پاورپوینت کامل عاشورا از منظر انسان شناسی وجودی از دیدگاه دکتر نعمت الله فاضلی ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عاشورا از منظر انسان شناسی وجودی از دیدگاه دکتر نعمت الله فاضلی ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عاشورا از منظر انسان شناسی وجودی از دیدگاه دکتر نعمت الله فاضلی ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عاشورا از منظر انسان شناسی وجودی از دیدگاه دکتر نعمت الله فاضلی ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

در سال‌های اخیر با گسترش رسانه‌ها، توسعه شهرها و کلانشهرها و تکوین و توسعه فرآیندهای جهانی و جهانی‌شدن‌ها و تحولات ساختاری که به وجود آمده است، آیین عاشورا نیز لاجرم در معرض تغییرات گوناگون هم از نظر شیوه‌های اجرا و نمادپردازی و هم از نظر کارکردها و پیامدهای گوناگون اقتصادی، اجتماعی و سیاسی قرار گرفته است.

آیین‌های محرم راهی برای زیست پذیر کردن زندگی

در سال‌های اخیر با گسترش رسانه‌ها، توسعه شهرها و کلانشهرها و تکوین و توسعه فرآیندهای جهانی و جهانی‌شدن‌ها و تحولات ساختاری که به وجود آمده است، آیین عاشورا نیز لاجرم در معرض تغییرات گوناگون هم از نظر شیوه‌های اجرا و نمادپردازی و هم از نظر کارکردها و پیامدهای گوناگون اقتصادی، اجتماعی و سیاسی قرار گرفته است. ابداعات و نوآوری بسیاری در شیوه اجرای این آیین به وجود آمده است و با رشد جمعیت شیعیان جهان و برگزاری جهانی‌تر این آیین، هر یک از ابعاد اقتصاد عاشورا، سیاست عاشورا، زیبایی‌شناسی عاشورا، تاریخ عاشورا و فرهنگ عاشورا، مقولات بزرگ و مهمی را شکل داده‌اند.

با وجود این، هنوز به شیوه‌ای واقع‌گرا و مبتنی بر فهمی مردم‌نگارانه، توصیف و تحلیلی از تجربه زیسته انسانی این آیین شکل نگرفته است. آیین عاشورا تاکنون به صورت امری کلی و در پرتو گفتمان‌های سیاسی و دینی، روایت شده است. اما می‌توان روایتی دیگر نیز از این آیین داشت، روایتی بسیار ساده و معمولی از تجربه زیسته انسانی کسانی که در این آیین شرکت می‌کنند یا به نوعی در فضای زیست‌جهان این آیین قرار دارند. آیین عاشورا را می‌توان نوعی تجربه زیسته‌ای دانست که انسان شیعی آن را زیست می‌کند. امام حسین(ع) و یارانش، قهرمانان حادثه کربلا هستند و شیعیان هم قهرمانان آیین عاشورا. اینکه امام و یارانش چه چیزی تجربه کردند و چرا، پرسشی است که مورخان و محققان دینی با آن سروکار دارند، اما اینکه شیعیان در آیین عاشورا چه چیزی تجربه می‌کنند؟ پرسش انسان‌شناسانه ای است که مردم‌شناسان و مردم‌نگاران با آن سروکار دارند. از این‌رو، می‌خواهم با تکیه بر تجربه زیسته‌ام از آیین عاشورا، روایتی از این آیین در اینجا ارائه کنم.

عاشورا همچون تجربه زیسته

همه آیین‌ها از جمله آیین عاشورا، جهان یا فضای نمادینی است که هستی برای انسان چون استعاره‌ای برای معنابخشیدن و زیست‌پذیر کردن زندگی جلوه پیدا می‌کند. آیین عاشورا تجربه‌کردن جهان به شیوه شیعی است، می‌توان گفت این آیین بزرگ‌ترین «تجربه زیسته جمعی» خاص شیعیان در زیست‌جهان‌شان را به صورت سالانه شکل می‌دهد.گمان می‌کنم می‌توان از این زاویه به عاشورا نگاه کرد که عاشورا موقعیت فرهنگی یا فضای اجتماعی است که در آن هریک از افراد می‌توانند راهبردهایی برای بهبود زندگی خود و تأمین و تحقق یکی یا برخی نیازهای عاطفی، شناختی، روانی، اخلاقی یا حتی نیازهای فیزیولوژیک خود را تأمین کرده و تحقق بخشند. آیین عاشورا در لحظه اکنون تاریخ، پیوند آشکارتری با «منطق زندگی» پیدا کرده است و زیستن و انسان بودن، در این آیین جلوه‌گری می‌کند.

مکثی در زیست‌جهان کلانشهری

انسان نیازمند تعامل و گفت‌و‌گوی جمعی است و اشکال گوناگون آیین‌ها برای این هستند که امکان اجتماعی برای تأمین این نیاز را فراهم سازند. آیین عاشورا، آیین گفت‌و‌گوست. در تعزیه‌ها، هیأت‌های عزاداری، دسته‌ های سینه‌زنی و زنجیرزنی، تکیه‌ها و حسینیه‌ها و در مراکز دینی شاهد این واقعیت هستیم که گروه‌های مختلف افراد تلاش می‌کنند تا دوستی‌های تازه و تجربه‌های جدیدی از با هم بودن و همسخنی و همزبانی را تجربه کنند. این وجه «گفت‌وگویی» عاشوراست. عاشورا بویژه در موقعیت‌های شهری و کلانشهری که در آن ارتباطات روز به روز با میانجی‌های رسانه، یا سازمان‌ها و ارتباطات مکتوب در حال تبدیل‌شدن به موقعیت‌هایی هستند که در آن تعاملات گرم و چهره به چهره کاهش پیدا می‌کند، نوعی فضای توقف و مکث در زیست‌جهان کلانشهری است. چرا که در این روزها غریبه‌ها آشناتر می‌شوند و تعاملات با میانجی بتدریج یا به مقدار قابل ملاحظه‌ای کنار می‌روند و جای خود را به همنشینی، همجواری و همزبانی‌های گرم می‌دهند.

فرار از «اقتصاد مبادله» به «اقتصاد هدیه»

انسان به همان اندازه که نیازمند تملک داشتن و به‌دست‌آوردن است، نیازمند بخشیدن و هدیه‌کردن نیز هست. مارسل موس انسان‌شناس کلاسیک در مطالعه مشهور خود «رساله پیشکش» (موس ۱۳۹۴) نشان داد انسان‌ها از اولین دوره‌های زندگی جمعی‌شان اشکال گوناگونی بذل و بخشش هدایا، قربانی‌کردن، صدقه‌ دادن و نذرکردن را داشته‌اند. عاشورا آیین بخشش‌کردن و هدیه است. بیشترین نذورات شیعیان در آیین عاشورا انجام می‌شود. در آیین عاشورا شکلی از «اقتصادِ هدیه»- تعبیری که مارسل موس آن را ابداع کرد- ظاهر می‌شود. مجموعه‌ وسیعی از صدقات و نذورات که در این آیین عرضه می‌شود بیان‌کننده این نیاز وجودی انسان به بخشش و هدیه‌کردن است. همه ما تجربه غذا، نوشیدنی و انواع خوردنی‌های رایگان را در آیین عاشورا داشته‌ایم. در هر حال ممکن است هریک از ما تبیین‌ها و تفسیرهای گوناگونی از این رشد گسترده نذورات، سفره‌ها، صدقات و عرضه خوراکی‌ها ونوشیدنی‌ها در عاشورا داشته باشیم. برای مثال اینکه این سیطره و گسترش یافتن عرضه خوراکی‌ها و نوشیدنی‌ها را ممکن است به مثابه مصرفی شدن آیین یا مثابه شکلی از فراغت و لذت‌جویانه‌شدن آن تلقی کنیم. یا ممکن است با نوعی نگاه انتقادی این نذورات را به مثابه بسط نظام سرمایه‌داری بدانیم؛ اما برای تک تک شرکت‌کنندگان در این آیین، سفره‌ها و نذورات و غذاها، نوعی تجربه وجودی است که در آن ما نیاز خود برای هدیه کردن و بخشیدن و غیرمادی و غیراقتصادی و غیرتجاری کردن زندگی هم به کار می‌بریم. انسان‌ها اگر همگی در اسارت ارزش‌های تجاری و پولی قرار بگیرند، نمی‌توانند تجربه زیست انسانی خود را در زندگی روزمره مشاهده کنند. ما انسان‌ها نیاز داریم که حداقل لحظاتی یا روزهایی از سال بتوانیم آزاد از مراودات تجاری زندگی کنیم.آیین عاشورا را می‌توان از این زاویه که ما بخشیدن را در قالب نمادی به نام «نذر» تجربه می‌کنیم، بفهمیم. موقعیتی که در آن شکلی از بده بستان بدون پول صورت می‌گیرد: نوعی تجربه انسانی برای رهایی از سیطره پول؛ اگرچه برای لحظه‌ای کوتاه و اندک. از این زاویه آیین عاشورا شکلی از حرکت جمعی و همگانی همه مردم در لحظه‌ای کوتاه برای فرار از «اقتصاد مبادله» و رفتن به طرف «اقتصاد هدیه» است.

نگریستن با چشمان عاشورایی

گریه‌کردن یکی از تجربه‌های وجودی انسان است.آیین عاشورا فرصتی برای گریستن و توجه‌کردن به چشم‌های ما در جهان نمادین ویژه‌ای است. جدای از ابعاد روانی و عاطفی گریستن، گریه‌های آیینی و جمعی شکل خاصی از کارویژه چشم در زندگی فرهنگی ماست. ما نمی‌توانیم گریستن را همیشه در موقعیت‌های عادی تجربه کنیم. گریه‌کردن جمعی، اجتماعی‌سازی غم در عمیق‌ترین ساحت و حالت وجودی انسان است.همچنین آیین‌ عاشورا فرصت‌هایی برای تماشاکردن تعزیه، نمایش‌های مذهبی و دیدن هیأت‌ها و دسته‌های سینه‌زنی و عزاداری است. از این‌رو، آیین عاشورا از منظر تجربه زیسته انسانی، فرصت و مجالی است برای نگاه‌ کردن. دیدن در تمام روزهای سال، فعالیتی شغلی، تجاری و در انحصار توجه‌کردن به مجموعه‌ای از اشیا، منظره‌ها، آدم‌ها و موقعیت‌های تعریف‌ شده و خاص است. اما در آیین عاشورا ما به شیوه خاصی چشمان خود را آزاد می‌گذاریم تا به شهر، همسایه‌ها، غریبه‌ها، آشنایان و به طبیعت و موجودات هستی آزادانه نگاه کنیم. گاهی ما در این روزها از شهر و دیار خود عازم روستاها و شهرهای دیگر می‌شویم تا چیزهای تازه‌ای را ببینیم. ما در فضای آیینی عاشورا بویژه در سال‌های اخیر که تکنولوژی‌های حمل و نقل و فناوری‌های رسانه‌ای و ارتباطی گسترش یافته‌اند مجال‌های شگفتی برای متفاوت دیدن پیدا کرده‌ایم. شاید از این زاویه اگر به آیین عاشورا نگاه کنیم که چگونه چشم در عاشورا خیره می‌شود و فرصتی پیدا می‌کند که بیرون از موقعیت‌های ع