پاورپوینت کامل معماری دوره خلافت منصور دوانیقی ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معماری دوره خلافت منصور دوانیقی ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معماری دوره خلافت منصور دوانیقی ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل معماری دوره خلافت منصور دوانیقی ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

بخش سوم: تاری‌خانه‎ی دامغان – کاخ و مسجد اسکاف بنی جنید

ویرانه‎های شهر سُماکه یا اُسکاف بَنی جُنَید در جنوبِ عراق، بر کرانه‎های نهروان است. گویا اسکاف در دوره‎ی آبادیِ سامرا، پس از مرکزِ دیاله، بزرگ ترین شهرِ این ولایت بوده است.

بخش سوم: تاری‌خانه

‎

ی دامغان – کاخ و مسجد اسکاف بنی جنید

ویرانه

‎

های شهر سُماکه یا اُسکاف بَنی جُنَید در جنوبِ عراق، بر کرانه

‎

های نهروان است. گویا اسکاف در دوره

‎

ی آبادیِ سامرا، پس از مرکزِ دیاله، بزرگ ترین شهرِ این ولایت بوده است.

ــ تاری‌خانه

‎

ی دامغان

شرح بنا

وصفِ کاملِ این بنا را فقط در نوشته

‎

ی گدار می

‎

توان یافت. به گفته

‎

ی او ابعادِ حیاط ۵۰/۲۵ در ۲۷مترِ است. بر سه سوی حیاط، رواقی است به پهنای یک دهانه. در جنوب غربِ حیاط شبسانی است به عمق سه دهانه (ت۱۶۳). ستبری دیوارِ پیرامونِ مسجد ۵۰/۱متر است. این دیوار مستطیلی می

‎

سازد به ابعادِ ۳۹ در ۴۶متر. نمای رو به حیاط در محورِ قبله پنج دهانه قوس دارد و در دو سو، شش قوس. همه

‎

ی قوس

‎

های رواق

‎

های دو سوی حیاط فروریخته است.

قطر پایه

‎

های آجری طاقگان

‎

های شبستان ۶۰/۱ متر است. این پایه

‎

ها را از آجرهایی به ابعادِ ۳۴*۳۴*۷/۵ س

‎

م ساخته اند: یک رج خفته یک رج راسته. روی آنها را به گچ پوشانده بوده

‎

اند (ت۱۶۴)، زیر پایه

‎

های شالوده

‎

ای نیست و پای هر یک را فقط ۱۵س

‎

م پایین برده

‎

اند. پاکار قوس

‎

ها را از الوارهای ستبری چیده کنارِ هم ساخته

‎

اند. قوس

‎

های شبستان تیرِ کششی نداشته است، اما بر دهانه

‎

ی هر قوسِ رواق، بالای پاکارِ چوبی، حفره

‎

ای ۳۰س متری است که نشان می

‎

دهد این قوس

‎

ها تیر کششی داشته است. در میانِ ستون

‎

ها و دیوار

‎

های پیرامونی هم چنین تیری بوده است. بر دیوار، در پاکارِ هر قوس، تخته

‎

ای چوبی است.

تاریخ ساخت تاری خانه

گویا تاری‌خانه را، هم چون اخیضر، زمانی ساخته

‎

اند که قوس

‎

های بیضویِ ساسانی رفته رفته تیزه

‎

ای کُند می

‎

یافت. می

‎

توان قوس

‎

های شبستان را یکسره ساسانی دانست با تمایلی به تیزه

‎

ای کند. اما قوسهای رواق اندکی پیشرفته تر است. بنا بر این بی راه نیست که این بنا را از سده

‎

ی دوم/هشتم بدانیم. البته گدار برای محدودتر کردنِ این بازه

‎

ی زمانی به نکته

‎

ای پرداخته است. محرابِ مسجد درست بر میانه

‎

ی دیوارِ قبله نیست. محراب را به سمتِ چپ برده

‎

اند تا برای منبرِ مسجد جایی باز شود. در فصلِ نخست دیدیم که دست کم مسجدهای مصر در سالِ ۱۳۲ق به دستورِ مروانِ دوم صاحبِ منبر شدند. این محرابِ خارج از محور نشان می

‎

دهد که در طرحِ مسجد حضور منبر را در نظر داشته

‎

اند. پس این مسجد را پس از رواجِ منبر ساخته

‎

اند. بنا بر این باید تاریخِ ساختِ آن را، همانندِ اخیضر، نیمه

‎

ی دومِ سده

‎

ی دوم/هستم دانست. اگر چنین باشد، این مسجد کهن ترین بنای دوره

‎

ی اسلامی ایران است {که هنوز برپاست}.

ریشه

‎

های معماری

قوس

‎

های تاری خانه به قوس

‎

های معماریِ ساسانی بسیار نزدیک است. در سالِ ۱۹۳۱م، باستان شناسانِ آمریکایی در نزدیکیِ تپه حصارِ دامغان، بنایی ساسانی یافتند که نشانه

‎

ای بود بر اینکه بنای تاری خانه یکسره از معماریِ دوره

‎

ی ساسانی آمده است.

بنای تپه حصار سرسرایی دارد که به تالاری مربع شکل باز می

‎

شود. سرسرا را با دو طاقگان به سه راهروی عمود بر نما بخش کرده

‎

اند. طاقگان

‎

ها بر پایه

‎

های گرد و سترگ استوار است. بر این طاقگان

‎

ها سه طاقِ آهنگ است؛ درست همانندِ تاری خانه. قطرِ پایه

‎

ها ۷۲/۱ متر است. آنها را از آجرهای ۳۵*۳۵*۸ س

‎

م ساخته اند؛ یک رج خفته و یک رج راسته؛ باز هم درست همانندِ تاری خانه. در اینجا هم پایه

‎

ها شالوده ندارد و فقط۱۵ س

‎

م در زمین فرورفته و بر یک رج آجر نشسته است. پایه

‎

ها را به لایه

‎

ی ستبری از گچ بری آراسته

‎

اند. اگر این لایه را از قطرِ پایه

‎

ها کم کنیم، قطرِ پایه

‎

های این بنا و تاری خانه درست یکی خواهند بود: ۶۰/۱متر.

از این رو، همانندِ گدار، با اطمینان می

‎

توان گفت این بنا در ساختار و ظاهر و فنِ ساخت، بنایی است سراسر ساسانی. فقط نقشه

‎

ی بناست که از معماریِ مسلمانان آمده است.

رأیی دیگر در تاریخ تاری‌خانه

در ردِ این تاریخ گذاری کرسول هم سخن گفته

‎

اند. نخست اینکه قوس

‎

های اخیضر پیشرفته تر از قوس

‎

های دامغان است؛ نمونه

‎

اش اتاقِ ۴۰ در اخیضر که در آن، بر پایه

‎

هایی درست همانندِ پایه

‎

های تاری خانه، قوس

‎

هایی با دو مرکز بر پا کرده

‎

اند. افزون بر این، اگر بتوان طاق

‎

ها را با قوس

‎

ها مقایسه کرد، پیداست که قوسِ طاق

‎

های عطشان بیشتر به قوس

‎

های تاری خانه نزدیک است تا اخیضر. گفتیم که شاید عطشان کهن تر از اخیضر باشد (همین فصل). همین سخن درباره

‎

ی تاری خانه هم درست است. گذشته از اینها، استدلالِ گدار درباره

‎

ی جای محراب و منبر قانع کننده نیست. هیچ نشانه

‎

ای در دست نیست که نشان دهد این محراب و منبر همان محراب و منبرِ نخستینِ مسجد است. بسیار بسیار محتمل است که محرابِ نخستینِ مسجد در میانه

‎

ی دیوارِ قبله بوده باشد. از این رو، شاید تاری خانه از دوره

‎

ی امویان باشد و نه اوایلِ دوره

‎

ی عباسیان.

ــ کاخ و مسجد اسکاف بنی جنید

ویرانه

‎

های شهر سُماکه یا اُسکاف بَنی جُنَید در جنوبِ عراق، بر کرانه

‎

های نهروان است. گویا اسکاف در دوره

‎

ی آبادیِ سامرا، پس از مرکزِ دیاله، بزرگ ترین شهرِ این ولایت بوده است. در اواخرِ دهه

‎

ی ۱۹۵۰م، در این محوطه حفاری

‎

های بسیاری کردند. حاصلِ این حفاری

‎

ها انتشارِ مطالبی درباره

‎

ی دو بنا بود: مسجدی و کاخی(ت۱۶۶و ۱۶۷).

کاخ

فؤاد سفر در مقاله

‎

ای درباره

‎

ی کاوش

 اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.