پاورپوینت کامل نازنینا، رحم کن، فرمانِ آتش‌بس بده! ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نازنینا، رحم کن، فرمانِ آتش‌بس بده! ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نازنینا، رحم کن، فرمانِ آتش‌بس بده! ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نازنینا، رحم کن، فرمانِ آتش‌بس بده! ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

شادروان «محمدابراهیم باستانی ‌پاریزی» (ملقب به باستانی)، تاریخ‌نگار و تاریخ‌نگر، مولف و پژوهشگر، شاعر، موسیقی‌پژوه و البته استاد بازنشسته دانشگاه ته ران بود. متولد سوم دی ۱۳۰۴ پاریز سیرجان، که به سال ۱۳۳۳ با حبیبه‌ حایری در کرمان وصلت کرد و حاصل این ازدواج بعدها دختری (حمیده) و پسری (حمید) شدند.

«محمدابراهیم باستانی‌پاریزی» که بود و چه کرد

شادروان «محمدابراهیم باستانی ‌پاریزی» (ملقب به باستانی)، تاریخ‌نگار و تاریخ‌نگر، مولف و پژوهشگر، شاعر، موسیقی‌پژوه و البته استاد بازنشسته دانشگاه ته ران بود. متولد سوم دی ۱۳۰۴ پاریز سیرجان، که به سال ۱۳۳۳ با حبیبه‌ حایری در کرمان وصلت کرد و حاصل این ازدواج بعدها دختری (حمیده) و پسری (حمید) شدند. از سال ۱۳۲۵ به قصد تحصیل در دانشسرای ‌عالی به تهران آمد و در خلال سال‌های ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۷، معلم و مدیر دبیرستان دختران بهمنیار کرمان بود و پس از آن، بار دیگر برای تحصیل در مقطع دکترای تاریخ به تهران بازگشت و تا پایان عمرش (پنجم فروردین ۱۳۹۳) در آنجا ماندگار شد. کیومرث صابری او را چنین توصیف می‌کند: « معرفی باستانی ‌پاریزی توسط ما به این می‌ماند که کسی برای دیدن ماه فانوس روشن کند.» برای باستانی‌ پاریزی که عاشق نوشتار مطول بود، همه‌چیز شوخی بود و گویی تنها طنز و شوخ‌طبعی برایش جدی می‌نمود. جایی سروده: «پرستاری بِه از بیمارداری ا‌ست/ نوشتن بهتر از ویراستاری است!». در جوانی، همچون بسیاری، سر از انجمن‌های ادبی بزرگانی همچون مورخ‌الدوله سپهر، دیهیم، عادل خلعتبری، ادیب‌السلطنه سمیعی (فرهنگستان)، مجتبی مینوی و… درآورده و درخشیده بود. البته نخستین شعر فکاهی‌اش را سال‌ها قبل با موضوع پاریز و خشکسالی (۱۳۱۴) سروده بود: «بیا‌ ای برف و باران خداوند/ که تا خلق جهان باشند خرسند/ بیا تا باستانی شاد باشد/ نه اینکه صورتش پُرباد باشد… » و نخستین مقاله‌اش در روزنامه بیداری کرمان با عنوان «تقصیر با مردان است نه زن‌ها» (۱۳۲۱) و قطعه‌شعری به‌مناسبت «منع کشت تریاک» در روزنامه روح‌القدس کرمان (با مطلع: شبی تریاکیان با هم نشستند/ در صحبت به روی غیر بستند) در همان ایام منتشر شد. سال ۱۳۲۵، به تشویق ایرج دهقان، همکاری‌اش را با «توفیق» آغاز کرد و به قول توفیقی‌ها؛ «چه کنیم که باستانی شعرهایش عادی نیست؛ یا دوبیتی است یا دومتری!». خودش معتقد بود «صنار سه‌شاهی طنز» بیشتر در گفتار و نوشتارش دیده نمی‌شود، اما اگر بخواهیم فهرستی از شوخ‌طبعی‌هایش تهیه کنیم باید تمام آثارش را لیست کنیم. غیر از مکتوبات منظوم و منثور، مطایبات شفاهی باستانی ‌پاریزی بی‌شمار است. عبارت صفحه «حضور و غیاب» (اشاره به صفحه آگهی‌های ترحیم روزنامه اطلاعات) از ابتکاراتش و مقالات طنزآمیزش در سالنامه‌های گل‌آقا، از بهترین یادگارهای متاخر اوست. عمران صلاحی جایی می‌نویسد: «روزی به دیدن باستانی ‌پاریزی رفته بودیم. دانشجویی هم مقاله خود را نزد استاد آورده بود. استاد اسم دانشجو را پرسید، او گفت «وجیهه»، استاد به حالتی که قصوری انجام داده باشد، گفت: مرا ببین که می‌بینم و می‌پرسم!». البته این قبیل خاطرات را خودش شیرین‌تر تعریف می‌کند: «روزی یکی از دختران دانشجویم در سر کلاس برای نخستین‌بار گفتار و هیکل مرا دیده بود، آهسته به هم‌کلاسی خود گفته بود باستانی‌پاریزی همین است؟ و جواب شنیده بود آری و او اضافه کرده بود: به‌نظر من کتبی‌اش خیلی بهتر از شفاهی اوست! و طرف هم توضیح داده بود: همچنان‌که خودش هم کاریکاتور عکسش است!».