پاورپوینت کامل سنایی؛ مدح، وعظ و عشق ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سنایی؛ مدح، وعظ و عشق ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سنایی؛ مدح، وعظ و عشق ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سنایی؛ مدح، وعظ و عشق ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

سنایی علاوه بر دیوان (قصاید، غزلیات، رباعیات و مقطعات) که حدود چهارهزار بیت است، چند اثر منظوم دیگر دارد که عبارتند از: حدیقه‌الحقیقه که از مهمترین مثنوی‌های اوست و تعداد ابیاتش در نسخه‌های مختلف متفاوت است: از حدود پنج‌هزار تا حدود دوازده‌هزار بیت؛ سیرالعباد الی المعاد منظومه‌ای است رمزی و عرفانی که در آن نوعی سفر به عالم روحانی بیان شده و متجاوز از هفتصد بیت است.

سنایی علاوه بر دیوان (قصاید، غزلیات، رباعیات و مقطعات) که حدود چهارهزار بیت است، چند اثر منظوم دیگر دارد که عبارتند از: حدیقه‌الحقیقه که از مهمترین مثنوی‌های اوست و تعداد ابیاتش در نسخه‌های مختلف متفاوت است: از حدود پنج‌هزار تا حدود دوازده‌هزار بیت؛ سیرالعباد الی المعاد منظومه‌ای است رمزی و عرفانی که در آن نوعی سفر به عالم روحانی بیان شده و متجاوز از هفتصد بیت است. کارنامه‌ بلخ منظومه کوتاهی است با حدود پانصد بیت که سنایی هنگام اقامت در بلخ سروده و در آن به گوشه‌هایی از زندگی خود، پدرش و بعضی از معاصران پرداخته است. تحریمه‌القلم مثنوی کوتاهی است در حدود صد بیت که خطاب به قلم سروده و سپس وارد بعضی از مسائل عرفانی می‌شود. مکاتیب نیز مجموعه‌ای است از نامه‌های سنایی که همه‌ ویژگی‌های نثر بینابین قرن ششم هجری را دارد و به لحاظ محتوایی به‌خوبی بیانگر ضلعهای مختلف شخصیت سنایی (مدح، وعظ و عشق) است.

مدح و وعظ در این نامه‌ها غلبه بیشتری دارند و نذیر احمد ـ از استادان دانشگاه علیگر هند ـ که استاد دانشگاه کابل هم بود، آن را گردآوری کرد. بعدها افتخار کردند که: اولین‌بار آثار سنایی در مهد خودش (غزنه یا غزنین) به چاپ رسیده است. نذیر احمد از شاگردان قدیمی دانشگاه تهران و از پرورده‌های مرحومان دکتر معین، بهار و فروزانفر و امثال آنان بود. وی ۱۷ نامه سنایی را که غالبا در افغانستان پیدا شده بود، گرد آورد و بارها اذعان داشت که امکان دارد نامه‌های دیگری هم از وی پیدا شود. نذیر احمد نامه‌های سنایی را دو یا سه بار، ابتدا در کابل و بعد در دانشگاه علیگر به چاپ رساند؛ بنابراین اولین چاپ این اثر را مرهون زحمت‌ او هستیم؛ اما بعدها در مجلات مختلف ایران مانند «ارمغان» و «سخن» نامه‌های پراکنده‌ای که بخش تکمیلی آن نامه‌های ناقص است، پیدا شد و به آن افزوده شد؛ اما به اطلاعات ما چیزی نیفزود!

درباره مکاتیب، اولین نکته این است که تعداد این نامه‌ها خیلی کم است و مصححان زیادی دارد و نسخه‌ها معمولا مغلوط است. از همان دهه ۴۰ که این اثر به ایران رسید و نسخه‌های کابل و علیگر بازچاپ شد، اطلاعات زیادی به دست آمد و فواید این نامه‌ها آشکار شد. اولا معلوم شد که بخش اعظم این نامه‌ها مربوط به مکاتبات درباری است، یعنی برخلاف تصور برخی‌ها که زندگی سنایی را با یک خط‌کش به دو بخش درباری و توبه‌کردن او تقسیم می‌کنند، نامه‌ها نشان می‌دهد که ارتباط سنایی تا اواخر عمر با دولتمردان پابرجاست.

در یکی از نامه‌ها، سنایی به سرقت متهم شده و او به یکی از معتمدان و متنفذترین مردم شهر نامه می‌نویسد که به بی‌گناهی‌اش شهادت دهد و او را آزاد کند. این مخاطب کسی نیست جز حکیم خیام نیشابوری. این نامه برای کسانی که در تاریخ ادبیات مطالعه و بررسی می‌کنند و در پی شناختن شخصیت خیام هستند، مفید است و تصویری بسیار عالمانه و شخصیتی بسیار معتبر و متنفذ از خیام به مخاطب ارائه می‌دهد. درباره خیام تناقض داریم. او در حکمت و نجوم کتاب نوشته و در الهیات متبحر است؛ اما در بعضی از رباعیاتش، وجود خدا و معاد انکار شده است! اگر متکلم است، چطور این‌گونه می‌اندیشد؟ اگر کسی فیلسوف باشد و این‌گونه بگوید، تناقض وجود دارد.

با توجه به آثار باقی‌مانده از ابتدای نثر فارسی، یعنی قرن چهارم و بعد از آن، معلوم می‌شود نویسندگان ایرانی در آغاز، زبانی نزدیک به محاوره در نثر داشتند و منظورشان فقط ابراز خواسته خود به مخاطب است و بازی با الفاظ و استشهاد به آیات و احادیث و ابیات عربی اصلا وجود ندارد. تفاوت نثر ساده با نثر مکلف و فنی این است که هرگاه ویژگی‌های شعر به نثر وارد شود، آن نثر از زمینه نثر ساده دور می‌شود و به نثر فنی یا مکلف یا مصنوع وارد می‌شود.

از نیمه دوم قرن ششم به خاطر پیوند روزافزونی که نثر با شعر، و نویسندگان با شاعران پیدا کردند، بعضی از ویژگی‌های شعر (مثل تشبیه، کنایه، استعاره و دیگر صنعت‌ها و آرایه‌های ادبی) وارد نثر شد و بعد از تقریبا دو یا سه قرن که ما در نثر مصنوع غوطه‌ور شدیم، وجه و شیوه غالب این بود که همه باید مصنوع و مکلف می‌نوشتند و اگر کسی غیر از آن می‌نوشت، بی‌سواد یا کم‌سواد محسوب می‌شد؛ اما آرام آرام و از قرن هشتم و نهم به بعد صلابت نثر فنی برداشته می‌شود و به دوره صفویه که می‌رسیم، نثر فنی در میان منشی‌ها