پاورپوینت کامل چه می‌شود که در هر دوره از تاریخ تب یک فیلسوف یا متفکر بالا می‌گیرد؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چه می‌شود که در هر دوره از تاریخ تب یک فیلسوف یا متفکر بالا می‌گیرد؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چه می‌شود که در هر دوره از تاریخ تب یک فیلسوف یا متفکر بالا می‌گیرد؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چه می‌شود که در هر دوره از تاریخ تب یک فیلسوف یا متفکر بالا می‌گیرد؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

فلسفه هم در غرب و هم در ایران پیش از هر چیزی، فعالیتی دانشگاهی یا حوزوی است؛ یعنی فلسفه به طور مستقیم با مردم عادی و کوچه و بازار در ارتباط قرار نمی‌گیرد و تنها می‌کوشد تا فیلسوفان را طرف توجه خود قرار دهد. از این رو، فیلسوفان الزاماً شهرت عامه ندارند و تنها در میان اهالی فلسفه شناخته می‌شوند، اما مسأله‌ای که موجب می‌شود فلاسفه شهرت روزمره پیدا کنند، درگیر شدن فلاسفه با مسائل سیاسی است.واقعیت این است که جایگاه پرداخت به مسائل سیاسی، در رسانه‌ها است.

«سیاسی شدن فلاسفه» نگاه‌ها را متوجه آنان می‌کند / دکتر کریم مجتهدی

فلسفه هم در غرب و هم در ایران پیش از هر چیزی، فعالیتی دانشگاهی یا حوزوی است؛ یعنی فلسفه به طور مستقیم با مردم عادی و کوچه و بازار در ارتباط قرار نمی‌گیرد و تنها می‌کوشد تا فیلسوفان را طرف توجه خود قرار دهد. از این رو، فیلسوفان الزاماً شهرت عامه ندارند و تنها در میان اهالی فلسفه شناخته می‌شوند، اما مسأله‌ای که موجب می‌شود فلاسفه شهرت روزمره پیدا کنند، درگیر شدن فلاسفه با مسائل سیاسی است.واقعیت این است که جایگاه پرداخت به مسائل سیاسی، در رسانه‌ها است. بر این اساس، چنانچه فیلسوفی در مورد موضوعی سیاسی واکنشی اعم از موافقت یا مخالفت نشان دهد، به روزنامه‌ها و به «فضای رسانه‌ای» کشیده می‌شود و بتدریج در میان عامه شهرت می‌یابد. این در حالی است که هم فیلسوفان و هم نفس فلسفه نمی‌تواند شهرت عامه داشته باشد جز اینکه با مسائل سیاسی توأم شود.

برای مثال هایدگر از جمله متفکرانی است که در یک دوره‌ای تب آن نه تنها در جامعه ما ،که در تمام جهان بالا گرفت و هنوز هم تا حدی این جریان وجود دارد. کتاب‌های بسیاری از او ترجمه شد و محور بسیاری از رساله‌ها و پایان‌نامه‌ها قرار گرفت. اما آیا تمام این شهرت او به خاطر آرای خاص هایدگر در فلسفه بود؟ بی‌شک این طور نیست! البته ذکر این نکته نیز ضروری است که هایدگر یک متفکر بزرگ و مبتکر است و کل تاریخ فلسفه را با ضوابط جدیدی مورد قضاوت دوباره قرار داده است به طوری که می‌توان گفت فلسفه با هایدگر معنای تازه‌ای یافته است اما همه اینها، دلیل شهرت او در میان مردم نیست.

هایدگر وقتی استاد دانشگاه بود، عملاً به حمایت از نظام سیاسی و دولت وقت آلمان برخاست و همین امر، عامل شهرت هایدگر شد. منظور این است که فلاسفه شهرت‌شان را از رسانه‌ها و مطبوعات دارند نه از دانشگاه. وقتی از مرز دانشگاه به مرز رسانه‌ها و بویژه روزنامه‌ها پا می‌گذارند، برای مردم جذابیت پیدا می‌کنند اما وقتی در مورد مباحث تخصصی‌شان چیزی می‌گویند حتی اگر بسیار مهم و تأثیرگذار هم باشد، چون به فضای رسانه‌ای کشیده نمی‌شود بنابراین چندان هم مورد اقبال عمومی واقع نمی‌شود.

بر این اساس، معتقدم نباید فلاسفه را براساس شهرت ظاهری‌شان قضاوت کرد. استادِ هایدگر یعنی هوسرل شاید به مراتب نوآوری‌های بیشتری در زمینه فلسفی داشته باشد اما چون خود را به سیاست گره نزد، چندان هم شهرت نیافت. واقعیت این است که وقتی فلسفه از زمینه تخصص اش کاسته شود، به کوچه و بازار می‌آید و اصالت علمی خود را از دست می‌دهد، جایگاه فلسفه در دانشگاه است و دانشگاه باید شخصیت علمی خود را حفظ کند.

فلسفه‌هایی که مد می‌شوند / دکتر محمد ضیمران

از قبل مشروطه، از زمانی که جنگ‌های ایران و روس شروع شد، ما متوجه شدیم که گویا از دنیای معاصر عقب مانده‌ایم بنابراین، همواره اهالی نظر، سعی کردند کشف کنند چه عواملی باعث عقب‌ماندگی ملت ایران در مقایسه با پیشرفت‌های غرب شده است؟ فکر کردند اگر به «تکنولوژی» دست پیدا کنند، احتمالاً این نقیصه برطرف می‌شود.

به همین دلیل هم مدرسه‌ای به‌نام «دارالفنون» تأسیس کردند که بیشتر هدفش تدریس و یادگیری چارچوب‌های مبتنی بر علم جدید و فن‌سالاری بود.

از این رو، عده‌ای به اروپا فرستاده شدند و در رشته‌های مختلف مهندسی تحصیل کردند. اما باز متوجه شدیم که صرف یادگیری و پیشرفت در عرصه علم و تکنولوژی به تنهایی نمی‌تواند برای مشکلات جامعه ایران راهگشا باشد. به همین دلیل بعد از دهه ۲۰ و ۳۰ متفکران هم در حوزه ادبیات و هم در حوزه علوم‌اجتماعی به مسائل جامعه ورود پیدا کردند و علوم‌اجتماعی به‌عنوان یک رشته اساسی در دانشگاه تهران شناخته شد و فکر کردند که اگر ما در عرصه علوم‌اجتماعی و علوم‌انسانی پیشرفت کنیم، می‌توانیم مبانی فرهنگ را توسعه بخشیم و وقتی مبانی فرهنگ توسعه پیدا کرد، احتمالاً راه برون‌رفت از این عقب‌ماندگی را می‌توان مطالعه کرد.

به‌همین دلیل از آن دوره به بعد یک سلسله متفکران به‌عنوان قطب و محور تفکر تلقی شدند و اندیشمندان ایرانی سعی کردند که آثار آنان