پاورپوینت کامل شاعران ایرانی کشمیر ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شاعران ایرانی کشمیر ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شاعران ایرانی کشمیر ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شاعران ایرانی کشمیر ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

خواندیم که میر عمادالدین معروف به «‌میر الهی» اصلا از همدان بود و تقریبا به ‌سال ۹۹۴قر ۱۵۸۵م پا به‌عرصه‌ حیات گذاشت. با فکر و فعالیت نقطویان قربت می‌داشت و برای نجات خود ‌نخست سال ۱۰۲۱ق و سپس‌ سال ۱۰۲۴ به‌آگره رفت. اینک ادامه سخن:

میر الهی

اشاره: خواندیم که میر عمادالدین معروف به «‌میر الهی» اصلا از همدان بود و تقریبا به ‌سال ۹۹۴قر ۱۵۸۵م پا به‌عرصه‌ حیات گذاشت. با فکر و فعالیت نقطویان قربت می‌داشت و برای نجات خود ‌نخست سال ۱۰۲۱ق و سپس‌ سال ۱۰۲۴ به‌آگره رفت. اینک ادامه سخن:

میر الهی به‌ فضل و کمال آراسته بود و ذوق و قریحه‌ شعری وی را تذکره‌نویسان مورد ستایش و تحسین قرار داده‌اند. به ‌قول مؤلف «نشتر عشق»، این شاعر قدرتمند در ایران همطرح آقارضی و حکیم شفایی بوده. درباره‌ استعداد سخن‌سرایی میر الهی، گردآورنده‌ «شاه‌جهان‌نامه» به‌قرار ذیل نوشته است: «طراز سخنش بسیار تازه و اشعارش بلندآوازه، لطف کلامش از قیاس افزون، جزالت الفاظش از خیال بیرون» و آرزو در «مجمع‌‌النفائس» نظر خود را این‌طور اظهار داشته است: «در درستی مضمون و زبردستی زبان و تازگی خیال، میر مذکور مسلم‌الثبوت است و همه به‌ استادی وی قائلند» و سرخوش در «کلمات‌الشعراء» در بابت میرالهی می‌نگارد که مرد سخن‌فهم و خوش‌خیال بود و تیمنا تذکره‌ خود را ابتدا به نام او نموده است.

مؤلف نشتر عشق ـ عاشقی عظیم‌آبادی ـ می‌نویسد که میرالهی به‌ عهد جهانگیر پادشاه به‌ هندوستان آمده، به‌ ملازمان سلطانی درآمد و در «طبقات شاه‌جهانی» به ذکر آمده که او در کابل به‌ ملازمت ظفر خان احس بود. مؤخر‌الذکر او را سردفتر دیوان فصاحت و شیخ‌البلاغه می‌گفت. به ‌معونت و رهنمایی وی به‌ دربار جهانگیر راه یافت و مصاحب او گشت و بعدها وقتی‌که شاه‌جهان بر سریر پادشاهی متمکن بود، به‌ حمایت و تقویت محمد جان قدسی به ‌صف ملازمان دربار پیوست. میر الهی در میان شعرای دربار شاه‌جهان جایگاهی والا می‌داشت. هنگامی‌که ظفر خان احسن عازم سفر کشمیر شد، او را برای همراه خود بردن به‌کشمیر به‌پادشاه درخواست کرد؛ مشارٌالیه بلافاصله درخواست ظفر خان را پذیرفت و بالنتیجه میر الهی در مصاحبت ظفر خان به ‌کشمیر ورود کرد. از این بعد میر ذکور بقیه‌ ایام حیات خود را در این دیار شاداب و صفاخیز گذرانید.

میر الهی در جمیع اصناف سخن قادر و توانا بود. در تعریف کشمیر میر الهی مثنویی سروده است که محتوی می‌باشد بر توصیف اشجار و اثمار باغات، حوضها و آبشارها. در وصف درخت چنار چند شعر به‌قرار ذیل می‌باشد:

چنارش چون ز ساعد افکند ظل

شود در گردن جوزا حمایل

سر شاخش به ساق عرش‌پیوند

به شاخ گاو و ماهی ریشه‌اش بند

به فرق آفتاب از مهربانی

ز هر برگی کشیده سایبانی

میر الهی اینجا اوقات آخر حیات خود را به ‌آرامش و آسودگی گذرانید و مرد درویش‌طینت و وارسته‌مزاج بود و مسلک صلح کل را پیروی می‌کرد. در زمانی که در کشمیر اقامت گزین بود، با ملاشاه بدخشی ـ پیر طریقت داراشکوه، پسر ارشد شاه‌جهان ـ مراوده و معاشرت می‌داشته. ملاشاه قطع نظر از گرایش‌های او به‌عرفان و تصوف، به ‌سلیقه‌ شعرگویی به ‌نحو احسن آشنا بود. میرالهی بارها با ملاشاه به‌بحث و چون و چرای شعری می‌افتاد، اگرچه احترامات وی را واجب می‌دانسته. بعضی تذکره‌نویسان متذکر شده‌اند که یک بیتی از ملاشاه بدخشی بر لوحه‌ای نگاشته شده بود:

پادشاهی را گذار و دست آگاهی گزین

چون به‌ آگاهی رسیدی، هر چه می‌خواهی گزین

میر الهی این بیت را ملاحظه کرد و زیر این، یک بیتی از خودش که به‌شرح ذیل می‌باشد ترقیم نمود:

من نمی‌گویم گدایی یا شهنشاهی گزین

خویش را مگزین و دیگر هرچه می‌خواهی، گزین

گذشته از خدمات ارزنده‌ در زمینه‌ سخن‌سرایی، میرالهی تذکره‌نگاری درخور اعتنا بود و تذکره‌ای به نام «خزینه‌ الهی» تألیف کرده است. اسم این تذکره در کتاب‌های فهرست اسپرنگر و استوری به ‌قرار فوق آمده است. درحالی‌که مؤلف تذکره‌ خود را «تذکره‌ الهی» می‌گوید. اسپرنگر تذکره‌ هذا را در کتابخانه‌ نوابان اوده پیدا کرده بود و بعدها این نسخه‌ خطی به بر