پاورپوینت کامل آغازگر ادبیات منظوم عرفانی ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آغازگر ادبیات منظوم عرفانی ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آغازگر ادبیات منظوم عرفانی ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آغازگر ادبیات منظوم عرفانی ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

شعر تعلیمی، ظرف تبیین جهان‌بینی و اندیشه‌های اجتماعی، اخلاقی، دینی، عرفانی و فلسفی است. شعر تعلیمی صوفیانه که سنایی پیشتاز و پیشوای آن است، هم جنبه اخلاقی دارد و هم جنبه سیر و سلوکی. عمده دیوان سنایی قصاید است که بخش معتنابهش تعلیمی است. «حدیقه» یا «الهی‌نامه» سنایی را نیز باید منبع اصلی اشعار تعلیمی صوفیه دانست. قرنها پیش از آنکه مفاهیم و مضامین عرفانی و تعلیمی به ادبیات منظوم فارسی راه پیدا کند، در متون عرفانی منثور فارسی پرورده و پخته شده بود.

شعر تعلیمی، ظرف تبیین جهان‌بینی و اندیشه‌های اجتماعی، اخلاقی، دینی، عرفانی و فلسفی است. شعر تعلیمی صوفیانه که سنایی پیشتاز و پیشوای آن است، هم جنبه اخلاقی دارد و هم جنبه سیر و سلوکی. عمده دیوان سنایی قصاید است که بخش معتنابهش تعلیمی است. «حدیقه» یا «الهی‌نامه» سنایی را نیز باید منبع اصلی اشعار تعلیمی صوفیه دانست. قرنها پیش از آنکه مفاهیم و مضامین عرفانی و تعلیمی به ادبیات منظوم فارسی راه پیدا کند، در متون عرفانی منثور فارسی پرورده و پخته شده بود.

سنایی مثل دیگر ابعاد ادبیات عرفانی، همچون «قلندریات» که در آن پیشتاز است، در زمینه قصاید هم پیشتاز است و بخش عمده آنها دارای مضامین تعلیمی ـ عرفانی است. مهمترین اثر او یعنی «حدیقه‌الحقیقه» الهام‌بخش ادبیات تعلیمی ـ عرفانی است و شاید بیراه نباشد، اگر بگوییم ظهور مثنوی به این دلیل بود که شاگردان مولانا از او درخواست کردند همچنان که حدیقه سنایی در محفل عارفان و مجلس تصوف جایگاه بسیار بلندی دارد، خوب است که مولانای بزرگ هم در همین سنت به نظم سخن بگوید و تعلیم دهد. سخنرانی و پند و تعلیم عارفانه به نظم، به خاطر تأثیرگذاری بیشترش است، چون وقتی که سخن عرفانی و تعلیمی با طنین و آهنگ آمیخته می‌شود، تأثیرش و امکان به خاطر سپردن آن بیشتر می‌شود و می‌توان آنها را در محافل عرفانی خواند یا به تعبیر اهل تصوف آن را درگرفت و اینها مجموعه دلایلی بود که بزرگان و عارفان می‌کوشیدند تا مضامین تعلیمی را در قالب نظم بیان کنند.

قصه و تمثیل از ابزارهای مهمی است که در اختیار عارفان بوده است. در مثنوی، مولانا از این ابزار بسیار سود برده است. وقتی می‌خواهیم کسی را پند یا تعلیم دهیم، بهتر است در قالب داستان باشد که در این صورت تعلیم ما به طور ضمنی صورت می‌گیرد و این کار «ادبیات تعلیمی» است. ادبیات تعلیمی یا منبری همان سبکی است که مولانا در مثنوی درپیش گرفته است که البته پیشتر از او، سنایی را باید پیشگام این طریق دانست. مفاهیم عرفانی در آثار عارفان متقدم پیش از سنایی طرح، پرورده و پخته شده است. آثار عرفانی متقدم مثل «قوت القلوب» ابوطالب مکی، «کشف‌المحجوب» هجویری یا «اللمع فی ‌التصوف» از سراج طوسی و آثار عارفان دیگر مثل «رساله قشیریه» از امام قشیری و حتی آثار امام محمد غزالی، همه، مفاهیم عرفانی را ورز داده و به کمال رسانده بودند. از آغاز جریان و جنبش عرفان که با زهد آغاز می‌شود تا قرن پنجم که عصر سنایی است، این مفاهیم به بلوغ رسیده بودند؛ اما کسی که از این مضامین و مفاهیم عرفانی در بیان منظوم به‌خوبی بهره برد، بی‌تردید سنایی است.

سنایی بر قله ادبیات تعلیمی

سنایی زمانی به اینکه این مفاهیم را در قالب نظم بازگو کند، دست یازید، یک منبع بسیار بزرگی در اختیار داشت. این منبع عظیم، به علاوه اطلاع سنایی از سنت عرفانی، نبوغ او، اشرافی که به مضامین آیات قرآن، احادیث و دیگر علوم وابسته داشت، او را به شخصیتی ممتاز و یگانه برای انجام این کار بزرگ تبدیل کرد و اگر می‌بینیم که سنایی بر قله ادبیات تعلیمی نشسته است، به این دلایل است. او به‌خوبی توانست از آنچه در فرهنگ عرفانی ایران تولید شده، استفاده کند و این مضامین را در قالب نظم بیان کند. ادبیات تعلیمی ـ عرفانی در اندیشه سنایی، طیفی از مضامین (از شعر زهدی و اعتراضی گرفته تا قلمرو شعر قلندری) را در خود جای داده است. قدرت شعر سنایی که به «ادبیات وعظ و تحقیق» هم مشهور است، بسیار زیاد بوده و سنایی به دلیل استفاده بسیار مناسب از ادبیات عرفانی، توانسته از خاقانی هم عبور کند. مضامین مهمی در اندیشه سنایی مطرح شده‌اند که بر عارفان بعد از او هم بسیار مؤثر بوده است، از جمله موضوع «اخلاص». اخلاص در نزد اهل عرفان و تصوف به معنی خالص کردن دل از غیر حق و روی دل با حق داشتن است. اخلاص در حقیقت یکی از مهمترین گام‌هایی است که سالک باید برای وصول به حقیقت بردارد.

قافله‌سالار ادبیات عرفانی ـ تعلیمی

سه راه نجات در آیین هندو هست: یکی روش «عمل» که معمولاً مردم و عوام به آن متوسل می‌شوند، روش دیگر «معرفت» است و به تعبیری اندیشه‌ورزان از این سلوک بهره می‌گیرند و روش سوم که یکی از روشهای مهم نجات در آیین هندو بگهتی یوگه است که در جایی به محبت تعبیر شده است؛ اما اهل تحقیق اخلاص را معادل «بگهتی» در آیین هندو می‌بینند و اوج تبیین اخلاص را در مثنوی و در توصیف حضرت امیر(ع) می‌بینند. اگر بخواهیم بدانیم که موضوع اخلاص در ادبیات منظوم ما، چه جایگاهی را به خود اختصاص داده، حتماً باید به سنایی، قافله‌سالار شعر و ادبیات عرفانی ـ تعلیمی مراجعه کنیم و ببینیم او چه بحثی را در باب اخلاص طرح کرده است.

یکی از مفاهیم عرفانی دیگر موضوع «تحقیق» است که یک معنی رایج دارد و ما امروزه به پژوهش آن را تعبیر می‌کنیم، اما تحقیق در نزد اهل عرفان، کوشش و رنج برای دریافت حقیقت و عبارت است از آنچه در دل از مشاهدات عرفانی، استقرار پیدا می‌کند؛ یعنی سالک در حقیقت از مقام تلوین عبور می‌کند، به مقام تکوین می‌رسد و زمانی که به مقام تکوین رسید، آن حقایق حاصل شده از شهود در دلش تثبیت می‌شوند. از نظر سنایی علم تقلیدی به کار سالک نمی‌آید؛ سالک باید اهل نقد باشد نه نسیه و طبیعتا راهی به جز تحقیق برای او باقی نمی‌ماند.

«تجلی» در لغت به معنی کشف‌شدن و هویدا شدن است و در اصطلاح صوفیان آنچه از انوار غیبی بر دل آشکار می‌شود، تجلی می‌گویند. سنایی این مفاهیم را در اختیار داشته است. مفهوم دیگر «تسلیم» است که در لغت به معنی گردن نهادن و به حکم قضا راضی بودن و در اصطلاح صوفیان به استقبال قضارفتن و رضا و خشنودی از قضای الهی داشتن است. اهل تصوف تسلیم را بیش از تفویض و توکل گرامی داشته و ابراهیم خلیل(ع) را دارای مقام تسلیم می‌