پاورپوینت کامل یادی از باستانی پاریزی ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یادی از باستانی پاریزی ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یادی از باستانی پاریزی ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یادی از باستانی پاریزی ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

مردمانی که پیشینه تمدنی کهن دارند، با آثاری از متن این زندگی کهن تاریخ خود را می‌سازند. باستانی پاریزی، مردی از تبار این تاریخ کهن است که در مسیر یاد‌آوری این «قصه» ایستاده است… «تاریخ‌نگاری و پژوهش تاریخی چیست؟ پاسخ به نظر آشکار است: پژوهش تاریخی می‌کوشد تا گذشته را بشناسد.

مردمانی که پیشینه تمدنی کهن دارند، با آثاری از متن این زندگی کهن تاریخ خود را می‌سازند. باستانی پاریزی، مردی از تبار این تاریخ کهن است که در مسیر یاد‌آوری این «قصه» ایستاده است… «تاریخ‌نگاری و پژوهش تاریخی چیست؟ پاسخ به نظر آشکار است: پژوهش تاریخی می‌کوشد تا گذشته را بشناسد. اما گذشته برای همیشه گذشته است. گذشته همیشه در نیستی فراموشی محو شده است. بنابراین گذشته دیگر وجود ندارد و تا آنجا که «وجود‌دارد»، همیشه چیزی از میان رفته و دور از دسترس است که بازآمدنی و تجدیدشدنی به آن صورت که بوده است، نیست.

از این رو، تنها راهی که می‌توانیم در مقام مورخ به گذشته داشته باشیم، از طریق «خاطره» است و عمل «یادآوری» برای گذشته، وجود آیده‌آلی می‌آفریند. اندیشه تاریخی، فرایند «یاد‌آوری» است که با آن گذشته در زمان حال و برای زمان حال بازسازی می‌شود. اما اگر گذشته دیگر حضور نداشته باشد، مورخ با چه چیزی این فرایند «یاد‌آوری» را آغاز کند؟ باز هم پاسخ آشکار است: مورخ «گذشته» را از مواد برجای‌مانده؛ موادی که گذشته برای زمان حال بر جای گذاشته است، بازسازی می‌کند. اما مورخ این «رد پاها»ی مادی را اشیاء مادی نمی‌بیند، بلکه سمبل‌ها و نشانه‌هایی می‌شناسد که تجسم روح عصر پیشین‌اند. نه اشیاء و نه حوادث، بلکه اسناد و بازمانده‌ها، نخستین و بی‌واسطه‌ترین موضع شناخت تاریخی هستند. حروف مادی متون، فی‌نفسه، چیزی بیش از یک شئ فیزیکی نیستند که در زمان و مکان جایی دارند و تابع قوانین طبیعت‌اند. متن مادی به منزله شئ فیزیکی، بخشی از گذشته نیست، بلکه چیزی است که فقط در زمان حال پیدا می‌شود.

شکل مادی یک «نامه» یا یک «سند» فقط در لحظه‌ای که خوانده می‌شود، یعنی در لحظه‌ای که به منزله نشانه‌ای با معنا یا به مثابه «امر واقع تاریخی» در نظر گرفته شود، یک‌نامه می‌شود. فقط از طریق فرایند پیچیده یاد‌آوری تاریخی است که این شئ «محض» «معنادار» می‌شود و به نشانه‌ای تبدیل می‌گردد که می‌تواند بصیرتی در خصوص گذشته به ما بدهد. مورخ باید بیاموزد که چگونه اسناد و مدارک خود را، نه به منزله بقایای مرده گذشته، بلکه به مثابه پیام‌های زنده از گذشته بخواند و تفسیر کند. پیام‌هایی که به زبان خاص خودشان با ما سخن می‌گویند. متون چیزی نمی‌گویند تا اینکه به واسطه تلاش‌های مورخ وادار به سخن گفتن شوند. آنها نه تنها ناقص‌اند بلکه در بسیاری موارد تاریک و متناقض‌اند. برای روشن‌کردن این تاریکی و از میان بردن این تناقض‌ها به نوع خاصی از تفسیر یعنی به «هرمنوتیک تاریخی» نیاز است.۱

کارنامه زندگی پُربار باستانی پاریزی، از لحاظ کمیتی، درخشندگی خاصی دارد که فهرست نیمه‌‌‌تمامی از کارهای نوشتاری را در هفتاد سال اخیر عمرش در مجلات و نشریات و تألیفات دربرمی‌گیرد:

در کتاب «از پاریز تا پردیس» کار ارزشمند یادمان استاد فقید دکتر محمد ابراهیم پاریزی که در مراسم بزرگداشت استاد در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در اردیبهشت ۹۳ از طرف گروه تاریخ توزیع شد، شرح کارهای استاد باستانی فهرست‌وار آمده است:

الف) کتاب‌های تألیفی مستقل ۵۸ جلد با ذکر عنوان؛ سال انتشار، نام ناشر (در صفحات ۲۹ تا ۳۵)

ب) کتاب‌های تألیف شده با همکاری دیگران و تصحیحات، ۱۱ جلد با همان مشخصات و نام همکاران، در صفحات (۳۶ و ۳۷) و تعداد صفحات کتاب.

ج) ترجمه‌ها، ۳ جلد با همان مشخصات و نام مؤلف و تعداد صفحات (صفحات ۳۷ و ۳۸)

د) مقدمه‌نگاری‌ها بر کتاب‌های تألیفی: ۷۲ مورد با ذکر عنوان کتاب و مؤلف و موضوع کتاب (صفحات ۳۸ تا ۴۶)

هـ) مقالات دکتر باستانی پاریزی ۲۳۲ مورد با ذکر عنوان نام مجله، سال انتشار(صفحات ۴۸ تا ۷۶)

و) مقالات چاپ شده در کتاب‌های مجموعه مقالات، ۲۳۲ مورد (صفحات ۷۷ تا ۸۰). به این فهرست، سخنرانی‌های استاد در کنگره‌های متعدد داخل و خارجی را باید افزود که بعد و برد جهانی به شهر او داده است.

کثرت مقالات و تنوع موضوعات و مقولات در این مجموعه،۲ باستانی پاریزی را یک تاریخ‌نگار، ادیب، شاعر، سخنور، جامعه‌شناس طنزپرداز معرفی می‌کند. اینکه چگونه ممکن است همه این فضایل در وجود یک شخص تجلی یابد و جمع شود، نیازمند برخورد تحلیلی و آکادمیک به مجموعه کارهای استاد باستانی پاریزی به عنوان مادی مسأله، و نیز فردیت و جمعیت شخصیت اوست. در هر مباحثه‌ای که میان پژوهشگر تاریخ با فیلسوف تاریخ صورت می‌گیرد، باید همیشه حق را به تاریخ‌نگار داد و چون هر گونه ساختار نگارشی از تاریخ باید با «امور واقع» و «فاکت‌»ها سنجیده شود و هم از این زمان محدودیت‌های مصداقی آن آشکار می‌شود.

و اینگونه است که در بازگشت به مفهوم مجرد «امر واقع»، فلسفه‌ تاریخ معنی پیدا می‌کند. گرچه در فرآیند تعامل نظر عمل، همواره راهنمای عمل است، به دلیل «جنس» تاریخ که مجموعه پیوسته‌ای از «امور واقع» است، در بررسی تاریخی باید «همیشه حق را به تاریخ‌نگار داد». و باستانی پاریزی، هنر والای شیرین‌زبانی را داشته است که تلخ‌و‌شیرین «امور واقع» را هم بیامیزد و از‌ آن شربت قوام‌یافته‌ای در متن فرهنگ مردم فراهم آورد. «قصه‌گو»‌ی تاریخی معاصر ایران در واقع تاریخ را «دیفرانسیلیزه» کرده است؛ از «جزء» به «کل» رفتن و از «کل» به «جزء» آمدن. تمام معنی تعامل، همین است و این آمد و رفت به هیچ وجه متناقض سیر یکطرفه‌ تاریخ نیست. گذار از «مصداق» به «مفهوم» در نگاه مجرد‌شده‌ تاریخی، در هم تنیده‌شدن «اُبژه» و «سوژه» یا عین و ذهن است. این، مسیر مفهوم‌سازی و مقوله‌پردازی است.

اعتبار علوم اجتماعی، از جمله تاریخ، در گرایش ساختار قویم جامعه‌شناسی به علوم پایه است. در توضیح این «مقال»، اگر محتوای آنالیز ریاضی را در زمینه توضیح حرکت نقطه مادی، یعنی سلول بنیادی فیزیک و مسیر آن را مورد توجه قرار دهیم، به وضوح تلفیق مفاهیم جبری و هندسی در واقع وحدت دو کیفیت انفصال و اتصال را، منتهی در درجه بالاتری از انتزاع درک خواهیم کرد. مفاهیم دیفرانسیل و انتگرال، چیزی جز تلفیق این دو کیفیت نیست: تقسیم یک کل به بی‌نهایت جزء «بی‌نهایت کوچک» و تحویل بی‌نهایت جزء «بی‌نهایت کوچک» به یک عنصر یا مفهوم ریاضی! وحدت کمیت‌های منفصلی که بی‌نهایت کوچک می‌شوند و کیفیت اتصال آنها در میل به سوی «بی‌نهایت».

دیفرانسیل و انتگرال در واقع یک «تغییر کیفی» در مفاهیم تقسیم و جمع است. مفاهیمی گسترده‌تر، عام‌تر و مجردتر. تصادفی نیست که تا زمانی که مفهوم «پیوستگی» بر مبنای کیفیت بی‌نهایت کوچک، در ریاضیات قرن ۱۶ فرموله نشد، توضیح حرکت ممکن نگشت و انقلاب در فیزیک به وجود نیامد.(از یادنامه دکتر محسن هشترودی، چاپ سوم، نشر سنا، صفحه ۴۱)

باستانی پاریزی در تاریخ‌نگاری خود این «تقسیم» را به صورت پرداختن به جزئیات زندگی اشخاص و تحلیل ارتباط مفهومی این جزئیات را در روند جزء به جزءِ کلِ «امر واقع» انجام داده و مفهوم «بی‌نهایت کوچک» را معنی کرده است. کاربرد نگاه

«جای ـ‌ شناسی» (توپولوژی)، همان مقوله «دیفرانسیلیزه» کردن تاریخ است که به زبان منطق عقل سلیم ارائه می‌شود و همه اینها را تاریخ «یادآوری» می‌کند. تاریخ، «یاد مدام» و «یادآوری مدام» و «پرسشگری مدام» است. یعنی همان تجزیه و ترکیب سنتی!، همان حساب جامع و فاضل قدیمی! این «مُدامیت» یا «مُداومت» یاد و یادآوری و پرسشگری، در واقع کاربرد عنصر مفهومی «بی‌نهایت کوچک» در کیفیت «پیوستگی» زمان است.

… «مرحوم باستانی در نگارش تاریخ، سبکی نو پدید آورد که می‌توان او را در این سبک، مبتکر و منحصر به فرد شمرد. چرا که او از مقولات اخلاق و سیاست، جامعه‌شناسی و روانشناسی، اخلاق شخصی و معرفت الرجال، بوم‌شناسی و بسیاری دیگر از معارف بشری، ‌در روایات تاریخی خود بهره می‌گرفت و با آمیزه‌ای شیرین و دلپذیر از طنزهای نغز و پرمغز و آموزنده، خواننده را با بسیاری نکات و ظرائف تاریخی و اوضاع و احوال جغرافیائی و منطقه‌ای و خصال نیک و بد انسان‌ها و راز و رمز عروج و هبوط و اوج و سقوط و فراز و فرود ملل و اقوام و شخصیت‌های تاریخی در جای جای جهان آشنا می‌کرد.

او از دورترین ایام تاریخی و حتی اساطیری انسان و از دورترین مناطق جغرافیائی و از انواع مختلف از شرق و غرب عالم «پازل‌»هائی فراهم می‌آورد و با جفت و جور کردن و دوخت و دوز شرق و غرب و شمال و جنوب، از دورترین ایام زندگی بشر و از دورترین ربع مسکون تا زمان و مکان حاضر، و با به صحنه آوردن وقایع مهم و سرنوشت‌ساز تاریخی تا جزئیات وقایع گذرای اشخاص و افراد و جوامع، احیاناً گمنام و فراموش شده، صحنه‌هائی بی‌نظیر اما متناظر و مشابه و تماشائی، در جلوی دیدگان خواننده می‌گشود که عارف و عامی، حوزوی و دانشگاهی، تاریخ دان و سیاست‌شناس، جامعه‌شنا