پاورپوینت کامل نگاهی به کتاب نوانتشارِ یوزِف فان اِس در باب کتابهای مِلل و نِحل‌نگاشتیِ اسلامی ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به کتاب نوانتشارِ یوزِف فان اِس در باب کتابهای مِلل و نِحل‌نگاشتیِ اسلامی ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به کتاب نوانتشارِ یوزِف فان اِس در باب کتابهای مِلل و نِحل‌نگاشتیِ اسلامی ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به کتاب نوانتشارِ یوزِف فان اِس در باب کتابهای مِلل و نِحل‌نگاشتیِ اسلامی ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

این اثرِ دو جلدی سترگ، که یوزِف فان اِس فروتنانه آن را با عنوانِ فرعی «ملاحظاتی در باب کتاب‌های مِلَل و نِحَل‌نگاشتی اسلامی» توصیف کرده است، به‌طور حتم از سوی اغلب خوانندگان به عنوان کتابِ راهنمایِ جامعی دربار تاریخ مکتوباتِ مِلَل و نِحَل‌نگاشتی و عقیده‌نگاشتیِ اسلامی ارج نهاده خواهد شد. این کتاب، همتائی شایسته برای دیگر کتابِ ماندگار فان اِس، یعنی کلام و جامعه در قرن دوم و سوم هجری۲ به‌شمار می‌آید، اثری که هم‌اکنون در این زمینه، به عنوان مرجعی اصلی مورد اعتنای گسترد محقّقان و دانش‌پژوهان است.

ویلفِرد مادِلونگ – برگردان: حمید عطائی نظری

Der Eine und das Andere: Beobachtungen an islamischen

häresiographischen Texten, by Josef van Ess (Studien zur Geschichte und Kultur des islamischen Orients/Beihefte zur Zeitschrift Der Islam, n.s., vol. 23. Berlin: WALTER DE GRUYTER, 2011. 2 vols. Pp. xliv + 1510. $280

.

«یکی و دیگر [(خدا و هم اندیشه‌های انسان در باب او)]۱

: ملاحَظاتی در باب کتابهای مِلَل و نِحَل‌نگاشتی اسلامی»، نوشت: یوزِف فان اِس.

این اثرِ دو جلدی سترگ، که یوزِف فان اِس فروتنانه آن را با عنوانِ فرعی «ملاحظاتی در باب کتاب‌های مِلَل و نِحَل‌نگاشتی اسلامی» توصیف کرده است، به‌طور حتم از سوی اغلب خوانندگان به عنوان کتابِ راهنمایِ جامعی دربار تاریخ مکتوباتِ مِلَل و نِحَل‌نگاشتی و عقیده‌نگاشتیِ اسلامی ارج نهاده خواهد شد. این کتاب، همتائی شایسته برای دیگر کتابِ ماندگار فان اِس، یعنی کلام و جامعه در قرن دوم و سوم هجری۲ به‌شمار می‌آید، اثری که هم‌اکنون در این زمینه، به عنوان مرجعی اصلی مورد اعتنای گسترد محقّقان و دانش‌پژوهان است. فان اِس در این کتاب، تحقیق خودش را با تحلیلی در خصوص تاریخ نخستینِ حدیث مشهور ِتقسیم اسلام [کذا] به هفتاد و دو فرقه آغاز می‌کند. او سرگذشت بعدی این حدیث را در سرتاسر بخش اصلی کتاب، یعنی بحث در باب متون مِلَل و نِحَل‌نگاشتی اسلامی و نویسندگان آنها برحسب ترتیب زمانی از آغاز تا عصر حاضر، پی می‌گیرد. بسیاری از این آثار هنوز تصحیح و منتشر نشده است و فان اِس به نُسَخ خطّی آنها رجوع کرده، و از وجود برخی دیگر از آنها نیز هیچ اطّلاعی در دست نیست. در بخش آخر کتاب، او مِلل و نِحل‌نگاری اسلامی را به عنوان یک گون ادبی۳ بَر‌می‌رسد و در باب معنای بعضی از اصطلاحات فنّی به‌کار رفته در آن تحقیق می‌کند و زمین اجتماعی _ تاریخیِ۴ مِلل و نِحل‌نگاریِ اسلامی را به بحث می‌گذارد.

منابع دست اوّل و پِژوهش‌های سِپَسینی که مستقیماً یا غیر مستقیم به موضوعِ مِلل و نِحَل‌نگاری اسلامی مربوط باشد، فراوان است. همچون آثار پیشین فان اِس، تقریباً در هر صفحه از کتاب حاضر نیز پانوشت‌‌های متعدّد با ارجاعات بسیار آمده است. کتابنام اثر _ که به‌طور فشرده هم چاپ شده است و تازه عناوینی هم که تنها یکبار در کلّ کتاب به آنها ارجاع داده شده در آن درج نگردیده _ متجاوز از هفتاد صفحه است. خوشبختانه فان اِس برای خواننده، سیاحت بی‌زحمت در دریایی از منابع را به ارمغان آورده است و تفاسیر و برداشت‌های خودش را به‌نحوی جذّاب و قانع‌کننده ارائه نموده، حتّی در آنجاهائی‌که نتایج حاصله قابل تردید به‌نظر می‌رسد. کاوش در دریاها، چنانکه معروف است، هیچگاه استقصای تام و فراگیر نخواهد بود، و این دریای منابع و مکتوباتِ مربوط به آنها پیوسته رو به گسترش است؛ چراکه همواره منابع تازه‌ای کشف می‌شود و مورد مطالعه قرار می‌گیرد. ناظرِ ناقد، که چه بسا بخواهد «یکی و دیگر»۵ [یعنی مطالب و منابع دیگر] را نیز به این کتاب بیفزاید، خیلی زود درمی‌یابد که از محدوده‌ای که برای نقد گذاشته شده است فراتر رفته.

یک جنب اصلی شایان‌توجّه [در خصوص این کتاب] مربوط است به مواضعی که داوری‌های فان اِس آشکارا محلّ مناقشه به نظر می‌رسد. خوانندگانی که با آثار قبلی فان اِس آشنا باشند ممکن است از اینکه وی در این کتابِ خود بسیاری از نویسندگان مسلمان را شیعه، یعنی زیدی، امامی و اسماعیلی دانسته است، درحالی‌که همو برخی از آنها را پیشتر در آثار قبلی خود قاطعانه غیر شیعی خوانده است، شگفت‌زده شوند. یک نمون بارز در این خصوص، ابوالقاسم بلخی کَعبی معتزلی [د: ۳۱۹ ه‍.ق.]، نویسند یکی از اثرگذارترین کتب مِلل و نِحل [به نام المقالات] است که فان اِس در مقال مبسوطش در دائره المعارف ایرانیکا (۱: ۳۵۹_ ۳۶۲) او را به عنوان «فقیه حنفی و برجسته‌ترین نمایند معتزله در خراسان» که «همدلی‌های بسیاری با زیدیه» دارد، وصف کرده است. در این کتاب امّا، او به کرّات از کعبی با عنوان یک معتزلیِ زیدی یاد کرده است و افزوده (ص ۳۲۹): «بنابراین او نمایند آن گونه از تشیّع است که برای نسل‌ها منزلگاهی در میان معتزله یافته بودند». این سخن نادرست است و می‌توان بی‌درنگ آن را وانهاد. کلام زیدیِ متقدّم از حیث اقرار و اعتقادش به قَدَر الهی به شدّت ضدّ معتزلی است و هیچ عالم زیدیِ متقدّمی را نمی‌شناسیم که منزلگاهی درمیان معتزله یافته باشد. نخستین عالِم زیدیِ برجسته که کلام معتزلی، و بطور خاص کلام (الهیات) کَعبی، را پذیرفت، یحیی الهادی إلی الحقّ [م ۲۹۸ ه‍.ق]، بنیان-گذار امامت زیدی در یمن به سال ۲۸۴ ھ . ق/ ۹۸۷ م بود.

آیا یک عالِم معتزلیِ حنفی به‌راستی می‌تواند بر مذهب زیدی باشد یا اینکه صرفاً ممکن است همراهی‌ها و همدلی‌هایی با زیدیه داشته باشد؟ ظاهراً فان اِس چُنین می‌اندیشد که این فرض، ممکن است _ او حاکم جِشُمی نویسند معتزلی را (که در یمن به نام «جُشَمی» معروف است)، عالمی زیدی توصیف کرده است که در ایّام جوانی استادانی حنفی و معتزلی برای خود برگزید (صص ۳۶۵، ۷۶۱، ۷۶۲). در حقیقت، تراجِمنامه‌ها توضیح داده‌اند که هرچند حاکم جِشُمی از نسل محمّد بن حنفیّه (پسر غیر فاطمیِ علی [ع]) بود، او و اجدادش از حنفیان سنّی بیهق بودند. حاکم تنها در دوران کهنسالی‌اش تغییر کیش داد و به جماعت زیدیّه پیوست. بسیاری از نگاشته‌های او، از جمله تفسیر قرآن سترگش، نمایان‌گر عقایدِ حنفی و معتزلی است، نه اندیشه‌های زیدی. این واقعیّات را زیدیان یمن، که آثار عالمان متعدّد حاکم به دستشان رسیده بود و سخت آنها را ارج نهاده بودند، نیک می‌دانسته‌اند. نظرِ خیال‌پردازان فان اِس (ص۳۶۳) که می‌پندارد یمنیان «از اینکه حاکم جِشمی برطبق عقید معتزلی‌اش و برخلاف اِجماع مکتب الهادی إلی الحقّ، سه خلیف نخست، حتّی عثمان را، هم رتبه با علی [ع] می‌دانسته است، شگفت‌زده شدند» به‌دشواری قابل قبول است.

فان اِس تعریف فراخی از شیعه ارائه کرده است. او بجای اینکه شیعه را به «کسی که پس از پیامبر، علی [ع] را به عنوان امام اوّل قبول دارد» تعریف کند، آن را به معنای «هرکس که [ارادت و ] همدلی قوی با علی یا فرزندانش دارد» در نظر گرفته است. او آنگاه که محمّد بن یَزداد اصفهانی _ نویسند بیش‌وکم گمنام یک سرگذشت‌‌نام معتزلی به نام کتاب المصابیح _ را به دلیل اینکه دو مرتبه از سه علویِ شایست خلافت، سخن گفته است، «شخصیّتی احتمالاً شیعی یا دست‌کم دوستدار شیعه» توصیف می‌کند در واقع بر وِفق همین تعریف فراخ خودش عمل کرده و آن را تأیید نموده است. بر اساس تعریف فان اِس، خلیفه عُمَر نیز باید یک «شیعه» به حساب آید؛ زیرا او علی [ع] را به عضویت شورایی درآورد که برای تعیین جانشین خودش انتخاب کرد. به همین منوال، بر طبق تعریف او، در واقع اکثریت قابل توجّهی از مسلمانان نیز باید «شیعه» دانسته شوند؛ زیرا تنها تَعداد کمی از مسلمانان، علویان را از اساس لایق خلافت نمی‌دانند. [حضرت] مَهدی که سُنّیان نیز معتقدند حقّ و عَدالت را در جهان اِحیا خواهد کرد، عموماً از اولاد پیامبر، یعنی علی و فاطمه [علیهما السلام] شمرده می‌شود نه از فرزندان عُمَر یا هر تبار دیگری.

مشکل اصلی در اینجا پافشاری فان اِس بر این مطلب است که آن تفرق اصلی که موجب جدایی شیعه از اهل سنّت شد، تنها در نتیج فتن اولی، یعنی نزاع داخلی مسلمانان که در طی آن عثمان خلیف س