پاورپوینت کامل درباره فریدون آدمیت وفادار به متن تاریخ ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درباره فریدون آدمیت وفادار به متن تاریخ ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درباره فریدون آدمیت وفادار به متن تاریخ ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درباره فریدون آدمیت وفادار به متن تاریخ ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

فریدون آدمیت را از جدی‌ترین چهره‌های تاریخ‌نگاری علمى در ایران می‌شناسند. اما قدر و مقام او از این بسى فراتر است. تاریخ‌نگارانی که با این رشته از حد عادی آشناتر هستند، او را فیلسوفى سیاسى با اندیشه‌هایی در خور اعتنا می‌دانند و حتى مقام او در این زمینه را از مقام آدمیت مورخ برتر مى‌شمرند. هر کتاب و مقاله‌ای که از او منتشر شد، اعتبار یک مآخذ ثابت و خدشه‌ناپذیر را داشته و مجموعه آثار او، فخرى است براى تاریخ معاصر، زبان فارسى و اندیشه ترقی‌خواهی در ایران امروز….

فریدون آدمیت را از جدی‌ترین چهره‌های تاریخ‌نگاری علمى در ایران می‌شناسند. اما قدر و مقام او از این بسى فراتر است. تاریخ‌نگارانی که با این رشته از حد عادی آشناتر هستند، او را فیلسوفى سیاسى با اندیشه‌هایی در خور اعتنا می‌دانند و حتى مقام او در این زمینه را از مقام آدمیت مورخ برتر مى‌شمرند. هر کتاب و مقاله‌ای که از او منتشر شد، اعتبار یک مآخذ ثابت و خدشه‌ناپذیر را داشته و مجموعه آثار او، فخرى است براى تاریخ معاصر، زبان فارسى و اندیشه ترقی‌خواهی در ایران امروز….

– متولد تهران ـ ۱۲۹۹

ـ تحصیل در مدرسه دارالفنون

ـ فارغ‌التحصیل دانشکده حقوق و علوم سیاسى ۱۳۲۱

ـ اخذ درجه دکتراى تاریخ و فلسفه سیاسى از دانشگاه لندن ۱۹۴۱

– آدمیت در سال ۱۳۱۹ به استخدام وزارت امور خارجه درآمد تا ضمن کار، تحصیلات خود در خارج از کشور را تکمیل کند

– او حدود بیست سال هم مقام داور بین‌الملل را در دیوان حکمیت لاهه داشت.

کتابشناسى آثار:

* این عناوین تنها کتاب‌ها هستند و فهرست مقالات مجزاست.

۱ـ آشفتگى در فکر تاریخی. تهران، جهان اندیشه

۲ـ افکار اجتماعى و سیاسى و اقتصادى در آثار منتشرنشده دوران قاجار ( با همکارى هما ناطق) تهران

۳ـ امیرکبیر و ایران یا ورقى از تاریخ ایران ( با مقدمه محمود محمود). تهران

۴ـ امیرکبیر و ایران. تهران، خوارزمى

۵ـ اندیشه ترقى و حکومت قانون عصر سپهسالار. تهران، خوارزمى

۶- اندیشه‌های طالبوف تبریزى. تهران، دماوند

۷ـ اندیشه‌های میرزاآقاخان کرمانى. تهران، طهورى

۸ـ اندیشه‌های میرزا فتحعلى آخوندزاده. تهران، خوارزمى

۹ـ ایدئولوژى نهضت مشروطیت (جلد اول). تهران، پیام

۱۰ـ ایدئولوژى نهضت مشروطیت (جلد دوم): مجلس اول و بحران آزادى. تهران

۱۱ـ تاریخ فکر (از سومر تا یونان و روم).تهران، روشنگران

۱۲ـ شورش بر امتیازنامه رژى تهران، پیام

۱۳ـ فکر آزادى و مقدمه نهضت مشروطیت. تهران، سخن

۱۴ـ فکر دمکراسى اجتماعى در نهضت مشروطیت ایران. تهران، پیام

۱۵ـ مقالات تاریخى. تهران

– آدمیت مخالفانی از طیف مذهبی و غیرمذهبی دارد. برخی از نیروهای غیرمذهبی ایران به خاطر توجه او به نقش روحانیون در مشروطه و برخی از مذهبی‌ها هم به خاطر توجه او به نیروهای غیرمذهبی و روشنفکران غیرمذهبی. همچنین برخی از اقلیت‌های مذهبی چون بهاییان به خاطر دیدگاه‌های او درباره بهاءالله منتقد او هستند و برخی از چپ‌ها به دلیل مواضع او، به او انتقاد دارند.

تولد فریدون آدمیت در خانواده‌ای فرهنگى ـ سیاسى و معتقد به دانش‌اندوزی بوده است. در دوره دانش‌آموزی مدرسه دارالفنون ، کلاس پنجم متوسطه را گذراند و شش ماه بعد نیز از عهده امتحان نهایى مدرسه متوسطه برآمد. در آن زمان بسیار نادر بود که در دوره دوم متوسطه، محصلى بتواند به اصطلاح یک‌ساله دو کلاس برود، مگر این که حقیقتاً درخشان باشد. افراد معدودی از سالخوردگان امروز که صعوبت و جدیت نظام‌های آموزشى قدیم را به خاطر دارند، بر این سخن گواه‌اند. دو ماه پیش از امتحان نهایى متوسطه، پدرش درگذشت و چه‌بسا ممکن بود از خیال امتحانات نهایى منصرف گردد.

اما به ترغیب ابراهیم حکیمى (حکیم الملک) ، دوست دیرین پدرش که به ادامه تحصیلات دانشگاهى فریدون آدمیت جوان علاقه داشت، کارش را دنبال کرد و از پیش برد. بهترین استادش در دارالفنون، علامه جلال همایى بود که از آموزش عالى او مایه اندوخت. از دبیرستان به دانشکده حقوق و علوم سیاسى رفت و سه سال بعد فارغ‌التحصیل شد. پایان‌نامه دانشگاهى خود را درباره زندگى سیاسى میرزا تقی‌خان امیرکبیر نوشت که دو سال بعد از فارغ‌التحصیلی، در ۱۳۲۳ ، با مقدمه استادش محمود محمود (۱۳۴۴ ـ ۱۲۶۰) به‌صورت کتاب معروف «امیرکبیر و ایران» منتشر شد. فریدون آدمیت، دانشجوى جوان و جدى سال‌های ایران بحران‌زده جنگ جهانى دوم، از سال ۱۳۱۹ به خدمت وزارت امور خارجه درآمد. هم کار می‌کرد وهم درس می‌خواند؛ با هدف تحصیلات عالى دانشگاهى در اروپا یا آمریکا، که این فرصت را خدمت رسمى در وزارتخانه برایش فراهم می‌کرد. اولین مأموریت او در دى ۱۳۲۳ (ژانویه ۱۹۴۵) دبیرى ساده سفارت ایران در لندن بود.

دوران پنج‌ساله مأموریت در سفارت ایران ، در لندن، براى تحصیل و تحقیق او بارآور بود. در دانشکده علوم سیاسى و اقتصاد لندن، تاریخ سیاسى و فلسفه سیاسى خواند؛ و به حرف یکى از دانشمندان که توصیه کرده بود «براى ادامه تحصیلات به مدرسه السنه شرقیه برود» وقعى نگذاشت. شرق‌شناسی و تحقیقات خاورمیانه‌ای و اوریانتالیسم را باب طبع خود ندید؛ و به تعبیر کنایه‌آمیز خودش «علوم غریبه غربیه »به مزاج او بهتر می‌ساخت. از دانشگاه لندن درجه دکترى گرفت و گزارش رئیس آکادمى و استاد تاریخ روابط بین‌الملل، چارلز وبستر، گواه آینده درخشان او بود: «آقاى آدمیت در تحقیق تاریخ روابط دیپلماسى تهران در دوره اوایل سده نوزدهم، علاوه بر پشتکار و مهارت فنى، نمودار بصیرت و تفکر تاریخى استثنایى است. همچنین در دوره‌های دیگر تاریخ دیپلماسى «آرشیوهاى وزارت امور خارجه انگلستان، وزارت هندوستان و منابع خطى کتابخانه موزه بریتانیا تحقیق کرده است.بدان مراتب، آقاى آدمیت در تاریخ روابط دیپلماسى ایران در سده نوزدهم دانش استثنایى کسب کرده است و یقین دارم که می‌تواند تأثیر بزرگى در تحول تحقیقات تاریخى در ایران داشته باشد انتظار دارم در آینده آثار مهمى به وجود بیاورد».

| رساله پایان‌نامه تحصیلى «آن جوان بسیار آراسته وجدى » [تعبیر استاد: محمود محمود از فریدون آدمیت] پایه کتابى بود که بعدها، استاد محمود محمود بر آن مقدمه نوشت و با نام «امیرکبیر و ایران» به چاپ رسید. در برهوت فرهنگى ایران بحران‌زده سال‌های جنگ جهانى دوم، این اثر حادثه‌ای بود و هنوز هم حادثه‌ای است که پنجاه سال سالخوردگى از رونق و اعتبار آن نکاسته است.در آن دوران فریدون آدمیت افسر نظام‌وظیفه بود و عصرها بعد از دانشکده افسرى ، به کافه فردوس می‌رفت که صادق هدایت و دوستانش در آنجا پاتوق داشتند. دو اندیشمند مهم ایران آن عصر، هدایت و دکتر حسن شهید نورایى (استاد تاریخ وعقاید اقتصادى در دانشکده حقوق ) آن کتاب را پسندیدند و آدمیت را فراوان تشویق کردند. هدایت که بسیار سخت پسند بود و هیچ اثرى را بدون گوشه و کنایه باقى نمی‌گذاشت، «امیرکبیر و ایران» را ستود و خواندنش را به همه دوستانش توصیه کرد؛ و شهید نورایى نیز ترجمه قطعه‌هایی ، اثر یکى از اقتصاد شناسان نامدار آلمان (در مبحث انتقاد از اقتصاد استعمارى) به آدمیت سپرد که براى جلد دوم «امیرکبیر و ایران» در مبحث اقتصاد، از آن بهره گیرد. آدمیت، همیشه از هدایت و شهید نورایى با احترام قلبى یاد می‌کند؛ و ناطق ، مورخ شناخته شده و معتبر ایرانى (ساکن پاریس و فعلاً بازنشسته) از قول او می‌گوید: «هدایت بزرگوارترین انسانى بود که در میان هم‌وطنانم شناختم. در میان هر قوم و قبیله‌ای و از هر رده‌ای».

بعد از بازگشت به تهران ، در سال ۱۳۲۸ معاون امور حقوقى شد وبعداز یک سال، به مأموریت در نمایندگى ایران در سازمان ملل متحد رفت . در همان روزهایى که هدایت و شهید نورایى به فاصله یک روز در پاریس درگذشتند. از آن تاریخ تا هشت سال بعد که به مقام وزیرمختارى در همان نمایندگى رسید، در کار سازمان ملل متحد بود؛ خواه در سمت ریاست اداره سازمان‌های بین‌الملل ، خواه به نمایندگى در کمیسیون‌های سیاسى و حقوق مجمع عمومى ملل متحد. در سال ،۱۳۳۴ کتاب «جزایر بحرین : تحقیق در تاریخ دیپلماسى و حقوق بین‌الملل» را به زبان انگلیسى نوشت و در نیویورک منتشر کرد. در کنفرانس‌های دیگر هم شرکت داشت : ازجمله در کنفرانس کشورهاى آسیایى و آفریقایی در باندونگ . آدمیت، به قول خود از «لحاظ ورزش فکرى» آن دوران هشت نه ساله را ارزشمندترین دوران خدمت رسمى خود می‌خواند و حتی بدان دل‌بستگی عاطفى دارد. شاید بدین سبب که کارنامه‌اش در سازمان ملل متحد، می‌خواند با شیوه تفکر بلند جهان‌شمول او. در ضمن ، او کمابیش حدود بیست سال (۱۳۵۹ ـ ۱۳۳۸) مقام داور بین‌الملل را در دیوان دائمى حکمیت « لاهه» داشت؛ یعنى حدود پانزده سال بعد از بازنشستگى . دکتر آدمیت بعد از بازگشت از سازمان ملل متحد با سمت مدیرکل سیاسى به مقام سفیر کبیری در سال ۱۳۳۹ رسید و سال بعد به سفارت کبراى ایران در لاهه رفت. دو سال بعد (۱۳۴۲ ) به سمت سفیر کبیری به دهلی‌نو رفت. (زمان نخست‌وزیری جواهر لعل نهرو) و در بازگشت از هندوستان، به عنوان مشاور عالى سیاسى برگزیده شد. آدمیت در این هنگام ، چهل‌وپنج‌ساله و در اوج توانایى و کارآمدی و پختگی براى کار ادارى خویش بود که دفتر خدمت دیوانى را «ناگاه و یک‌باره» بست. در یک نامه معروف سه‌کلمه‌ای «تقاضاى بازنشستگى دارم » و اگرچه این تقاضا بدون مشاجره از طرف وزیر وقت پذیرفته نشد ، صراحت و قاطعیت مورخ نامدار ایرانى کار خود را کرد و ازآن‌پس، یکسره به خدمت نشر فکر و درس عقل برآمد، تا به گاه رنجورى و بیمارى که در رسید.

بدیهى است که بررسى اندیشه‌ها و نوشته‌های فریدون آدمیت، به‌ویژه ره‌آوردهایش در فلسفه تاریخ و تفکر علمى در تاریخ، در این مختصر نمی‌گنجد. دکتر هما ناطق، مورخ و مؤلف نامدار ایرانى در مقاله «استادم فریدون آدمیت»، تکه‌هایی چند از این خصوصیات را رسیده و در پایان، صریح و صادق نوشته است: «باکى ندارم از این اعتراف که هنوز پس از چهل سال پژوهش در دوران قاجار، هرگاه دست‌به‌قلم می‌برم ، بی‌اختیار با خود می‌گویم: هشدار که آن آموخته‌ها را از یاد نبرى، سرسرى از سر مطلب نگذرى، آزاد از خویش و دیگران بیندیشى ، اسناد را در ربط با سرخوردگی‌های خودت نسنجى و… هنوز از خودم می‌پرسم اگر آدمیت نوشته‌ام را بخواند چه خواهد گفت!» . پروفسور ناطق به‌درستی تصریح می‌کند که در برخورد با تاریخ و تاریخ‌نگاری، آدمیت را ویژگی‌ها و نوآوری‌هایی است که او را از مورخان زمانش متمایز می‌کند. نخست، انسجام ذهنى و تداوم فکرى او که به قول خودش «این انتظام»