پاورپوینت کامل مساله ثبات و تحول در اسطوره ها ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مساله ثبات و تحول در اسطوره ها ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مساله ثبات و تحول در اسطوره ها ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مساله ثبات و تحول در اسطوره ها ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

مقوله اساطیر یکی از کلیدی ترین موضوعات فرهنگی است که در جامعه امروز ایران،‌ در میانه نیروهای فرهنگی متعارض، به چالش کشیده شده است. در جامعه امروز ایران انواع درکی که از اسطوره وجود دارد،‌از یک باور خرافی تا منشا هویت ملی و در نهایت یک امر فولکلوریک متغیر است. هرکدام از این دیدگاه ها،‌ بیش از آنکه مجادله ای مبتنی بر مبانی علمی باشند

مقوله اساطیر یکی از کلیدی ترین موضوعات فرهنگی است که در جامعه امروز ایران،‌ در میانه نیروهای فرهنگی متعارض، به چالش کشیده شده است. در جامعه امروز ایران انواع درکی که از اسطوره وجود دارد،‌از یک باور خرافی تا منشا هویت ملی و در نهایت یک امر فولکلوریک متغیر است. هرکدام از این دیدگاه ها،‌ بیش از آنکه مجادله ای مبتنی بر مبانی علمی باشند،‌بیانگر مجادله ها و منازعات گفتمانهای سیاسی در جامعه ایرانی است. آنچه که معمولا با شنیدن نام اسطوره به ذهن متبادر می شود، بسته به زمینه متغیر است. گفتمان های اسطوره شناسی در ایران نه تنها ما را به درک خاصی از اسطوره هدایت می کنند، ‌بلکه در عین حال ما را از درک اسطوره به گونه ای متفاوت نیز محروم می کنند. اسطوره در ایران بیش از همه با مقوله اساطیر ایران باستان شناخته شده،‌ اساطیری که به عنوان نوعی پشتوانه برای اندیشه ملی گرایی و باستانگرایی است (به همین دلیل مورد سرکوب واقع میشوند). اندیشه باستانگرایی تلاش دارد با برجسته سازی اسطوره های باستانی ذیل عنوان اسطوره های ملی، به تعریف خاصی از هویت ایرانی برسد که البته گاهی وجه ایدئولوژیک نیز پیدا می کند. مقصود من از ایدئولوژیک شدن اسطوره ها،‌ بیانگر روندی از دستکاری آنها توسط گفتمان های سیاسی جهت تغییر محتوای آنها،‌سرکوب یا برجسته سازی غیرطبیعی آنها و در نهایت دستکاری آنها برحسب منافع خاص است. معمولا دستکاری ها فقط از جانب یک طرف رخ نمی دهد،‌گفتمان های رقیب به نوبه خود این کار را ارنجام میدهند. ‌به همین دلیل در آنسوی ایدئولوژی باستانگرایی و ملی گرایی افراطی، شاهد نوعی قومیت گرایی هستیم که اسطوره های قومی را تعارض با اساطیر ملی بازتعریف میکند. آنچه که اهمیت دارد روند ایدئولوژیزه کردن اسطوره هاست که در نهایت منجر به نوعی تصویر شبه ثابت از آنها می شود.

درنتیجه این روندهای اجتماعی و تاریخی مطالعات اساطیری که گاه در بستر علمی انجام می شود و گاه در بستر های سیاسی،‌ بطور ضمنی ما شاهد باورهای شبه اسطوره ای در باب اساطیر یک فرهنگ هستیم. یکی از این باورها ثبات و تداوم یکسان آنها در طی تاریخ است. نوعی بی زمانی و خروج از زمان درباب اسطوره ها شکل می گیرد که تصور مخاطبان و باورمندان آنست که در گذشته نیز این اسطوره ها به همین شکل امروزی بوده اند. این تاریخ زدایی از نظام های اساطیری و تصور ثبات فرم و محتوا در‌آنها مقدمه ای معرفت شناختی است برای ایجاد روایت هایی ثابت از اساطیر و معنای آنها. از یکسو گویی یک درک و تفسیر از آنها وجود دارد و از سوی دیگر اساطیر امروز را راهی برای ترسیم فرهنگ و جامعه دیروز به شیوه ای مستیم دانسته اند. به همین دلیل ثبات فرم و محتوای اساطیر بخشی از یک منظومه معرفتی و روشی است در تفسیر اساطیر و ساده سازی آنها در روندتاریخ حیاتشان.

مطالعه اساطیری که امروز به ما رسیده اند، بسیار شباهت دارد به مطالعه باستانشناختی یک سایت باستانی که به تازگی حفاری شده است. رمزگشایی و تفسیر بازمانده های اساطیری بسیار شبیه تفسیر یک باستانشناس از بازمانده های یک تمدن گمشده در تاریخ است. به همین دلیل باید این مساله را مورد مداقه ای عمیق قرار داد که نسبت نظام های اساطیری با نظام های فرهنگی چیست. البته این نسبت به اشکال مختلف در تاریخ انسانشناسی و اسطوره شناسی مورد بحث قرار گرفته است، گاه اساطیر ناشی از بیماری زبان در سیر تحول فرهنگ بشری دانسته شده اند و گاه آنها را ته مانده های رویاهای جوامع بشری دانسته اند‌ که ریشه در امیال جوامع و انسان ها دارند. مهمتر از همه اینکه آنها را در نگاهی اجتماعی و فرهنگی، به عنوان منشور اجتماع و فرهنگ تعریف کرده اند. به هر حال نسبت معناداری بین اسطوره و زندگی جامعه وجود دارد که اگر نخواهیم اسطوره را به زندگی اجتماعی و فرهنگی تقلیل بدهیم، و در نهایت ماهیت اسطوره را به مثابه یک شکل خودبنیاد در تجلی روح فردی و جمعی بدانیم،‌ولی باز هم این تجلیهای مختلف، کارکردهای اجتماعی و فرهنگی متنوعی دارد و مهمتر از همه اینکه عمیقا به جامعه و زندگی مرتبط است. به عبارت دیگر هرتلقی ای از اسطوره داشته باشیم، ‌باید آن را یک “پدیده تام اجتماعی” و یا یک “برساخته اجتماعی” بدانیم. از این لحاظ و بر این مبنا باور به ثبات اساطیر و فرازمانی و فرمکانی بودن آنها،‌ نه تنها درست نیست، ‌بلکه یک سوء تفاهم نسبت به اسطوره‌ها هم هست.

اما سوال اینجاست که صورت بندی اسطور