پاورپوینت کامل فردوسی؛ جنگ و صلح ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فردوسی؛ جنگ و صلح ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فردوسی؛ جنگ و صلح ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فردوسی؛ جنگ و صلح ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

در جایی از شاهنامه تأکید شده است که هر کس بخواهد در جنگ پیشقدم شود، نخست باید در اندیشه مفری برای بازگشت هم باشد:

که هر کو به جنگ اندرآید نخست

ره بازگشتن ببایدش جست

در جایی از شاهنامه تأکید شده است که هر کس بخواهد در جنگ پیشقدم شود، نخست باید در اندیشه مفری برای بازگشت هم باشد:

که هر کو به جنگ اندرآید نخست

ره بازگشتن ببایدش جست

(همان، داستان دوازده‌رخ، ص۱۶:۶۶۸)

تو لشکر بیارای و برساز جنگ

مدارا کن اندر میان و درنگ

(همان، پادشاهی کسری انوشیروان، ص۲۶:۱۴۷)

کیخسرو در نامه‌اش به فریبرز جنگهای شتابکارانه و ناعادلانه طوس ـ سردار سپاهش ـ را نکوهش و از تندی و تعجیل در شروع به جنگ انتقاد می‌کند:

مکن هیچ در جنگ‌جستن شتاب

ز می ‌دور باش و مپیمای خواب

به تندی مجوی ایچ رزم از نخست

همی باش تا خسته گردد درست

(همان، گفتار اندر داستان فرود سیاوش، ص۴۷۰ ـ۲۸ـ۲۷)

در برخی از جنگهای شاهنامه، سران لشکر‌های متخاصم، پیش از آغاز درگیری، تا آنجا که بتوانند، می‌کوشند کار را با گفتگو و به شیوه‌های مسالمت‌آمیز حل و فصل کنند. در این گفتگوها، گاه شروط جنگ از جانب طرفین پذیرفته می‌شود و در بسیاری از موارد، به منظور جلوگیری از کشتار و خونریزی، به جنگ تن به تن میان دو نفر از سران یا بزرگان و یا پهلوانان دوسپاه اکتفا می‌شود. رویارویی تن به تن کیخسرو با شیده، نمونه بارز و قابل تأملی از این رویه است: قبل از شروع منازعه، چندین بار میان کیخسرو و افراسیاب تبادل نامه صورت می‌گیرد. کیخسرو ضمن نامه‌ها، هدفش را که همانا ستاندن انتقام قتل ناجوانمردانه پدرش ـ سیاوس ـ است، مطرح می‌کند. سرانجام طرفین توافق می‌کنند که کیخسرو با شیده ـ پسر افراسیاب ـ در جایی خلوت و دور از انظار به جنگ تن به تن بپردازند:

نهادند پیمان که از هر دو سوی

به یاری نیاید کسی کینه‌جوی

… برفتند هردو ز لشکر به دور

چنان چون شود مرد شادان به سور

(همان، جنگ بزرگ کیخسرو با افراسیاب، ص۷۶۵: ۵ـ۳)

شیده بر اثر جنگجویی با سلاح، سخت احساس خستگی می‌کند و شکست خود را نزدیک می‌بیند. از این روی پیشنهاد مسابقه کشتی می‌دهد که از جانب کیخسرو پذیرفته می‌شود.

بدو گفت: شاها، به تیغ و سنان

کند هر کسی جنگ و پیچد عنان

پیاده بهْ ‌آید که جوییم جنگ

به کردار شیران بیازیم چنگ

(همانجا:۲۳ـ۲۲)

در این مبارزه تن به تن، عاقبت شیده کشته می‌شود؛ ولی کیخسرو به حریف مغلوب خود با نظر تحقیر نمی‌نگرد و دستور می‌دهد پیکرش را با رعایت ادب و احترام به خاک سپارند و برایش آرامگاهی شایسته خسروان بسازند:

پس از کشتنش مهربانی کنید

یکی دخمه خسروانی کنید

تنش را به مشک و عبیر و گلاب

بشویید و مغزش به کافور ناب

به گردنْش‌بر طوق مشکین نهید

کله بر سرش عنبرآگین نهید

(همانجا، ص۷۶۷: ۹ـ۶)

در جای دیگر، کیخسرو به سپاهیانش در مورد تورانیان مغلوب، چنین فرمان می‌دهد:

ز ترکان هر آن کس که فرمان کند

دل از جنگ‌جستن پشیمان کند،

مسازید جنگ و مریزید خون

مباشید کس را به بد رهنمون

(همانجا، ص۷۷۶: ۷ـ۶)

همو هنگام فرستادن گودرز گشوادگان به جنگ یازده‌رخ چنین دستور می‌دهد:

نگر تا نیازی به بیداد دست

نگردانی ایوان آباد پست…

کسی کو به جنگت نبندد میان

چنان ساز کش از تو ناید زیان

(همان، دوستان دوازده‌رخ، ص۶۵۵: ۲۶ـ ۲۵)

۱ـ۴ـ۲ـ اجتناب از خونریزی در پی کسب پیروزی

فردوسی در جای جای شاهنامه، سران و فرماندهان پیروز در جنگها را به رعایت عدل و انصاف در حق شکست‌خوردگان فرا می‌خواند و آنان را از خشونت‌ورزی و کینه‌توزی پس از کسب پیروزی برحذر می‌دارد و مخصوصا برگناه بزرگ خونریزی و شوم‌بودنش، بارها تأکید می‌ورزد و آن را به منزله جنگ با خداوند تلقی می‌کند. از جمله از قول ایرج، خطاب به برادرش تور می‌گوید:

جهان خواستی، یافتی، خون ‌مریز

مکن با جهاندار یزدان ستیز

(همان، فریدون، ص۲۵:۶۲)

و نیز از زبان منوچهر در پاسخ به امان‌طلبی مردی خردمند به نمایندگی از سپاهیان مغلوب سلم چنین می‌گوید:

شما گر همه کینه‌‌دار منید

وگر دوستدارید و یار منید،

چو پیروزگر دادمان دستگاه

گنه‌کار شد رسته با بی‌گناه،

کنون روز داد است و بیداد شد

سران را ز کشتن سر آزاد شد

همه مهر جویید و افسون کنید

ز تن آلت جنگ بیرون کنید

(همان، داستان فریدون، ص۷۹، ۲۶ـ۲۴ و ص۱:۸۰)

و نیز از قول سیاوش می‌گوید:

ورا گر ز بهری فزونی است جنگ

چو گنج آمد و کشور آمد به چنگ،

چه باید همی خیره خون ریختن!

چنین دل به کین اندر آویختن؟

… به کین بازگشتن، بریدن ز دین

کشیدن سر از آسمان و زمین

چنین کی پسندد ز من کردگار؟

کجا بر دهد گردش روزگار؟

(داستان سیاوش، ص۲۵:۳۲۴ و ص۳۲۵: ۸ـ۷)

و نیز از زبان رستم:

گر ایدونک باز آرد این را که گفت

گناه گذشته بباید نهفت

گنه‌کار یا خواسته هر چه بود

سپارد به ما کین نباید فزود

از این پس مرا جای پیکار نیست

به از راستی در جهان کار نیست

(همان، داستان خاقان چنین، ص۵۵۶: ۱۵ـ۱۳)

تو دانی که تاراج و خون ریختن

چه با ‌بیگنه مردم آویختن،

مهان سرافراز دارند شوم

چه با شهر ایران، چه با مرز و بوم

(همان،پادشاهی شاپور ذوالاکتاف، ص۱۲۷۱: ۲۲ـ۲۱)

در جایی دیگر، از قول موبد به بهرام پند می‌دهد که از ریختن خون بی‌گناهان دست کشد:

چنین گفت موبد به بهرام تیز

که: خون سر بی‌گناهان مریز

(جنگ بزرگ کیخسرو با افراسیاب، ص۱۲:۸۲۷)

و در همان‌جا از مکافات مسلّم این گناه یاد می‌کند:

چو جویی بدانی که از کار بد

به فرجام هر بدکنش بد رسد

سپهبد که با فرّ یزدان بوَد

همه خشم او بند و زندان بود

چو خونریز گردد، بماند نژند

مکافات یاید ز چرخ بلند

(همان‌جا: ۱۱ـ۹)

در جای