پاورپوینت کامل سروقامتان بر دوش تاریخ ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سروقامتان بر دوش تاریخ ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سروقامتان بر دوش تاریخ ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سروقامتان بر دوش تاریخ ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

عاشورا، روز دهم از ماه محرم در گاهشماری اسلامی است. در عاشورای سال ۶۱ هجری قمری، امام حسین(ع) که از سوی مردم عراق، برای برپایی حکومتی براساس آموزه‌های اصیل اسلامی به عراق دعوت شده بود، در نبردی نابرابر با نیروهای حکومت بنی‌امیه، در حالی که حتی جریان رسیدن آب به او و خانواده‌اش را نیز قطع کرده بودند، به‌دست میزبانانش ناجوانمردانه به شهادت رسید.

نگاهی به آیین نخل‌برداری در مراسم عزاداری حضرت سیدالشهدا (ع)

عاشورا، روز دهم از ماه محرم در گاهشماری اسلامی است. در عاشورای سال ۶۱ هجری قمری، امام حسین(ع) که از سوی مردم عراق، برای برپایی حکومتی براساس آموزه‌های اصیل اسلامی به عراق دعوت شده بود، در نبردی نابرابر با نیروهای حکومت بنی‌امیه، در حالی که حتی جریان رسیدن آب به او و خانواده‌اش را نیز قطع کرده بودند، به‌دست میزبانانش ناجوانمردانه به شهادت رسید. این واقعه نقطه‌ عطفی عظیم در تاریخ اسلام و اندیشه‌ شیعی بود. در قرن چهارم هجری و در دوران حکومت آل بویه که نخستین حکمرانان شیعه‌ ایرانی بودند، مراسم عزاداری شیعیان به مناسبت واقعه‌ عاشورا حالتی عمومی و فراگیر یافت. با روی کار آمدن صفویان در ابتدای قرن دهم هجری و اعلام رسمیت مذهب شیعه در ایران، مراسم عزاداری عاشورا به سوگواری رسمی و سراسری در تمام نقاط امپراطوری تبدیل شد. آیینی که تا به امروز نیز هرساله با شکوه و عظمتی چشمگیر و آمیخته به انبوهی از رسوم و مراسم در سرتاسر ایران، برگزار می‌شود. از میان این انبوه مراسم و رسومی که در آیین سوگواری عاشورا نزد شیعیان ایرانی اجرا می‌شود، می‌توان آیین نخل‌برداری را که نمادی از تابوت‌گردانی و تشییع پیکر امام حسین(ع) است، نام برد.

نخل و نخل‌برداری

نخل‌برداری یکی از رسوم آیین سوگواری شیعیان ایرانی در یادبود واقعه‌ عاشورا و شهادت امام حسین(ع) است که در برخی نقاط ایران، همچون یزد، کاشان، نایین، اردستان، گناباد، فردوس و… برگزار می‌شود.

نخل‌برداری در آیینه تاریخ

آیین نخل‌گردانی در ایران اسلامی را عمدتاً از نوشته‌های بازمانده از سیاحانی که این سرزمین را درنوردیده‌اند تا ایام صفویان می‌توان پی‌جویی کرد. از میان گزارش‌هایی که در سفرنامه‌های جهانگردانی‌ چون هانری دالمانی، پیترو دلاواله، آدام اولئاریوس، ویلیام فرانکلین و… منعکس شده، می‌توان برگزاری این مراسم را در عزاداری‌های ایرانیان شیعه در سوگ امام حسین(ع) در آن روزگار دریافت.

اما بسیار پیشتر از این دست سفرنامه‌ها، ابن جوزی(مورخ بزرگ اسلامی در سده پنجم هجری) در المنتظم خویش، در شرح وقایع سال ۴۲۵ هجری، از حمل‌ تابوت‌واره‌هایی ارائه‌بندی و طلاکاری شده که منجنیق‌ خوانده می‌شد، در میان شیعیان محله کرخ بغداد به هنگام رفتن به زیارت حضرت امام‌ علی(ع) و امام‌ حسین‌(ع) یاد کرده است. براساس این گزارش می‌توان گفت که نخل‌برداری بسیار پیشتر از‌ دوره صفویان نیز در میان شیعیان انجام می‌گرفته است.

در دوره صفوی، با ورود‌ اولین‌ گردشگران‌ خارجی به ایران، نخستین گزارش‌ها درباره رسوم مختلف عزاداری‌ها مانند شبیه‌گردانی و حمل صندوق‌ها‌، ضریح‌ها‌ و عماری‌ها در دسته‌های عزا در سفرنامه‌های ایشان آورده شده است. از جمله‌ پیترو‌ دلاواله‌ که در سال‌های سلطنت شاه عباس اول(۱۰۳۵-۹۹۶ هجری قمری) به ایران سفر کرده و دو بار شاهد حرکت دسته‌های عزادار در‌ اصفهان‌ بوده‌ است مراسم تابوت‌گردانی را توصیف کرده است. گرچه دلاواله، این تابوت‌ها را نمادی از تابوت حضرت‌ علی‌(ع) می‌داند.

آدام اولئاروس، سیاح و دولتمرد آلمانی در زمان‌ سلطنت‌ شاه‌صفی(۱۰۴۸-۱۰۳۵ هجری قمری) شاهد گرداندن نخل در اردبیل بوده است. وی نخل را‌ دستگاهی‌ چوبی به شکل برج مدور توصیف می‌کند‌ و می‌نویسد‌ بر‌ آن چهار قبضه شمشیر فرو کرده بودند‌ کـه‌ بـه سبب زیادبودن اشیای تزئینی دیدن آنها دشوار بود.

ویلیام فرانکلین، افسر انگلیسی که در اواخر‌ روزگار زندیه در حوالی سال ۱۲۰۲ هجری قمری از کلکته به ایران‌ آمده‌ بود، از این آیین سوگواری در میان مردم شیراز‌ می‌نویسد‌.

جیمز‌ موریه‌‌ انگلیسی که در اوایل ایام حکمرانی قاجارها به ایران سفر کرد، درباره مراسم عزاداری‌ شیعیان‌ ایران و گروهی‌ از‌ شیعیان‌ هند در شهر تهران‌ و مراسم تعزیه‌خوانی در دوره فتحعلی‌شاه چنین می‌نویسد: ضریح آذین‌بسته‌ کوچکی که در‌ آن قبر امام را به نمایش گذاشته‌ بودند‌، در‌ محل‌ نمایش‌ قرار داشت. او در وصف چگونگی مراسم عاشورا به یک محمل‌ شبیه‌ تابوت‌ یا ضریح مزین به گوهر و سنگ‌های گرانبها‌، اشاره می‌کند و می‌نویسد: هشت نفر مرد، ایـن ضریح را که اطرافش با شال‌های کشمیری پوشیده شده بود، روی شانه‌هایشان