پاورپوینت کامل زنگ آغاز نظام آموزشی جدید در جنوب ایران ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زنگ آغاز نظام آموزشی جدید در جنوب ایران ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زنگ آغاز نظام آموزشی جدید در جنوب ایران ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زنگ آغاز نظام آموزشی جدید در جنوب ایران ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

در دوره‌ قاجار متأثر از تحولات فکری و فرهنگی نگرش‌ها به موضوع آموزش کودکان دگرگون شد و در کنار مکتبخانه‌های سنتی، تأسیس مدرسه‌های جدید اهمیت یافت، با این امید که نتیجه این کوشش‌ها به بهبود زیست ایرانیان منتهی شود. بیشتر این مدارس در عصر ناصری (۱۲۶۴-۱۳۱۳هجری قمری) و عصر مظفری (۱۳۱۳-۱۳۲۴هجری قمری) و به‌ طور خاص از ۱۳۱۵ هجری قمری به بعد بنا شدند.

نگاهی به تاریخچه مدرسه « سعادت مظفری » و بانی آن احمدخان دریابیگی

در دوره‌ قاجار متأثر از تحولات فکری و فرهنگی نگرش‌ها به موضوع آموزش کودکان دگرگون شد و در کنار مکتبخانه‌های سنتی، تأسیس مدرسه‌های جدید اهمیت یافت، با این امید که نتیجه این کوشش‌ها به بهبود زیست ایرانیان منتهی شود. بیشتر این مدارس در عصر ناصری (۱۲۶۴-۱۳۱۳هجری قمری) و عصر مظفری (۱۳۱۳-۱۳۲۴هجری قمری) و به‌ طور خاص از ۱۳۱۵ هجری قمری به بعد بنا شدند. در آغاز مدرسه‌های جدید در تبریز و تهران به اهتمام اصلاح‌طلبانی چون «حسن رشدیه» و «میرزا علی امین‌الدوله» گشایش یافتند و سپس در دیگر شهرها نیز مدرسه‌سازی غیرسنتی حامیانی یافت. «مدرسه سعادت مظفری» بوشهر در جایگاه نخستین مدرسه‌ جدید در جنوب کشور از مهم‌ترین مدارس اخیر است که حکمران بنادر جنوب «احمدخان دریابیگی» در افتتاح آن نقشی بسزا داشت.

«میرزا احمدخان دریابیگی» اهل آذربایجان و متولد تبریز بود و در تهران زندگی می‌کرد. احمدخان در دارالفنون و در رشته‌ مهندسی نظام و ساختمان، موفق به تحصیل و نخستین بار در ۱۳۱۰ هجری قمری ازطرفِ حکومت جهت فرماندهی کشتی «پرسپولیس» به بوشهر اعزام شد. او پس از آنکه در ۱۳۱۴ هجری قمری به حکمرانی بنادر منصوب شد تا سال ۱۳۳۷ هجری قمری به‌غیراز برخی وقفه‌ها حاکم بوشهر و دیگر بنادر و جزایر خلیج‌فارس بود. دریابیگی بیشتر به‌ علت خدماتش در دریانوردی مدرن ایران (نخستین فرمانده نیروی دریایی مدرن ایران در خلیج فارس، طراح نخستین یونیفورم نیروی دریایی مدرن ایران) شناخته می‌‌شود؛ درحالی‌ که فعالیت‌های فرهنگی او نیز شایان توجه است. تأسیس سعادت، آغازین مدرسه‌ جدید در سراسر جنوب ایران از مهم‌ترین آنهاست.

در سال ۱۳۱۷ هجری قمری دریابیگی با ارسال نامه‌ای به انجمن معارف که بتازگی با حمایت صدراعظم، «میرزا علی‌خان امین‌الدوله» در تهران تأسیس شده بود، هدف خود را از تشکیل مدرسه‌ای به سبک نو آشکار کرد. بدیهی است که درس‌خواندن دریابیگی در دارالفنون، با گسترش اندیشه‌ مدرسه‌سازی در آن برهه

‎‌

در این تصمیم او بی‌اثر نبوده است. اما جز آن براساس نقلی از روزنامه‌ «حبل‌المتین» مورخه شعبان همان سال، گویا سفارش‌های «واثق‌الملک» مفتش دریا و بنادر به مدرسه‌سازی نیز در این اقدام دریابیگی کارا بوده است. به‌هر روی، دولت به خواست حاکم بندرهای جنوبی، در ذیقعده ۱۳۱۷ هجری قمری فردی دانا به اداره آموزش نو به بوشهر روانه می‌کند تا مدیریت مدرسه‌ تازه را عهده‌دار شود.

فرد منتخب برای این مأموریت «شیخ‌ محمدحسین کازرونی» بود که اصالتی شبانکاره‌ای داشت اما با خانواده به بوشهر مهاجرت کرده بودند. او که بعدها به‌ نام سعادت شهرت یافت، به علت تدریس پدرش در کازرون به این نام هم شناخته می‌شدند. در آن هنگام، شیخ محمدحسین مقیم تهران و آموزگار ادبیات فارسی در مدرسه‌ نوبنیاد افتتاحیه بود.

پیش از رسیدن شیخ محمدحسین، دریابیگی با پذیرفتن هزینه‌ تحصیل بیست نفر از کودکان فرودست و نیازمند که از اهالی دشتی و تنگستان بودند، مدرسه‌ سعادت را در ذیقعده ۱۳۱۷ هجری قمری افتتاح کرد. این مرکز نو در خانه‌ «حاج محمد حسین صفر» در مرکز بوشهر و نزدیک به حسینیه کازرونی گشایش یافت. دریابیگی به‌منظور اداره‌ مدرسه از «محمدباقر بهبهانی» سرپرست مدرسه‌ احمدیه، «میرزا حسین معتقد اهرمی» و «میرزا آقا دلال شیرازی» دعوت کرد. احمدیه نخستین مدرسه در بوشهر بود و در آن قرآن و علوم دینی و دیوان حافظ تدریس می‌شد. باوجود برخی نوآوری‌ها و تغییرات در برنامه‌ درسی احمدیه، اما همچنان روش تدریس به شیوه‌ مکتبخانه‌ای بود.

پس از آمدن شیخ محمدحسین با همان تعداد دانش‌آموز و در همان محل با الهام از مدارس رشدیه اصلاحاتی انجام شد. در اجرای این برنامه‌ها شیخ‌ محمدحسین از برادر کوچک‌ترش «شیخ عبدالکریم کازرونی» نیز یاری خواست که درس‌خوانده‌ مدارس قدیمی شیراز بود. دو برادر پس از فراهم‌آوردن تخته‌سیاه و میز و نیمکت به تناسب سن و توانایی نوآموزان سه پایه مقدماتی و اول و دوم در نظر گرفتند.

در ابتدای کار محتوای آموزشی از این قرار بود: «آموختن الفبا و واژگان و گزاره‌های ساده، جغرافیا، حساب، اندرز و نماز، داستان‌های شیرین کودکانه و مختصر انوار سهیلی» (۱) در سال نخست مربی دوره‌ مقدماتی میرزا علی بود، مدیر و ناظم مدرسه به ترتیب «شیخ محمدحسین سعادت» و «شیخ عبدالکریم سعادت» بودند که تدریس هم می‌کردند. دفتردار، آقا محمدباقر بهبهانی و میرزا حسین معتقد اهرمی نیز از دیگر آموزگاران مدرسه بود. به‌ مدت دو ماه استقبال چندانی از مدرسه نشد، اما بتدریج خانواده‌های مختلفی چه از ثروتمندان و چه فرودستان، خواهان نام‌نویسی فرزندانشان در مدرسه پسرانه شدند.

سرپرستان سعادت در کمتر از شش ماه پس از افتتاح مدرسه نخستین جلسه‌ امتحانی مدرسه را با حضور نمایندگان کشوری و لشکری، اعیان و تاجران و علما برگزار کردند. در این دیدار پیشرفت دانش‌آموزان و وضعیت رضایت‌بخش آنان، انگیزه‌ای شد تا هریک از میهمانان متعهد شود سالانه مبلغی را به مدرسه کمک کند. کمک‌های مردمی به پویایی هرچه بیشتر این مرکز نوپا کمک کرد به گونه‌ای که تا پایان سال ۱۳۱۸ هجری قمری، یعنی سالگشت تأسیس مدرسه تعداد دانش‌آموزان به سیصدوپنجاه نفر رسید.

ساختمان مدرسه باوجود داشتن ۱۰اتاق گنجایش دانش‌آموز جدید نداشت. ازاین‌رو، دریابیگی به خواست مسئولان مدرسه دو هکتار زمین که متعلق به «ملک‌التجا