پاورپوینت کامل زمان و مکان در نگارگری ایرانی ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زمان و مکان در نگارگری ایرانی ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زمان و مکان در نگارگری ایرانی ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زمان و مکان در نگارگری ایرانی ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

نگارگر همواره نسبت زمان مشاهده هر اثر را کنترل کرده و آن را طبق خواسته خود تنظیم می‌کند. در این حالت زمان به واسطه اثری که در ساختار تصویر دارد مورد بررسی قرار گرفته و اثر مفهومی زمان در این رابطه توسط نگارگر کنترل می‌شود.

نگارگر همواره نسبت زمان مشاهده هر اثر را کنترل کرده و آن را طبق خواسته خود تنظیم می‌کند. در این حالت زمان به واسطه اثری که در ساختار تصویر دارد مورد بررسی قرار گرفته و اثر مفهومی زمان در این رابطه توسط نگارگر کنترل می‌شود.

نگارگر همواره نسبت زمان مشاهده هر اثر را کنترل کرده و آن را طبق خواسته خود تنظیم می‌کند. در این حالت زمان به واسطه اثری که در ساختار تصویر دارد مورد بررسی قرار گرفته و اثر مفهومی زمان در این رابطه توسط نگارگر کنترل می‌شود.

برداشت از این نکته که نگارگر می‌تواند چند صحنه را در زمانی واحد ببیند، سبب شده است در بیشتر موارد نگارگر یک صحنه را با حذف دو برداشت متفاوت زمانی ترسیم کند. یعنی ترسیم چشم‌انداز بهشت زمینی که در آن واحد هم بهشت است و غیر زمینی و غیر قابل رؤیت و هم زمینی است و قابل رؤیت. «یکی از موضوع های اصلی نگارگری ایرانی چشم‌انداز تغییر شکل یافته است که رمز و تمثیل «بهشت زمینی» و «وطن آسمانی» است. آن چشم‌اندازی است بی‌سایه، که در آن هر چیزی از جوهری بی‌غایت لطیف و پر ارج ساخته شده است.»۱

علاوه بر امکان جابجایی مکانی در زمانی واحد،‌ در نگارگری می‌توان به نوعی شاهد خلق زمان جدید بود. همانطور که در بخش «زمان و مکان از دیدگاه فلاسفه» از نظر گذشت، زمان غیر موهوم در عالم، مادی از حرکت نشأت گرفته است. حال اگر نگارگر هنگام رؤیت اثرش حرکت ایجاد کند سبب به درازا کشیدن زمان رؤیت شده است. حرکت چشم در رقعه که در اکثر مواقع به علت حرکت حلزونی یا چرخشی امکان برگشت و آغاز دوباره را دارد می‌تواند تا بی‌نهایت ادامه پیدا کند. این حرکت از گوشه‌ای از اثر به گوشه‌ای دیگر، کثر یا چند ثانیه را دربر می‌گیرد. این زمانی است که به واقع در نگاه بین عناصر موجود بوده است. نگارگر با کنترل چگونگی حرکت چشم از نقطه‌ای به نقطه‌ای دیگر، بازگشت به نقطه‌اول، تکرار رفت و برگشت نگاه در یک محدوده معین و استفاده از تدابیری اینچنین سبب ایجاد زمان ثانویه هنگام مشاهده اثرش می‌شود. نگارگر همواره نسبت زمان مشاهده هر اثر را کنترل کرده و آن را طبق خواسته خود تنظیم می‌کند. در این حالت زمان به واسطه اثری که در ساختار تصویر دارد مورد بررسی قرار گرفته و اثر مفهومی زمان در این رابطه توسط نگارگر کنترل می‌شود.

نگاه جدا از هر گونه تسلط زمانی در رابطه با ترسیم چهره انسان نیز سبب ایجاد قوانین خاص شده است. عدم ارائه زمانی خاص در نگارگری از تلاش برای نمودن کمال یافته‌ترین حالت عناصر نشأت می‌گیرد. بدین ترتیب در مورد انسان و چهره او در کمال یافته‌ترین حالت از نظر نگارگر باید ترسیم می‌شد. هنرهای مذهبی از آن روی که انسانی را که به شادکامی و سعادت جاوید رسیده است در مسیر راهی به نمایش می‌گذارند که این راه به تولد چهره‌ای کامل و همه جانبه از انسان می‌انجامد، خود به خود به ارائه شکل آرمانی از رستگاری منتهی می گردند. انسانی که در قلمرو هنر مذهبی به گونه ای رستگار مجسم می‌شود، انسانی آرمانی است».

«عدم گرایش به شما اینگاری، با طرد هر صورتی که ذهن را به شیء خاصی خارج از خود محدود و نفس را به یک صورت منفرد متوجه کند، خلائی را می‌آفریند»۲ این همان جایی است که فرد می‌تواند بدون توجه به زشتی، زیبایی، ثروت ، فقر ، مقام و فقط به واسطه ارزش درونی خود شخص در مورد او فکر و قضاوت کند. «کوه و درخت و آدم و پرنده او {نگارگر} نیز بیشتر صُوَر نوعی {آرکتیپ} هستند تا شکل‌های تقلید شده از طبیعت»۳.

هنرمند ایرانی به سوی زیبایی شناسی ناب رویکرد داشته است، اما در عین حال می‌باید این مهم را به گونه‌ای متعادل انجام می‌داد تا معنا و جایگاه انسان از بین نرود. «انسان جایگاه بسیار حساسی در نگارگری ایرانی دارد، به گونه‌ای که اگر او را بیش از حد دگرگون کنند که از حالت طبیعی خارج شود، امکان دارد در حد پایینی سقوط کند