پاورپوینت کامل حافظ و مهرپرستی ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حافظ و مهرپرستی ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حافظ و مهرپرستی ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حافظ و مهرپرستی ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

ایرانیان باستان همه ماههای سال را سی روزه محاسبه می‌کردند و پنج، شش روز باقی‌مانده را «پنج دزدیده» می‌نامیدند و در پایان سال قرار می‌دادند. همچنین هر روز نامی داشت و به ایزدی (فرشت موکلی) منسوب بود و در مواقعی که روز و ماه همنام می‌شدند، جشن می‌گرفتند؛ مثلا چون شانزدهم هر ماه «مهرروز» است، در «مهرماه» آن را «جشن مهرگان» می‌نامیدند و گرامی می‌داشتند.

اشاره: ایرانیان باستان همه ماههای سال را سی روزه محاسبه می‌کردند و پنج، شش روز باقی‌مانده را «پنج دزدیده» می‌نامیدند و در پایان سال قرار می‌دادند. همچنین هر روز نامی داشت و به ایزدی (فرشت موکلی) منسوب بود و در مواقعی که روز و ماه همنام می‌شدند، جشن می‌گرفتند؛ مثلا چون شانزدهم هر ماه «مهرروز» است، در «مهرماه» آن را «جشن مهرگان» می‌نامیدند و گرامی می‌داشتند. پس از تغییر تقویم در سال ۱۳۰۴ و سی‌ویک روزه کردن نیم نخست سال، مهرگان واقعی در دهم مهر افتاد، گرچه عموم مردم آن را همچنان در شانزدهم برپا می‌کنند. به همین مناسبت نوشتار زیر تقدیم می‌شود با امید تندرستی، طول عمر و شادکامی نویسند دانشور و متخلقش استاد خرمشاهی، به نقل از «دانشنامه حافظ» که همین امسال در چهار جلد منتشر شده است.

مهرپرستی (

Mithraism

) آیین مهرر میترا، از مذاهب کهن ایرانی. این دین یا دقیق‌تر این «مذهب» یا کیش جزو مذاهب سری و رازورانه است. در رأس آن ایزدر خدایگان (یعنی

god

و نه

God

) مهر قرار دارد که می‌پندارند در یک سلسله رویدادها و جنگ‌ها پیروزمند است. این مذهب با آنکه منشأ ایرانی دارد، ولی در خارج از ایران و عمدتاً قلمرو امپراتوری روم شکوفا شد و پیروان بسیاری یافت. از اعتقادات آن، باور به حیات و عروج روح به هفت‌سپهرر طبقه بود. به مدد مُغان و روحانیان ایرانی، در آسیای صغیر و بعضی کشورها و سرزمین‌های حواشی دریای مدیترانه، در زمان هخامنشیان (قرنهای چهارم تا دوم پیش از میلاد) با وجود بودن فرقه‌ها و مذاهب کوچکتر، گسترش یافت. بعضی دین‌پژوهان مهرپرستی را شاید به دلیل وجود «مهریَشت» در یشت‌های اوستا و نیز همراهی مغان و دیگر دین‌یاران زردشتی در کمک به اشاعه و استقرار آن، برآمده از دین زردشت به شمار می‌آورند. همچنین مواجهه با ادیان گسترده در گستر بین‌النهرین، به‌ویژه ستاره‌پرستی رایج در بابل، که اوج شکوفایی آنها در هزار اول پیش از میلاد بود. همه در بالیدن و نیز گرایش کم یا بیش به عناصر ستاره‌پرستانه و شکل‌گیری نهایی آن موثر بوده است. نیز می‌توان استنباط کرد در ازمنه‌ای پیشتر ایزد مهررمیترا با خدایگان شمَش (در عربی: شمْس) بین‌النهرینی همسان یا یکسان شمرده می‌شده است. مدارکی نیز در دست است که در نیمه دوم هزار اول پیش از میلاد، گسترش چشمگیر کیش مهر در سرزمین‌های غربی قلمرو هخامنشیان از آسیای صغیر تا بابل و ارمنستان رخ داده است. یک نکت مهم در خصوص مهرپرستی و دین زردشت است که کیش مهر با آنچه در آیین زردشت و ایران زردشتی هست، فرق دارد.

رشد و رونق‌یافتن مهرپرستی زمانی درازآهنگ داشته است. مجسمه‌ای که در شهر تب یا تبای (

Tebes

، متعلق به حدود ۸۰ ق.م) پیدا شده و نقش و نشان مهر گاوکُش را نشان می‌دهد، حکایت از راه‌یافتن مهرپرستی به شهر رُم دارد. دو ویژگی اصلی ایزد مهر عبارتند از: الوهیت نور، که در خورشید تجسم یافته، و دیگر رستگاری‌بخشی او. زادن‌مهرر میترا بر وفق اسطوره‌ای رایج در عصر پارتیان، از صخره یا غاری انگاشته می‌شد. گسترش این آیین از قرن اول تا چهارم میلادی و اوج آن در قرن سوم و خاموشی آن به‌ویژه تحت سیطر مسیحیت در ۳۵۴ م بوده است. در گسترده‌ترین موقعیت در سراسر آسیای صغیر و سرزمین‌های حاشی دریای مدیترانه (عمدتاً در سواحل آسیایی و افریقایی آن) و اغلب در همه یا بخشهایی از کشورهای اروپایی کهن ازجمله ایتالیا، اتریش، آلمان، بخشی از فرانسه، بلژیک، انگلستان، شمال مجارستان، و در حد کمتری شبه‌جزیر ایبری و مقدونیه (اما نه یونان) گسترش یا نفوذ داشته است. چندین میترائیوم (مهرابه: معبد یا محل اجتماع پیروان مهر) کشف شده. گفتنی است که در این سردابه‌های غارگونه که شمایلی از میترا داشته، و نیز سکوهای آجری برای نشستن و عبادتگاهی کوچک، زنان حق حضور نداشتند و این امر شاید ارتباط با مذکربودن خود مهر داشته است. سربازان و نظامیان بیشترین گروندگان به این آیین بوده‌اند. سپس بیشترین گروندگان آن مردان حکومتگر یا تحت حکومت امپراتوری روم با مشاغل گوناگون بودند و در گسترانیدن آن بیشترین کوشش را کرده‌اند. اصناف، پیشه‌وران، کسبه، کارمندان و نظامیان بیشترین پیروان بودند و اخوّت و دوستی، وفاداری و حفظ عهد و میثاق را چه در ادارات و بازارها و میدان جنگ و سنگرها و پادگان‌ها گسترش می‌دادند.

قربانی گاو نر از مهمترین شعائر آیین مهر است. خون گاو را زندگی‌بخش و بارآور می‌انگاشته‌اند. از جشنهای آن، ضیافت‌های خاص اتحاد میترا و خورشید بوده است و بر آن بوده‌اند که میترا با اراب خورشید به آسمان‌ها می‌رود و این انگاره را دارای معنا یا فحوای جاودانگی روح انسان می‌انگاشتند.

مهمترین و اصلی‌ترین پیام مهرر مهری، رعایت عهد و پیمان، سرسپردگی و وفاداری است که علت این که امپراتوران رومی گرایش به مهر و پذیرفتن مهرپرستی را در جامعه و به‌ویژه ارتش خود ترویج می‌کردند و حتی خود به این آیین درمی‌آمدند، همین است که میان سربازان و سپاهیان، سرسپردگی و وفاداری به امپراتور و نظام حاکم هر وقت و هر عصر را به بار می‌آورد و مناسب‌ترین ایدئولوژی یا کیش برای سپاهیان قلمرو امپراتوری روم بود. به همین علت است که با مسیحی شدن امپراتور کنستانتین، آیین مهر رو به زوال نهاد.

بازتاب مهر در دیوان حافظ

اینک به بررسی و ارزیابی و نقل بعضی تأثیرات مستقیمرآشکار، و غیرمستقیم و نیمه‌آشکار که تاکنون در شعر حافظ بازتاب یافته می‌پردازیم. یکی از اندیشه‌های نادرست که بعضی با دست بردن در شعر حافظ خواسته‌اند به او گرایش مهریرمیترایی نسبت دهند، کتابت مهراب، به جای محراب است. کمتر تردیدی هست که محراب‌های مطروحه در شعر حافظ همان محراب(بخش پیشین مساجد و جایگاه امام نمازجماعت) نباشد که چون ساختمان آن دالبری است به ابرو (در واقع دو ابروی) یار شبیه است البته جهت آن قائمرعمودی، اما ابروی یار افقی است. حافظ توصیف‌گر و تحسین‌کنند ابروی یار و سایر اجزا یا اصطلاحاً اسباب صورت اوست و ابرو و اطوار آن بارها در شعر حافظ به کار رفته است و چند مورد با محراب:

*نماز در خم آن ابروان محرابی / کسی کند که به خون جگر طهارت کرد.

*ابروی دوست، گوشه محراب دولت است / آنجا بمال چهره و حاجت بخواه از او

*حافظ ار در گوش محراب می‌نالد، رواست / ای ملامتگر خدا را، آن خم ابرو ببین!

*می‌‌ترسم از خرابی ایمان که می‌برد / محراب ابروی تو حضور نماز من

*ابروی یار در نظر و خرقه سوخته / جامی به یاد گوشه محراب می‌زدم

*حافظ ار میل به ابروی تو دارد، شاید / جای در گوشه محراب کنند اهل کلام

*در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد / حالتی رفت که محراب به فریاد آمد

*به جز ابروی تو محراب دل حافظ نیست / طاعت غیر تو در مذهب ما نتوان کرد

*پس از چندین شکیبایی، شبی یارب توان دیدن / که شمع دیده افروزیم در محراب ابرویت؟

*محراب ابرویت بنما تا سحرگهی / دست دعا برآرم و در گردن آرمت

*در خرقه زن آتش که خم ابروی ساقی / برمی‌شکند گوشه محراب امامت

کاربرد «محراب امامت» دیگر حجت را تمام می‌کند که مراد حافظ از این همه کاربرد ابرو (و اغلب آنها تشبیه ابروی یار به آن) در سنت اسلامی معنا دارد و معماری مساجد نه فقط در ایران، بلکه در سراسر جهان. در دو و حداکثر چند معبد مهری که در جهان کشف شده، چیزی که مهرابرمحراب توان گفت، وجود ندارد؛ اما این واقعیت را دین‌پژوهان گفته‌اند که آب در شعائر معدود مهری جای داشته. چنان‌که بعضی از گروه‌های مهری را در قرون اسلامی «مغتسله» (که همنام با گروهی از «صابئین» است) نامیده‌اند. اما جان کلام این است که «مهراب» مفروض و ادعائی مهری، جاییرمکانی و بخشی از معبد مهری نبوده. شاید اضاف مقلوب است؛ یعنی «آب مهر» (آبی که فی‌المثل تبرک مهری دارد). گویا شادروان محمد مقدم برای معبد مهری، معادل «مهرابه» را برساخته است.

طریقت مهر

اصولا اشارات مهری در دیوان حافظ خیلی کم نیست و نیاز به جعل نیست از جمله: ۱ کاربرد فراوان کلم «مهر» (۱ مهربانی ۲ منسوب به خورشید که مظهر نور در آیین مهر است)؛ ۲ ارج بسیار نهادن به خورشید که شواهدش نقل خواهد شد؛ ۳ اهمیت دادن فوق‌العاد حافظ به «پیمان» است یا «عهد»:

*وفای عهد نکو باشد ار بیاموزیر وگرنه هر که تو بینی ستمگری داند

و چند اشار صریح که نظر به اهمیت آنها در همین جا نقل می‌شود:

ز دوستان تو آموخت در طریقت مهر

سپیده‌دم که سحر چاک زد شعار سیاه

عده‌ای از حافظ‌پژوهان یا شارحان «طریقتِ مهر» خوانده و آن را اشار آشکار حافظ به کیش مهر دانسته‌اند،