پاورپوینت کامل ایران را چگونه شناساندیم ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ایران را چگونه شناساندیم ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ایران را چگونه شناساندیم ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ایران را چگونه شناساندیم ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

تاریخ فرهنگ و تمدن ایران به گونه‌ای است که میراث غنی‌ از این فرهنگ و زبان نه تنها در ایران امروز بلکه در پهنه وسیعی از آسیا و بخش‌هایی از آفریقا به جای مانده است. این میراث از چند جهت برای فهم منطق مواجهه ایران با فرهنگ جهانی در شرایط امروزی بسیار مهم و کلیدی است.

نقدی بر مواجهه مونولوگی ما با جهان

چرا از تعداد «ایران‌شناسان فرهنگی» در دانشگاه‌های غربی کم شده است؟

تاریخ فرهنگ و تمدن ایران به گونه‌ای است که میراث غنی‌ از این فرهنگ و زبان نه تنها در ایران امروز بلکه در پهنه وسیعی از آسیا و بخش‌هایی از آفریقا به جای مانده است. این میراث از چند جهت برای فهم منطق مواجهه ایران با فرهنگ جهانی در شرایط امروزی بسیار مهم و کلیدی است.

این مواجهه در دو وجه قابل تفکیک است؛ در سطح نخست، بازمانده‌های این میراث غنی فرهنگی در آسیا و آفریقا است و در سطح دیگر، سنت‌های علمی و دانشگاهی که معطوف به این میراث فرهنگی و زبانی شکل گرفته‌‌اند.

به عبارت دیگر، در سطح نخست حیات بازمانده این میراث مهم است و در سطح دوم بازتاب‌ آن در سنت‌های دانشگاهی است. این دو سطح، بویژه از زمان استقرار دولت ملت‌های مدرن در این بخش از جهان و تحمیل مرزهای تصنعی و غیرفرهنگی بر این پهنه فرهنگی اهمیت خاصی پیدا کرده است. با استقرار دولت مدرن در ایران، مسأله سیاستگذاری برای این میراث اهمیت بسیاری داشت و مجموعه‌ای از سیاستگذاری‌‌های فرهنگی سیاسی و اقتصادی برای حمایت و رشد این دو سطح معطوف به میراث فرهنگی- زبانی ایران شکل گرفت. تأسیس مراکز فرهنگی ایران در خارج از کشور (ذیل ایده خانه‌‌های فرهنگ ایران) برای توسعه و ترویج و حمایت از اهالی و علاقه‌مندان این فرهنگ، از جمله این اقدامات است که بتدریج تأسیس و حمایت مراکز ایرانشناسی، زبان فارسی نیز در چارچوب حمایت‌ها و سیاست‌های دولت‌های ملی ایران قرار گرفت.

در دوره پیش از انقلاب، محتوای اصلی این سیاستگذاری‌ها، شناخت فرهنگ ایرانی و کلیت آن، مدنظر بود. لذا ایران در مفهوم عام آن، محتوای اصلی ترویج‌ها و حمایت‌ها و مهم‌تر از همه پژوهش‌های دانشگاهی بود.در دوره پس از انقلاب، مفهوم ایران و زبان فارسی در چارچوب انقلابی بازتعریف شد و همه حمایت‌ها، برنامه‌ها، فعالیت‌ها و همکاری‌ها ذیل این چارچوب جدید بازتعریف شد.

اتفاق مهم؛ چرخش در سنت‌های شرق‌شناسی

اتفاق مهم چرخشی بود که در نظام دانشگاهی غربی و در سنت‌های شرق‌شناسی نسبت به ایران ایجاد شد. تا پیش از انقلاب، ایران به مفهوم موضوع پژوهش، اولویت و اهمیت بسیار زیادی در سنت‌های دانشگاهی شرق‌شناسی داشت. اما پس از انقلاب و تغییر موقعیت سیاسی ایران در نظام جهانی، بتدریج موضوع ایران به مسأله‌ای مذهبی-سیاسی برای نظام دانشگاهی غربی تبدیل شد و تعداد بسیار زیاد «ایران‌شناسان فرهنگی» بتدریج در چهار دهه اخیر کاهش پیدا کردند و جای آنان را «ایران‌شناسان سیاسی» گرفتند. اما در چهار دهه اخیر اتفاق مهمی در منطق مواجهه ما با محیط‌های فرهنگی ایران‌دوست و محافل دانشگاهی معطوف به ایران در خارج از کشور رخ داد. این اتفاق مهم مبنای سیاستگذاری سیاسی- علمی ایران پساانقلابی بود؛ تبلیغ و گسترش «فرهنگ ایرانی- شیعی انقلابی». مبنای اصلی این سیاستگذاری‌ها، صدور «ایران انقلابی» بود. به همین دلیل ما همواره با این پیش‌فرض در جهان فرهنگی و دانشگاهی خارج از کشور حضور پیدا کرده‌ایم که حامل سنت غنی‌ای از فرهنگ، مذهب و زبان هستیم و باید این سنت غنی را در جهان گسترش دهیم.

در نتیجه ما همیشه آمده‌ایم که عرضه کنیم. اگر به نوع عملکرد خانه‌های فرهنگ و جامعهالمصطفی و مواجهه‌های ما با سنت‌های دانشگاهی دقت کنیم، این مواجهه یک‌سویه و یک‌طرفه را می‌توان دید: «دیگران محتاج ما هستند» این مفروض اصلی است.

لزوم مواجهه‌ای دیالوگی با جهان

هیچ وقت مواجهه دیالوگی، گفت‌وگویی و دوطرفه را تعریف نکرده‌ایم. ما به جهان‌های فرهنگی دیگران آمده‌‌ایم که فقط به آنها فرهنگ و زبان یاد بدهیم، نه اینکه آمده باشیم تا چیزی هم به‌دست آوریم. این جهان بسته و منزوی ا