پاورپوینت کامل هنر کاشی کاری و موزاییک سازی در اسلام از نگاه کریستین پرایس ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هنر کاشی کاری و موزاییک سازی در اسلام از نگاه کریستین پرایس ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هنر کاشی کاری و موزاییک سازی در اسلام از نگاه کریستین پرایس ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هنر کاشی کاری و موزاییک سازی در اسلام از نگاه کریستین پرایس ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

تنوع و چگونگی هنر اسلامی از ویژگی‏های برجسته این هنر دیرپا و پرشکوه است که بی‏ شک نشانه نبوغ و سلیقه سلیم آفرینندگان آن است.

پرواضح است که بررسی تمام جنبه‏ های این هنر شگفت و خیال ‏انگیز در یک مقاله هرگز نمی‏گنجد چرا که دریا را نمی‏توان در کوزه ‏ای جای داد؟ به هر تقدیر، هنر اسلامی بخشی از وضعیتی عام بود که با ظهور اسلام در تاریخ هنر جهانی پا گشود.

تنوع و چگونگی هنر اسلامی از ویژگی‏های برجسته این هنر دیرپا و پرشکوه است که بی‏ شک نشانه نبوغ و سلیقه سلیم آفرینندگان آن است.

پرواضح است که بررسی تمام جنبه‏ های این هنر شگفت و خیال ‏انگیز در یک مقاله هرگز نمی‏گنجد چرا که دریا را نمی‏توان در کوزه ‏ای جای داد؟ به هر تقدیر، هنر اسلامی بخشی از وضعیتی عام بود که با ظهور اسلام در تاریخ هنر جهانی پا گشود.

«کریستین پرایس» در کتاب خود «تاریخ هنر اسلامی» می‏ گوید:

«داستان هنر اسلامی با چکاچک شمشیر و آوای سمّ ستوران در بیابانها و بانگ بلند پیروزی «اللّه‏ اکبر» آغاز می‏شود». مسلمانان با تلاش پیگیر و همه جانبه توانستند وارد قلمرو امپراطوری بیزانس و شاهنشاهی ایران شوند و از ایران به سرزمین زرخیز هند بتازند و هنوز صد سال از رحلت پیامبر اسلام (صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله‏ وسلم) نگذشته بود که قلمرو اسلام از هند تا اسپانیا گسترش یافت، تا بستر مناسب برای پیدایش «تمدن اسلامی» و از جمله هنر اسلامی به وجود آید.

مسلمانان پرستشگاه های یونانیان و رومیان و کاخ‏های ایران و کلیساهای بیزانس را با موزائیک‏ های زرّین دیدند و به گوهرهای درخشان و فلزکاری‏ ها و ظروف شیشه‏ ای و سفال های نقاشی شده و ابریشم با نقش‏های جالب دست یافتند. و چون شهرنشین گردیدند نیاز به داشتن خانه‏ های زیبا با اثاثیه گرانبها و مسجدهای پرشکوه و دیدنی برای پرستش خدا را احساس کردند. آنان در سرزمین های فتح شده با صنعتگران و هنرمندان مصری، سوری، یونانی و ایرانی رو به‏ رو شدند که هر یک سنت هنری چندین صدساله داشتند. هنر این صنعتگران با هم پیوند خورد و زیر فرمان اسلام مبدّل به شیوه‏ هایی شده که امروز به نام «هنر اسلام» معروف است.

هنر اسلامی

پس از این مقدمه برآنیم تا در میراث هنری اسلام در جای جای سرزمین‏های اسلامی به جستجو بپردازیم تا مگر سیمایی هر چند ناتمام درباره کاشیکاری و موزائیک‏ پردازی مسلمانان عرضه بداریم.

برای آغاز کار هیچ جا شایسته ‏تر از شهر کهن دمشق با آن همه آثار تاریخی هنری نیست. از جلوه‏ های هنری ـ تاریخی دمشق، مسجد جامع آن است که بر جای پرستشگاه ژوپیتر خدای خدایان رومیان ساخته شده است. این مسجد بر پایه نقشه قدیم یعنی مستطیلی بود که وسعت بسیار داشت و خلیفه، برای بر پا داشتن زیباترین ساختمان جهان صنعتگران هندی، ایرانی، مصری و قسطنطنیه‏ ای را به آنجا فراخوانده بود. محوطه معبد قدیم را حیاط کردند. برج ‏های کهن رومی را در گوشه‏ های پرستشگاه تبدیل به منار کردند. پیرامون این حیاط را سرپناهی ستون‏دار پوشانده بود. بخش پایین دیوارها با سنگ مرمر رنگین و برفراز آن با موزائیک‏های بس شگفت و زیبا آرایش شده بود. یکی از جهانگردان که در قرن ششم هجری به آن جا رفته و این موزائیک‏ ها را دیده می ‏گوید: «این موزائیک‏ ها همه شهرهای جهان را نمایش می‏دهد و همه درختان آن سبز و زرین و سیمین هستند و از سطح آن گویی زر می‏ چکد و می‏سوزد و دود می‏ شود.» سرستون‏ ها با زر پوشیده شده و دیوارهای بالای آن با موزائیک ـ که در پرتو صدها قندیل می‏درخشید ـ آرایش گشته بود.

مسجد جامع دمشق

پس از بر افتادن امویان، عباسیان دارالخلافه را به بغداد منتقل ساختند. صدهزار کارگر در مدت چهار سال شهر پرشکوه بغداد را به فرمان منصور ساختند. شیوه‏ های هنری به زودی چنان در هم آمیخت که حریر بافان سوری در دمشق از اندیشه صنعتگران این فن که در ایران بودند بهره می‏گرفتند و طرح‏ هایی که کنده‏ کاران بغدادی به کار می‏بردند به کار کنده‏ کاران عاج در اسپانیا می‏آمد.

بغداد و قرطبه پایتخت اسپانیای اسلامی از یکدیگر صدها فرسنگ دور بودند امّا با هم رقابتی سخت داشتند و چشم هم چشمی می‏کردند.

مایه سرافرازی قرطبه، مسجد جامع آن بود که یکی از مسجدهای جهان و مقدس‏ ترین جا در نظر مسلمانان مغرب به شمار می‏رفت. این مسجد اکنون کلیسا گشته است امّا هنوز هم چون از حیاط پردرخت پرتقال به این ساختمان در می‏آیید به دشواری می‏توانید باور کنید که این جا کلیساست؛ چون به سوی جنوب گام برداریم از میان ردیف ستونهایی که عبدالرحمن دوم ساخته است می‏گذریم. آرایش طاق‏های کمانی بیشتر می‏شود و در میان آنها محراب را که فرورفتگی ژرفی است در دیوار جنوبی می‏بینید که از پیرامون آن طلاهای موزائیک‏ ها می‏درخشد. طاق‏های کمانی پیشین محراب با زیبایی فراوان درهم گره خورده ‏اند. در فضای میان آنها قوس ‏های کوچک زیبایی در کنار دیوار جنوبی شبستان ساخته شده است.

مسجد جامع قرطبه (اسپانیای اسلامی)

این آرایش‏ها کار هنرمندانی است که به فرمان حاکم روم خلیفه قرطبه ـ که در پایان سده چهارم هجری فرمان می‏راند ـ به کار گمارده شدند. این هنرمندان، محراب و فرورفتگی آن و طاق‏های کمانی را با رو پوشی از گچ و مرمر سفید و نقش‏های گل و بته به شیوه اسلیمی آراستند.

این شیوه در هنر اسلامی به هزارها گونه جلوه‏ گر شده است. گل‏های دلپسند و زیبای اسلیمی در موازئیک‏ های پیرامون طاق محراب، کار هنرمندان قسطنطنیه است که به فرمان امپراتور بیزانس و به خواهش حاکم، به قرطبه فرستاده شدند. طاق طرف راست محراب نیز که با موزائیک آراسته شده است محل مخصوص ورود خلیفه به مسجد بود.

به هنگامی که قرطبه از جنگ خانگی رو به ویرانی می‏رفت، یک شهر اسلامی دیگر در گوشه‏ای از قلمرو اسلام استقلال یافت و دستگاه خلافتی در آن بنیاد گرفت. این شهر نوخاسته، قاهره بود که به دست خلفای فاطمی در سده چهارم هجری پایه‏ گذاری شد و مرکز هنر گشت، چنان‏که با بغداد و قرطبه در روزگار عظمت آنها پهلو می‏زد.

مسجد جامع قاهره

ولی دیری نپایید که قدرت خلفای فاطمی مانند خلفای عباسی رو به سستی نهاد. در اواسط سده پنجم هجری، ترکان سلجوقی از آسیای میانه رو به سوی سرزمین‏های اسلامی آوردند و بر این کشورها تاختند.

سپاه ترکان نیروهای امپراتور بیزانس را در هم شکست و بیشتر آسیای صغیر را فتح کرد. در همان سال مصریان را از فلسطین راندند و شهر مقدس اورشلیم را گرفتند. ترکان متعصب از آمدن زائران مسیحی به شهر اورشلیم جلوگیری کردند که موجب آغاز جنگ‏های صلیبی گردید. در درون دیوارهای شرق شهر، مقدس ‏ترین جایگاه مسلمانان یعنی حرم قرار داشت. از این جا بود که محمد (صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله‏ و سلم) به معراج رفت و در میان حرم، صخره مقدس بود که ابراهیم فرزندش را بر آن برای قربانی کردن آماده کرد.

مسجد الاقصی

در سال (۶۹ ه. ق) عبدالملک خلیفه اموی بر آن شد که بر فراز این صخره گنبدی پرشکوه بسازد که با گنبد کلیسای قبر مقدس عیسی برابری کند که ساخته شد. باز یک مسجد بزرگی در جنوب حرم ساخته شد که مسجد الاقصی نام کردند.

صلیبیان با آن که به اسلام به دیده نفرت می‏نگریستند، از دیدن گنبد الصخره به حیرت افتادند. هرگز ساختمانی همانند آن را ندیده بودند. دیوار هشت گوش و گنبدی که بر فرازش استوار است همه با موزائیک پوشیده شده و سراسر این ساختمان در آفتاب همچون کلاهی آراسته به گوهر می‏‌درخشید. مسیحیان به جای ویران کردن، این مسجد را به کلیسا تبدیل کردند. آنان چنان شیفته این گنبد شدند که همین الگو را در ساختن بسیاری از کلیساهای اروپا به کار بستند.

مسجد صخره

صلاح ‏الدین ایوبی به سال (۶۱۳ ه) اورشلیم را گرفت، پیروانش نشانهای مسیحیان را از مسجدالاقصی و قبه الصخره کندند و به فرمان صلاح ‏الدین آرایش‏های فراوانی بر این مسجد افزودند و دیوارهای درون مسجد را با زر، موزائیک کاری کردند.

صلاح ‏الدین محرابی دیگر در مسجد ساخت و از حلب جهت آن منبری از چوب سدر آوردند. این منبر را ساخته بودند که چون اورشلیم گشوده شود به این مسجد بیاورند. صلاح ‏الدین پوشش زرین گنبد را تجدید کرد.

از ایران زائران با کاروان ‏های شتر، بیابان‏ها و کوه‏ها را می‏بریدند و روزگاری به سر می‏آوردند تا به این جا برسند. ایران چندان از اورشلیم دور بود که از گزند حمله صلیبیان بیمی نداشت. کشور ایران در زمان فرمانروایی سلجوقیان رو به فراوانی نعمت و رونق تجارت می‏رفت و دورانی زرین در هنر و صنعت ایرانیان پدیدار می‏شد.

ترکان سلجوقی در ایران و بین النهرین

ترکان سلجوقی گذشته از این که جنگاورانی دلاور و سوارکارانی خستگی‏ ناپذیر بودند، توانستند حکومتی نیرومند بنیاد افکنند که از ایران تا بین‏ النهرین و آسیای صغیر را زیر نگین بگیرند و امنیت را در مرزهای قلمرو خویش برقرار کنند. پادشاهان سلجوقی پشتیبان دانشمندان و شاعران و مورخان و جغرافیانگاران بودند. سلجوقیان ایران، اصفهان را پایتخت ساختند.

اصفهان سال‏ها پیش از آن که سلجوقیان به آن جا بیایند کانون بازرگانی و صنعت و هنر بوده است. کاخ سلجوقی و میدان بزرگی که در برابر آن بوده، سالهاست که ناپدید شده اما مسجد جمعه سلجوقی که آن نیز مشرف به میدان بوده، هنوز پایدار است. نقشه آن، پایه‏ ای شد برای ساختمان مسجدهای دیگر ایران، حیاط و ایوان ‏های مسجد شاید به روزگار سلجوقیان وجود داشته اما کاشی‏های شگفت و زیبایی که دیوارها و طاق‏ها را پوشانیده ، به دست هنرمندان ایرانی قرن‏های بعدی ساخته شده است. برای دیدن کار دوران سلجوقی باید به سوی قبله برویم و از ایوان جنوبی حیاط بگذریم و به شبستان پشت آن گام نهیم.

بر فراز سر بیننده گنبد بسیار بزرگی است از آجر خاکستری مایل به قهوه ‏ای. این گنبد، ساده و استوار و نیرومند است. خود بنای گنبد چنان است که در خویشتن آرایش و تزئین را هم نمودار ساخته است. این گنبد به سال (۴۷۳ ه) به فرمان نظام الملک ساخته شده است.

در سال (۴۸۱ ه) یکی از رقیبان نظام ‏الملک که ممکن است جمال‏ الدین تاج‏ الملک باشد، گنبدی خردتر ساخت. دو اتاق جنوبی و شمالی زیر گنبدهای مذکور در بالا، شاهکار معماری هستند ولی هنر رنگ ‏آمیزی سلجوقی در آنها دیده نمی ‏شود. در ایران رنگ ‏آمیزی از ضروریات است، زیرا که بیشتر آن بیابان است و گلها و گیاهان در بهار، دورانی کوتاه دارند و با فرا رسیدن فصل گرما تنها زمین تشنه بر جای می‏ماند. پس دیوارهای رنگین کاخ‏ها و محراب‏های مساجد می‏توانند جبران بی ‏رنگی‏ های طبیعت را بکنند و در هر فصلی یادگاری از بهار باشند.

کاشی‏ سازان ایرانی در کاشان و ری در کار خویش استاد بودند و در قرن ششم هجری، کاشی‏ های شگفتی می‏ ساختند. این کاشی‏ ها به شکل ستاره و صلیب با رنگهای برجسته و چشمگیر بودند که به شکل‏ها، جلوه ‏ای خاص می‏ بخشیدند و کاشی‏ ها با گل و بته به شیوه اسلیمی و عبارتی از قرآن کریم، پرداخته می‏شد. در کاخ‏ هایی که برآوردن تصویرهای آدمیان و جانوران و درختان در آنها مجاز بود این تصویرها را در کاشی ‏های ستاره شکل می‏بینیم، ظرف‏ های سفالین سلجوقیان نیز به زیبایی کاشی ‏های آن دوران ساخته می‏شد یا در آنها نقش‏ها و فنون گوناگون به کار می‏رفت.

ظرف های سفالین سلجوقیان نیز به زیبایی کاشی‏های آن دوران ساخته می‏شد بعضی از سفالین های ری و کاشان با هفت ‏رنگ آراسته می‏شد و پرداختن لعاب چنین ظرفهایی کاری بس دشوار بود و بایستی چندین بار آنها را در کوزه فرو برند. با به کار بردن رنگهای فراوان، هنرمند می‏توانست با ظرافت، نقش‏ هایی ریز از مجالس دربار و شکار بپردازد و مایه خشنودی خاطر امیری شود که این کاشی ‏ها برای او آراسته می‏شد.

ظروف سلجوقی

ترکان آسیای صغیر در قرن پنجم هجری، از فرمان سلجوقیان عراق و خراسان سرپیچی کرده و استقلال یافته بودند، با این همه معماری و هنر ایشان هم‏چنان وابسته به ایران بود. هنرمندان ایرانی به آسیای صغیر می‏آمدند و در میان کسانی که به قونیه (پایتخت سلطان – علاءالدین کی قباد سلجوقی) رو می‏‌آوردند تا به سلطان علاءالدین خدمت کنند، شاید گروهی از کاشی ‏سازان چیره ‏دست کاشان نیز بوده – ‏اند. بسیاری از پارچه ‏های کاشی‏ های لعابی به شیوه ایرانی در ویرانه‏ های کاخ سلطان علاءالدین در کرانه دریاچه قونیه پیدا شده است. کاشی ‏های ستاره شکل با تصویر آدمیان بر پشت اسب یا چهار زا