پاورپوینت کامل حافظ و شاعران فرانسه ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حافظ و شاعران فرانسه ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حافظ و شاعران فرانسه ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حافظ و شاعران فرانسه ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

شاعر دیگر فرانسوی که در اشعارش از حافظ الهام پذیرفته، تریستان کلینگسور است که نام اصلی‌اش لئون لوکر (Leon Leclere) بود. او که از کارگاه نقاشی به شعر و شاعری روی آورده بود، مجموعه‌ای به نام شهرزاد (Scheherazade) سرود و در آن چهره‌ای رنگین و نگارین از حافظ رسم کرد؛ او حافظ را «استاد» خود و خود را «شاگرد بد» حافظ نامید؛ شاگردی که با جغرافیای آسیا آشنا نیست و گاه کشورهای گوناگون مانند چین، ژاپن، هند و ایران را به‌ جای یکدیگر می‌گیرد!

تریستان کلینگسور و حافظ

شاعر دیگر فرانسوی که در اشعارش از حافظ الهام پذیرفته، تریستان کلینگسور است که نام اصلی‌اش لئون لوکر (

Leon Leclere

) بود. او که از کارگاه نقاشی به شعر و شاعری روی آورده بود، مجموعه‌ای به نام شهرزاد (

Scheherazade

) سرود و در آن چهره‌ای رنگین و نگارین از حافظ رسم کرد؛ او حافظ را «استاد» خود و خود را «شاگرد بد» حافظ نامید؛ شاگردی که با جغرافیای آسیا آشنا نیست و گاه کشورهای گوناگون مانند چین، ژاپن، هند و ایران را به‌ جای یکدیگر می‌گیرد! او آرزو داشت که از شیراز، سرزمین گلها و ایران، خاستگاه هزارویک‌شب، دیدن کند: «… دلم می‌خواست بر زورقی می‌نشستم و بادبان می‌افراشتم…ر آنگاه به آوای پرخروش دریا گوش می‌سپردمر … و به ‌سوی جزیره‌های گل روان می‌شدم…ر شهرهای ایران را می‌دیدم…»

شاعر اگر هم در عالم واقع از دیدار شیراز و حافظ محروم است، ولی سوار بر بالهای خیال، از شهر عشق و گلها و حافظ دیدن می‌کند: «ای حافظ عزیز، تو را پیوسته در عالم خیال می‌بینم که جامه‌ای آراسته به ابریشم بر تن و دستاری سبز بر سر داری و سرگرم نوشتن اشعار خویشتنی. تو را می‌بینم که با شلوار گشاد شرقی، چهارزانو نشسته‌ای و بزرگوارانه مانند پادشاهی، دست بر موی سپید خود می‌کشی و لبخند می‌زنی…»

ماتیو دو نوآی و حافظ

در اوایل سده بیستم دیگر نام و آوازه شیراز برای فرانسویان نامی آشنا بود و به ‌واسطه دو شاعر نام‌آورش، سعدی و حافظ، جایگاهی خاص در میان شاعران فرانسوی پیدا کرده بود. از این دسته، شاعره ایران‌شناس فرانسوی، کنتس ماتیو دونوآی (

contesse de Noailles

، وفات: ۱۹۳۳) با عشق حافظ و سعدی می‌زیست و آرزو داشت که پس از مرگ، برای زندگی دوباره در سرزمین حافظ و سعدی چشم به جهان گشاید؛ زیرا در آنجا به «باغ دلگشا» راه خواهد یافت و با حافظ و سعدی آشنا خواهد شد و آنان در او «ستایشگر گلها» را دوست خواهند داشت و او را به گلستان پرگل و ریحان خود راه خواهند داد. با این‌ حال برای این شاعره زیبای فرانسوی، حافظ عالم دیگری داشت.

او در غزلی به نام «سایه ایام» چنین سرود: «کاش می‌توانستم در فصل گل به شیراز بروم و حافظ شیراز را ببینم که گاهی در اندیشه و گاه موقر و زمانی آتشین‌خو و وقتی صوفی‌منشانه، به‌ سوی کشتزاران پر موج و سرسبز می‌رود، تا سرمست از باده عشق، در آنجا دراز بکشد. کاش می‌توانستم آرام‌آرام در پی‌اش بروم و او را در آن لحظات شوق و بی‌خبری ببینم که از فرط صفا، وقتی‌که محبوبه انگشت بر در خانه‌اش می‌زد و حافظ می‌پرسید: «تو کیستی که در می‌زنی؟» محبوبه پاسخ می‌داد: «تو هستی عزیز من!»

این شاعره که مادربزرگی ایرانی داشت، اگرچه هرگز موفق به دیدار شیراز و آرامگاه حافظ و سعدی نگشت، ولی در باغ منزلش عمارتی شبیه آرامگاه حافظ ساخته بود و در آنجا خلوت می‌کرد. پس از مرگ نیز به وصیتش در آنجا دفن گردید.

پرنس بی‌بسکو و حافظ

شاعره دیگر فرانسوی پرنس بی‌بسکو بود که در اصفهان و کنار زاینده‌رود، زیر سایه سروی می‌آرمید و به زمزمه آب گوش می‌سپرد و آنگاه نوای دلنشین حافظ را به گوش جان می‌شنید که با وی چنین می‌گفت:

ساقی به نور باده برافروز جام ‌ما

مطرب بگو که کار جهان شد به کام ما

او نیز در آثارش از حافظ تأثیر پذیرفت و در ضمن آنها اشاراتی به اشعار لسان‌الغیب آورده است.

آندره ژید

اما از مشهورترین نویسندگان و شاعران فرانسه که ظهورش آغازگر تحول چشمگیر تأثیر اشعار حافظ در ادبیات فرانسه است، باید از آندره پل گیوم ژید (۱۸۶۹ـ۱۹۵۱) نام برد؛ همو که به گفته خودش با سعدی، فردوسی، خیام و حافظ تنگاتنگ زیسته بود و نوشته‌هایش تأثیر شگفتی بر نسلهای جوان سالهای پس از جنگ جهانی داشت و توانسته بود در سال ۱۹۴۷ جایزه نوبل ادبی را از آن خود کند. برای نخستین بار حسن هنرمندی ـ عضو ایرانی انجمن ژیدشناسان ـ در پژوهش خود با عنوان «تأثیر ادبیات فارسی در آثار آندره ژید» به بررسی تأثیر شاعرانی ازجمله سعدی، خیام، مولوی، حافظ و منوچهری بر آثار و اندیشه این نویسنده فرانسوی پرداخت و البته جواد حدیدی نیز در پژوهشی با عنوان «از سعدی تا آراگون» ضمن بررسی تأثیر ادبیات فارسی بر ادب فرانسه، تأثرات خاص آندره ژید از حافظ را آشکارتر کرد.

لازم به ذکر است که ژید از طریق بزرگان شعر فرانسه در قرن بیستم چون استفان مالارمه (

stephane mallarme: 1898

ـ۱۸۴۲) و پل والری (

paul valery

) با شرق آشنایی یافت و در این میان، ایران و شاعران طراز اولش مهمترین بن‌مایه‌های اندیشه او را در خلق آثارش تشکیل داده‌اند. به‌گفته خود او: «شاعران بزرگ ایرانی چون خیام، حافظ، سعدی، مولوی، فردوسی، منوچهری و عطار از چشمه الهام‌بخش هستی نوشیده‌اند و از این چشمه، خود و دیگرانی چون من را سیراب کرده‌اند و من بسیار از آنان تأثیر و الهام گرفته‌ام.»

ژید همیشه از اینکه زبان فارسی نمی‌دانست، افسوس می‌خورد و مجبور بود از آثار فارسی که به آلمانی ترجمه می‌شد، استفاده کند و می‌گفت: «این باعث می‌شود تمامی ظرافت و لطافت اشعار فارسی حس و درک نشود؛ ولی با وجود این به ‌قدری اشعار فارسی، به‌ویژه غزلیات حافظ، نافذ و قدرتمند هستند که حتی ترجمه‌های آلمانی آنها برای من فرانسوی‌زبان تأثیرگذار و شاهکار هستند.» ژید به خاطر عدم توانایی در استفاده از آثار فارسی، حافظ را اساسا از راه گوته و ترجمه آلمانی او از غزلیات حافظ در «دیوان غربی ـ شرقی» و البته از ترجمه ژوزف فُن هامر پورگشتال شناخت.

مهمترین و مشهورترین اثر آندره ژید که تحت تأثیر غزلیات حافظ و با نگاهی به شیوه نظم و تدوین گلستان سعدی نگاشته شده، «مائده‌های زمینی» (عنوانی برگرفته از قرآن کریم) است. ژید مائده‌های زمینی را در ۲۸‌سالگی پس از تجربه سفری به الجزایر و تونس خلق کرد و به دوست خود موریس کی یو (

Maurice quillot

) تقدیم کرد. مائده‌های زمینی پس از دیوان غربی ـ شرقی گوته که ستایش‌نامه‌ای از شاعران ایران است، مهمترین اثری است که قدرت تأثیر و نفوذ ادبیات فارسی را بر ادبیات غرب نشان می‌دهد، به‌طوری که بسیاری از منتقدان و خاورشناسان آن را «میراث تأثیرپذیری ادبیات فارسی در غرب» می‌دانند.

آندره ژید نخستین باب کتابش را با این غزل حافظ آغاز می‌کند: «بخت خواب‌آلود ما بیدار خواهد شد مگر…» و به شیوه حافظ که در بسیاری از غزلیات با ساقی سخن می‌گوید، به گفتگو با ناتانائل (

Nathanaël

)، همزاد خویش، می‌پردازد و در سراسر کتاب که در حقیقت یک سمفونی پرشور از جستجو در عوامل جسمانی و نفسانی است، ژید را راه می‌نماید که زنجیرهای تعلق را بگسلد و در کامجویی و تنعم از لذتهای زمینی از هیچ‌کس و هیچ‌چیز نهراسد. اینجاست که اساس مائده‌های زمینی بر این غزل حافظ قرار می‌گیرد:

ساقی، بیا که شد قدح لاله پر ز می

طامات تا به چند و خرافات تا به کی؟

ژید این غزل حافظ را از ترجمه آلمانی فُن هامر به فرانسه ترجمه کرد و برای یکی از دوستان خود فرست