پاورپوینت کامل راه‌آهن سراسری؛ نماد یا نیاز ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل راه‌آهن سراسری؛ نماد یا نیاز ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل راه‌آهن سراسری؛ نماد یا نیاز ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل راه‌آهن سراسری؛ نماد یا نیاز ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

در دو دهه میان کودتای اسفند ۱۲۹۹ تا کناره‌گیری رضاشاه از سلطنت در شهریور ۱۳۲۰، ایران دستخوش دگرگونی زیادی شد. یکی از مهم‌ترین این تغییرات، در حوزه حمل‌ونقل و ایجاد راه‌آهن سراسری صورت گرفت. پیرامون هزینه‌ ایجاد این راه‌آهن و به‌صرفه بودن یا نبودن آن، نظریات گوناگونی مطرح‌شده است. بر همین اساس نوشتار پیش رو به بررسی این مهم می‌پردازد.

در دو دهه میان کودتای اسفند ۱۲۹۹ تا کناره‌گیری رضاشاه از سلطنت در شهریور ۱۳۲۰، ایران دستخوش دگرگونی زیادی شد. یکی از مهم‌ترین این تغییرات، در حوزه حمل‌ونقل و ایجاد راه‌آهن سراسری صورت گرفت. پیرامون هزینه‌ ایجاد این راه‌آهن و به‌صرفه بودن یا نبودن آن، نظریات گوناگونی مطرح‌شده است. بر همین اساس نوشتار پیش رو به بررسی این مهم می‌پردازد.

دولت رضاشاه؛ دولتی تأخیری

پس از ناکامی مشروطه و ناکامی در دستیابی به هدفهای کامل خود، هرج‌ومرج و ناامنی بر کشور حاکم شد. در این ایام، صاحبان جراید و روشنفکران و حتی اقتصاددانان چاره‌ ازهم‌گسیختگی و چند پارگیهای ایران را در پایان یافتن حکومت قاجار و دفاع از تشکیل یک دولت متمرکز می‌دیدند. برخی از پژوهشگران ازجمله گاوین همبلی و خانم لمبتون دولت رضاشاه را دولت تأخیری می‌نامند. با این توضیح که سیاست گفتاری و کرداری دولت، حاکی از آن است که اعمال به تأخیر و تعویق افتاده‌ حکومتهای پیشین مانند راه‌سازی و سلب قدرت از عشایر را به انجام می‌رساند.۱

ایجاد راه آهن؛ آرزویی دیرینه

ایجاد راه‌آهن و توسعه راهها به‌عنوان یک آرزو از اوایل سلطنت ناصرالدین‌شاه، وجود داشته و تا مشروطیت اقدامات محدودی برای دست‌یابی به آن صورت گرفت. در مجلس اول احداث راه‌آهن، با استفاده از مالیات قند و چای مطرح شد، ولی دول روس و انگلیس مخالفت کردند. بهانه آنها برای مخالفت، عهدنامه ترکمانچای بود، به‌نحوی‌که استدلال می‌کردند، قند متاع خارجی است و تحمیل عوارض، مخالف صدی پنچ مقید در عهدنامه است و صنیع‌الدوله مالیات بر نمک را عنوان کرد و تصویب شد، ولی اجرای طرح تا سال ۱۳۰۵ فراهم نگردید. مجموعه خطوط اندک راه‌آهن که در شمال، شمال غرب، جنوب و جنوب شرقی ایران، توسط دولتهای روس و انگلیس با اهداف استراتژیک و اقتصادی پدید آمده، سمبل دخالت کشورهای بیگانه در ایران محسوب می‌شوند،۲ اما چرایی ایجاد نشدن راه‌آهن تا قبل از دولت رضاشاه را باید در نیاز اساسی به ایجاد و بهبود جاده‌ها جستجو کرد.

تا اوایل قرن بیستم، به‌جز چهار جاده به طول تقریبی ۱۳۰۰ کیلومتر، کلیه راههای کشور مالرو و در اغلب مواقع سال مسدود و مطلقاً برای عبور وسایط نقلیه موتوری نامناسب بودند. تنها چهار جاده، یعنی جاده‌های رشت- قزوین- تهران (۳۶۵ کیلومتر)، تهران- قم- سلطان‌آباد (اراک) (۲۶۰ کیلومتر)، مشهد- عشق‌آباد (۱۵۹ کیلومتر) و اصفهان- اهواز (۴۵۰ کیلومتر) از این وضعیت بد به دور بودند.۳ بر همین اساس تا قبل از دولت رضاشاه، کمتر پادشاهی می‌توانست به ایجاد راه‌آهن سراسری فکر کند. به این دلیل که وضعیت بد جاده‌ها و بهبود آنها در اولویت قرار داشت.

تأسیس راه‌آهن سراسری و تکمیل آن

قانون احداث راه‌آهن، در اول اسفند ۱۳۰۵، توسط مخبرالسلطنه هدایت، رئیس‌الوزرا وقت به مجلس پیشنهاد شد و در چهارم اسفند به تصویب رسید. بر اساس قانون مذکور، هزینه آن عمدتاً از محل مالیات ویژه بر چای، قند و شکر، تأمین‌شده و کسری آن نیز از طریق وامهای بانکی و اعتبارات دولتی تأمین گردید. احداث راه‌آهن سراسری به طول ۱۴۰۰ کیلومتر، با ایجاد ۱۲۷ تونل در مسیر جنوب و ۸۵ تونل و ۱۰۶ پل در شمال، یازده سال به طول انجامید. راه‌آهن ایران، با مشارکت مهندسین مشاور آمریکایی، آلمانی، بلژیکی، ایتالیایی، سوئدی، چکسلواکی و سویسی ساخته شد. فولاد و سیمان موردنیاز از شوروی، ریل از استرالیا، بلژیک، آلمان و آمریکا و سایر وسایل از ژاپن و یوگوسلاوی تهیه شد. هزینه تأسیسات راه‌آهن، همان‌طور که ذکر شد، از مالیات بر قند و شکر و چای تأمین می‌گردید. بر اساس قانون مصوب مجلس، از هر سه کیلو قند و شکر که به کشور وارد می‌شد و یا در داخل تهیه می‌گردید، ۲ ریال و از هر سه کیلو چای، شش ریال مالیات گرفته شد.۴ مجموعاً راه آهن سراسری به هزینه ۱۲۵ میلیون دلار در شهریور ماه ۱۳۱۷ تکمیل گردید.۵

در مجلس اول احداث راه‌آهن، با استفاده از مالیات قند و چای مطرح شد، ولی دول روس و انگلیس مخالفت کردند. بهانه آنها برای مخالفت، عهدنامه ترکمانچای بود، به‌نحوی‌که استدلال می‌کردند، قند متاع خارجی است و تحمیل عوارض، مخالف صدی پنچ مقید در عهدنامه است و صنیع‌الدوله مالیات بر نمک را عنوان کرد و تصویب شد. ولی اجرای طرح تا سال ۱۳۰۵ فراهم نگردید.

مصدق و مخالفت با راه‌آهن سراسری

احداث راه‌آهن آرزویی دیرینه برای ایرانیان محسوب می‌شد اما پول کافی برای این کار نبود و نمایندگان نیز نمی‌دانستند چگونه این پول را تأمین کنند. روسیه و انگلیس آماده مساعدت فقط به خط آهنی بودند که از مسیر دلبخواه آنان بگذرد و منافع تجاری و سوق‌الجیشی آنها را تأمین کند و با هر مسیر دیگری سرسختانه مخالفت می‌کردند. بریتانیا از رفتن راه‌آهن به جنوب و به خطر افتادن منافع نفتی و هند هراس داشت و روسیه نیز بر ضد خطی بود که از شرق به غرب کشیده شود. پس از بررسیهای متعدد مهندسان مشاور آمریکایی، تصمیم گرفته شد مرحله نخست خط آهن در جهت کلی شمال شرقی- جنوب غربی احداث گردد.۶ مهم‌ترین فردی که به مخالفت با پیشنهاد احداث راه‌آهن سراسری برخاست، دکتر محمد مصدق بود. مهدیقلی هدایت در خاطرات خود بیان می‌کند: «اسفند ۱۳۰۵ من پیشنهاد راه‌آهن را به مجلس بردم،