پاورپوینت کامل سعدی و عرفان ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سعدی و عرفان ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سعدی و عرفان ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سعدی و عرفان ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

این نوشته، بخشی از یک مقاله یا رسال مفصل است در باب آراء و اشعار و افکار صوفیانه بر اساس کتب و رسالات شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی. در این بخش منابع و مطالب متقن و مهمی مورد توجه قرار گرفته و بدان استناد شده که در تاریخ و عرفان به طریقت و تصوف و عرفان سعدی تصریح کرده‌اند و در مجموع از وی به عنوان یک صوفی یا عارف خانقاهی یاد نموده‌اند

این نوشته، بخشی از یک مقاله یا رسال مفصل است در باب آراء و اشعار و افکار صوفیانه بر اساس کتب و رسالات شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی. در این بخش منابع و مطالب متقن و مهمی مورد توجه قرار گرفته و بدان استناد شده که در تاریخ و عرفان به طریقت و تصوف و عرفان سعدی تصریح کرده‌اند و در مجموع از وی به عنوان یک صوفی یا عارف خانقاهی یاد نموده‌اند. این مطلب از آن جهت اهمیت دارد که در این باب اختلاف نظر و منظر کم نیست و برخی از اساس منکر طریقت و عرفان نزد شیخ سعدی بوده‌اند. باری نویسنده در ادامه بر اساس منطق و شرح الاسم شیخ الرئیس ابوعلی سینا در نمط نهم «اشارات و تنبیهات» که اجزا و منازل و مسائل عرفان را توضیح داده و خصایص و خصایل عرفا را ذکر فرموده است، جزء به جزء با امثله و عبارات و اشعار سعدی سنجیده شده و ثابت می کند که شیخ تا کجا مقید و پایبند به طریقت و آداب و مقاصد و مطاوی عرفان بوده است. در این بخش، به دلیل طولانی بودن مطلب، مقدمات نظری و تاریخی مطلب درج می گردد و مابقی در فصل و مقالی دیگر در شماره های بعد به نظر خوانندگان عالی مقام خواهد رسید.

***

سعدی (حدود۶۰۵ـ ۶۹۱ق) با وجود همه عظمت و نقش کم‌نظیری که در تحول و شیوایی و شیرینی زبان فارسی دارد و نیز به‌رغم تأثیر پایدارش در نظام تعلیم و تربیت این دیار، از هجوم نامنصفانه منتقدان و بلکه طعنه‌زنی عیبجویان و نکته‌گیران در امان نمانده است و به‌ویژه در چند دهه اخیر با نقد و بلکه طعنه‌هایی مواجه شده است که از آن بیشتر بوی بدگویی و حتی توهین و دشنام به مشام می‌رسد تا نقد و بررسی. یک دلیلش همچنان که آقای دکتر اسلامی ندوشن درجایی اشاره کرده‌اند، واکنش‌های انقلابی‌نمایانه در شصت هفتاد سال اخیر بوده است که انقلابی‌گری نیز مدی از مدهای روزپسند به شمار می‌آمده و طبیعی است که دوآتشه‌های بنیان‌کن، میانه چندانی با مصلحان اجتماعی و از جمله مصلح‌الدین سعدی شیرازی نداشته باشند که همه را به آشتی و مهربانی و نیک‌خواهی فرا می‌خواند. سوای این نکته، جمعی نیز به گمان اخلاق‌ورزی و ممانعت از بدآموزی کسانی چون شیخ اجل، زبان به بدگویی گشوده‌اند و چیزهایی گفته و نسبت‌هایی داده‌اند که بیشتر به شوخی می‌ماند و راستی که هیچ تناسبی با سعدی ندارد و اگر این دسته از منتقدان، گواه خویش را از برخی صوفی‌نمایان و مدعیان درویشی می‌آورند، به پاکبازان و حق‌جویان ربطی ندارد. واقعیت این است که بیشتر این طعنه‌ها و بداندیشی‌ها ناشی از بی‌خبری آنها از زبان عرفان و ظرایف و لطایف بیان و بنان عارفان است که زبانشان همچون هر زبان دیگری، مستلزم یادگیری و آشنایی با آن است. در این صورت دیگر کاربرد فراوان اصطلاحاتی چون مغ و مغبچه و می و مطرب و معشوق و معشوقه و… ذهن کسی را برنمی‌آشوبد و دهانی را به بدگویی باز نمی‌کند. از این روست که در اینجا از تعلق شیخ اجل به گروه عارفان بحث می‌شود تا مشخص شود که به هنگام داوری درباره سعدی و امثال او، از کدام چشم‌انداز باید به او نگریست راه‌های مختلفی برای نیل به حقیقت وجود دارد که افراد بنا به ذوق و استعداد خویش، یکی از آنها را برمی‌گزینند. در تقسیم‌بندیی کلی، دو روش عمده برای این منظور وجود دارد: یکی روش مبتنی بر «عقل و استدلال و بحث و برهان»، و دیگر روش مبتنی بر «کشف و شهود و اشراق» از راه تهذیب باطن و تکمیل نفس و سیر و سلوک. راه نخست را عالمان و فیلسوفان و حکیمان در پیش می‌گیرند و راه دوم را عارفان و اهل دل. اینان علاوه بر توفیقات ربانی و راهنمایی راه‌دانان، می‌باید ریاضت‌هایی را بر خود هموار کنند و مراحل و مراتبی را طی نمایند تا آینه دل صفا یابد و با تابش نور حق در آن، به مشاهده حقیقت نایل شوند و به لقاءالله برسند؛ اما از آنجا که کیفیت تجربه عرفانی چندان قابل توصیف و بیان و انتقال به دیگران نیست، به‌ویژه که تنگناهای زبانی را نیز باید در نظر گرفت که «معانی هرگز اندر حرف ناید». بنابراین ترازو و مقیاسی نداریم که با آن به چگونگی و تعیین درصد حالات درونی و معنوی کسی پی ببریم و بگوییم که آیا عارف است یا نه. هرچند با در نظر گرفتن بعضی شواهد و قرائن می‌توان به کلیاتی دست یافت که شاید مهم‌ترینش این چند مورد باشد:

۱ـ جهان‌بینی و طرز نگرش و بینش و سلوک فرد مورد نظر که در گفتار و کردار و آثارش نمایان می‌شود. ۲ـ تلقی و برداشت معاصرانِ آنان. ۳ـ داوری خبرگان و همنوردان.

به این ترتیب تا حدی می‌شود پی برد که آیا کسی چون سعدی را می‌توان در شمار عارفان آورد یا نه. شیخ اجل علاوه بر اینکه بارها به خرقه‌پوشی خود اشاره کرده،۱ از اعتکاف و ریاضت‌کشی خود در شام که یکی از مهم‌ترین مراکز عرفانی بوده، یاد نموده (گلستان، باب۱، حکایت۱۰؛ ب۲، ح۱۰ و ۳۰) و همراهی جمعی از اهل معنا را با خود نشان داده است که برمی‌آید مریدش بوده‌اند؛ از جمله آنجا که به خشکسالی اسکندریه می‌پردازد، (گل، ب۳، ح۱۳)، یا سفر حج و جوانان صاحبدلی که با او بودند و ابیات محققانه (عرفانی) می‌خواندند (ب۲، ح۲۶) و حاکمی که به درویشانِ در صحبت سعدی ماهیانه می‌پرداخت (ب۱، ح۱۷). ضمناً از برخی اصطلاحات و آیین‌های نظام خانقاهی نیز نام برده است؛ همچون: شیخی، مریدی، ذکر و ریاضت، عزلت و اعتکاف، خرقه‌پوشی، خرقه‌دوزی، خرقه‌سوزی، خرقه توبه، دلق ازرق، دلق مرقع، ماجراکردن،‌ سماع، معاملت‌دانی، رهرو، شناسا (عارف) و… با این همه، در اینجا به دلایلی از مورد دوم شروع می‌کنیم که تلقی برداشت معاصران است.

در «تقریرات ثلاثه» که حاوی سه متن جداگانه (پرسش و پاسخ، گزارش و حکایت) است، می‌خوانیم که شمس‌‌الدین جوینی (صاحب دیوان) «کاغذی به خدمت شیخ عارفانِ سالک، قدوهالمحققین، مفخرُالسالکین، مصلح‌الدین السعدی رحمهالله علیه نوشت و از خدمت او پنج سؤال کرد…» (کلیات سعدی، ص۸۴۲) این القاب همگی دلالت بر مقامات معنوی می‌کند. در رساله دوم که «ملاقات شیخ با آباقا» نام دارد، شمس‌الدین جوینی، سعدی را «پدر و شیخ ما» معرفی می‌کند (کلیات، ص۸۴۴) و در رساله سوم که «حکایت شمس‌الدین تازیکوی» مطرح شده، می‌خوانیم: «برادر شیخ… به رباط خفیف رفت به خدمت برادر خود شیخ سعدی…» (کلیات، ص۸۴۵)

یکی از دانشمندان معاصر سعدی، یعنی «الصدر الکاملِ المتبحر المحقق، ملک‌الشعراء سعدالمله و الدین النظری» پرسش منظومی درباره عقل و عشق از سعدی می‌کند که مجموعاً «رساله النظریه»۲ یا «رساله در عقل و عشق» را به وجود می‌آورد و طی آن سعدالدین نظری (و شاید نطنزی) خطاب به شیخ اجل می‌نویسد:

«سالکِ راه خدا»، پا