‌ترین و پرجمعیت‌ترین امپراطوری وقت جهان را ظرف تنها چندماه توسط توده‌های عظیم کارگری، روستایی و سربازان شورشی از بیخ و بن برکند، بلکه به سبب تغییرات گسترده و دامنه‌داری که بر سیر وقایع تاریخ جهان برجای گذاشت.

صد سال از بزرگترین رویداد سیاسی قرن بیستم در وسیع‌ترین امپراطوری جهان گذشت

بسیاری از مورخان انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ میلادی روسیه را بزرگترین رویداد قرن بیستم و بزرگترین انقلاب سیاسی-اجتماعی تاریخ دانسته‌اند. نه‌تنها به این علت که وسیع‌ترین و پرجمعیت‌ترین امپراطوری وقت جهان را ظرف تنها چندماه توسط توده‌های عظیم کارگری، روستایی و سربازان شورشی از بیخ و بن برکند، بلکه به سبب تغییرات گسترده و دامنه‌داری که بر سیر وقایع تاریخ جهان برجای گذاشت. این انقلاب به‌خاطر آرمان‌هایی که ادعا می‌کرد مبلغ و مروج آنهاست در ابتدا مورد استقبال و تحسین گسترده ملت‌ها و جوامع زیرسلطه و حتی بخش بزرگی از روشنفکران غربی قرار گرفت؛ اما بزودی با پخش اخبار مربوط به خشونت و سرکوب گسترده، تصفیه‌های خونین و بی‌رحمانه و دخالت و دست‌اندازی پایان‌ ناپذیر در امور کشورهای دیگر، روشن شد بهشتی که وعده‌اش داده می‌شد چیزی جز آغاز یک کابوس بزرگ برای روس‌ها و جهانیان نبوده‌ است. این یادداشت داستان خلق انقلابی است که از همان ابتدا جز به مسیر خشونت کور نرفت و تا زمانی که استوار بود، به همان روش پایبند ماند.

نظام سرواژ

مورخان ریشه‌ها و زمینه‌های اصلی انقلاب را در اصلاحاتی می‌دانند که «تزار الکساندر دوم» با هدف نوسازی جامعه روس و به‌عنوان واکنشی در مقابل تغییرات گسترده اجتماعی و اقتصادی انجام داد. وی با این سخن مشهور که «بهتر است سرف‌ها [دهقانان وابسته به زمین]را از بالا آزاد کنیم تا اینکه منتظر بمانیم آنان خود را از پایین آزاد کنند.» فرمان لغو نظام زمین‌داری سنتی موسوم به سرواژ، تشکیل شوراهای محلی و اصلاحاتی در نظام قضایی روسیه را صادر کرد.

الکساندر دوم در زمانی بر تخت نشسته‌بود که در روسیه میلیون‌ها سرف در شرایط اسفباری روزگار می‌گذرانیدند. سرف‌ها از زمان تولد، سرنوشت و تقدیرشان معین بود. براساس قوانین همچون حیوانات مزرعه و سایر دارایی‌های ارباب، با همان زمینی که روی آن‌زاده شده و بر آن کار می‌کردند، خرید و فروش می‌شدند. ارباب می‌توانست آنها را با اسب یا سگی تاخت بزند یا بر سرشان، قمار کند. فرار سرف‌ها از زمین‌های اربابی ممنوع بود و برای فراریان مجازات‌های سختی در نظر گرفته می‌شد، بر صورت دهقانان ناراضی با آهن تفته داغ می‌زدند و بدون نگرانی اعدامشان می‌کردند.

آغاز جنبش‌های اعتراضی

اصلاحات الکساندر دوم به دلایل عدیده‌ای نه‌تنها نتوانست باعث تغییرات بنیادین در اوضاع دهقانان فقیر شود بلکه آشفتگی‌های پیامد آن، نارضایتی مضاعف آنها را در پی آورد. به‌تعبیر نکراسف (شاعر روس): زنجیر سنگین پاره شد؛ اما یک سرش بر فرق مالک فرود آمد و سر دیگرش به فرق دهقان گرفت!» با این حال مدتی طول کشید تا جنبش‌های اعتراضی به‌وسیله برخی از روشنفکران روسی که اعتقادات سوسیالیستی داشتند سازمان داده شود.با آموزه‌های روزنامه‌نگاری به نام «الکساندر هرزن» بود که جنبشی موسوم به «مردم گرایی» (نارودنیک) به وجود آمد. دانشجویان انقلابی هوادار او چنان مشتاق رساندن پیام جنبش به دهقانان بودند که به روستاها رفته، مانند دهقانان لباس می‌پوشیدند و سعی می‌کردند در دل سرف‌ها، احساسات انقلابی بدمند. آنها دهقانان را تحریک می‌کردند که برای به دست آوردن حقوق خود تبرهایشان را به دست گیرند. در مقابل، دولت مخالفت‌ها و شورش‌ها را به هیچ رو تحمل نمی‌کرد و آنها را با خشونت تمام سرکوب می‌کرد. سرکوب شدید و خونین، دانشجویان و روشنفکران روس را به سمت مارکسیست – لنینیست‌هایی سوق داد که هرزن و هوادارانش را با لقب کنایه‌آمیز «سوسیالیست‌های تخیلی» که به جای تکیه بر نیروهای انقلابی واقعی (کارگران صنعتی)، امید واهی به نیروهای هوادار ارتجاع (دهقانان) بسته‌اند به تمسخر می‌گرفتند.

روسیه در آغاز قرن بیستم یکی از قدرت‌های صنعتی جهان نیز محسوب می‌شد. سطح پایین دستمزدها در کنار وجود منابع معدنی ارزان و فراوان، این کشور را به یکی از جذابترین مقصدها برای سرمایه‌گذاران اروپایی تبدیل کرده‌ بود. جمعیت کارگران صنعتی به بیش از ۳ میلیون نفر رسید و این تعداد کارگر فقیر که عمدتاً در چند مرکز صنعتی در اطراف شهرهای بزرگ روسیه جمع شده بودند، فرصتی طلایی جهت تبلیغات و جذب هوادار در اختیار مارکسیست‌هایی قرار داد که کارگران شهری (پرولتاریا) را محرک اساسی پیشرفت می‌دانستند.

اصلاحاتی که به بن‌بست رسید

با آنکه الکساندر دوم بدرستی دریافته بود نوسازی روسیه و انجام اصلاحات، تنها راه نجات کشور و سلطنت در مقابل موج تغییرات است اما اصلاحات نتوانست نتایج ملموسی در وضعیت اقتصادی و اجتماعی توده‌های مردم به وجود آورد. بالا گرفتن تنش‌ها، به ترور امپراطور منجر شد و در پی آن، فرزندش الکساندر سوم بر تخت نشست.

در دوران او بود که فعالیت گروه‌های مارکسیست در مراکز صنعتی اوج گرفت و با بر تخت نشستن فرزندش «نیکلای دوم»، حکومتی که بنا داشت با انجام اصلاحاتی کنترل شده ضمن تضعیف موقعیت اشراف زمین‌دار به نفع تمرکز هرچه بیشتر قدرت در دستان امپراطور؛ وفاداری دهقانان از سلطنت را نیز برای دهه‌ها تضمین کند، در یک بازه زمانی ۱۰ساله، دچار چنان بحران‌های بزرگی شد که لاجرم کار به انقلاب و قتل عام همه اعضای خانواده سلطنتی کشید.

نخستین بحران در جنگ با ژاپن بر سر حوزه نفوذ استعماری در شبه جزیره کره به وجود آمد. در حالی که حتی بدبین‌ترین افراد هم گمان شکست یک امپراطوری معظم در جنگ با کشوری کوچک و گمنام از شرق را نداشتند؛ روس‌ها با تلفاتی سنگین جنگ را باختند و مجبور به امضای معاهده‌ای شدند که براساس آن از همه ادعاها بر سر منچوری و شبه جزیره کره دست می‌کشیدند. این تحقیر بزرگ، اعتبار امپراطور را در چشم مردم روسیه به کلی زایل کرد و در حالی که مشکلات روزافزون اقتصادی، کشور را به مرز انفجار رسانده‌بود، مخالفان فرصت را غنیمت دانسته، تبلیغات دامنه‌داری درباره بی‌کفایتی سلطنت در اداره امور صورت دادند. با وجود این، اتحادیه‌های کارگری هنوز در اختیار کسانی بود که مواضع مسالمت‌جویانه‌ای نسبت به حاکمیت داشتند و تلاش می‌کردند اعتراضات کارگری را در چارچوب مطالبات اقتصادی و رفاهی حفظ کنند. اما سلسله اعتراضات و اعتصاباتی شروع شد که در نهایت به یک راهپیمایی عظیم به سمت کاخ سلطنتی منجر شد. نیروهای گارد با کشتار معترضین آخرین امیدها به اصلاحات و پیدا شدن گوشی شنوا در حاکمیت نسبت به مطالبات مردم را از بین بردند و از آن تاریخ به بعد، تنها نیروها و جریان‌هایی که آشتی‌ناپذیری و انقلاب به قصد سرنگونی نظام حاکم را تبلیغ می‌کردند مورد اقبال قرار گرفتند.

تزار که متوجه عمق نارضایتی‌ها‌ شده بود بسرعت فرمانی مبنی بر اعطای آزادی‌های فردی و اجتماعی و همچنین تشکیل مجلس دوما صادر کرد ولی طبع مستبد او اجازه نداد دوما هرگز به بیش از یک مجلس مشورتی تبدیل شود: «شنیده‌ام اخیراً بعضی افراد خیال