پاورپوینت کامل زبان پارسی و هویت ایرانی در دوره میانه و باستان ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زبان پارسی و هویت ایرانی در دوره میانه و باستان ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زبان پارسی و هویت ایرانی در دوره میانه و باستان ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زبان پارسی و هویت ایرانی در دوره میانه و باستان ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

پیشینه پیوند زبان و هویت را احتمالاً بتوان تا دورانی بازگرداند که گروهی از مردم نسبت به باهمستانی (community) که به آن تعلق دارند و به پیروی از آن به عناصری که این تعلق گروهی بر شالوده آنها استوار شده، خودآگاهی پیدا می‌کنند. هر گاه یکی از این عناصر هویت‌بخش «زبان» باشد، اندیشه پاسداری از آن نیز پدیدار می‌شود. در این نوشتار برآنیم تا ریشه‌های هویتی زبان پارسی را در دوره‌های باستان و میانه بررسی کنیم.

پیشینه پیوند زبان و هویت را احتمالاً بتوان تا دورانی بازگرداند که گروهی از مردم نسبت به باهمستانی (

community

) که به آن تعلق دارند و به پیروی از آن به عناصری که این تعلق گروهی بر شالوده آنها استوار شده، خودآگاهی پیدا می‌کنند. هر گاه یکی از این عناصر هویت‌بخش «زبان» باشد، اندیشه پاسداری از آن نیز پدیدار می‌شود. در این نوشتار برآنیم تا ریشه‌های هویتی زبان پارسی را در دوره‌های باستان و میانه بررسی کنیم.

هخامنشیان

اقوام آریایی که پیرامون هزاره سوم پیش از زایش مسیح در گستره‌ای از آسیای میانه تا عراق امروزی سکونت گزیده بودند، هر یک به زبانی از خانواده زبان‌های ایرانی سخن می‌گفتند. پارسی باستان یکی از شاخه‌های زبان‌های ایرانی است که خاستگاه آن استان فارس و خوزستان کنونی است. شاهنشاهی هخامنشی همچون هر دولت قدرتمند دیگری به زبانی میانجی نیاز داشت که با بهره‌گیری از آن به گشادو‌بست کارهای دیوانی و کشوری بپردازد و همچنین مردمان و گروه‌های قومی باشنده در این شاهنشاهی بتوانند از رهگذر آن با یکدیگر پیوند گیرند. پارسی باستان به میانجی به قدرت رسیدن شاهنشاهی قدرتمند هخامنشی در این منطقه، رفته‌رفته در میان دیگر شاخه‌های زبان‌های ایرانی کاربرد گسترده‌تری می‌یابد و با گذر زمان و به‌گونه‌ای زاستاری (طبیعی) نقش زبان میانجی را بر دوش می‌گیرد. از نشانه‌های نوشتاری‌ای که به کاربست این زبان در کارهای دیوانی و کشوری اشاره می‌کند، ‌بندی است از سنگنوشته بیستون: «این همان متنی است که من به آریایی برگرداندم و روی لوح و روی چرم نیز برگردانده شده بود…»(۱) اگرچه در پادشاهی هخامنشیان برای کارهای دیوانی و رسمی زبان‌هایی چون عیلامی، اکدی و آرامی نیز به‌کار گرفته می‌شده است؛ به نظر می‌رسد پارسی باستان بهترین گزینه زبان میانجی برای اقوام آریایی بوده است.

سلوکیان

در دوره فرمانروایی کم و بیش یک صد ساله جانشینان اسکندر در ایران زبان و خط یونانی رواج بیشتری گرفت. سلوکیان می‌کوشیدند زبان و خط یونانی را در سرزمین‌های گرفته‌شده رواج دهند، بااین‌همه چنانکه در بخش پیونددار(مرتبط) با اشکانیان آورده می‌شود این ادعا که زبان یونانی حتی در آغاز دوره اشکانیان کاربرد گسترده‌تری از زبان آرامی یافته است بر پایه اسناد و مدارک، چندان درست نمی‌نماید.

اشکانیان

دیدگاه کلی درباره اشکانیان، آنها را بویژه در آغاز دارای گرایش‌های یونان‌دوستانه می‌شناساند؛ بااین‌همه یوزف وُلسکی، نویسنده کتاب «شاهنشاهی اشکانی» بر این دیدگاه است که برگزیدن خط و زبان آرامی در کنار خط و زبان یونانی گرایش به پادورزی(مخالفت) با چیرگی یونانی‌گری را از رهگذر پل بستن به گذشته هخامنشیان نشان می‌دهد.(۲) «وجود نوشته‌های آرامی روی سکه‌های اشکانی اولیه، گواه پادورزی ایشان با فشار یونان‌گرایی است.» (۳) وُلسکی بر این باور است که اشکانیان از همان آغاز در صدد زنده‌کردن فرهنگ ایرانی و بخشیدن درونه‌ای (محتوایی) نو به آن بوده است. به‌هرروی آنچه در آن گمانی نیست این است که اشکانیان کم‌وبیش از سده یکم پیش از میلاد از زبان نیز به فرنام (عنوان) ابزاری در راستای استوار کردن پایه‌های فرمانروایی خویش بر زمینه‌ای از فرهنگ و اندیشه‌های ایرانی بهره برده‌اند. چرخشی که ولسکی از آن زیر نام «ایران‌گرایی جدید» یاد می‌کند. «ظاهراً شکی نیست که مدیریت دربار اشکانی برای اداره کشور از زبان آرامی استفاده می‌کرد. (این امر را حفاری‌های نسا ثابت کرده‌اند) همان‌گونه که هخامنشیان از خط میخی و زبان عیلامی استفاده می‌کردند. این دلیلی است آشکار بر نظر خصمانه نسبت به زبان یونانی، زیرا سرانجام نیز به کلی استفاده از زبان یونانی را حتی در رابطه خود با اتباع یونانی خویش کنار نهادند. نکته‌ای که پژوهندگان معاصر توجه چندانی به آن نکرده‌اند. گام بعدی اشکانیان و احتمالاً شخص مهرداد یکم برای ایجاد تدریجی خط و زبان ایرانی را باید در این بافت ملاحظه