پاورپوینت کامل در باب اهمیت هویت ملی – بخش دوم ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در باب اهمیت هویت ملی – بخش دوم ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در باب اهمیت هویت ملی – بخش دوم ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل در باب اهمیت هویت ملی – بخش دوم ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

چرا مدعیات ناسیونالیستی نیازمند دفاعند؟ این مدعیات در بعضی حالات معقول به نظر می‎‎آیند؛ مثلاً وضعیت بد بعضی گروه‎‎های ملی بی‎‎دولت -تاریخ یهودیان و ارامنه، بدبیاری‎‎های تاریخی و معاصر کُردها- این ایده را به نظر معتبر می‎‎آورد که داشتن دولت برای این گروه‎‎ها می‎‎توانست مشکلات بسیار بد را حل کند. بااین‌وجود، دلایل خوبی در کارند که مدعیات ناسیونالیستی را باید دقیق‎‎تر بررسی کرد.

ناسیونالیسم؛ کلاسیک یا لیبرال

نِناد میشچِویچ – ترجمه: عدنان فلاحی

۳) بحث اخلاقی

۳/۱) ناسیونالیسم کلاسیک و ناسیونالیسم لیبرال

چرا مدعیات ناسیونالیستی نیازمند دفاعند؟ این مدعیات در بعضی حالات معقول به نظر می

‎‎

آیند؛ مثلاً وضعیت بد بعضی گروه

‎‎

های ملی بی

‎‎

دولت -تاریخ یهودیان و ارامنه، بدبیاری

‎‎

های تاریخی و معاصر کُردها- این ایده را به نظر معتبر می

‎‎

آورد که داشتن دولت برای این گروه

‎‎

ها می

‎‎

توانست مشکلات بسیار بد را حل کند. بااین‌وجود، دلایل خوبی در کارند که مدعیات ناسیونالیستی را باید دقیق

‎‎

تر بررسی کرد. بعضی مدعیات ناسیونالیسم کلاسیک -دست‌کم در شرایط عادی زیست معاصر- به نظر در ستیز با ارزش

‎‎

های گوناگونی

‎‎

اند که مردم به پذیرش آن ارزش

‎‎

ها تمایل دارند. بعضی از این ارزش

‎‎

ها به‌مثابه ارزش

‎‎

های اساسی جوامع لیبرال

‎‎

دموکرات مورد توجه‌ هستند، درحالی

‎‎

که بعضی دیگرشان به

‎‎

ویژه برای شکوفایی خلاقیت و فرهنگ مهم هستند. ارزش

‎‎

های دست

‎

اول، استقلال فردی[۱] و بی

‎‎

طرفی خیرخواهانه[۲] هستند (خاصه در قبال اعضای گروه

‎‎

های فرهنگی متفاوت از گروه ما). بسیاری از نویسندگان فمینیست گوشزد کرده

‎‎

اند که این پیشنهاد رایج ناسیونالیستی که زن نسبت به تولید اعضای جدید ملت و پرورش آنان به سود ملت اخلاقاً موظف است، در ستیز با استقلال و حریم خصوصی این زنان است (

Yuval-Davis

۱۹۹۷

, Moller-Okin

۱۹۹۹

,

۲۰۰۲

,

۲۰۰۵ و بحث موجود در:

the volume on Okin, Satz et al.

۲۰۰۹). دیگر ارزش در خطر، تنوع موجود در اجتماع قومی

‎‎

-ملی است که ممکن است یک‌دستیِ فرهنگ ملی مرکزی آن را سرکوب کند.

تکالیفِ در راستای ملت، مخل ارزش خلاقیت آزادانه نیز هستند؛ مثلاً اینکه به نویسندگان، موسیقی

‎‎

دانان یا فیلسوفان گفته شود که آن‌ها

‎

تکلیف خاصی نسبت به پیشبرد میراث ملی دارند، مخل آزادی خلاقیت است. مسئله در اینجا این نیست که آیا این افراد حق پیشبرد میراث ملی

‎‎

شان را دارند، بلکه مسئله این است که آیا آن‌ها

‎

تکلیفی نسبت به چنین کاری دارند؟

ناسیونالیسم -بر اساس هر دو گون

‎

کلاسیک و لیبرالش (و به‌ویژه ناسیونالیسم کلاسیک) و نیز بر اساس تجربه- تمایلی به تشویق این نوع از چندگانگی فرهنگی[۳] و تکثرگرایی[۴] ندارد. عملاً به نظر تصادفی نمی

‎‎

آید که گون

‎

نفرت

‎‎

انگیز خاص

‎‎

نگر از ناسیونالیسم -که مدعی حقوق برای مردم خود و منکر همان حقوق برای دیگران است- این

‎‎

قدر رایج است. ریش

‎

این مشکل در رقابت برای منابع کمیاب است: چنان

‎‎

که ارنست گِلنِر[۵] (۱۹۸۳) به شیو

‎

مشهوری اشاره کرده است، مناطق بسیار محدودی برای تمام گروه

‎‎

های قومی به‌منظور داشتن دولت وجود دارند و همین موضوع برای سایر دارایی

‎‎

هایی که ناسیونالیست

‎‎

ها آن دارایی

‎‎

ها را به سبب حق استفاد

‎

انحصاری افراد هم

‎‎

ملیتشان مطالبه می

‎‎

کنند، صادق است.

فیلسوفان همدل با ناسیونالیسم از شروری که ناسیونالیسم تاریخی آفریده است مطلعند و معمولاً خود را از این شرور دور نگه می

‎‎

دارند. آن‌ها

‎

معمولاً از «لایه

‎‎

های اضافی گوناگونی که ناسیونالیسم را بدنام کرده است» سخن می

‎‎

گویند و این دسته از فیلسوفان مشتاقند که «اید

‎

ملیت را از این افراط

‎‎

ها تفکیک کنند» (

Miller

۱۹۹۲

,

۸۷

,

۲۰۰۰).

خط

‎‎

مشی

‎‎

های اجتماع

‎‎

گرایان

‎

اصلی تفکر ناسیونالیسم پیشنهاد می

‎‎

کنند که ارزشی به سود محافظت از سنت

‎‎

های فرهنگی قوم

‎‎

ملت، احساس تعلق به ملت مشترک و همبستگی میان اعضای ملت در کار است. اما یک ناسیونالیستِ لیبرال ممکن است ادعا کند که این‌ها ارزش

‎‎

های کانونی زیستِ سیاسی نیستند، بلکه ارزش

‎‎

هایی خلاف آنند. به علاوه در قیاس با ناسیونالیسم، دیدگاه

‎‎

های صددرصد مخالف ناسیونالیسم یعنی فردگرایی محض[۶] و جهان

‎‎

وطنی[۷]، بی

‎‎

روح و انتزاعی و غیرمحرک به نظر می

‎‎

آیند. جهان

‎‎

وطنی دیدگاهی است که بر اساس آن مهم

‎‎

ترین تکالیف اخلاقی فرد متوجه تمام انسان

‎‎

هاست (بدون توجه به فاصل

‎

جغرافیایی یا فرهنگی) و نظم سیاسی باید به شیو

‎

قابل

‎‎

اعتمادی این تکلیف اخلاقی جهان

‎‎

شمول را منعکس کند (به شکل نظم

‎‎

های فرادولتی که بر دولت

‎‎

ملت

‎‎

ها اولویت دارند).

بسیاری از فیلسوفان در تقابل با دو نیروی در ستیز با هم یعنی ناسیونالیسم و جهان

‎‎

وطنی، ترکیبی از لیبرالیسم

‎‎

جهان

‎‎

وطنی و میهن

‎‎

پرستی

‎‎

ناسیونالیسم را برمی

‎‎

گزینند. بی. باربر[۸] در نوشته

‎‎

هایش «ترکیب جالبی از جهان

‎‎

وطنی و محلی

‎‎

گرایی[۹]» را بهتر [از هریک از ناسیونالیسم و جهان

‎‎

وطنی] جلوه می

‎‎

دهد که به نظر او این ترکیب، هویت ملی آمریکایی را شکل داده است (در:

Cohen

۱۹۹۶

,

۳۱). چارلز تیلور[۱۰] مدعی است که «ما جز جهان

‎‎

وطن بودن و میهن

‎‎

پرست بودن انتخاب دیگری نداریم» (

ibid,

۱۲۱). هیلاری پانتم[۱۱] -ظاهراً به‌مثابه راه میانه

‎‎

ای بین میهن

‎‎

پرستی کوته

‎‎

فکرانه و جهان

‎‎

وطنی بسیار انتزاعی- وفاداری به بهترین

‎‎

سنت از میان انبوه سنت

‎‎

هایی که هریک از ما در آن‌ها

‎

دخیل هستیم را پیش می

‎‎

کشد (

ibid,

۱۱۴).

۳/۲) استدلالات به سود ناسیونالیسم: نیاز جدی به اجتماع

۱) استدلال برآمده از ارزش ذاتی [ناسیونالیسم]: هر اجتماع قومی

‎‎

-ملی خودبه

‎‎

خود و برای خود ارزشمند است، زیرا فقط داخل چارچوب فراگیری از سنت

‎‎

های فرهنگی است که مقاصد و ارزش

‎‎

های مهم، ایجاد و منتقل می

‎‎

شوند. اعضای چنین اجتماعاتی، نزدیکی فرهنگی خاصی را با هم به اشتراک می

‎‎

گذارند. اعضای این اجتماعات به سبب سخن

‎‎

گفتن به زبان مشترک و به اشتراک گذاشتن عادات و سنن، معمولاً بیش از حالتی که فرهنگ مشترکشان را به اشتراک نمی

‎‎

گذارند، به طرق گوناگون به یکدیگر نزدیک می

‎‎

شوند.

[در نقد این استدلال] این فرض کلی

‎‎

که نزدیکی فرهنگی باعث افزایش تکالیف اخلاقی می

‎‎

شود، غالباً به‌مثابه یک دشواره[۱۲] به نقد کشیده شده است. حتی اگر ما این فرض را به شکل نظری بپذیریم، عملاً در هم می

‎‎

شکند، [زیرا] کنش

‎‎

گرایی[۱۳] ناسیونالیستی اغلب به دشمنی با همسایگان نزدیک (و بسیار شبیه به خود) تبدیل می

‎‎

شود تا دشمنی با بیگانگان دوردست.

۲) استدلال برآمده از شکوفایی [فرد]: اجتماع قومی-

‎‎

ملی برای شکوفایی هریک از اعضایش ضروری است، خاصه فقط درون چنین اجتماعی است که فرد می

‎‎

تواند مفاهیم و ارزش

‎‎

های مهم برای فهم حیات فرهنگی اجتماع -را در حالت کلی- و مفاهیم و ارزش

‎‎

های مهم برای فهم زندگی شخصی

‎‎

اش -را در حالت خاص- کسب کند.

در جناح هوادار ناسیونالیسم بحث

‎‎

های بسیاری دربار

‎

اینکه آیا واگراییِ ارزش

‎‎

ها برای جدایی گروه

‎‎

های ملی لازم است یا نه، در کار است. ناسیونالیست

‎‎

های لیبرال کانادایی سیمور[۱۴] (۱۹۹۹)، تیلور و کیملیکا اشاره می

‎‎

کنند که «واگرایی

‎‎

های ارزشی میان نواحی مختلف کانادا» که موجب جدایی ملیت شوند، ناچیزند. منتقدین ناسیونالیسم اشاره می

‎‎

کنند که شکوفایی -خاصه به شکل تهاجم علیه همسایگان- ممکن است خیلی گران تمام شود.

۳) استدلال برآمده از هویت: فیلسوفان اجتماع

‎‎

گرا بر پرورش -فراتر از سرشت- به‌مثابه نیروی اصلی تعیین

‎‎

کنند

‎

هویت ما در مقام مردم تأکید دارند؛ ما به سبب زمینه

‎‎

ها و بافتارهای اجتماعی

‎‎

ای که ذیل آن‌ها

‎

رشد کرده

‎‎

ایم، به اینکه چه کسی هستیم نائل می

‎‎

شویم. یقیناً این ادعا واجد حظی از وثاقت است. هویت هر شخص دقیقاً وابسته به مشارکتش در زندگی اجتماعی است (نک:

MacIntyre

۱۹۹۴

, Nielsen,

۱۹۹۸

, and Lagerspetz

۲۰۰۰)، (برای دیدگاه مخالفی که اهمیت هویت ثابت و همگن را انکار می

‎‎

کند و هویت

‎‎

های مختلط را پیشنهاد می

‎‎

کند، به مقالات این کتاب بنگرید:

Iyall Smith and Leavy

۲۰۰۸).

ناسیونالیسم کلاسیک پیشنهاد می

‎‎

کند که باید به فرهنگ

‎‎

ها، دولت

‎‎

های خودشان را داد، درحالی

‎‎

که ناسیونالیسم لیبرال پیشنهاد می

‎‎

کند که فرهنگ

‎‎

ها باید دست‌کم شکلی از اَشکال مراقبت سیاسی را دریافت کنند (برای گفت‌وگویی دربار

‎

موضوعات زبانی که غالباً در پیوند با هویت هستند نک:

Kymlicka & Patten

۲۰۰۳

and Patten

۲۰۰۳).

۴) استدلال برآمده از فهم اخلاقی: بعضی ارزش