پاورپوینت کامل ادبیات تطبیقی فارسی ـ انگلیسی ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ادبیات تطبیقی فارسی ـ انگلیسی ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ادبیات تطبیقی فارسی ـ انگلیسی ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ادبیات تطبیقی فارسی ـ انگلیسی ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

نویسندگان انگلیسی از قرن شانزدهم و نویسندگان آمریکایی از قرن هجدهم با فرهنگ و تمدن ایران، قبل و بعد از اسلام آشنا شدند. ترجمه آثار ادبی انگلیسی به فارسی از اواخر قرن نوزدهم و ترجمه آثار ادبی آمریکایی از اوایل قرن بعد و سپس به صورت گسترده‌تری بعد از جنگ دوم جهانی، آغاز شد و آثار بدیعی پدید آورد. در طی این مدت تأثیر ترجمه ادبیات آمریکا در زبان نویسندگان ایرانی، موجب آفرینش آثار با ارزشی شد و این روند تأثیرپذیری نویسندگان ایرانی در سالهای پس از انقلاب نیز ادامه یافت.

نویسندگان انگلیسی از قرن شانزدهم و نویسندگان آمریکایی از قرن هجدهم با فرهنگ و تمدن ایران، قبل و بعد از اسلام آشنا شدند. ترجمه آثار ادبی انگلیسی به فارسی از اواخر قرن نوزدهم و ترجمه آثار ادبی آمریکایی از اوایل قرن بعد و سپس به صورت گسترده‌تری بعد از جنگ دوم جهانی، آغاز شد و آثار بدیعی پدید آورد. در طی این مدت تأثیر ترجمه ادبیات آمریکا در زبان نویسندگان ایرانی، موجب آفرینش آثار با ارزشی شد و این روند تأثیرپذیری نویسندگان ایرانی در سالهای پس از انقلاب نیز ادامه یافت.

کریستوفر مارلو۱ (۱۵۶۴ ـ ۱۵۹۳) نویسنده انگلیسی که در عصر خویش نمایشنامه‌نویس بزرگی بود، نخستین تراژدی‌اش را درباره تیمورلنگ نوشت (۱۵۸۷). در قرن هجدهم، ویلیام کالینز۲ با نشر شبانی‌های فارسی (۱۷۴۲) که بعدها آن را با عنوان «شبانی‌های شرقی» (۱۷۵۷) هم منتشر کرد، راه را برای جنبش رمانتیک در کشور خود گشود. شاعر و نویسنده هم‌عصر او، والتر ساویچ لندر۳ (۱۷۷۵ـ ۱۸۳۸)، داستانی شرقی به‌نام گبیر۴ (۱۷۹۸) نوشت که درباره مسلمانان اسپانیاست؛ اما این اسم شکل تحریف‌شده کلمه فارسی «گبر» است که در آن زمان ترکان عثمانی آن را در اروپا به معنی «کافر» به کار می‌بردند. در قرن بعد، لُرد بایرون (۱۷۸۸ ـ ۱۸۲۴) هم شعری، با عنوان جیائور ۵ (۱۸۱۳) که باز همان کلمه تحریف‌شده «گبر» است، منتشر کرد که قهرمانش زنی به نام لیلاست.

در نیمه دوم همین قرن، ادبیات فارسی جایگاه خود را در ادبیات انگلیس، با ترجمه رباعیات خیام (۱۸۵۹) به قلم ادوارد فیتزجرالد (۱۸۰۹ـ ۱۸۸۳) باز کرد و سخت مورد توجه نویسندگان و گویندگانی چون ریچارد برتن،۶ چارلز سوینبورن،۷ دانته روستی،۸ جیمز راسل لاول۹ و آلفرد تنیسون۱۰ قرار گرفت.

در قرن بیستم، لارنس هاوسمن،۱۱ نویسنده‌ای که شهرت چندانی نداشت و آثارش به سبب قلم تند و زنند در انگلستان ممنوع بود، ولی در آمریکا خوانندگان بسیار داشت، نمایشنامه ستاره‌ای از مشرق را نوشت و در آن سفر ناصرالدین‌شاه و ملیجک را به لندن با طنزی گزنده وصف کرد. برتراند راسل در «تاریخ فلسفه غرب» (۱۹۴۶) به شاعران ایرانی پرداخت و آلدوس هکسلی۱۲ در حکمت خالده۱۳ خود (۱۹۴۵) بیشتر به اشعار مولوی استشهاد کردتا به ویلیام شکسپیر که البته این امر با رویداد بزرگ ادبی ترجمه‌ مثنوی معنوی به زبان‌انگلیسی، در هشت مجلد (از ۱۹۲۴ تا ۱۹۴۰)، به قلم رینولد آلن نیکلسون، بی‌ارتباط نبود. حتی در آثار سرگرم‌کننده‌ای مانند «ده سیاهپوست کوچولو» (۱۹۳۹م) از آگاتا کریستی، ایران موضوع داستان است. «خانه‌ای در شیراز» هم یکی دیگر از آثار این نویسنده است.

ادبیات آمریکا از ابتدا تا قرن نوزدهم متأثر از ادبیات انگلیسی بود،‌ اما این امر باعث آن نشد که نویسندگان و گویندگان آمریکایی از نویسندگان کلاسیک فرانسه در قرن هفدهم تأثیر نپذیرند، خاصه آنکه بعضی از این نویسندگان کلاسیک مضامین آثار خود را از تاریخ ایران باستان اخذ می‌کردند. توماس گادفری۱۴ که به گفته استادش، ویلیام اسمیت، نبوغ متعالی و جسورانه‌ای داشت، اولین نمایشنامه کامل انگلیسی خود را در آمریکا، در سال ۱۷۵۹ به نام «شاهزاده پارت» نوشت. این نمایشنامه که در سال ۱۷۶۵ انتشار یافت، دو سال بعد در فیلادلفیا، به اهتمام هنرپیشگان حرفه‌ای به روی صحنه برده شد.

در ربع اول قرن نوزدهم‌، ادگار آلن پو نخستین مجموعه اشعار خود را با عنوان «تیمور لنگ» (۱۸۲۷) منتشر کرد که به سعی شارل بودلر، ابتدا در فرانسه و بعدا در اروپا شناسانده شد. در اواخر همین قرن، رالف والدو امرسون بنیانگذار مکتب «استعلاگرایی»۱۵ که با فلسفه و ادبیات شرق از طریق آثار خاورشناسان فرانسوی، انگلیسی و به‌ویژه ژوزف فون‌هامر اتریشی آشنا شده بود، در مجموعه مقالات خود، ادبیات و هدفهای اجتماعی، در مقاله‌ای راجع به شعر فارسی، از خیام سخن گفت. فرانسیس ماریون کرافورد، نویسنده‌ای که سیاح بزرگی هم بود، در ۱۸۸۵«رمان زردشت» را نوشت که داستانی غم‌انگیز دارد.

در قرن بیستم که ادبیات آمریکا جهانی شد، نویسندگان آن، به‌خصوص یوجین اونیل،۱۶ بیشتر به موضوعات مربوط به شرق دور و آیین هندو روی آوردند.

مترجمان ایرانی

در میان ترجمه‌های مترجمان ایرانی اواخر قرن نوزدهم از ادبیات انگلیسی، اغلب نام آثار از دفو۱۷(۱۶۶۰ـ۱۷۳۱)، مؤلف «رابینسون کروزوئه» جاناتان سویفت۱۸(۱۶۶۷ـ۱۷۴۷)، نویسنده سفرنامه گالیور و نیز جورج رنولدز، مؤلف «بوسه عذرا» یا بت رویین که چندان هم کشورش اشتهار نداشت، دیده می‌شود؛ اما ظاهراً این ترجمه‌های سرگرم‌کننده و پرماجرا نه از متون اصلی، بلکه از روی ترجمه‌های آنها به زبان‌های دیگر صورت گرفته است. کتاب دفو بار اول به قلم میرزا محمدعلی خان تبریزی و سپس به قلم محمدتقی فخرداعی ترجمه شد. مترجم کتاب سویفت شناخته نشد، لیکن قدیم‌ترین مترجم شناخته‌شده بعدی از آن علیرضا مترجم‌السلطنه بود. درباره کتاب رنولدز باید گفت که بیشترین بخش آن به همت سیدحسین خان صدرالمعالی از هندی به فارسی و بقیه آن به اهتمام محمدعلی فروغی از انگلیسی به فارسی برگردانده شد. به علاوه، جان استوارت میل (۱۸۰۶ ـ ۱۸۷۶)، صاحب رساله در راه آزادی (۱۸۵۹)، در زمان حیاتش مورد توجه آخوندزاده و سپس میرزا ملکم خان واقع شد و این دو به ترجمه قطعاتی از آن پرداختند.

اما رویداد مهم ترجمه به زبان فارسی، در اوایل قرن بیستم ترجمه آثار پلیسی آرتورکنان دویل۱۹(۱۸۵۹ـ۱۹۳۰) در زمان حیاتش، از روسی به فارسی، به قلم میراسماعیل عبدالله‌زاده، در سال ۱۳۲۳ق بود. دویل در خلق قهرمان خود، «شرلوک هولمز»، متأثر از مؤلف فرانسوی امیل گابوریو،۲۰ خالق «لوکوک» بود که خود از ادگار آلن پو تأثیر پذیرفت.

ادبیات پلیسی، که بخشی از «ادبیات جانبی» است و از آغاز قرن بیستم در آمریکا و انگلیس و حتی در فرانسه رواج داشت، به‌ویژه از طریق آثار مأموران سابق سرویس‌های اطلاعاتی، بعدا کم‌کم در ایران رواج یافت، و درنتیجه در کنار آثار موریس لوبلان، گاستون شرو،پیر بول و ژرژسیمنون آثاری نیز از سامرست موآم، آگاتاکریستی، داشیل‌هامت، میکی اسپلین، یان فلمینگ و جز آنها منتشر شد؛ اما هرگز تأثیر مشهودی در رمان نویسان ایرانی نداشت.

ترجمه آثار ویلیام شکسپیر(۱۵۶۴ ـ ۱۶۱۶) از ابتدای همین قرن، توجه علاقه‌مندان ایرانی هنر تئاتر را به خود جلب کرد، و در طی حکومت پهلوی اول استقبال فراوا