پاورپوینت کامل حکیم طهران ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حکیم طهران ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حکیم طهران ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حکیم طهران ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

آقاعلی مدرس از بزرگترین حکما و مدرسان حکمت در قرن سیزدهم هجری قمری است که به وسعت دانش و قدرت تحقیق و نوآوری در عرصه‌ حکمت متعالیه شهره است. پدرش ملاعبدالله زنوزی (۱۲۵۷ق) در زنوز ـ قریه‌ای در ۱۷ کیلومتری شمال مرند تبریز ـ به دنیا آمد. تحصیلات خود را در خوی آغاز کرد. سپس به کربلا رفت و به محضر درس آقا سیدعلی طباطبایی ـ صاحب ریاض‌المسالک ـ رسید

بررسی ابعاد زندگی علمی و فرهنگی حکیم تهران، ملاعبدالله زنوزی (پدر)

آقاعلی مدرس از بزرگترین حکما و مدرسان حکمت در قرن سیزدهم هجری قمری است که به وسعت دانش و قدرت تحقیق و نوآوری در عرصه‌ حکمت متعالیه شهره است. پدرش ملاعبدالله زنوزی (۱۲۵۷ق) در زنوز ـ قریه‌ای در ۱۷ کیلومتری شمال مرند تبریز ـ به دنیا آمد. تحصیلات خود را در خوی آغاز کرد. سپس به کربلا رفت و به محضر درس آقا سیدعلی طباطبایی ـ صاحب ریاض‌المسالک ـ رسید و پس از آن به قم رفت و از دقایق نظر درس اصول میرزای قمی ـ صاحب قوانین‌الاصول ـ بهره برد. بعد از فراغت به اصفهان رفت و در سنخ شاگردان ملاعلی نوری در حکمت و سید مجاهد (فرزند سیدعلی صاحب ریاض) در اصول و نیز سید محمدباقر شفتی (ملقب به «حجت‌الاسلام») در فقه قرار گرفت.

زمانی که مدرسه «خان مروی» به دست حاجی حسین‌خان مروی در تهران بنا شد، فتحعلی‌شاه قاجار ملاعلی نوری را برای تدریس در آن مدرسه دعوت کرد؛ اما ملاعلی عذر آورد و یکی از برجسته‌ترین شاگردان خود، یعنی ملا عبدالله زنوزی را فرستاد. ملا عبدالله تا هنگام وفات در ۱۲۵۷ قمری برابر با ۱۲۲۰ شمسی به مدت بیست سال در مدرسه خان مروی به تدریس اشتغال داشت.

شاگردان ملا عبدالله

برخی از شاگردان او عبارتند از: فرزندش آقاعلی مدرس؛ فرزند دیگرش ملاحسین زنوزی که از اساتید بزرگ ریاضیات، هیئت و علم نحو بود؛ میرزا ابوالقاسم نوری طهرانی مشهور به «کلانتر»، مقرِر درس شیخ انصاری؛ ملاحسن خویی، مدرس بزرگ مدرسه‌ دارالشفای تهران و استاد فلسفه آخوند خراسانی صاحب کفایه‌‌الاصول؛ سیدعلی تنکابنی و ملا رجبعلی کنی.

آثار ملا عبدالله

رسائل علّیه (کتابی است درباره کیفیت غضب پروردگار بر گناهکاران)، لمعات الاهیه (در مباحث توحید و الهیات بالمعنی الاخص که در بیست فصل به زبان فارسی نگاشته شده است)، منتخب‌الخاقانی فی کشف ‌الحقایق العرفانی (در مباحث توحیدی به زبان فارسی. این کتاب گرچه به صورت رساله مستقلی نوشته شده، ولی می‌توان گفت که خلاصه کتاب لمعات اوست) انوارجلیه (در شرح حدیث حقیقت کمیل ‌بن ‌زیاد نخعی مربوط به حدیث علوی به زبان فارسی)، تعلیقات بر شفاء، اسفار، شواهد، مبدأ و معاد، اسرار الآیات، شوارق الالهام و دیگر کتب فلسفی و حکمی. به این ترتیب می‌توان او را یکی از پایه‌گذاران مکتب حکمی تهران دانست.

زندگینامه‌ آقا علی مدرس

آقاعلی در ذیقعده‌ ۱۲۳۴ (مطابق با ۱۱۹۷ شمسی، تقریباً ۲۰۰ سال پیش) در تهران به دنیا آمد. تا ۲۳سالگی ـ سال فوت پدر ـ در تهران اقامت داشت. پس از آن در ۱۲۵۷ق به عتبات مسافرت کرد و دور از تهران از حوزه درسی نجف، اصفهان و قزوین بهره‌ها برد. البته اقامت وی در اصفهان در دو نوبت بود: مرتبه‌ اول پس از نجف و به مدت سه سال، و مرتبه‌ دوم پس از ترک قزوین و به مدت پنج سال و در هر دو بار به‌ طور خاص از محضر میرزاحسن نوری ـ فرزند ملاعلی نوری ـ استفاده‌های فراوانی برد. پس از آن دوباره به تهران بازگشت و تا پایان عمر شریفش، قریب به چهل سال در حوزه تهران به تدریس علوم حکمی اشتغال داشت.

همسر ایشان سیده‌بیگم نام داشت که بانوی فاضل و خیّری بود. حاصل ازدواج ایشان یک پسر و دو دختر است. پسرش حسن، ملقب به «شرف‌الملک» بود و یکی از دامادهایش میرزا ابراهیم حکمی (ابتهاج‌الحکماء) داماد و شاگردش است و داماد دیگر، میرزا نصرالله‌خان سوادکوهی است. نصرالله فلسفی (نوه دختری آقاعلی) از این داماد است.

وی در شب شنبه هفدهم ذیقعده ۱۳۰۷قر ۱۲۶۸ش در ۷۳سالگی دارفانی را وداع گفت و پیکر مطهرش در حرم حضرت عبدالعظیم(ع) در شهر ری به خاک سپرده شد.

آقاعلی مدرس را «زنوزی» نامیده‌اند ولی ایشان نه در زنوز به دنیا آمد و نه در آنجا زندگی کرد. او خودش را «علی طهرانی»، «آقا علی مدرس طهرانی»، «مدرس» و «صدوده طهرانی»، «علی مدرس» و با حروف «۱۱۰» خطاب می‌کرد.

در میان معاصران، به «آقاعلی مدرس»، «آقاعلی حکمی»، «آقاعلی مدرس طهرانی»، «آقاعلی حکیم» و «آقاعلی مؤسس» نامبردار است. در زبان شاگردانش «حکیم الهی»، «استادالاساتید» و «حکیم مؤسس» هم آمده است. صاحب ریحانه‌الادب به او لقب «مدرس» داده است؛ شاید چون معقول و منقول را محققانه تدریس می‌کرد، و شاید چون کرسی مدرسه سپهسالار به او تعلق داشت. لقب «مؤسس» یا «حکیم مؤسس» به دلیل تصرفات و نوآوری‌هایی است که او در مبانی و مسائل فلسفی صدرایی دارد.

اساتید آقاعلی مدرس

در تهران نزد والد معظم خود متون ابتدایی مثل شرح لمعه و قوانین الاصول و نیز متون فلسفی، کلامی و عرفانی نظیر شوارق‌الهام، شرح اشارات خواجه نصیر و مبدأ و معاد ملاصدرا را فراگرفت. در اصفهان به محضر درس سیدرضی لاریجانی، ملا محمدجعفر لنگرودی لاهیجی شارح مشاعر، و نیز میرزا محمدحسن نوری فرزند ارشد ملاعلی نوری درآمد و متونی مثل شفاء، اسفار و مفاتیح‌الغیب را خواند. میرزاحسن چینی و حاج محمدعلی نقشه‌‌فروش دیگر اساتید وی بودند. از معاصران پرآوازه او می‌توان به حاج ملا‌هادی سبزواری، آقا محمدرضا قمشه‌ای، میرزا ابوالحسن جلوه و فیلسوف فرانسوی کنت دوگوبینو اشاره کرد.

شاگردان مدرس

مهمترین شاگردان آقاعلی عبارتند از:

ـ میرزاحسن کرمانشاهی و میرزا هاشم اشکوری که در تهران عرفانیات می‌گفتند.

ـ میرزا علی‌اکبر حکمی یزدی صاحب رساله «‌بدیعه‌الاهیه» و رسائل حکمیه و استاد امام خمینی(ره).

ـ شیخ‌علی‌نوری که به «شیخ شوارق» مشهور بود.

ـ میرزا طاهر تنکابنی.

ـ میرزا لطفعلی‌صدرالافاضل.

ـ ملانظرعلی طالقانی (صاحب کتاب دو جلدی «کاشف‌الاسرار» به فارسی).

ـ نواب سلطان‌محمد میرزاقاجار.

ـ شیخ عبدالنبی مازندرانی.

ـ میرزاجعفرآشتیانی، پدر میرزا مهدی آشتیانی.

ـ آخوند ملامحمد آملی، پدر شیخ محمدتقی آملی صاحب «شرح بر شرح منظومه».

ـ میرزا ابوالفضل تهرانی.

ـ میرزا صفای اصفهانی.

ـ شیخ محمدباقر اصطهباناتی، مدرس حوزه‌ فلسفی نجف و استاد شیخ محمدحسین غروی اصفهانی.

ـ سید حسین بادکوبه‏ای از علمای بزرگ و فیلسوفان عالیقدر و استاد فلسفه ‌علامه طباطبایی.

آثار علمی

آثار حکیم مدرس را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد:

۱- تعدادی که شامل حواشی و تعلیقات است؛ مثل تعلیقات بر «اسفار» ملاصدرا، «شوارق‌الالهام»، «شواهدالربوبیه» و تعلیقه بر «اساس‌الاقتباس».

۲- رسائل مستقل مثل: رساله سبیل الرشاد فی اثبات المعاد، رساله فی التوحید و رساله فی مباحث حمل.

۳- کتاب‌ها: بدایع‌الحکم و شرح اسرار الآیات. به علاوه بخشی از اشعار. همچنین کتاب‌هایی که گم شده است؛ مثل کتابی در منطق از علوم حکمیه که آقاعلی مدرس در سرگذشت خود از آن نام برده است، و «اصول الحکم» در «شرح اثولوجیا» که باز در حواشی و تعلیقاتش از آن یاد کرده است. مدرس غزلیات و اشعاری هم دارد که تعداد کمی از آنها باقی مانده است؛ نظیر:

خاک چون عنقا و آدم اوج اوست

فعل حق دریا و عالم موج اوست‏

در حضیض موج او، بس اوجهاست

موجها دریا و دریا، موجهاست

شیوه‌ نگارش و ادب‌دانی حکیم در فارسی قوی بود. نثرش در فارسی‌نویسی، نثر دوره قاجار و پیچیده است، ولی در مقام حکیم و فیلسوف، دغدغه‌اش محتواست و کمتر پایبند نثر و سجع و این قواعد است. در مقدمه تمهیدیه‌اش بر بدایع‌الحکم از ۲۵ آیه قرآن استفاده کرده، ولی از کلمات عربی بهره نبرده و به فارسی سره است.

برخی آرای آقاعلی مدرس

وی اندیشه‌ای عمیق و فکری دقیق و ذهنی جوّال داشت و به برکت آن، افزون بر تدریس و شرح و توضیح مسائل فلسفی، به نوآوری‌هایی نیز دست زد. نظر او درباره‌ معاد جسمانی از این دست است. وی با دقت و تعمق در لسان روایاتی که درباره‌ معاد وارد شده و بهره‌گیری از اصول حکمت متعالیه ملاصدرا و افزودن اصول دیگر، به نظری جدید در معاد رسید که آن را در رساله‏ «سبیل الرشاد» بیان کرده است.

او می‌گوید نفْس بعد از مفارقت از بدن، آثاری از بدن را در خود دارد و این نفس نیست که نزول و هبوط می‌کند و برای معاد نزد بدن حاضر می‌شود، بلکه بدن تا آخرت و قیامت به رشد و کمال خودش ادامه می‌دهد و به نفس می‌رسد. این تأثیرات است که بدن را عین نفس و متمایز از نفوس دیگر می‌سازد و ثواب و عقاب هم به همین نفس و بدن تعلق می‌گیرد. از نظر او نه‌ تنها بدن، بلکه همه دنیا به سمت آخرت در حرکت است و این حرکت کمالیه را دارد.

این نظر جدیدی است که در فیزیک کوانتوم هم گفته می‌شود که اگر یک ذره و یک اتم یا حتی عطر شئ‌ای را داشته باشند، می‌توانند آن را بازسازی کنند. شیخ محمدحسین غروی اصفهانى نیز بر اساس مسلک آقاعلى، رساله‏اى در معاد جسمانى تألیف کرده است.

مسأله‌ قابل توجه دیگر، مسأله‌ توافق میان عقل و شرع است. به عقیده آقاعلی، محال است شرع چیزی بگوید که براهین عقلی قطعی بر بطلان آن دلالت کند. وی در مقدمه‌ «کشف‌الاسرار فی شرح‌الاسرار الآیات» که آخرین اثر اوست، تأکید می‌کند: «شرع هرگز با عقل تنافی و تهافت ندارد.»

از جمله مهمترین نوآوری‌های فلسفی وی عبارتند از: رأی تازه یا تقریر جدید از مباحث اعتبارات ماهیت، معقولات ثانی فلسفی، حرکت جوهری و موضوع آن، تقریری خاص از محل نزاع اصالت وجود یا ماهیت، معاد جسمانی، وجود رابط، عوارض ذاتی در بحث موضوع علم، بساطت وجود و تشکیک وجود؛ برای مثال در بحث اعتبارات ماهیت، حکما ماهیت را سه قسم می‌کنند: بشرط لا، لابشرط و بشرط شئ، و مقسم را «ماهیت من حیثه» می‌داند و کلی طبیعی را همین لابشرط مقسمی برمی‌شمارد. حکیم مؤسس این مبنا را قبول ندارد. از نظر وی، «ماهیت من حیثه» هرگز مقسم اعتبارات نیست و نباید آن را لابشرط مقسمی دانست؛ زیرا در این اعتبار نظر عقل متوجه حاق ذات ماهیت است و جز ذات و ذاتیات، چیز دیگری را مد نظر ندارد تا ماهیت را با آن لحاظ کند.

روش تدریس و ویژگی‌های شخصیتی

طبق خودنوشت به‌جا مانده از آقاعلی مدرس، وی ابتدا به مدت هفت سال در مدرسه‌ قاسم‌خان تهران، و پس از آن بیش از بیست سال در مدرسه‌ میرزا محمدخان قاجار معروف به سپهسالار (شهید بهشتی فعلی) به تدریس اشتغال داشت. ظاهراً چند سالی را نیز در منزل خود به تدریس مشغول بود. در مدرسه‌ سپهسالار متونی مثل اسفار، مبدأ و معاد، شرح هدایه الاثیریه و شواهد الربوبیه ملاصدرا، شفاء بوعلی و نیز شرح قطب‌الدین شیرازی بر حکمت‌الاشراق سهروردی را تدریس می‌کرد.

او معقول و منقول را به روش محققانه و اجتهادی تدریس می‌کرد، نه تقلید و تکرار دیدگاه‌ها و در براهین هر کتاب، به‌ویژه در الهیات بالمعنی الاخص به کشف و شهود رسیده بود. آقابزرگ تهر