پاورپوینت کامل تطبیق انقلاب مشروطه با وقایع عصر ظهور در رساله? احیاءالمله ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تطبیق انقلاب مشروطه با وقایع عصر ظهور در رساله? احیاءالمله ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تطبیق انقلاب مشروطه با وقایع عصر ظهور در رساله? احیاءالمله ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تطبیق انقلاب مشروطه با وقایع عصر ظهور در رساله? احیاءالمله ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

یک سال پس از انقلاب مشروطه، یک عالم دینی بوشهری، رساله ای نوشت تا ثابت کند، قیام مشروطه و تاسیس مجلس شورای ملی، مصداق روشن روایت «قیام قومی از مشرق» در آخر الزمان است.

خلاصه: یک سال پس از انقلاب مشروطه، یک عالم دینی بوشهری، رساله ای نوشت تا ثابت کند، قیام مشروطه و تاسیس مجلس شورای ملی، مصداق روشن روایت «قیام قومی از مشرق» در آخر الزمان است.

یک سال پس از انقلاب مشروطه، یک عالم دینی بوشهری، رساله ای نوشت تا ثابت کند، قیام مشروطه و تاسیس مجلس شورای ملی، مصداق روشن روایت «قیام قومی از مشرق» در آخر الزمان است. او سید محمد طباطبائی را هم مصداق روایتی دانست که ظهور ستاره ای را در مشرق در نزدیکی ظهور وعده داده است. نقد وی از علامه مجلسی در تطبیق روایت مشرق بر دولت صفویه نیز مورد تأکید وی قرار دارد.

در جریان انقلاب مشروطه، رسائل سیاسی فراوانی در باره آن نوشته شد که در یک تقسیم بندی، آنها را باید به موافق و مخالف تقسیم کرد. شماری از آنها در نقد مشروطه و برخی دیگر در دفاع از آن بود. روش هر کدام، در هر دو طرف موافق و مخالف، گاهی صرفا دینی و روایی، و گاه اجتماعی و سیاسی و حتی فلسفی بود. نویسندگان آن رسائل هم، برخی از علما و شماری هم از روشنفکران یا تجار اهل اندیشه بودند. تاکنون چندین مجموعه در این باره گردآوری شده است. نخستین بار مرحوم رضوانی به این رسائل توجه کرد و در باره آنها نوشت. شماری را آقای دکتر موسی نجفی تحت عنوان «بنیاد فلسفه سیاسی مشروطیت» (مرکز نشر دانشگاهی) همراه با تحلیل، منتشر کرد؛ خود بنده هم برخی از آنها را در جایهای مختلف منتشر کردم، و در نهایت، همکار سابق ما جناب دکتر زرگری نژاد همت کرد و طی دو جلد با عنوان رسائل مشروطیت (تهران، ۱۳۸۷) آنها را منتشر کرد. این رسائل، بنیادهای فکری مشروطه را به خوبی نشان می دهد و همچنان نیاز به تحلیل دارد.

در میان این رسائل، رساله احیاء المله که در سال ۱۳۲۵ توسط حسین اهرمی بوشهری، از علمای وقت بوشهر، در روزنامه مظفری بوشهر، نوشته و منتشر شده، و در رسائل مشروطیت ج اول، صفحات ۷۱۳ ـ ۷۳۰ منتشر شده، جایگاه ویژه ای دارد. این رساله، تقریبا از آغاز تا پایان، مشروطه را مقدمه ظهور امام زمان علیه السلام دانسته، و سعی کرده است «قیام وعده داده شده از مشرق» را که در روایات آمده بر آن منطبق سازد. نویسنده، روحانی، مدافع مشروطه، و آشنای با فرهنگ سیاسی روز است، و بسا برای اولین بار در منابع فارسی، به مقدمه ابن خلدون ارجاع داده و از آن مطلب مفصل نقل کرده، و علاوه، در جایی هم برای دانستن تحولات جهان عرب، به مطبوعات فارسی و عربی و انگلیسی ارجاع می دهد. بوشهری بودن، این امکان را به وی داده که با فرهنگ بیرون از ایران و بیشتر وارد شده از هند و طبعا انگلیسی آشنا باشد.

زمانی که بنده، در کتاب مهدیان دروغین، به این نوع تطبیق ها توجه کرده و گزارش های مختلفی از آنچه در حوالی مشروطه در این باره مطرح شد آوردم، این رساله ندیده بودم. در آن کتاب، نمونه هایی، بیشتر در مخالفت مشروطه، و نزدیک دانستن آن به جنبه های سفیانی آخرالزمان عرضه کردم، اما این رساله، به عکس، در باره تطبیق مثبت این ماجرا و در جهت دفاع از مشروطه است و از این جهت فوق العاده ارزش مند می نماید.

نویسنده، هم کار حدیثی کرده، و هم به تقویم و تطبیق هایی که در باره ظهور بوده، ورود کرده است. موردی به نقد مرحوم مجلسی پرداخته است، جایی که مصداق قوم ظهور کننده از مشرق را دولت صفوی دانسته است. از سوی دیگر، نقدی هم به مطالب نقل شده توسط شیخ بهایی در باره آنچه از خواجه نصیر در این باره آورده، دارد و نشان می دهد که با مبانی هئیت قدیم آشناست. در این قسمت، از اجتهاد خود هم استفاده کرده، و سعی نموده تا نشان دهد که ظهور انقلابات در ایران، از سال ۱۳۱۳ با کشته شدن ناصرالدین شاه آغاز شده، و در سال ۱۳۲۰ با واگذاری گمرگ ایران به خارجه، بالا گرفته، و در نهایت با مرگ مظفرالدین شاه در سال ۱۳۲۴ مجلس شورای ملی محقق شده است. وی اساس مشروطه را دینی یا به عبارت بهتر، عصبیت دینی می داند، و این را با عصبیتی که ابن خلدون گفته تطبیق می دهد.

استفاده از نظریه مهدویت، در طول تاریخ، در میان سنی و شیعه، جریان داشته و چنان که در کتاب مهدیان دروغین نشان داده ام، در میان اهل سنت، کمتر از شیعیان نبوده است. در ایران صفوی، این تطبیق ها در چند نوبت صورت گرفت و بعدها ادامه یافت. در جریان مشروطه نیز این مسأله ادامه داشت، و در انقلاب اسلامی هم، که نمونه هایی را در همان کتاب آورده ام. آخرین حلقه همین بود که برخی اعلام کردند راهپیمایی اربعین، مقدمه ظهور است.

در اینجا، مروری بر رساله احیاء المله داشته و سعی می کنم به اختصار مبانی آن را بیان کنم.

گزارش رساله

چنان که اشاره شد رساله احیاء المله، از فاضل هروی (حسین اَهرَمی بوشهری) است که در نشریه مظفری بوشهر، در دفاع از نهضت مشروطه و درست یک سال پس از آن نوشته شده است. وی این رساله را پس از مشروطه و خطاب به «رؤسای دارالشورای مجلس مقدس ملی اسلامی» و خصوص سید محمد طباطبائی نوشته و شعری هم در ستایش او، در همان آغاز، آورده است.

نخستین سخن وی این است که اهل تاریخ می دانند که هیچ قومی از مشرق قیام نکرده که در «عصبیت دینی و حمایت اسلامی» مانند شما «جماعت مؤمنین» [حاضر در انقلاب مشروطه] باشد، و این که، «سوگند که این قیام شما از جمله علامات ظهور قائم آل محمد است». سپس حدیث «کأنّی بقوم قد خرجوا بالمشرق، یطلبون الحق» را آورده، و پس از ترجمه، از قول مجلسی آورده که گفته است مصداق این حدیث، دولت صفویه است. اعتراض او به علامه مجلسی این است که «سلطنت صفویه منقرض شد». پس نمی تواند از مقدمات ظهور باشد. پس از آن، سه سلسله، یعنی افشاریه و زندیه و قاجاریه آمده اند، که طبعا شایستگی این مقام را ندارند. از نظر او «شاید مراد از آن قوم» یعنی همان خروج کنندگان از مشرق، «قوم رؤسای مجلس دارالشوری» باشند.

عدم شایستگی آن دولت ها به این جهت است که «مستبده و غیر مشروطه» بوده و شایستگی ندارند، اما این دولت، دست