پاورپوینت کامل جان و جهان نو در اندیش? مولانا ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جان و جهان نو در اندیش? مولانا ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جان و جهان نو در اندیش? مولانا ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جان و جهان نو در اندیش? مولانا ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

امیدوارم امروز که روز هشتم مهر و روز بزرگداشت مولاناست بر ایرانیان و کسانی که تجربه مواجه با حضرت ایشان و آثارشان را داشتند، مبارک باشد و برای کسانی که به دنبال خلق جدید و ساخت جهان جدیدند هر روز و هر لحظه روز و لحظه مولانا باشد‎.

امیدوارم امروز که روز هشتم مهر و روز بزرگداشت مولاناست بر ایرانیان و کسانی که تجربه مواجه با حضرت ایشان و آثارشان را داشتند، مبارک باشد و برای کسانی که به دنبال خلق جدید و ساخت جهان جدیدند هر روز و هر لحظه روز و لحظه مولانا باشد

‎

.

‎

خوشحالم از اینکه در خدمت شما عزیزان، دوستان و بزرگواران هستم و البته خوشحالی مضاعفی نیز دارم که بعد از هشت سال در فرهنگستان هنر حاضر می‌شوم و برای تمامی دوستان و یاران به ویژه جناب آقای اسماعیلی، سرپرست محترم فرهنگستان هنر، آرزوی موفقیت و توفیق روز افزون دارم.‏

بحث من درباره عنوانی است که این نشست بر اساس آن نامگذاری شده است. گرچه محتمل، می‌شد تأملات هنری و زیبایی‌شناختی مولانا را هم محور بحث قرار داد به ویژه که مولانا در حوز تأملات هنری و موسیقی یک نظریه مومنانه هم دارد؛ و تأملی هم درباره نقاشی چینیان دارد که می‌شد مورد بحث و گفتگو قرار گیرد. موضوع بحث امروز و هم‌چنین نمایشی که پس از این نشست به کارگردانی دکتر لاله اجرا می‌شود، نسبت تام و تمامی میان امروز و مولانا برقرار می‌کند. از این لحاظ مبحث نظری و فلسفی خوبی مورد کنکاش قرار گرفته است. موضوع بحث من نیز درباره همین نو شدن است به وی‍ژه این ابیات:‏

هر نفس نو می‌شود دنیا و ما

بی‌خبر از نو شدن اندر بقا

‏عمر همچون جوی نو نو می‌رسد

مستمری می‌نماید در جسد

‏آن ز تیزی مستمر شکل آمد‌ست

چون شرر کش تیز جنبانی بدست

‏شاخ آتش را بجنبانی بساز

در نظر آتش نماید بس دراز

‏این درازی مدت از تیزی صنع

می‌نماید سرعت‌انگیزی صنع

‏طالب این سر اگر علامه‌ایست

نک حسام‌الدین که سامی نامه‌ایست۱

نظریه جهان نو و یا نو شدن متوالی جان و جهان یا خلق جدید اعیان عالم در همه ابعاد و نقش انسان در بعد اکمل که در این ابیات متجلی شد، ‌البته از آن حضرت مولانا نیست. مولانا تعبیر عاشقانه و عارفانه‌ای از جهان نو و نوشدن دارد؛ اما ردّ پای جدی این بحث را باید نزد شیخ اکبر جستجو کنید و پیش از شیخ اکبر، ابن عربی، اشارتی که اشاعره دارند و پیش از آن نظریه فیض فلوطین که در این مورد سخن گفته است. یعنی در عالم، نظریات و تجلیّات متعدد وجود دارد و این نظریات متعدد و مختلف، به نو شدن جان و جهان تعبیر شده است که به نظر می‌رسد نقطه اولیه آن، نظریه فیض فلوطین است و اگر بخواهیم کالبدشکافی کنیم، به نظری «حرکت هراکلیتوس» هم می‌رسد و این جمله مشهور او که می‌گوید «در یک رودخانه دوبار نمی‌توان شنا کرد، زیرا بار دوم آب، آبی دگر است و تو، تویی دگر».‏

بحث ما فعلاً ریشه‌یابی تاریخی نیست. چون مثلاً نظریه‌ای که ابن‌عربی دارد و به نظر می‌رسد بر روی نظر مولانا تأثیر گذاشته است، تفاوت‌هایی با نظری فیض فلوطین دارد. یعنی این نظریه، الزاماً از دل آن نظریه بیرون نیامده و در برخی موارد با آن اختلاف نظر جدی دارد. من این نو شدن اندیشه مولانا را اگر نگویم تحت تأثیر، دست کم مشابه با نظری «توسع الهی» ابن‌عربی می‌دانم. البته بحثی خواهم داشت که از نظر تاریخی، امکان این که مولانا تحت تأثیر ابن‌عربی بوده باشد وجود دارد یا نه. اما همین‌جا عرض کنم که شباهت تام و تمامی وجود دارد میان نظری «اتساع الهی» ابن‌عربی با همین شعر «هر نفس نو می‌شود» و عنوانی که این همایش دارد

‎

.

‎

در باب مسئله نو شدن توضیحی که هست آن است که ابن‌عربی پیش از «نظریه خلق جدید» از «توسع الهی» نام برده است. این بدان معنی است که حضرت ذات و به طبع آن اسما و صفات، حدی برایشان متصور نیست. حضرت ذات یا وجود اصل و اصیل حضرت حق هیچ حد و نهایتی ندارد. تجلی این لایتناهی در اسما و صفات و بعد بر دنیا و حضور این تجلیات تا عالم ناسوت. بنا به لایتناهی بودن ذات این تجلیات هم لایتناهی است

‎

.

‎

اولین نکته‌ای که ابن‌عربی ذکر می‌کند این است که ذات دارای توسع است. یعنی وسیع است و این وسعت به گونه‌ای است که هیچ حد و نهایت ندارد. حال اگر حضرت ذات، افشا و اظهار و تجلی خود کرد، بنا به لایتناهی بودن ذات، تجلیات هم لایتناهی است. اما از لایتناهی بودن تجلیات حضرت حق و توسع نامحدود حضرت حق، نو به نو شدن جان و جهان بدست نمی‌آید. چه اشکالی دارد که بگوییم تجلی به واسطه نسبت به ذات ثبات و دوام، جوهری دارد و بنا به این ثبات و دوام جوهری نیاز به تکرار متجلیات ندارد، پس نیاز به نو شدن جان و جهان نیست. اما واقعیت قضیه آن است که خواص جهان ناسوت، همان خواص جهان ملکوت نیست. ما در این جهان ماده با اعراض روبه‌رو هستیم و به قول اشاعره «العرض لایبقی زمانین». اینجا جناب ابن‌عربی از نظری اشاعره استفاده می‌کند، گرچه در فصل دوازدهم فصوص الحکم این‌ها را به نحوی نفی می‌کند. اما واقعیت قضیه آن است که من هیچ متکلمی را نیافتم که با قاعده «العرض لایبقی زمانین» مشکل داشته باشد. این مقدمه دوم درباره جان جهان و نوشدن است که مولانا ذکر می‌کند. اما در قلمرو ناسوت اعراض به گونه‌ای هستند که در دو زمان نمی‌توانند باشند؛ نتیجه قهری آن است که ما هم‌زمان می‌میریم و هم‌زمان زنده می‌شویم که دقیقاً تفسیر نو شدن جان و جهان است.‏

حال چرا نو شدن ما با تکرر نو شدن جهان برابر است؟ چون در حکمت ما نسبت ذاتی میان انسان و جهان وجود دارد. هم در جان ما این نو شدن‌های متوالی وجود دارد و هم در جهان و هیچ ذره‌ای نیست که حیاتش بقا داشته باشد. نکته جالبی که در نظریه ابن‌عربی وجود دارد و مبانی ادراک نظریه مولاناست، آن است که ابن‌عربی به خلق معتقد نیست، یعنی ایشان معتقد نیست که چیزی که به وجود می‌آید از عدم به وجود می‌آید. وی خلق را معادل ظهور می‌داند.‏