پاورپوینت کامل درباره آذرتاش آذرنوش ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درباره آذرتاش آذرنوش ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درباره آذرتاش آذرنوش ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درباره آذرتاش آذرنوش ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

همه‌چیز را با نامش شروع می‌کنیم. «آذرتاش آذرنوش قمى»………

متولد ۱۳۱۶. قم

از ۱۸ سالگى در الهیات غرق‌شده است.

نخستین ایرانى که در رشته ادبیات عرب، دکترا گرفته است.

تاکنون سه اثر از آثارش موفق به دریافت عنوان کتاب سال جمهورى اسلامى ایران شده است. این سه کتاب عبارت‌اند از:

ترجمه «موسیقى الکبیر» اثر فارابى (۱۳۷۵)، ترجمه اطلس تاریخ اسلام، اثر حسین مؤنس (۱۳۷۶) و فرهنگ معاصر عربى ـ فارسى (۱۳۷۹).

دکتر آذرنوش در سال ۱۳۷۹ و در اولین همایش چهره‌های ماندگار در رشته ادبیات عرب به‌عنوان چهره ماندگار معرفى و مورد تجلیل قرار گرفت.

از او تاکنون بیش از ۳۰ مقاله علمى به چاپ رسیده است.

روح صد درصد ایرانى

همه‌چیز را با نامش شروع می‌کنیم. «آذرتاش آذرنوش قمى»………

متولد ۱۳۱۶. قم

از ۱۸ سالگى در الهیات غرق‌شده است.

نخستین ایرانى که در رشته ادبیات عرب، دکترا گرفته است.

تاکنون سه اثر از آثارش موفق به دریافت عنوان کتاب سال جمهورى اسلامى ایران شده است. این سه کتاب عبارت‌اند از:

ترجمه «موسیقى الکبیر» اثر فارابى (۱۳۷۵)، ترجمه اطلس تاریخ اسلام، اثر حسین مؤنس (۱۳۷۶) و فرهنگ معاصر عربى ـ فارسى (۱۳۷۹).

دکتر آذرنوش در سال ۱۳۷۹ و در اولین همایش چهره‌های ماندگار در رشته ادبیات عرب به‌عنوان چهره ماندگار معرفى و مورد تجلیل قرار گرفت.

از او تاکنون بیش از ۳۰ مقاله علمى به چاپ رسیده است.

برخى از مهم‌ترین آثارش عبارت‌اند از: ترجمه فتوح البلدان، النحوالتجریبى، خدیدهالقصر، ترجمه تاریخ ادبیات عرب اثر بلاش، راه‌های نفوذ فارسى در فرهنگ و زبان جاهلى، تاریخ زبان و فرهنگ عربى، فرهنگ معاصر عربى ـ فارسى. او همچنین کتابى تحت عنوان ادبیات عرب در ایران در دست چاپ دارد.

هنوز آن جمله عجیب‌وغریب دکتر آذرتاش آذرنوش کنج خاطرم مانده است. «صددرصد روحم ایرانى است.» تعجبى ندارد که دکتر آذرنوش چنین جمله‌ای را بگوید. چه او عمری است که خود را صرف اعراب و فرهنگ و زبان آن‌ها کرده است و بااین‌حال ایرانى بودنش در تمام سطرهایى که نوشته و صفحات پرشمارى که تحقیق کرده دمیده شده است و دیده می‌شود.

همه‌چیز را با نامش شروع می‌کنیم. «آذرتاش آذرنوش قمى». درباره این اسم پرمعنا و هم وزن و آهنگش می‌گوید: «ظلمى که پدر در حق ما کرد. اگر چه این اسم آخر عاقبت بخیر شد، ولى حتى پیش از انقلاب هم براى ما دردسرهایى درست کرد.»

دکتر آذرتاش آذرنوش متولد سال ۱۳۱۶ است و «از ۱۸ سالگى توى الهیات بودم» اما وقتى از فرانسه برگشت، براى این که مثل اسمش زرتشتى به حساب نیاید، مرقومه مرحوم آیت‌الله مرعشى نجفى را به دانشگاه تقدیم کرد. مبنى بر اینکه آن مرجع عظمى خانواده ایشان را به تشیع می‌شناسند. دکتر آذرنوش حالا با همسرش که فرانسوى است و عاشق کاشی‌کاری‌های ایرانى و به قولى «از ایران همان ابعادى براى همسرش جذابیت دارد که دکتر مجذوبشان است.» بااین‌حال فرانسه براى دکتر آذرنوش به چیزى شبیه نیست جز یک زن بسیار زیبا!

به‌هرحال دکتر آذرتاش آذرنوش یکى از چهره‌های ماندگار و از استادان برجسته دانشکده الهیات در رشته‌های ادبیات عرب و پژوهش‌های قرآنى دانشگاه تهران است. خودش درباره قرآن می‌گوید: «عشق شبیه سوره‌های آخر قرآن است و سوره‌های قرآن مثل موسیقى و شعرند و برد جادویى دارند و ریتم معنایی‌اش مثل نقاشى است.» او نخستین ایرانى است که در رشته ادبیات عرب، دکترا گرفته است و تاکنون سه اثر از میان آثارش شامل ترجمه «موسیقى الکبیر» اثر فارابى، ترجمه اطلس تاریخ اسلام اثر «حسین مؤنس» و فرهنگ معاصر عربى ـ فارسی‌اش که در سال ۱۳۷۹ به‌عنوان کتاب سال جمهورى اسلامى ایران برگزیده‌شده است و تاکنون بیش از ۳۰ مقاله علمى از او به چاپ رسیده است.او در سال ۱۳۷۹ و در اولین همایش «چهره‌های ماندگار» در رشته ادبیات عرب به‌عنوان چهره ماندگار معرفى و مورد تجلیل و تکریم قرار گرفت.

یکى از دغدغه‌های کسانى که با زبان عربى و فرهنگ آن سروکار دارند دوگانگى این زبان است. چه زبان عربى متداول امروزى با عربى قدیم فاصله بسیار دارد. دکتر آذرتاش آذرنوش دراین‌باره می‌گوید: «مسأله دوگانگى زبان عربى، و دو زبان بودن اعراب و همه تبعات روان‌شناختی آن، به‌اندازه تاریخ این زبان، کهنه است. معلوم نیست که قبایل عصر جاهلى چند لهجه داشته‌اند. دقیقاً نمی‌دانیم که العربیه الفصحى چه بوده و کجا رواج داشته است. از دورنماى تاریخى زبان عربى چنان برمی‌آید که حدود دو سه قرن پیش از اسلام، زبان برازنده و اعراب وار (زیرا بیشتر لهجه‌های عربى خالى از اعراب بودند) که تا حدودى به لهجه قریش و نبوتمیم نزدیک بود، در جزیرهالعرب پدید آمد و میان شاعران و کاهنان و برخى طبقات عالى اجتماعى معمول گشت. این پدیده زبان‌شناسی به‌هیچ‌وجه غریب نیست و نمونه‌های متعدد دیگرى نیز در جهان داشته است. ازجمله، زبان «شاعرانه و مشترکى» است که میان طبقه خاصى از جامعه یونان ظاهر شد و معمولاً از آن به

Koine Poetique

یادمى کنند، حال اگر این نظریه درست باشد، ناچار باید پذیرفت که زبان عربى، از همان روزگار که نضج یافته، زبانى غیرعمومى، اختصاصى یا به‌عبارتی‌دیگر ساختگى بوده که توانسته است با نیرویى اعجاب‌انگیز، نیازهاى جامعه جاهلى را درزمینه فرهنگ برآورد ( قیاس کنید با عربى فصیح امروزى که فقط در ادب نوشتارى و رسانه‌های گروهى مورداستفاده قرار می‌گیرد و در هیچ جاى جهان عرب با آن تکلم نمی‌شود)پس این زبان ـ که ادیبانه و فصیح بود ـ در سراسر جزیره العرب، از مرزهاى سوریه تا یمن مفهوم می‌افتاد، اما زبان رایج و همگانى نبود. پس، همین‌که قرآن کریم به آن زبان نازل شد، اعتبارى به آن بخشید که در سرتاسر تاریخ زبان‌های جهان بی‌نظیر است و این اعتبار به عین قرآن کریم، همچنان براى آن زبان باقى است.

از نظر دکتر آذرنوش در قرن اول هجرى، قبایل گوناگون با لهجه‌ها و شیوه‌های گفتارى خود در جامعه اسلامى هضم شدند. در همان زمان، به دنبال فتوحات انبوهى بیگانه به این جامعه راه یافتند. روابط مرکز یا مراکز اسلامى، با جهان خارج و کشورهاى نو گشوده سخت گسترش یافت. «این احوال موجب شد که باز در کنار زبان فصیح مشترک که اینک پشتیبانى کلان و بزرگ چون قرآن کریم داشت، مردم با لهجه‌های تازه پدید آمده‌ای نیز آشنا شوند: گویش‌های کهن عربى و شیوه گفتارى نومسلمانان بیگانه یا موالى، لحن، واژه‌های غریب، نیازهاى نوظهور، همه آن‌چنان زبان توده‌ها را بی‌سروسامان کرده بود که گاه حتى قرآن کریم را هم به درستى نمی‌خواندند. امیران عرب که باید به ناچار به زبان فصیح سخن بگویند، اینک گاه به عامیانه روى می‌آورند. این احوال سخت موجب نگرانى مسئولان جامعه شد. احتمالاً حضرت امیرالمؤمنین(ع) نخستین کسى است که به این امر عنایت ورزیده است. سپس افراد و امیران دیگر از او پیروى کردند. حتى معاویه، زیاد، حجاج و بسیارى دیگر در این باب سخت‌گیری‌ها کرده‌اند.»

دکتر آذرتاش آذرنوش این‌گونه ادامه می‌دهد که در قرن اول شاهد پیدایش