پاورپوینت کامل جلال آل‌احمد محافظه‌کار سیال‌ناپذیر ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جلال آل‌احمد محافظه‌کار سیال‌ناپذیر ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جلال آل‌احمد محافظه‌کار سیال‌ناپذیر ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جلال آل‌احمد محافظه‌کار سیال‌ناپذیر ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

«مرد سنت‌دیده… وقتی می‌بیند که هجوم غرب و صنایع و فنون غربی چگونه دارد همه چیز را می‌روبد و می‌برد، به‌عنوان دفاعی و عرض وجودی گمان می‌کند هرچه بیشتر آدم کلیله و دمنه‌ای بسازد بهتر.»۱

نگاهی به مواجهه جلال آل احمد با غرب

«مرد سنت‌دیده… وقتی می‌بیند که هجوم غرب و صنایع و فنون غربی چگونه دارد همه چیز را می‌روبد و می‌برد، به‌عنوان دفاعی و عرض وجودی گمان می‌کند هرچه بیشتر آدم کلیله و دمنه‌ای بسازد بهتر.»۱

وقتی تحولات جهانی را از دریچ تاریخ و تاریخ اندیشه می‌نگریم و سپس از همان دریچه به تاریخِ یک‌ونیم قرن ایران پرتوی می‌افکنیم، صورت وقایع و آن چیزی که به‌طور عینی در این مملکت نمود پیدا کرده و آن را نشان می‌دهد، امری نیست که صرفاً بتوان یک سر آن را به غرب و یک سر دیگر آن را به غرب‌زدگی ربط داد.۲ این تلقی کلی‌نگری بیشتر از نگاه کسی است که در مسلمات فکری و دل‌بستگی‌های بومی به دام تصلب سنت و تصلب اندیشیدن در ایران افتاده و بی‌آنکه علت را از مبانی درونی بنگرد، آنچه در واقعیت خارجی و آنچه در مأخذات عینی دریافته کرده، دلیلی بر غرب‌زدگی ما دانسته است. هرچند در کنار این دیدگاه انتقادی به جلال آل‌احمد سؤالی وجود دارد: چرا آل‌احمد بدون هیچ ابایی «سنت» را نیز در کنار مباحث غرب‌زدگی مورد انتقاد قرار می‌دهد و بی‌پرده دیدگاه خود را در آن زمان و مکان نثار جامعه می‌کند؟ چنان‌که او آشکارا می‌گوید: «هیچ اثری از تکیه به سنت، هیچ جاپایی از فرهنگ گذشته، هیچ ماده‌ای از مواد اخلاقی یا فلسفه و هیچ خبری در آن‌ها از ادبیات، هیچ رابطه‌ای میان دیروز و فردا … میان شرق و غرب، میان جمع و فرد! سنتی که دیدیم چطور بی‌جان افتاده…»۳

با التفات به این فقره و سایر سطور غرب‌زدگی، پرسشی مطرح است: چرا آل‌احمد مدام از خطراتی سخن می گوید که جامع ایران به‌شدت با آن دست‌به‌گریبان بود؟ آیا او به‌طور غریزی جامع خود را از چیزی آگاه می‌کرد که دیگران فهمی از آن نداشتند و یا نمی‌توانستند مسئله را بفهمند و با آن مقابله کنند؟ چرا نوشتار غرب‌زدگی و سایر نوشتار آل‌احمد به نثری تکیه دارد که بسیار توده‌برانگیز است؟ آیا او آگاهانه این کار را می‌کرد تا تود مردم را در برابر غرب‌زدگی برانگیزد؟

پاسخ دادن به این پرسش‌ها زمانی عاقلانه و از روی داوری درست تبیین می‌گردد که ما نخست بفهمیم این «سنتی» که آل‌احمد از آن سخن می‌گوید، چیست و چرا با بی‌جان شدن «سنت»، راه چیرگی برای غرب‌زدگی هموار شده است. اگر ما بخواهیم گرایش تاریخی مردم این سرزمین را به سنت خودشان برجسته کنیم، همان نظر صحیح و منطقی ریچارد فرای است که می‌گوید: «محافظه‌کاری۴ ایرانیان را می‌توان در خاصیت تکراری تاریخ ایشان مشاهده کرد… این نظریه شاید بیشتر روشنگر این مطلب باشد که می‌گویند بعضی مردم سخت تحت تأثیر گذشته قرار دارند بدان حد که بر گرد گذشته عمل می‌کنند و سپس تاریخ را آن‌چنان تعبیر می‌کنند که بایستی روی می‌داده نه آن‌چنان‌که واقعاً روی داد.»۵ از این فقره که در کتاب بسیار مهم فرای، یعنی -عصر زرین فرهنگ ایران- به وام گرفته‌ایم، شاید بتوان تا حدودی از این نکته آگاه شویم که تعلقات آل‌احمد نسبت به سنت چه بوده است. او برای برجسته کردن دیدگاه خود نسبت به «سنت» در ایران به روشی روی می‌آورد که راز اید او برای تقابلگری با غرب را برملا می‌کند، چنان‌که او با تکیه بر این روش، ناگزیر است ضربه‌ای بیدارکننده بر عناصر این «سنت» بزند. روش او بسیار گستاخانه بود، اما کارآمد از آب درآمد؛ چراکه او با روش تحقیرآمیز، با نیت برانگیختن متولیان این سنت، به اهل‌شریعت شانه‌ای می‌زند تا آن‌ها را متوجه پیام خود کند. چنان‌که او می‌گوید: «روحانیت که در قبال هجوم غرب به پیل تعصب و تحجر پناه برده است، به پیل متون کهن پناه برده و به ملانقطی پروردن قناعت کرده…»۶ این سخن بدان معناست که «اهل‌شریعت» که اساساً از دور ساسانیان تاکنون از بن‌مایه‌های سنت ایرانشهری به‌حساب می‌آمدند، دست از دل‌مشغولیت‌های مکتبی خود بردارند و به میدان مبارزه پا بگذارند.

اما چرا مبارزه؟ آیا مقصود جلال آل‌احمد از نوشتن غرب‌زدگی، نوشتن نوعی مانیفستی بود که برای برانگیختن محافظه‌کاران سیال‌ناپذیر مفید واقع شود؟ تردیدی نیست که نویسند غرب‌زدگی هم آن چیزی که در برابرش ظاهر شده بود و تداخلی با فرهنگ و سنت گذشت ایران داشت، آماجی برای انتقادات خود در نظر می‌گرفت، ولی می‌دید که توفان غرب قوی‌تر از آن چیزی است که تاکنون تاریخ به خود دیده است، زیرا این توفان چیزی نبود که با هجوم ارتش دشمن وارد شده باشد، بلکه توفانی بودکه از طرفی، ابزارآلات مدرن بشری را برای بهتر زیستن همراه داشت و از سوی دیگر گردانندگان این ابزارآلات و مصنوع‌جات به‌ناگزیر از طریق روح «نوهلنیسم» سرپا نگه داشته می‌شد؛ به همین علت، او می‌دانست که هیچ نیروی بازدارنده‌ای نمی‌تواند این روح بیگانه را کنار بزند، مگر با بیدار کردن متولیان «سنت»، یعنی نیروی بازدارنده‌ای که با برآمدن -اتحاد دین و ملک- می‌توانست توان ایستادگی را در برابر هجوم غرب ممکن کند. همان‌طور که می‌دانیم، تمام وجوه این نگرش به تحولات ایران در زمان خودش به حدی در لایه‌های فکری نفوذ کرده بود که تمام مسائل پیش روی ایران را با آن عینک می‌نگریستند؛ به همین خاطر نیز خیزش انقلاب اسلامی را اگر نگوییم پاسخی در جهت این دیدگاه بود، دست‌کم بخش عمده‌اش مبتنی بر همین دیدگاه‌هایی است که ذکر آن را آوردیم.

البته هم این سخنان به توجیه این واکنش در برابر غرب، اعتباری که باید بدهد، نمی‌دهد؛ ولی اگر بخواهیم با همان دیدگاه کوتاه‌مدت، به‌گونه‌ای که در زمان مشروطیت عده‌ای از اهل‌شریعت و بخشی از روشنفکران به طرف‌داری از مشروطیت برخاستند و انقلاب مشروطه را به وجود آوردند، به مسائل پرتویی بیفکنیم، احتمالاً واکنش انقلاب دوم در ایران را قابل پذیرش می‌دانیم. اما وقتی مسائل را در قلمروی اندیشه و چگونگی زایش دنیای جدید و تحولاتی که جهان را متأثر از خود کرد محل سنجیدن ما قرار می‌گیرد، به‌طورکل دیدگاه ما نه تنها تغییر می‌کند، حتی تا حد امکان با محافظه‌کاران سیال‌ناپذیر می‌توان به مخالفت جدی برخاست. پیش از اینکه بخواهیم دلایل این رویکرد را توضیح دهیم، نخست لازم است برای پی بردن به انگیز آل‌احمد این نکته را اضافه کنیم تا خواننده متوجه بشود که چرا کتاب غرب‌زدگی در زمانی توجه‌ها را به خود جلب کرد که گویی بیانیه‌ای اجتماعی بود که می‌خواست از طریق نثر مردمی در قلوب توده نفوذ کند و پیام مبارزه را برای مقابله با هجوم غرب به گوش همه برساند! مگر در ایران چه اتفاقی افتاده بوده که این کتاب آن‌چنان جامعه را تحت تأثیر خود قرار داد که به‌تدریج راه را برای رویدادهای بعدی هموار کرد؟ واقعیت این است که فهمیدن انگیز آل‌احمد هیچ‌گاه بدون اغراض میسر نمی‌شود، غیر از اینکه مسائلِ زمان و مکان ایران را از زاوی تاریخی و خصلت باطنی و اغراضِ مندرج در روحی ایرانیان بنگریم؛ چراکه بدون فاصله گرفتن از تمام پیچیدگی‌های زمان که پیش از انقلاب دوم، ایران با آن مواجهه بود، نمی‌توانیم اهمیت دیدگاه آل‌احمد را در زمان خودش درک کنیم؛ چون نوشته‌های او در وضعیتی تدوین شده که جز با بودن در جوهر آن زمان فهمش را ممکن نمی‌کند، مگر آنکه با فاصله گرفتن زیاد از مسائل او و قرار دادن موقعیتش در ساحت تاریخی، بتوانیم علل و انگیز او را برای مباحث انتقادی‌اش درک کنیم. این شیوه قرارداد مباحث انتقادی او در ساحت تاریخ، اسلوبی در طرح نظر خود اوست؛ چنان‌که نویسند غرب‌زدگی در جایی دیگری می‌گوید: «بردارید و “جهانگشای” جوینی را ورق بزنید یا هر تاریخ دیگری را که از آن هجوم خبر می‌دهد.»۶ روشن است که در این جمله به‌وضوح تأکید می‌کند که اگر تاریخ را مطالعه کنید، خواهید فهمید که «هجوم» چگونه اتفاق می‌افتد.

برای استنباط دیدگاه آل‌احمد به مسائل، ناگزیر چند سطری از مباحث ریچارد فرای را می‌آوریم تا موضوع ای