پاورپوینت کامل حافظه زنده کتابخانه ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حافظه زنده کتابخانه ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حافظه زنده کتابخانه ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حافظه زنده کتابخانه ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

پدرش آقامیرزا احمد حائرى از علماى روزگار خود بود و پدربزرگش آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى، مؤسس حوزه علمیه قم بود. او در سال۱۳۳۰ پس از طى کردن مدارج علمى در علوم و دروس حوزوى راهى تهران می‌شود و از همان سال وارد کتابخانه مجلس می‌گردد.

درباره عبدالحسین حائرى

متولد تیرماه۱۳۰۶

پدرش آقامیرزا احمد حائرى از علماى روزگار خود بود و پدربزرگش آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى، مؤسس حوزه علمیه قم بود. او در سال۱۳۳۰ پس از طى کردن مدارج علمى در علوم و دروس حوزوى راهى تهران می‌شود و از همان سال وارد کتابخانه مجلس می‌گردد.

در سال۱۳۴۳ پس از تأسیس اداره بررسى و تحقیق در کتابخانه مسؤولیت آنجا را به عهده می‌گیرد.

در سال۱۳۵۴ ریاست کتابخانه را عهده‌دار می‌شود.

سال۱۳۶۳ نیز ریاست کتابخانه شماره دو مجلس به او واگذار می‌شود.

در سال۱۳۶۸ به عضویت هیئت‌امنای کتابخانه‌های عمومى کشور درمی‌آید.

استاد حائرى، طى ۵۰سال کتابشناسى نسخ خطى کتابخانه مجلس تاکنون فهرست‌های مختلفى را تألیف و یا نظارت کرده‌اند. برخى از آن‌ها عبارت‌اند از:

تصحیح و تکمیل فهرست نسخ خطى تألیف شده توسط یوسف اعتصامى معروف به اعتصام‌الملک

تصحیح و تکمیل فهرست نسخ خطى تألیف شده توسط ابن یوسف شیرازى

تألیف و معرفى فهرست نسخه‌های شماره۷۸۹ تا ۲۰۰۰نسخ خطى کتابخانه مجلس

تألیف و معرفى نسخه‌های۲۷۰۱ تا ،۷۰۰۰ تصحیح و انتشار دو کتاب «تبصره» علامه حلى و «تبصره» العوام منسوب به داعى رازى. چاپ و انتشار مقالات متعدد در موضوع نسخ خطى و کتابشناسى در جراید کشور از جمله مجله «وحید» و «معارف اسلامى»

مقدمه کتاب‌هایی چون «مفاتیح الاسرار و مصابیح الابرار» تاج‌الدین محمد بن عبدالکریم شهرستانى

همان لحظه ورودمان، وقتى می‌شنوند آمده‌ایم تا استاد عبدالحسین حائرى را ببینیم می‌گویند «کتابخانه را بگیرید». اینجا کتابخانه مجلس شوراى اسلامى است. با قدمتى بیش از سن و سال من و تمام کسانى که در این اتاق ایستاده‌ایم. دنبال کلمات می‌گردی که بگویى براى چه آمدى که یکى از آن میانه می‌گوید: «استاد در میان کتاب‌ها غرق شده است.» و این البته جان کلام است. آنچه که من می‌خواستم بدانم را همان اول کار شنیدم. حتى وقتى با هدایت یکى از دست‌اندرکاران کتابخانه نزد او رفتیم چیزى غیر از این نیافتم. تمام واقعیت «استاد غلامحسین حائرى» همین نکته است و من آن را به‌وضوح دیدم. استاد میان کتاب‌های کهنه و فرسوده غرق شده بود. با پیپى که از کشیدنش لذت می‌برد و صداى پایین و کلمات شمرده شمرده‌ای که حکایت از تواضعى داشت که مختص آن‌ها نیست که خانه و خراباتشان حرف است و کلمه و عشق و دانایى.

از اقدامى که اطرافیان برایش می‌گذاشتند معلوم بود که اقتدارش را از قلب آدم‌ها می‌گیرد. نه مغز آن‌ها و دلسوزانه‌ترین نصایح را در چند جمله کوتاه به اطرافیان می‌گفت و در خود خاموش می‌شد.

استاد عبدالحسین حائرى اصل و اهلیتش قمى است. « قم به دنیا آمدم. سال۱۳۰۶ . در محله دوبرکه. محله دوبرکه بین محله عشق على و محله تکیه آقاسیدحسن بود. تحصیلاتم را با مکتب آغاز کردم و پیش از آن نزد پدر دروس عربى آموختم و گلستان سعدى را تا شش‌سالگی تمام کرده بودم و ادعیه و قرآن را هم کامل آموخته بودم.» او اصلاً مدرسه به شیوه معاصر و امروزی نرفته و تحصیلاتش آزاد بوده است. «مقدمات دروس حوزوى را پیش پدر آموختم. درواقع از ۳مرحله مقدمات، سطح و خارج که هر دوره ابتدا و مقدمات دارد و انتها و دوره نهایى مقدمات را پیش پدر می‌آموختم.» او در خاندانى پارسا و دانشمند به دنیا آمده بود و چنین شیوه تحصیلى در این خاندان کاملاً طبیعى به نظر می‌آید. پدرش «میرزا احمد حائری» یکى از بزرگان و دانایان روزگار خویش بود و پدربزرگش «آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى» بزرگ‌ترین فقیه و اصولى زمان و پدرش آقا میرزا احمد به‌شدت مراقب نحوه درس خواندن و رفتار او بود.

«دوره‌های نهایى مقدمات و سطح و خارج را نزد بزرگانى چون آیت‌الله صدوقى و آیت‌الله شیخ عبدالوهاب روحى آموخته و شرح المعه را که از دروس سطح بود خدمت آیت‌الله گلپایگانى گذراندم و کتاب رسائل در اصول فقه را نزد علمایى چون مرحوم آیت‌الله گلپایگانى و مرحوم شریعتمدارى آموختم و درس کفایه که یک درس نهایى در دوره سطح بود را پیش مرحوم آیت‌الله کرمانى گذراندم.» او همچنین از محضر اساتیدى چون «آقاسیدمحمدتقى خوانسارى » ، «آقاى حجت» و مرحوم حضرت آیت‌الله بروجردى بهره‌ها برده است.

«در سال۱۳۳۰ به‌قصد انصراف از معیشت روحانى، قم را ترک کردم و به تهران آمدم و چون تخصصى نداشتم تصمیم گرفتم به دنبال کاسبى به بازار بروم. علت این که چنین تصمیمى گرفتم، صرفاً شدت و سختى نوع زندگى روحانى بود که تحمل آن را نداشتم. البته این کار من باعث تعجب افراد خانواده و بسیارى از دوستانم شد. با این حال من به تهران آمدم و در اینجا ساکن شدم.»

چندى بعد، دکتر بهبهانى رئیس وقت کتابخانه مجلس از او دعوت می‌کند که به کتابخانه مجلس برود. « دعوتش را پذیرفتم و یک روز به آنجا رفتم. اما با توجه به سابقه ذهنى بدى که از ادارات در آن زمان داشتم، همین که چنددقیقه‌ای مرا معطل کردند، منصرف شدم و به خانه بازگشتم. حدود یک سال پس از این ماجرا، شبى در منزل امام‌جمعه زنجان، با یکى از شخصیت‌های مجلس که با رئیس مجلس آشنایى داشت، برخورد کردم و ایشان از من دعوت کرد که به کتابخانه مجلس بروم. من هم قبول کردم و مدتى در آنجا مشغول تدریس به چند نفر از اعضاى کتابخانه شدم. در آن زمان اتفاقى افتاده بود که من از آن بی‌خبر بودم و آن جابه‌جایی چندین کتاب از کتابخانه بود… که به دنبال آن دادسراى وقت، قسمت کتاب‌های خطى را مهروموم کرد و به هیچ‌کس اجازه نمی‌داد به کتاب‌ها دست بزند.»

به هر حال به‌واسطه پیشنهادى که به استاد حائرى داشتند به او پیشنهاد می‌کنند که در آنجا کار بررسى بر روى کتاب‌های خطى را دنبال کند و «به این ترتیب مهروموم‌ها را برداشتند و با من قراردادى بستند که در ازاى هر کتابى که معرفى می‌کنم ۵تومان بگیرم» و این آغاز کار استاد حائرى در کتابخانه مجلس است و چند سالی هم