پاورپوینت کامل ساز به ‌مثابه سلاح ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ساز به ‌مثابه سلاح ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ساز به ‌مثابه سلاح ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ساز به ‌مثابه سلاح ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

از زمان پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون موسیقی نقش بسزایی در همراهی با مردم و تاثیرگذاری اتفاقات و مسائل سیاسی و اجتماعی روز داشته است. هنرمندان همواره با ابزاری که در دست دارند، سعی کرده‌اند تا بر رسالت خویش که همراهی با توده مردم و کمک ‌به تشخیص خوبی‌ها از پلیدی‌ها بوده است، جامه عمل پوشانده و هنرشان را در خدمت ارتقای سطح‌ اندیشمندی و آگاهی به‌ کار گیرند‌. ایجاد کانون «چاووش» یکی از نتایج این همراهی‌ها در اوایل انقلاب بوده است. هنرمندان شاخص آن زمان با اتحاد، همفکری و همراهی یکدیگر در این کانون، مجموعه چاووش را تولید و از موسیقی برای به‌ ثمر‌رسیدن انقلاب استفاده کردند.

مروری بر آثار موسیقی حماسی، از مشروطه تا امروز

از زمان پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون موسیقی نقش بسزایی در همراهی با مردم و تاثیرگذاری اتفاقات و مسائل سیاسی و اجتماعی روز داشته است. هنرمندان همواره با ابزاری که در دست دارند، سعی کرده‌اند تا بر رسالت خویش که همراهی با توده مردم و کمک ‌به تشخیص خوبی‌ها از پلیدی‌ها بوده است، جامه عمل پوشانده و هنرشان را در خدمت ارتقای سطح‌ اندیشمندی و آگاهی به‌ کار گیرند‌. ایجاد کانون «چاووش» یکی از نتایج این همراهی‌ها در اوایل انقلاب بوده است. هنرمندان شاخص آن زمان با اتحاد، همفکری و همراهی یکدیگر در این کانون، مجموعه چاووش را تولید و از موسیقی برای به‌ ثمر‌رسیدن انقلاب استفاده کردند.

پس از آن و با آغاز جنگ تحمیلی نیز این هنر که از سالیان قبل اندوخته‌ای در تولید و خلق موسیقی انقلابی در قالب مجموعه‌های چاووش داشت، این‌بار با بهره‌مندی از ذهن خلاق هنرمندانی چون مشکاتیان، لطفی و علیزاده، همراه با توده مردم در جبهه‌های نبرد جنگ تحمیلی هشت‌ساله از خاک میهن دفاع کردند. با این حال از آن سال‌ها تاکنون از موسیقی به عنوان ابزاری در مناسبت‌های مختلف (با کمترین نگاه هنری) استفاده‌های متعددی شده و برای تاثیر‌گذاری بیشتر موضوعات و اتفاقات جامعه، بهره‌برداری‌های بسیاری از آن شده است. در این میان، هنرمندان نیز همواره همراه با مردم برای ترسیم آینده‌ای بهتر برای ایران حضوری فعال داشته‌اند. این حضور هیچگاه به تاریخ و زمان خاصی محدود نشده و در تمام برهه‌های زمانی شاهد حضور فعال هنرمندان در بدنه جامعه هستیم؛ از همراهی با مردم در به ‌ثمر‌رسیدن انقلاب اسلامی به شیوه‌های مختلف همچون ساخت و ارایه سرودهای انقلابی تا حضور در جبهه‌های جنگ و اعتراضات اجتماعی.

اما با وجود آنکه این قشر از جامعه، در طول سالیان پس از پیروزی انقلاب اسلامی خدمات بسیاری را با بهره‌گیری از هنر خود برای سرافرازی پرچم ایران و هویت‌بخشی به کشور ارایه کرده‌اند، اما متاسفانه آن‌چنان‌که باید، مورد توجه قرار نگرفته ‌و در مقاطعی نیز برخوردهای نامطلوب را تجربه کرده‌اند؛ لغو بی‌اندازه و سریالی کنسرت‌ها. این تناقض در رفتار با موسیقی و موسیقیدان که پس از آغاز انقلاب اسلامی شکل گرفت حتی پس از گذشت سال‌ها نیز مشاهده می‌شود؛ این در حالی است که برخلاف استفاده ابزاری از هنر موسیقی، این هنر همواره از سوی برخی مسوولان جزو منهیات، محرمات و امهات خلاف شرع شمرده شده است.

اما برخلاف برخوردهای نه‌چندان مطلوب با هنرمندان که همواره نیز به اشکال مختلف شاهد آن هستیم این گروه از افراد ثابت کرده‌اند که همراهی با توده مردم و قرار گرفتن در کنار آنها از درجه اولی‌تری برخوردار بوده و از وظایف آنها محسوب می‌شود. از همین رو موسیقیدانان بدون توجه به ناملایمتی‌ها، آثار ارزشمندی در حیطه‌های مختلف خلق کرده‌اند. موسیقی جنگ یا دفاع مقدس نیز جزو مواردی است که با کنکاش در آن می‌توان به آثاری دست یافت که در تاریخ هنر موسیقی این سرزمین جزو آثار ماندگار و فاخر موسیقی ایران محسوب شده‌اند.

«چاووش» پیش و پس از انقلاب

می‌توان «چاووش» را نمونه‌ای از این دسته آثار دانست که خلق آنها کمک شایانی به پیروزی انقلاب مردمی کرده است. موسیقیدانانی همچون لطفی، علیزاده و مشکاتیان که از بطن جریان روشنفکری دهه ۱۳۵۰ برآمده بودند و خود در جریان انقلاب نیز حضور داشتند با خلق آثاری در مجموعه چاووش، باعث شدند تا ترانه‌های انقلابی- که تا قبل از آن تنها نمونه‌های کپی‌برداری شده از عارف قزوینی بودند- جان تازه‌ای بگیرند و شمایلی نو به موسیقی انقلابی دهند. اما پایه‌گذاران اصلی این نوع موسیقی، اعضای گروه شیدا- خاصه محمدرضا لطفی- بودند که پس از آغاز جنگ تحمیلی در سال ۱۳۵۹ به موسیقی دفاع مقدس روی آوردند تا بتوانند با تولید آثاری مناسب با موضوع دفاع مقدس همچون گذشته به رسالت اصلی خود (که همراهی با مردم بود) جامه عمل بپوشانند. اما موسیقی تغییر شکل یافته کنونی که می‌توانست همچون آثار چاووش از ماندگاری بیشتری برخوردار باشد و با هدف حفظ هویت یک ملت نشانه‌های فداکاری مردم را برای آیندگان ترسیم کند و منجر به خلق آثار ارزشمندی نیز شود به دلیل اوج ضدیت برخی افراد با هنر موسیقی در اولین سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی که مصادف با تعطیلی ارکسترها، هنرستان‌های موسیقی و اعمال محدودیت‌های شدید برای هنرمندان بود آنچنان که باید، محقق نشد.

«همپای جلودار» سراج و «نی‌نوا» ی علیزاده

در پی تشدید این محدودیت‌ها موسیقیدانان بسیاری که تا دیروز همراه انقلاب و مردم بودند، یکی پس از دیگری راه مهاجرت یا اقامت‌های طولانی در خارج از کشور را در پیش گرفتند یا در گوشه‌ای گذران عمر کردند تا روند تولید آثار هنری- انقلابی با افت قابل توجه و محسوسی مواجه شود. اما در این بین برخی از هنرمندان همچون گذشته و با وجود محدودیت‌های فراوانی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی برای موسیقی ایجاد شده بود بر رسالت خود در همراهی با مردم پایبند بوده و آثاری را خلق کردند که هم‌اکنون نیز به عنوان مجموعه‌های فاخر و برگزیده دفاع مقدس یاد می‌شوند. تصنیف «همپای جلودار» با صدای حسام‌الدین سراج از جمله مجموعه‌های ماندگاری است که می‌توان از آن به عنوان نمادی برای موسیقی دفاع مقدس نام برد. این تصنیف در سال ۱۳۶۰ همزمان با سال‌های آغازین جنگ ایران و عراق در قالب آلبوم «نینوا ۱» و در دستگاه اصفهان ساخته شد که سراج آن را روی شعری از حمید سبزواری اجرا کرده و فرج‌الله سلحشور نیز گویندگی اشعار این آلبوم را انجام داده است. مجموعه آثار نینوا شامل «پنج آلبوم موسیقی» بود که توسط واحد موسیقی حوزه «اندیشه و هنر اسلامی» در دهه ۶۰ تولید شد. نینوا ۱ و ۲ را که می‌توان آن را تا حد زیادی نماینده حال و هوا و شرایط زمان ساخت اثر دانست، جدای از آنکه می‌تواند به عنوان اثری حماسی در راستای تولید موسیقی دفاع مقدس قلمداد شود، بیان‌کننده ذهنیتی است که دغدغه جنگ دارد. سراج درباره تولید این اثر می‌گوید: «بخشی از این آلبوم- تصنیف گلبرگ سرخ لاله‌ها- دقیقا نوحه مردم در تشییع پیکر شهدا بود که به خود اجازه دادم شعر را برای اجرا تکمیل کنم.»

شاید بتوان ماندگارترین اثر متاثر از روزهای تلخ و سیاه جنگ را آلبوم ماندگار و ارزشمند «نی‌نوا» اثر حسین علیزاده دانست. این آلبوم بی‌کلام که برای نی و ارکستر نوشته شده، طبق گفته‌های صاحب اثر برای حال و هوای روزهای جنگ نوشته شده است. او در مصاحبه‌ای با نشریه «فرهنگ و آهنگ» در سال ۸۵ درباره ایده خلق «نی‌‌نوا» چنین گفت: «نی‌نوا‌ قطعه‌ای است که هیچ مـوضوع به‌خصوصی را دنبال نمی‌کند و فقط یک‌ حس است. این‌ حس‌ در هر قطعه‌ای براساس شرایط زمان پیدایش خود شکل می‌گیرد. این اثر در‌ سال‌ ۶۲ ضبط شد. حقیقتا سال‌های سختی‌ بود. جنگ جریان داشت و همه‌چیز رنگ تیره به خود‌ گرفته‌ بود. همه‌چیز در تاریکی اتفاق می‌افتاد چرا که جنگ در آن برهه زمانی‌‌ از‌ لحاظ‌ تکنیکی با امروز متفاوت بود. در آن زمان شب‌ها و هنگام‌ حملات هوایی همه چراغ‌ها خاموش‌ می‌شد‌، هیچ‌کس نباید سیگار روشن می‌کرد و حتی ماشین‌ها با چراغ خاموش تردد‌ می‌کردند‌. این شرایط، فضای تیره رنگی را در ذهن من تداعی می‌کرد.» با این حال، میزان تاثیرگذاری این اثر به اندازه‌ای عمیق است که در مناسبت‌های اندوهناک مختلف به کرات از آن استفاده می‌شود.

از «کجایید ‌ای شهیدان خدایی» تا سمفونی‌های جنگ

در این بین، آثار گوناگون دیگر از آهنگسازان موسیقی ایران نیز تولید شده‌اند که هریک به نوبه خود از آثار خاطره‌انگیز سال‌های جنگ قلمداد می‌شوند. تصنیف «کجایید‌ ای شهیدان خدایی» از ساخته‌های ارز