پاورپوینت کامل سیمای مولا علی در آیینه شعر ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیمای مولا علی در آیینه شعر ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیمای مولا علی در آیینه شعر ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیمای مولا علی در آیینه شعر ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

با پیروزی انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ و استقرار نظام مقدس جمهوری اسلامی، به یکباره همه بنیان های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جامعه دچار تحول و تطور گردید. تکانه هایی که از وقوع انقلاب اسلامی در همه ارکان جامعه ایجاد شده بود، رفته رفته به پیکره ادبیات نیز سرایت کرد و ادبیات معاصر در یک دگردیسی ناگزیر، به هویت جدیدی دست یافت. هویتی منبعث از جهان بینی توحیدی و مبتنی بر آموزه های دینی و قرآنی .

با پیروزی انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ و استقرار نظام مقدس جمهوری اسلامی، به یکباره همه بنیان های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جامعه دچار تحول و تطور گردید. تکانه هایی که از وقوع انقلاب اسلامی در همه ارکان جامعه ایجاد شده بود، رفته رفته به پیکره ادبیات نیز سرایت کرد و ادبیات معاصر در یک دگردیسی ناگزیر، به هویت جدیدی دست یافت. هویتی منبعث از جهان بینی توحیدی و مبتنی بر آموزه های دینی و قرآنی .

با فروکش کردن هیجانات و التهابات سال های اول انقلاب و ایجاد ثبات سیاسی در کشور، نیاز به ادبیاتی متجانس و همگون با دین وارزش های دینی به شدت احساس می شد. این احساس نیاز، نسل شاعران جوان و نوجوی انقلاب را به تکاپو واداشت تا با رویکردی اجتهادگونه به دین و با بهره گیری از میراث بی بدیل و ماندگار «قرآن و عترت» به خلق و آفرینش آثار دینی اهتمام کنند. تاسیس حوزه «اندیشه وهنر اسلامی»- حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی فعلی- توسط جمعی از شاعران و نویسندگان معتقد و دین باور در سال های اول انقلاب نیز دقیقاً در راستای پاسخگویی به این مطالبه برحق جامعه بود.

با تاسیس حوزه هنری، بستری سالم و مناسب برای خلق آثار ارزشمند ادبی و هنری و متناسب با نیاز انقلاب فراهم شد. با شروع جنگ تحمیلی در سال ۵۹، از بطن شعر انقلاب، نوزادی به نام «شعر دفاع مقدس» متولد شد. شعری حماسی و رزمنده که برای ایجاد شور انقلابی و تهییج جوانان برای حضور در جبهه های حق علیه باطل ضرورت داشت. بعد از پایان یافتن جنگ و ایجاد امنیت و ثبات سیاسی در کشور، از آنجا که جمهوری اسلامی براساس دین و آموزه های دینی پایه گذاری شده بود، رفته رفته نگاه شاعران به شعر دینی معطوف گردید که مرکز ثقل این گونه ادبی «بزرگان دینی» بودند.

اشاره ای به پیشینه شعر دینی و آیینی

تاریخ تولد این گونه ادبی که امروز باعنوان «شعر و ادب آیینی» از آن نام برده می شود، به صدر اسلام برمی گردد. درواقع باید گفت که با ظهور اسلام در شبه جزیره عربستان، شعر مذهبی نیز پا به عرصه وجود نهاد و شاعران نامداری چون: حسان بن ثابت، کمیت اسدی، فرزدق، دعبل خزاعی، سیداسماعیل حمیری، ابوالاسود دئلی، کعب بن زهیر، عمربن سالم و عبدالله بن غالب اسدی و… با تشویق و ترغیب پیامبر(ص) و خاندان رسالت دست به خلق و آفرینش آثار ادبی زدند. از این منظر، باید سرچشمه «شعر آیینی» را در صدر اسلام جست.

اگر بخواهیم به بررسی پیشینه شعر آیینی در زبان پارسی بپردازیم، باید بگوییم که بعد از غلبه اعراب بر ایران و پذیرش اسلام توسط ایرانیان، ردپای شعر آیینی (به معنای عام) را در آثار اولین شاعران پارسی گو می توان مشاهده کرد. شاعران مسلمان پارسی زبان نیز از سده سوم هـ .ق به بعد، هریک به سهم خود بر این گنجینه زوال ناپذیر افزوده اند.با استناد به قرائن و شواهد تاریخی، عصر طاهریان و صفاریان (سده سوم ه ـ .ق) را باید نقطه شروع شعر پارسی در دوره اسلامی دانست و اولین

رگه های شعر آیینی را در آثار رودکی سمرقندی (پدر شعر فارسی) باید

جست و جو کرد، آنجا که می گوید:

روی به محراب نهادن چه سود

دل به بخارا و بتان طراز

ایزد ما وسوسه عاشقی

از تو پذیرد، نپذیرد نماز (۱)

این که گفته می شود «کسایی مروزی» اولین شاعر مرثیه گوی پارسی زبان است، حرف درستی است. به این معنا که پیش از کسایی از هیچ شاعر پارسی زبانی در رثای شهدای کربلا شعری به صورت مکتوب در دست نیست. ولی اگر شعر آیینی به معنای عام آن مورد نظر باشد، با استناد به شعری که در بالا آوردیم، باید از رودکی به عنوان نخستین شاعر آیینی نام ببریم، چرا که شعر بالا، نمونه استوار و برجسته ای از شعر آیینی معرفتی (عرفانی) است.

شعر آیینی بعد از انقلاب

شاعران آیینی بعد از انقلاب نیز با خلق آثار ادبی فاخر و مانا، نقش موثری در غنابخشی به این گونه از ادبیات داشته اند و امروز نیز این میراث نادر وبی بدیل را با آفرینش ها و زایش های جدید، چون جان عزیز گرامی می دارند.

امروز با گذشت بیش از سه دهه از پیروزی انقلاب اسلامی، این مولود خجسته که دوران کودکی و نوجوانی خود را با سربلندی پشت سر گذاشته و با نام «شعر و ادب آیینی» در فضای ادبیات معاصر ایران قامت برافراشته است، به عنوان یک گونه ادبی مستقل و ارجمند، به رسمیت شناخته شده و به همت شاعران مومن و دین باور، همچنان در مسیر باروری و بالندگی به راه خود ادامه می دهد.

مدح و منقبت خاندان رسالت، بیان آموزه‌های دینی، سیره عملی اهل بیت (ع) و ترویج و تبلیغ ارزش

‎

های انسانی و اخلاقی از جمله گستره های مضمونی شعر آیینی است. این ادبیات زیر شاخه‌های فراوانی دارد که شامل توحیدیه (تحمیدیه)، اشعار نبوی، علوی، فاطمی، عاشورایی، رضوی و مهدوی (انتظارسروده‌ها) است. در این میان سروده‌های علوی، عاشورایی، رضوی و مهدوی بیشترین سهم را به خود اختصاص داده اند . در ادامه به بازخوانی اشعار علوی چند شاعر تاثیرگذار و جریان ساز این روز و روزگار می نشینیم.

سیمای علی (ع) در آیینه شعر «نیما»

بعد از ابداع شعر نو توسط نیما، گروهی از مخالفان او بر آن شدند که با جوسازی و تهمت پراکنی، از نیما چهره ای لاییک و غیر مذهبی بسازند. آنان با این خیال باطل می پنداشتند که از گرایش جامعه به نیما و راه و روش او در ادبیات جلوگیری خواهند کرد.

علی رغم تهمت بزرگی که مغرضان و مخالفان به نیما بسته بودند، نیما از فطرتی پاک و روحی اخلاقی و دینی برخوردار بود. از همین رو او به بزرگان دینی عشق می ورزید و به محبت آنان افتخار می کرد. نیما به شهادت آثار و دست نوشته هایی که از او به یادگار مانده است، انسانی اخلاقی بود. به همین خاطر بسیار مراقبت می کرد که آلودگی های دنیوی روح او را مسموم نکند و از حقیقت جویی باز ندارد. او در یکی از نامه هایی که به پسرش نوشته است، بر دینداری خویش تاکید کرده و گفته است: «می دانم من حامی پاک و بدون ریای مظلومیتم. نظریات خود را روی این قبیل عقاید تاسیس می کنم. فقط عقیده برای من

مذهبی ست. چنان که گفتم با کمال مواظبت عقاید خود را حفظ می کنم. همیشه میل دارم بر خلاف عقیده و امر وجدان خود به عملی مرتکب نشوم.» (۲)

چنان که اشاره شد، نیما به بزرگان دین – بخصوص امام علی – سخت عشق می ورزید. مولای متقیان حضرت علی(ع) در چشم و دل نیما بهترین و کامل ترین الگوی زندگی بود. نیما شعر زیر را در مدح و منقبت آن امام همام سروده است:

گفتی ثنای شاه ولایت نکرده ام

بیرون ز هر ستایش و حد ثنا علی ست

چونش ثنا کنم که ثنا کرده ی خداست

هر چند چون غُلات نگویم، خدا علی ست

شاهان بسی به حوصله دارند مرتبت

لیکن چو نیک در نگری پادشاه علی ست

گر بگذری ز مرتبه ی کبریای حق

بر صدر دور زودگذر کبریا علی ست

بسیار حکم ها به خطامان رود ، ولی

در حق آن که حکم رود بی خطا علی ست

گر بی خود و گر بخود، اینم ثناش بس

در هر مقام بر لبم آوای یا علی ست (۳)

سیمای امام علی(ع) در آثار دیگر شاعران معاصر

با توجه به تقارن ایام شهادت امام علی (ع) با لیالی پر برکت قدر، شهادت امام علی(ع) ذهن و زبان بسیاری از شاعران را در این ماه مبارک به خود معطوف داشته است. بیان فضایل و کرامات مولا علی (ع) – بخصوص عدالت خواهی، ساده زیستی، مردم داری و یتیم نوازی – و نام بردن از آن امام همام به عنوان « شهید محراب و عدالت» مرکز ثقل این سروده های علوی ست.

محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به «شهریار» با غزل معروف «علی ای همای رحمت» صدرنشین شاعران علوی در روزگار ماست. این غزل که در ذهن و زبان عوام و خواص خوش نشسته – چنان که شهریار در خاطرات خود گفته است – محصول کشف و شهودی عارفانه است:

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را

که به ما سوا فکندی همه سایه ی هما را

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین

به علی شناختم من، به خدا قسم خدا را

مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ

به شرار قهر سوزد همه جانِ ما سوا را

برو ای گدای مسکین، در خانه ی علی زن

که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

به جز از علی که گوید به پسر، که قاتل من

چو اسیر توست اکنون، به اسیر کن مدارا

به جز از علی که‌ آرد پسری ابوالعجایب

که عَلَم کند به عالم شهدای کربلا را

نه خدا توانمش خواند، نه بشر توانمش گفت

متحیّرم چه نامم شه ملک لافتی را! (۴)

سیدعلی موسوی گرمارودی از شاعران تاثیر گذار و جریان ساز حوزه شعر آیینی ست. شاعری که در این عرصه از جایگاه و مرتبتی والا برخوردار است. احراز این جایگاه به خاطر همنشینی و هم نفسی با عالمان مجتهد و مجاهدی چون مطهری ها ، طالقانی ها، بهشتی ها، مفتح ها، و شریعتی هاست که هر یک از آنان از عالمان تراز اول دینی و از مصلحان بزرگ روزگار ما بوده اند. علاوه بر این، گرمارودی همچون زنده یاد طاهره صفارزاده از طلایه داران شعر مدرن دینی این روزگار است. وی با سپیدسروده «در سایه سا