پاورپوینت کامل مشروطه و رویارویی با اصلاحات در اصفهان و تهران در دوران قاجار – بخش سوم ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مشروطه و رویارویی با اصلاحات در اصفهان و تهران در دوران قاجار – بخش سوم ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مشروطه و رویارویی با اصلاحات در اصفهان و تهران در دوران قاجار – بخش سوم ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مشروطه و رویارویی با اصلاحات در اصفهان و تهران در دوران قاجار – بخش سوم ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

سخن از مناسبات و روابطِ اجتماعیِ کار به شیوه جدیدی است که تا قبل از آن به شیوه سنتی انجام و مدیریت می شد و تعیین کننده درک خود، دیگری و جهان اجتماعی می‌شد. اما اکنون، تماماً گسسته است و جایگزین آن ، روابط جدیدی است که تولید کننده درک فرهنگیِ دیگرگونه ای از «خود ، دیگری، کار و شهر» می‌شود.

پژوهشهای فرهنگی مدرن در ایران

زهره روحی: سخن از مناسبات و روابطِ اجتماعیِ کار به شیوه جدیدی است که تا قبل از آن به شیوه سنتی انجام و مدیریت می شد و تعیین کننده درک خود، دیگری و جهان اجتماعی می‌شد. اما اکنون، تماماً گسسته است و جایگزین آن ، روابط جدیدی است که تولید کننده درک فرهنگیِ دیگرگونه ای از «خود ، دیگری، کار و شهر» می‌شود. و انعکاسش را می‌توان در وضعیت جدید اجتماعی شان ، به عنوان «مطالبه کننده » دید. درباره گروههایی از مردم شهر اصفهان (و اطراف) صحبت می‌کنیم که اکنون به دلیل ویژگیهای مشترک شرایط کار و مناسبات اجتماعیِ برآمده از آن، ـ که به روش سرمایه دارانه است ـ ، به عنوان طبقه ای جدید در شهر اصفهان ظهور می‌کنند . و همین طبقه اجتماعی است که در کارخانه های عصر رضا شاه و یا بعدتر محمد رضا شاه، مطالباتی «اصلاح گرایانه» دارد . مطالباتی که مشخصا رفاهی و دموکراتیک است. بنابراین، تردیدی نیست که نخستین «اصلاح طلبان» اصفهانی ، کارگران کارخانه های صنعتیِ تازه تأسیسِ عصر رضا شاه بودند. و بنیان این جریانِ اصلاح طلبانه، بر بهره کشیِ کارگران قرار داشت. پس اگر اتحادیه ها و سندیکاهای کارگری (به منزله ابزار قدرت و مقابله) شکل گرفتند برای از بین بردن سختی ها و مشقتهای بهره کشانه بود. به هرحال ، با پدیدار شدن موقعیت مردان و زنان و حتی کودکان اصفهانی به منزله «کارگر»، شکل نوینی از نحوه درکِ خود، دیگری، و جهان اجتماعی برساخته شد که رویکردش به مسائل و زندگی، مبتنی بر جهان تجربی و محسوس بود. کارگرانی که اکنون، هستیِ اجتماعی شان توسط شرایط مادی زندگی آنها رقم میخورد و از آنجا که این شرایط هیچگونه پیوندی با الگوهای «اوستا و شاگردیِ» خویشاوندی و یا قومی و محله ای ندارد ، کارگر اسیر روابط ابزاریِ مبتنی بر سودجویی (عقلانی) می‌شود. روابطی که اکنون جایگزین روابط عاطفیِ قدیم و مبتنی بر سنت شده است. و اینگونه می‌شود که با طبقه جدیدی مواجه می‌شویم که «ناخشنود از وضع موجودش است». بنابراین اگر «کار بهره کشانه » را مبنای ارتباطی کارگران و ساختار سرمایه داری قرار دهیم، به لحاظ نظری (تئوری) می‌توان تصور کرد که «تغییر شرایط کار» ، می‌تواند به تغییر در ساختارِ سرمایه داری (اجتماعی) منجر گردد. از اینرو در آن ایام این اعتقاد راسخ وجود داشت که هر قدمی که کارگران برای تغییر وضعیتِ خود بردارند، به نوعی در حال تغییر ساختار اجتماعی هستند. شاید در ابتدا با تغییر ساعت کار و یا افزایش دستمزد و یا … آغاز شود، ولی اگر از تشکلاتِ کارگری مناسب و کارآمدی برخوردار باشند ، می‌توانند به مطالبات بیشتری (مسکن، بهداشت و درمان و آموزش و …) دست یابند. به بیانی دست یافتن به سهمی در ثروت و قدرت در جامعه؛ به هر حال این رویایی بود که بسیاری از روشنفکران سیاسیِ آن ایام را مشغول به خود کرده بود. احتمالا در سازمان دهیِ تشکلات و اتحادیه های کارگری اصفهان (و همچنین شهرهای دیگر) در دوران رضا شاه ، احزاب کمونیستی دخیل بوده اند ، اما لازم است بدانیم که در اینجا اصلا بحث ما ربطی به این موضوع ندارد که فی المثل بخواهیم این یا آن حزب و سازمان سیاسی را خوب و یا برعکس فرصت طلب جلوه دهیم. مهم بررسی اصلاح طلبی اصفهان، و جُستن نگرشِ در حال شکل گیری درکِ کارگر ـ به منزله کنشگر اصلی ـ از نحوه زندگی خود در هستیِ اجتماعی اش است . فی المثل اینکه بتواند وابستگی هایش به نحوه کار در کارخانه و حاصل آن را ـ که استثمار شدگی اش توسط آن نحوه ی سرمایه دارانه است ـ ، تشخیص دهد و از آن تفسیری واقعی ارائه دهد. در این مرحله است که کارگر به «آگاهیِ طبقاتی» راه می‌یابد. و اما این را هم بگوییم که در صورت ورود به چنین آگاهی، اینکه کارگر از کجا آمده (هویت قومی)، کمترین اهمیتی در اهداف و مطالبات ندارد. بر این اساس حتی اگر برخی منابع بر این نظر باشند که «می توان پنداشت که جمع زیادی از کارگران [اصفهانی] نیروهای ایلی راهزنی بودند که قبل از دوره پهلوی اول در جاده های اصفهان به غارت کاروانها می‌پرداختند» ( ۱۲) ، نقشی تعیین کننده در وضعیت موجودشان ندارد.

در این وضعیت جدید ، او با کمک احزاب کمونیستی فعال در آن ایام می‌آموزد که چگونه تشکلات مدنی خود را از معرض سرکوب مخفی کند. و در ضمن این «سرکوب» تشکلات بود که فعالیتهای صنفی را وارد مرحله تنشهای «سیاسی» می‌کند. تجربه ای که برای اهالی شهر اصفهان کاملا نو و جدید بود . اتحادیه های کارگریِ عصر جدید (پهلوی) ، چنانچه قبلا هم گفتیم فرسنگها فاصله با آن شیوه ی مناسبات اجتماعیِ «کار»ی داشت که قرنها در چارچوب اصناف و محلات، به یاری کدخداها ، در وضعیتِ انسجامهای درون گروهیِ استادکار و شاگرد و یا استادکار و کارگر تجربه می شد . «این اصناف ، کدخدایان مخصوص داشتند که غالبا توسط ریش سفیدان انتخاب می شدند. آنها روشهای ماهرانه ای به کار می بردند تا تفاوتهای میان صنف خود و اصناف و مشاغل دیگر را مشخص تر کنند و اختلافهای میان استادان ، شاگردان و کارگران صنف خود را کاهش دهند. اعضای اصناف ، شاگردان را از افراد فامیل و آشنایان خودشان استخدام می کردند. اختلافات موجود در داخل صنف را خودشان رفع میکردند؛ موازین و