پاورپوینت کامل مشروطه و رویارویی با اصلاحات در اصفهان و تهران در دوران قاجار – بخش اول ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مشروطه و رویارویی با اصلاحات در اصفهان و تهران در دوران قاجار – بخش اول ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مشروطه و رویارویی با اصلاحات در اصفهان و تهران در دوران قاجار – بخش اول ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مشروطه و رویارویی با اصلاحات در اصفهان و تهران در دوران قاجار – بخش اول ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

در بحث حاضر، در وهله اول میخواهیم از رابطه ی شهر و مردم اصفهان با نهضت مشروطه بدانیم و همچنین مسیر و شرایطی را بیابیم که باعث شد تا در روابط و مناسبات اجتماعیِ ساکنان این شهر تجربیات جدیدی رقم خورد . به هر حال اینکه چگونه اصفهانی ها مشروطه را درک کردند

زهره روحی

پژوهشهای فرهنگی مدرن در ایران

در بحث حاضر، در وهله اول میخواهیم از رابطه ی شهر و مردم اصفهان با نهضت مشروطه بدانیم و همچنین مسیر و شرایطی را بیابیم که باعث شد تا در روابط و مناسبات اجتماعیِ ساکنان این شهر تجربیات جدیدی رقم خورد . به هر حال اینکه چگونه اصفهانی ها مشروطه را درک کردند و یا در ایام مبارزات ، چه قبل از پیروزی نهضت و اعلام مشروطیت و چه پس از آن (در زمان استبداد محمد علی شاه )، موقعیت این شهر از حیث فرهنگی و اجتماعی چه بوده و رهبری مبارزات را چه گروههایی به عهده داشتند و یا آیا بین این گروه های در حال مبارزه با حکومت قاجار، تنش و نزاعی ـ فی المثل آنگونه که مردم تهران تجربه کردند ـ ، وجود داشته یا نه!؟ و در صورت چنین تجربه ای ، ماهیت اختلاف و تنش چه بوده و مردمِ شهر چه واکنشی نسبت به آن نشان داداند و …؛ به واقع آنچه در جستجویش هستیم ، درکی هستی شناسانه از موقعیت تاریخی و اجتماعیِ شهر اصفهان در «مقطعی خاص» است. همان مقطعی که معمولا از آن به عنوان «نو» و یا « اصلاح طلبی » (به نوعی تجدد خواهی) در ایران نام برده می شود ، که بارزترین نشانه هایش را می توان در نهضت مشروطه ، و در شهری چون تهران دید ؛ نه صرفاً به دلیل جنبش مشروطه خواهیِ ساکنان این شهر که به خودی خود ، پدیده ای اجتماعی و سیاسیِ اصلاح طلبانه و نوین به شمار می آید ، بلکه همچنین به دلیل تنش و نزاعی که در بستر مشروطه خواهیِ این شهر ، بین تجدد طلبان و سنت گرایان جریان داشت و در صددِ محدود کردن قدرت و اختیار طبقه روحانیت بود و در زمانی که فرمان مشروطه صادر گردید، نشان از پیروزیِ نسبیِ تجددگرایان داشت. در این خصوص مارلینگ ، کارگزار وزارت امور خارجه انگلستان (که ناظر تمامی جریانات بوده )، به ادوارد گری می نویسد : «اصل هفتاد و یکم و اصول بعدی آن گرچه از حیث عبارت ابهام داشته و متعمداً اینطور اشاره شده است ، اگر به مورد اجرا درآید ، ضربه مهلکی به اختیارات قضایی ملاها (آخوندها) وارد می سازد» (۱).

چنانچه ملاحظه می شود ، سخن از تلاش جمعیت اصلاح طلب و تجدد گرایی است که قصدش نه فقط رفرم و اصلاحاتی بنیادی در ساختار سیاسی و اجتماعی حکومت قاجاریه ، بلکه خواهان برهم زدن قدرت نهفته در ساختارهای طبقاتیِ فرهنگی و اجتماعیِ مبتنی بر «سنت» نیز بوده. به بیانی اینگونه که به نظر می‌آید، آنها به طور مشخص تحول خواهانی بودند که با این آگاهی و دانش عمل می کردند که برای تغییر بنیادین در ساختار حکومتی ، سلب قدرت از پادشاهان قاجار کافی نیست ، بلکه می بایست تحولی بنیادی در ساختار فرهنگی و اجتماعی به وجود آورد . و از قضا بر اساس همین رویه بود که «لغو امتیازات» پیشینِ «گروه های بانفوذ» که علما هم جزو آنها بودند را در نظر داشتند و آنرا جزو برنامه اصلاحی خود قرار داده بودند . چنانچه لمبون نیز به امتیازِ رهبری طبقه روحانی در مذهب شیعه و احترام و اعتقادی که به لحاظ اجتماعی و فرهنگی طبقه عامه برای آنها قائل بودند اشاره کرده است (۲ ) ؛ که عملاً باعث نابرابری حقوق اجتماعی افراد جامعه می شد. بنابراین اکنون که ماهیت مطالباتِ حقوقی و اجتماعی تجدد طلبان تهرانی، مشخص شد، سئوال اینجاست که آیا چنین تنش و کشمکشی بین اهالی شهر اصفهان در آن مقطع زمانی وجود داشته است !؟ در حول و حوش پرسشهایی از این دست است که به چیستیِ «مطالبه فرهنگی و اجتماعیِ» اهالی شهر اصفهان پی می بریم . بنابراین اگر شهر تهران در این بحث به عنوان ملاک سنجش در مقایسه تطبیقی قرار می گیرد ، نه فقط به دلیل نخستین خاستگاه حوادث نهضت مشروطه ، بلکه چنانچه دیدیم به این دلیل است که در آن ایام، در این شهر، جمعیتی حضور داشت و متمرکز بر این باور سیاسی بود (و بر اساسش عمل می کرد ) که ضرورتِ حکومت مشروطه حکم می کند تا قوانینی را در مجلس شورای ملی به تصویب رساند که به انحلال « قدرت دین در قلمرو عمومی» ، و سلطه اش بر عرصه های حقوقی و اجتماعیِ نهادینه شده در فرهنگ عمل کند. لب کلام اینکه آنها برای پایه گذاری حکومت مشروطه ، در صدد آزاد سازیِ قلمرو عمومی از هر قدرتی بودند که به لحاظ حقوقی میتوانست مغایر و یا مانعی بر قوای سه گانه ی حکومت مشروطه و مجلس شورای ملی باشد .

و اما در خصوص انتخاب شهر اصفهان که مورد مقایسه با تهران قرار گرفته ، یکی از دلائلش این است این شهر، در زمانی نه چندان خیلی دور، در زمان شاه عباس صفوی، از اقتداری سیاسی برخوردار بوده است. و دلیل دیگر اینکه اسنادی وجود دارد که نشان می‌دهد این شهر در زمان استبداد صغیر محمد علی شاه، یکی از حامیان مردم شهر تهران و نیز تبریز بوده است : «هر زمان مشروطه خواهان تهران از شهرستانها کمک می‌خواستند، اصفهانیها بیش از دیگران اظهار علاقه کرده و شاه و دولت را به اطاعت از مجلس تهدید می کردند. آقا شیخ محمد تقی نجفی از مراجع تقلید وقت، رهبری انجمن اصفهان را داشت و برادرش حاج آقا نورالله از روحانیان شجاعی بود که رهبری مشروطه خواهان اصفهان را به عهده گرفت. (…) در جریان امضای متمم قانون اساسی، مردم اصفهان اعلام کردند که تا قانون اساسی امضاء نشود از دادن مالیات به دولت خودداری خواهند کرد ( ۳ ). و