پاورپوینت کامل عید فطر در شعر فارسی ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عید فطر در شعر فارسی ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عید فطر در شعر فارسی ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عید فطر در شعر فارسی ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

بر سر بام بیا، گوشه ابرو بنمای

روزه گیران جهان منتظر ماه نو اند

این بیت، یکی از صدها بیت گنجینه شعر فارسی است که در آن، میان هلال عید و ابروی نگار مقارنتی دیده می شود.باری،عید فطراز زمینه های مهم محتوایی شعر فارسی است و نه تنها در حوزه محتوا، که در حوزه مضمون سازی نیز با جلوه تمام حضور دارد.

بر سر بام بیا، گوشه ابرو بنمای

روزه گیران جهان منتظر ماه نو اند

این بیت، یکی از صدها بیت گنجینه شعر فارسی است که در آن، میان هلال عید و ابروی نگار مقارنتی دیده می شود.باری،عید فطراز زمینه های مهم محتوایی شعر فارسی است و نه تنها در حوزه محتوا، که در حوزه مضمون سازی نیز با جلوه تمام حضور دارد.

در دیوان اکثر شاعران بزرگ کهن، اشاراتی مجمل یا مفصل به عید فطر می توان یافت و جالب آن که بیش از دیگر اعیاد اسلامی، این عید مورد توجه و نظر شاعران ما بوده است. به راستی چرا این گونه است؟ توجه ویژه به عید فطر در ادبیات فارسی، شاید از این روی باشد که رخ نمودن هلال ماه شوال،تأثیری محسوس و ملموس بر زندگی و سلوک فردی و اجتماعی جامعه اسلامی و بویژه شاعران می گذارد.

با عید فطر، آدمیان دوباره به بسیاری چیزها دست می یابند که یک ماه تمام از آنها به طور مطلق یا نسبی برحذر بوده اند و بسیاری از این چیزها به واقع و به مجاز، چه در کسوت مادی و چه در هیأت معنوی، در زندگی شاعران ما حضور جدی داشته است.

با این ملاحظه،هر گروه از شاعران،به مناسبت دلبستگی های خویش،نگاهی ویژه به عید فطر داشته اند و از رسیدن آن اظهار خرسندی کرده اند. این نگاهها را می توان چنین دسته بندی کرد.

دید عشرت جویانه

هیچ نمی توان منکر عشرت جویی اهالی قدرت در ادوار مختلف تاریخی بود و هیچ نمی توان منکر شد که شاعران درباری نیز در این عشرت جویی سهیم بوده اند. شعر درباری ما شعری است بسیار زمینی،توأم با شادخواری و کامجویی؛ وبرای این گونه شعر و شاعران،ماه مبارک رمضان همواره ناگوار بوده است.آنان به میل خویش یا اکراه و اجبار، در این ماه از می و مطرب کناره می گرفتند و البته در تمام این ۳۰روز، منتظر هلال عید بودند تا بر سر کار همیشگی آیند.

چنین است که در شعر این شاعران،ستایش عید توأم است با بدگویی شدید از ماه مبارک رمضان و عیدتنها از این زاویه نگریسته می شود که درهای بسته را بازمی گشاید. ببینید فرخی سیستانی چگونه به بهانه آمدن عید، ماه رمضان را نکوهش می کند.

روزه از خیمه ما دوش همی شد به شتاب

عید فرخنده فراز آمد، با جام شراب

چه توان کرد اگر روزه ز ما روی بتافت

نتوان گفت مر او را که ز ما روی متاب

چه شود گر برود گو برو و نیک خرام

رفتن او برهاند همگان را ز عذاب

و چنین است نگاه منوچهری،امیرمعزی و دیگر شاعران درباری. این نگاه هرچند ستایش عید را در خود دارد، نمی تواند مطلوب کسانی باشد که عید را ادامه رمضان می دانند.

رویکرد مداحانه

در آثار بعضی شاعران درباری،نگرشی معتدل تر و بهنجارتر از نگرش پیشین به عید فطر مشاهده می شود. در اینجا ستایش عید، با اظهار ملال از رمضان همراه نیست، بلکه با خوشامد ممدوح همراه است.این شعرها، اغلب قصایدی هستند که برای قرائت در مراسم روز عید سروده می شده اند و در آنها، شاعر بیش از هر چیز، می خواهد تا به سلطان یا حاکمی که ممدوح اوست، تبریکی شایسته و فراخور حال بگوید و در نهایت سخن را به مدح او بکشاند.

در آثارخاقانی،انوری،محتشم کاشانی و برخی قصیده سرایان دیگر، از این گونه شعرها می توان یافت و البته چنان که گفتیم، اینها اغلب قصیده اند و متناسب تریبون. در این قصیده ها،بحث عید و رمضان چندان ادامه نمی یابد و شاعر با گریز ماهرانه،سخن را به موضوع اصلی می کشاند که همان مدح ممدوح است. این نمونه هم بخشی از قصیده مفصل خاقانی شروانی است:

صبح خیزان کز دو عالم خلوتی برساختند

مجلسی بر یاد عید از خلد خوش تر ساختند

هاتف میخانه داد آواز کای جمع الصبوح

پاسخش را آب لعل و کشتی زر ساختند

شاعر پس از چند بیت بسیار زیبا و هنرمندانه در وصف عید، به اینجا می رسد:

چون به زر آب قدح کردند مژگان را طلی

میخ نعل مرکبان شاه کشور ساختند

و از این پس ، مدح ادامه می یابد.

نگاه رندانه

به نگاه عشرت جویانه شاعران دوره سامانی و غزنوی اشاره کردیم که همراه با سلسله اصطلاحاتی خاص، بویژه اصطلاحات میخانه ای بود. این فرهنگ اصطلاحات،پس از طی شدن دوران شعر درباری،همانند میراثی ماندگار برای عصرها و دوره های بعد هم باقی ماند و شاعرانی که پس از آن،حتی دلبستگی یی به آن حال و هوا نداشتند،نتوانستند خویش را از سیطره این اصطلاحات برهانند.

از سوی دیگر،گرایش های عرفانی و قلندرانه در شعر فارسی، زبانی رمزآمیز و