پاورپوینت کامل بررسی آنتروپی در شعر ایران ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بررسی آنتروپی در شعر ایران ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بررسی آنتروپی در شعر ایران ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بررسی آنتروپی در شعر ایران ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

چه کسی تا به حال شاهد این بوده است که انرژی یک توفان، شکستگی اجزای یک درخت را به یکدیگر پیوند دهد؛ یا آنکه قدرت ریشتر پس لرزه های یک زلزله با مصالح فرو ریخته از ساختمان برایمان خانه بسازد؟ آیا تا به حال با خود اندیشیده اید که چرا لیوان شیشه ای چای به هنگام سقوط از دستمان بر زمین شکسته می شود و تک به تک مولکول های چای نقش بر زمین خواهند شد؟یا آنکه نقش ناظم مدرسه در محیط مدرسه چه بود و آنکه چرا صفوف منظم دانش آموزان به هنگام غیاب ناظم از هم گسسته و جزء جزء آنها در محیط مدرسه پخش می شد؟ اصلاً تا به حال از خود پرسیده اید که چرا قوانین حاکم بر طبیعت، تمایل به بی نظمی دارند؟

چه کسی تا به حال شاهد این بوده است که انرژی یک توفان، شکستگی اجزای یک درخت را به یکدیگر پیوند دهد؛ یا آنکه قدرت ریشتر پس لرزه های یک زلزله با مصالح فرو ریخته از ساختمان برایمان خانه بسازد؟ آیا تا به حال با خود اندیشیده اید که چرا لیوان شیشه ای چای به هنگام سقوط از دستمان بر زمین شکسته می شود و تک به تک مولکول های چای نقش بر زمین خواهند شد؟یا آنکه نقش ناظم مدرسه در محیط مدرسه چه بود و آنکه چرا صفوف منظم دانش آموزان به هنگام غیاب ناظم از هم گسسته و جزء جزء آنها در محیط مدرسه پخش می شد؟ اصلاً تا به حال از خود پرسیده اید که چرا قوانین حاکم بر طبیعت، تمایل به بی نظمی دارند؟

تمامی اینها سؤالاتی ابتدایی بودند تا ذهن شما را جهت پرسش اصلی خود که آیا طبیعت ذهن انسان به عنوان جزئی از طبیعت نیز گرایش به افزایش آنتروپی یا آشفتگی دارد یا خیر، آماده سازی کنم. از آنجایی که از درختان ، ساختمان ها ، لیوان چای یا صفوف دانش آموزان می توان یک قاعده و نظام رفتاری خاص را پیش بینی کرد و میان ساختار آنها یک هماهنگی را تشخیص داد، آنها را دارای یک ساختار و سیستم منظم می دانیم.

اما از آنجایی که برای شکستن درختان، فرو ریختن ساختمان ها، نقش زمین شدن مولکول های چای یا گسسته شدن صف دانش آموزان نمی توان یک قاعده و نظام رفتاری خاص را پیش بینی کرد، مفهوم یک رفتار آشفته و بی نظم را در ذهن خود مجسم می کنیم. اما از آنجایی که این بی نظمی ها خود از روابط علت و معلولی بوجود می آیند،

می توان آنها را دارای یک نظم درونی توصیف کرد. پس قطعاً این تعاریف باعث می شوند تا ما ساختار یک درخت سالم را منظم تر از یک درخت شکسته بدانیم و ساختار یک ساختمان بنا شده را منظم تر از یک ساختمان فرو ریخته بدانیم. همان طور که لیوان چای و صف دانش آموزان را منظم تر از شگستگی و گسستگی آنها می دانیم.

تمایل طبیعت به بی نظمی از آن جهت است که موقعیت دیگری برای قرار گیری اجزای یک سیستم وجود دارد. به عنوان مثال ما اگر چند گلوله فلزی کوچک را به صورت منظم در وسط یک سینی بچینیم و سپس سینی را تکان بدهیم، مشاهده می کنیم که گلوله های فلزی موقعیت منظم خود را ترک کرده و به این طرف وآن طرف سینی به چرخش در خواهند آمد. پس اگر ما تمامی موقعیت های دیگر یک درخت را به جز موقعیتی که در آن قرار دارد را از آن بگیریم، هیچگاه در مقابل توفان در موقعیت شکسته شدن قرار نخواهد گرفت. در مثال ساختمان، لیوان چای و صف دانش آموزان نیز به همین گونه است.

بنابراین، آنتروپی یک سیستم نشان دهنده از دست رفتن یا خارج شدن اجزای آن، از موقعیتی است که در آن سیستم دیگر توانایی انجام کار یا استفاده شدن را ندارد. مقدار آنتروپی در هر سیستم می تواند قابل بازگشت یا غیر قابل بازگشت باشد. مفهوم واژه آنتروپی یا به عبارت دیگر بی نظمی ، برای اولین بار در سال ۱۸۰۳ میلادی توسط دانشمند فرانسوی لازار کارنو که بسیار به اشعار سعدی علاقه مند بود، وارد علم می‌شود. پسر او سعدی کارنو که نامش به وصیت پدر، برگرفته از نام سعدی شاعر ایرانی است، این واژه را برای دانش ترمودینامیک آشناتر می سازد.

در ادامه،دانشمند آلمانی رود ولف کلازیوس، مفهوم آنتروپی را در ارتباط با مفاهیم دما به عنوان قانون دوم ترمودینامیک جا می اندازد. این قانون بعد ها

توسط دانشمندانی همچون گیبس ، ماسکول، و پلانک توسعه یافت و بخش لاینفکی از ترمودینامیک کلاسیک شد. در آینده ای نزدیک، این ادوارد بولتزمن ، دانشمند اتریشی بود که برای اولین بار مفهوم آنتروپی را با میکانیک آماری در آمیخت و بنیانگذار ترمودینامیک آماری شدکه دارای مفاهیم فلسفی بسیار عمیقی است(احمد مصدر، بینگ بنگ، ۱۳۹۳) و امروز سبب ورود مفهوم آنتروپی به موضوع سیاست، اقتصاد و فناوری اطلاعات و غیره شد. حال با توجه به درکی که از مفهوم آنتروپی در تعاریف و مثالهای ارائه شده بدست آمده است، به جستجوی آنتروپی ذهن انسان به عنوان جزئی از طبیعت خواهیم پرداخت.

هر چند برای واژه ذهن، تعریف دقیقی موجود نیست، اما می توان ذهن را به مجموعه ای از اندیشه ها، احساسات، امیال، تخیلات، ادراکات، حافظه و شناخت ها نسبت داد، که برای بررسی آنتروپی آن راهی جز شناخت تاثیر اعمال و رفتارش بر روابط انسانی در طول زمان وجود ندارد. ذهن انسان جزئی از انسان است که او را فرماندهی می کند و قادر است از طریق زبان و گفتمان ها بر دیگر ذهنیت ها تاثیر بسزایی بگذارد.

نکته مهمی که در اینجا وجود دارد، این است که جهت بررسی آنتروپی ذهن، اعمال و رفتار یک ذهن مد نظر نیست بلکه باید به مجموعه ای از اعمال و رفتار های مشترک در روابط میان ذهنیت ها پرداخت، و نتیجه تاثیرات همان رفتارهای مشترک را بر آن دسته از انسانها در طول زمان بررسی نموده، سپس میانگینی از اشتراکات ذهنی بر آن دسته افراد را بعنوان آنتروپی ذهن انسان مشخص کرده و مورد مطالعه و بحث قرار داد. بخش عظیمی از آنچه که روابط میان ذهن انسان ها را شکل می دهد، گفتمان است.

گفتمان معادلی است که برای اولین بار داریوش آشوری برای تعبیر امروزی «دیسکوری» به کار گرفت، که به منظور گفتگو، گفت و شنود، مباحثه، و چیزهایی از این دست نیست. گفتمان به معنای مجموعه بینشی است که از طریق واژگان و گفتار های نهادینه شده، بر ذهنیت ها تاثیر می گذارد (کلانتری،عبدی،۱۳۹۳-داریوش آشوری،سرگشته میان جهان های شرق و غرب). آنتروپی ذهن از طریق موضوعات مختلف ذهنی قابل بررسی است که در اینجا ما جهت نمونه به موضوع آنتروپی در گفتمان های شعر ایران خواهیم پرداخت. گفتمان شعر نو ایران، متاثر از ابتدایی ترین عوامل نو گرایی و تجدد، یعنی گفتمان های اومانیسم یا انسانگرایی است. بدین معنا که اگر گفتمان های اومانیستی غربی نبودند، قطعاً گفتمان های مدرنیته به گونه ای که امروز می شناسیم، صورت نمی گرفت که بخواهند بر شعر ایران تاثیر بگذارد. پس می توان گفت که گفتمان ها به صورت زنجیره ای به یکدیگر متصل اند و از این طریق، یک جهان بینی کلی را در ذهن ما بوجود می آورند.

مارتین هایدگردر بخش «نیهیلیسم اروپایی»در سرآغاز جلد چهارم کتاب نیچه، می نویسد:«دورانی که ما آن را مدرن می خوانیم، با این حقیقت تعریف می شود که انسان مرکز و ملاک تمامی هستندگان است.»(احمدی، بابک، معمای مدرنیته ۱۳۸۷، ۸۲) اومانیسم در معنای خاص آن، جنبشی فلسفی و ادبی است که در نیمه دوم قرن چهاردهم در ایتالیا پدید آمد و به کشور های دیگر اروپا کشانده شد. اومانیسم فلسفه ای است که ارزش یا مقام انسان را ارج می‌نهد و او را میزان همه چیز می شناسد و سرشت انسانی و حدود و علایق طبیعت ادمی را موضوع قرار می‌دهد.( عبداللهی، مهدی، اومانیسم)

به بیان دیگر، انسانگرایی ادعا می کند که فهم هستی فقط از راه فهم گوهر انسان ممکن است که این معنایی متافیزیکی تلاش برای شنیدن آوای هستی را به پژوهش دو امر متفاوت انسان و جهان تقلیل می دهد(احمدی، بابک، معمای مدرنیته ۱۳۸۷، ۸۵).تقلیل هستی با محوریت خدایان به جهان با محوریت انسان در تفکرات انسان گرایان را می توان یکی از اصلی ترین عوامل جنبش فرهنگی رنسانس دانست، که آغازگر یک روش، جهت دگرگونه شدن بینش ها

و مفاهیم ذهنی بود. دکارت،ریاضیدان و فیلسوف فرانسوی در قرن هفدهم،برای اولین بار تقلیل گرایی را به معنای رفتار پیچیده ی پدیده ها به مجموعه مؤلفه ها

و اصول بنیادین آنها معرفی نمود و بر این باور بود که می توان با مطالعه هر یک از اجزاء و مؤلفه های طبیعت به شناخت و فهم کل نائل شد. گسترش مفهوم تقلیل گرایی در علم مسیری را به وجود آورد تا از طریق آن، گفتمان های اجرایی نو، مفاهیم و ماهیت پدیده ها را دستخوش تغییر قرار دهد.

در ادبیات ایران، اولین تقلیل اجرایی در مفهوم شعر، توسط گفتمان نیما یوشیج صورت گرفت که منجر به پدید آمدن شعر نو فارسی شد. این گفتمان او از آن جهت متاثر از گفتمان های انسان گرایی بود که نیما ارزش آزادی انسان شاعر را بیش از مسائل زیبا شناختی در صنعت شعر می دید. نیما به شعری تمایل داشت که بر محور انسان شاعر و آزادی او بنا شده باشد. از این جهت است که نیما در حرفهای همسایه می گوید:«وظیفه شاعر بالاتر از آن است که کلمات را مرتب کند و او عالم خاص خود را دارد. وقتی شاعر از هرکجا بهره ای می برد، به عالم انسانیت می رود و هنگامی که با کلمات تلفیقات تازه

می کند، از آن عالم مصفا به دنیای کثافت نزول می کند. اگر ذوق شما را یاری نمی کند، مقید به قافیه نباشد. این زیبایی را روزی که درک کردید به شعر خود بیفزایید. چیزی بر این گفته ام نمی افزایم جز آنکه پیش از زیبا ساختن شعر بگویم آزاد باشید.(حرف های

همسایه صفحه ۵۵)»

این گفته های نیما بخشی از گزاره های گفتمان او در باب شعر هستند. تاثیر گفتمان نیما برذهنیت افراد، بستگی به موقعیتِ من