پاورپوینت کامل تاریخ، نمود عبور و عبرت و عبارت ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ، نمود عبور و عبرت و عبارت ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ، نمود عبور و عبرت و عبارت ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ، نمود عبور و عبرت و عبارت ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

الف) در باب کلم تاریخ، این اتفاق‌نظر هست که از قرون سوم و چهارم هجری وارد حوز فرهنگ اسلامی شده است. پیش از آن، رایج‌ترین کلمات در باب مفهوم تاریخ، اصطلاحاتی چون ایام، اخبار و سیره بوده در آثاری همچون الملوک‌المتوجه من حمیر و اخبارهم و قصصهم و قبورهم و اشعارهم از وهب‌بن‌منبه (متوفی ۱۱۴ق) سیره رسول‌الله(ص) از محمدبن اسحاق (م۱۵۰ق) کتاب اخبار بکر و تغلب از هشام کلبی (م۲۰۴ق)؛ اما محمدبن عمر واقدی (م۲۰۹ق) از نخستین کسانی است که اصطلاح تاریخ را به کار گرفت. مهمترین اثر او کتاب «التاریخ و المغازی» است و نیز ابوعبدالله محمدبن سعدبن منیع (م۲۳۰ق) که کتب متعددی دارد من‌جمله کتاب التاریخ.

به مناسبت بزرگداشت دکتر محمدجواد مشکور در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی

الف) در باب کلم تاریخ، این اتفاق‌نظر هست که از قرون سوم و چهارم هجری وارد حوز فرهنگ اسلامی شده است. پیش از آن، رایج‌ترین کلمات در باب مفهوم تاریخ، اصطلاحاتی چون ایام، اخبار و سیره بوده در آثاری همچون الملوک‌المتوجه من حمیر و اخبارهم و قصصهم و قبورهم و اشعارهم از وهب‌بن‌منبه (متوفی ۱۱۴ق) سیره رسول‌الله(ص) از محمدبن اسحاق (م۱۵۰ق) کتاب اخبار بکر و تغلب از هشام کلبی (م۲۰۴ق)؛ اما محمدبن عمر واقدی (م۲۰۹ق) از نخستین کسانی است که اصطلاح تاریخ را به کار گرفت. مهمترین اثر او کتاب «التاریخ و المغازی» است و نیز ابوعبدالله محمدبن سعدبن منیع (م۲۳۰ق) که کتب متعددی دارد من‌جمله کتاب التاریخ.

مشهورترین اثر ابن‌سعد، «طبقات الکبری» است. علاوه بر او خلیفه بن خیاط بن ابی‌هبیره (م۲۴۰ق) نیز اثری با عنوان «تاریخ خلیفه بن خیاط» دارد. البته در این قرون همچنان در کنار کلمه تاریخ، که بدون تردید از قرن سوم وارد حوز فرهنگ اسلامی شد، از کلم اخبار نیز برای بیان وقایع تاریخی استفاده می‌شود؛ همچون: «فتوح مصر و اخبارها» از ابن عبدالحکم یا ابوالقاسم عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالحکم (م۲۵۷ق) و ابوحنیفه دینوری (م۲۸۳ق) که اثر مهمی چون «اخبار الطوال» را دارد (و البته برخی آن را همان کتاب التاریخ او می‌دانند) و پس از او احمد بن یحیی بلاذری (م۲۷۹ق) که آثاری چون: انساب‌الاشراف، فتوح‌البلدان و «عهد اردشیر» را نگاشته و پس از همه اینها، محمدبن جریر طبری (م۳۱۰ق) مورخ نامدار که «تاریخ طبری»اش وی را ملقب به «پدر علم تاریخ» کرده است. بنابراین تا پیش از اشتهار و اعتبار کتاب تاریخ طبری، مشهورترین لغات برای تاریخ، اصطلاحاتی چون اخبار و ایام است. گرچه اصطلاح تاریخ نیز تا حدودی رواج دارد.

ب) ریشه کلم تاریخ چیست و به چه معناست؟ در باب ریش آن اتفاق‌نظر وجود ندارد. جوالیقی در المعرب، واژه تاریخ را عربی محض ندانسته و معتقد است مسلمانان این کلمه را از اهل کتاب گرفته‌اند. وی ریشه کلم تاریخ را «ارخ» به معنای وقت و تاریخ را توقیت ذکر می‌کند. برخی نیز چون مؤلف کشاف‌الفنون، تاریخ را به معنای زمان دانسته و آن را مقلوب کلمه «تاخیر» می‌داند؛ اما هستند کسانی که این واژه‌ را اصولا عربی نمی‌دانند و آن را معرّب مؤرخ یا «ماه‌روز» می‌دانند، یعنی روزی که امری مشهور میان ملت یا دولتی آشکار یا حادث مهمی پیش آمده باشد. سیوطی نیز به نقل از مجمل ابن‌فارس، تاریخ را کلمه‌ای معرب می‌داند. به هر حال درباب ریشه این واژه اختلاف‌نظر وجود دارد؛ اما در اکثر زبان‌ها به معنای وقت و زمان آمده است یا همان کلمه ایام در نزد عرب.

لاجرم تاریخ را «علم به حوادث گذشته» باید خواند؛ علمی که انسان با گذرکردن از وقایع و حوادث جاری در متن زمان، آنها را مورد توجه و بازخوانی قرار می‌دهد. این توجه از مرور زمان حاصل می‌شود و دقیقا از همین موضع و مبناست که مفهوم تاریخ شکل می‌گیرد. تاریخ نوعی گذر یا عبور از حادثه یا واقعه است. در متن واقعه و حادثه، تاریخ شکل نمی‌گیرد؛ زیرا درک کاملی از آن وجود ندارد، اما پس از عبور از حادثه، تاریخ آغاز می‌گردد، بنابراین در ذات تاریخ نوعی گذر و عبور نهفته است.

ج) سه وجه و سطح برجسته تاریخ در کلیت و گستره مفهومی آن عبارتند از: تاریخ‌نگاری، علم تاریخ و فلسفه تاریخ. «تاریخ‌نگاری» یا تاریخ نقلی آگاهی به اوضاع و احوال و وقایع زندگی انسان است در زمان‌های گذشته. اوضاع و احوالی که سپری شده و به گذشته تعلق یافته است (مفهوم تاریخی عبور).

«علم تاریخ»، علم به قواعد و سنن حاکم بر زندگی و احوال گذشتگان است، یا به عبارتی بررسی علل و عوامل بروز و ظهور حوادث (مفهوم تاریخی عبارت یا تعبیر، دقیقا از این رو که عبارت زبان علم است. تا ادراکات و مفاهیم در سلک عبارت درنیایند علم به معنای خاص آن ظهور نمی‌کند). در این سطح مورخ فقط ذکر واقعه و حادثه نمی‌کند، بلکه به دنبال چرایی وقوع وقایع نیز است، تشریح و تحلیل و تعلیل حوادث مهمترین وجه این رویکرد به تاریخ است.

و نهایت «فلسفه تاریخ» که برای نخستین بار ولتر آن را به کار برد و پس از او دیگران در معانی مختلفی تکرار کردند. این وجه به فلسفه نظری تاریخ یا کشف علل و قوانین حاکم بر جوامع انسانی گذشته و نیز فلسفه علم تاریخ یا «هیستوریسیسم» که به معنای «اصالت تاریخ» یا تاریخ را به‌سان موجودی زنده انگاشتن است (به‌ویژه در هیستوریسیم هگلی) تقسیم می‌شود. در وجه سوم تاریخ مورد کندوکاو دقیق و عمیق فلسفی قرار می‌گیرد تا مسیر آینده‌اش پیش‌بینی شود. مثال مشهور این رویکرد همان ادوار تاریخی مشهور مارکسیستی است که از «کمون» یا اشتراکی اولیه آغاز و نهایت به جامعه بی‌طبقه می‌رسد. نگره آخرالزمانی ادیان نیز نوعی اعتقاد به شعورمندی تاریخ و غایت مشخص آن دارد. این آیه شریفه قرآن نیز که وراثت زمین را از آن مستضعفان می‌داند، خود غایت‌انگاری مصلحانه برای پایان تاریخ است: «و نُریدُ أن نمُنّ على الّذین استُضعفُوا فی الأرض ونجعلهُم أئمّه ونجعلهُمُ الوارثین: خواستیم بر کسانى که در آن سرزمین فرودست‏ شده بودند، منت نهیم و آنان را پیشوای [مردم] گردانیم و ایشان را وارث [زمین] کنیم.» (قصص، ۵)

در این وجه، تاریخ به‌ویژه با توجه به علم تاریخ بازخوانی می‌شود تا قوانین حرکت آن کشف و مسیر در پیش رویش، توسط انسان تدبیر شود و این همان مفهوم نهفته در جان واژه «عبرت» است. بازخوانی گذشته با نیت درس‌گرفتن از آن در تصحیح و تدبیر حرکت آینده (مفهوم تاریخی عبرت).

د) پس از ذکر این مقدمات، بگذارید بپرسیم: چرا مشهورترین کتاب علم تاریخ (و نه خود تاریخ) در تمدن اسلامی، «العبَر» نام دارد؟ می‌دانیم که عنوان اصلی اثر مشهور و مهم ابن‌خلدون که به نحوی او را از پیشگامان تاریخ‌نگاری به شیوه علمی و از پیشگامان علم جامعه‌شناسی و به عبارتی بنیانگذار علم تاریخ می‌خوانند، این است: «العبر و دیوان المبتدا و الخبر فی ایام العرب و العجم و البربر و من عاصرهم من ذوی ‌السلطان الاکبر»! العبر از نظر لغوی هم به معنای عبور است، هم عبارت و هم عبرت. بدین ترتیب این کلمه حاوی همان سه مفهوم بنیادی است که در بند قبل در باب تاریخ ذکر شد. هم به معنای عبور است که تعریف اصلی تاریخ است (عبور از حادثه و اصولا تاریخ هنگامی شکل می‌گیرد که از واقعه‌ای عبور کرده باشیم)، هم به معنای علم تاریخ؛ زیرا از واژه‌های برساخته عبر یکی نیز عبارت است یا تعبیر (بنا به نسبت ذاتی میان علم و عبارت، تا واقعه‌ای نگاشته نشود و بیان نگردد، علم تاریخ شکل نمی‌گیرد)، و هم به معنای فلسف تاریخ با ابتنای بر واژه عبرت (که این نیز ریشه در جان واژ العبر دارد) که بنا به قاعده دلالت التزام، به‌ویژه با رجوع به قرآن کریم، همان معنای عبرت را دارد. بنابراین واژه العبر ابن‌خلدون کلیت تاریخ را به ما می‌نمایاند؛ یعنی هم بیان گذر است (تاریخ نقلی)، هم عبارت (علم تاریخ)، و هم عبرت (فلسفه تاریخ)؛ به‌ویژه که ابن‌خلدون خود چنین دیدگاهی در باب تاریخ و علم و حکمت آن دارد: «در فهمیدن