پاورپوینت کامل مجمع عقلا ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مجمع عقلا ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مجمع عقلا ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مجمع عقلا ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

دارالشورای ملی ایران یا مجلس اول نخستین تجربه عملی ایرانیان در خصوص مفهوم پارلمان بود و بسیاری از مفاهیم در این نوزایش عملی ایرانیان شکل گرفت. ایرانیان که برای نخستین‌بار با این مفهوم برخورد کرده بودند در عمل با مشکلاتی دچار شدند و در همان مجلس در خصوص این مسائل اندیشه‌ورزی‌هایی کردند.

دارالشورای ملی ایران یا مجلس اول نخستین تجربه عملی ایرانیان در خصوص مفهوم پارلمان بود و بسیاری از مفاهیم در این نوزایش عملی ایرانیان شکل گرفت. ایرانیان که برای نخستین‌بار با این مفهوم برخورد کرده بودند در عمل با مشکلاتی دچار شدند و در همان مجلس در خصوص این مسائل اندیشه‌ورزی‌هایی کردند. مشروح مذاکرات مجلس اول یکی از مهم‌ترین اسناد مشروطه خواهی ایرانیان است که تاکنون چنانکه باید در تحقیقات مشروطه پژوهی مورد بررسی قرار نگرفته است. این مجلس در خصوص مفاهیمی مانند قانون، قانون اساسی، عدلیه، آزادی، مساوات و… سایر مفاهیم و اصول مشروطه‌خواهی تجربه درخشانی داشت. در این نوشتار کوتاه کوشش خواهد شد نقش این مجلس در پدیدار شدن مفهوم پارلمان از خلال مشروح مذاکرات مجلس اول مورد بررسی قرار گیرد.

اولین مساله، وظیفه مجلس

یکی از اولین بحث‌ها در این مجلس این بود که وظیفه مجلس چیست. این مساله از آن رو برای آنها پرسش شد که مردم در انقلاب، عدالتخانه می‌خواستند و بارگاه دادی که داد آنها را بستاند. از این رو هر روز عریضه‌های فراوانی در مورد شکایت از عمل فلان حاکم یا وزیر به مجلس می‌رسید و مردم خواهان رسیدگی به آنها بودند. از طرف دیگر در رابطه با قوه مجریه، مجلس با این پرسش مواجه شد که نسبت پارلمان با مجریه چیست و حدود و ثغور هر یک تا کجاست. یکی از نتایج بحث‌های مجلس این بود که وظیفه این نهاد «رسیدگی به امور کلیه» است. بحث امور کلیه و جزییه و تفکیک آنها از هم از بحث‌های مهم مجلس بود. این مساله به خاطر این مطرح شد که هنوز نظام قضایی مستقل ایجاد نشده بود. یکی از علل اصلی انقلاب مشروطه وضع عدلیه و ظلم محاکم بود و مهم‌ترین خواسته مردم نیز تاسیس عدالتخانه بود. آنها از مجلس انتظار زیادی داشتند که هم قانون را وضع کند، هم اجرا کند و هم خاطیان را مجازات کند. به گفته یکی از نمایندگان در جلسه یکشنبه ۲۱ ربیع الاول ۱۳۲۵ «این تفکیک بین امور جزئیه از کلیه به خاطر بحث‌های مربوط به شکایات و عرایض مطرح شد». عرایض ارسالی به مجلس به حدی زیاد بود که تقی‌زاده در پیشنهادی می‌گوید «کمیسیون‌ها قانون وضع کنند؛ این مجلس به عرایض رسیدگی کند» که رییس در پاسخ او می‌گوید «وظیفه ما نوشتن قانون است.» پذیرش این مساله برای مجلسیان که وکلای مردم بودند نیز سخت بود، زیرا موکلین آنها هر روز عرایضی برای‌شان می‌فرستادند و پاسخ و اقدام می‌خواستند. طباطبایی در جلسه ۴ ربیع الاول ۲۵ گفت «این مجلس فقط برای نوشتن قانون نیست؛ فکری به حال عارضین بکنید.» وکلا در پاسخ به این مجتهد می‌گویند «اولا این مجلس وظیفه‌اش اجرا نیست، ثانیا انجمن بخش عرایض تشکیل شده که ۱۲ نفر از وکلا هر روز رسیدگی می‌کنند که تاکنون ۲۸۰۰ رقعه بیرون رفته که ادارات ۱۵۰۰ رقعه را پاسخ داده‌اند. مجلس بیش از این تکلیفی ندارد.» چنانکه یکی از نمایندگان به درستی در جلسه یکشنبه ۲۱ ربیع الاول ۲۵می‌گوید «چون عدلیه منظمی وجود ندارد مردم قهرا به اینجا می‌آیند.» تقی‌زاده نیز در جلسه یکشنبه ۷ ذیقعده ۱۳۲۴ گفت: وظیفه مجلس «رسیدگی به امور کلیه است نه جزئیه و برای رسیدگی به امور جزئیه اینجا نیامده‌ایم. این مجلس مراقب وزراست نه مساله نان و گوشت.» او در این سخنان به مساله مهم بعد نظارتی مجلس هم اشاره کرد. حاجی سید نصرالله نیز در جلسه ۱۸ ذیقعده ۲۴ گفت «کار مجلس بر دو قسم است. کارهای کلیه وظیفه مجلس است، اما نوشته‌جات و عرایض از امور جزییه است و از وظیفه این مجلس خارج است و این جزییات تضییع وقت مجلس را می‌کنند.» در خلال همین بحث عرایض، مساله تحقیق و تفحص توسط مجلس هم شکل گرفت. تقی‌زاده بحث مهمی را در جلسه شنبه ۹ جمادی‌الثانی ۲۵ مطرح می‌کند و آن اینکه «این تظلمات را به محض اظهار نمی‌توان اقدام کرد؛ باید تحقیق بکنیم». با وجود مخالفت حاجی میرزا ابراهیم آقا که معتقد بود مجلس حق تحقیق ندارد، رییس سخن تقی‌زاده را تایید می‌کند. یا در جلسه سه‌شنبه ۲۴ رجب ۲۵ بحث می‌شود آیا مجلس برای بازجویی ناظر بفرستد که سید حسین می‌گوید اگر عدلیه داریم لازم به رفتن نیست و اگر نداریم بروند. مجلس در گامی مهم به موکلین خود در خلال بحث‌هایش اعلام کرد که وظیفه آن رسیدگی به عرایض نیست و آن مساله مربوط به عدلیه است، اما «امور کلیه» که وظیفه مجلس است و نمایندگان به این آگاهی رسیده بودند چه بود. در خلال مباحث مجلس اول در این خصوص بحث‌های مهمی مطرح شد. مهم‌ترین آن وضع قانون بود. شیخ محمد اسماعیل آقا در جلسه سه شنبه ۹ ذی قعده ۱۳۲۴ می‌گوید «کار این مجلس برای مشورت و وضع قانون است وقتی این کار با مجلس نباشد چه فایده دارد» و شیخ محمدتقی هراتی می‌گوید «اگر غرض از این مجلس فقط اظهار لوایح خیرخواهانه باشد، روزنامه‌نویس بهتر و مفیدتر می‌نویسد.»اما مهم‌ترین سخن را در خصوص وظیفه مجلس تقی‌زاده در جلسه شنبه ۱۵صفر ۱۳۲۵ مطرح کرد که «تکلیف مجلس دو چیز است وضع قانون و نظارت قانون. نظارت اهم است وگرنه مجلس می‌شود دفتر عرایض.» او همین سخن مهم و دقیق را در جلسه سه‌شنبه ۱۰رجب ۱۳۲۵ نیز مطرح کرد که «وظیفه مجلس وضع قانون و نظارت بر اجرای آنست» و افزود که «اگر قرار باشد هر قانونی از مجلس بگذرد و به صحه هم برسد اما اجرا نشود هیچ نتیجه‌ای نخواهد شد». تقی‌زاده در یکشنبه ۱۸ جمادی‌الاول ۲۵ نیز می‌گوید عمل نان با بلدیه است، این مجلس قانون می‌گذارد. به هر حال نمایندگان به این نتیجه رسیده بودند که وضع قانون مهم‌ترین وظیفه آنهاست. سید محمد تقی در جلسه سه‌شنبه ۵ جمادی الثانی مکتوبی را قرائت می‌کند که «وظیفه این مجلس تقنین قوانین تنظیمات است که به واسطه آن قوانین خبیثه جور و اعتساف از این مملکت قلع و قمع شود و شجره طیبه عدل و انصاف سایه افکند اما هر روز داخل اجراییات می‌شویم اگر پنجاه سال دیگر وکلا خود را مشغول این کارها کنند تمامی ندارد، چون از این وظیفه خود که جعل قوانین عرفیه است،بازمانده‌ایم.»

هدف از تاسیس مجلس

مساله دیگر این بود که هدف از تاسیس مجلس چیست. در این خصوص تامل جدی در مجلس صورت نگرفت و عموما حرف‌های آیات نجف را تکرار کردند. یکی از نمایندگان در جلسه یکشنبه ۹صفر ۲۵گفت «غرض از تشکیل این مجلس معلوم است. حفظ شریعت و تقویت ملت و هر حکمی که از این مجلس صادر می‌شود سه چیز را باید ملاحظه کرد؛ حفظ حق شریعت، حق دولت، حق ملت». یکی دیگر از نمایندگان در جلسه ۱۶ ربیع الاول ۲۵ در سخن مهمی می‌گوید «غرض از تاسیس این مجلس این است که ما امر معاش خود را اول منظم کنیم بعد امرمعاد.» مساله دیگر لزوم تشکیل کمیسیون در مجلس بود که این بحث نیز از خلال مسائل مربوط به رسیدگی عرایض مطرح شد. تقی‌زاده در جلسه شنبه ۸صفر ۲۵ گفت «باید کمیسیونی تشکیل شود که به عرایض رسیدگی کند». در جلسه پنج شنبه ۲۵ رمضان هم درخصوص کمیسیون‌ها بحث می‌شود که تقی‌زاده و وکیل التجار بر لزوم آنها تاکید می‌کنند و می‌گویند که تاسیس این کمیسیون‌ها کارهای مجلس را کم می‌کند و باید به تصویب مجلس برسند. سرانجام در جلسه پنج‌شنبه ۷شوال ۲۵ کمیسیون‌ها و افراد آنها تعیین می‌شوند که عبارتند از کمیسیون لوایح قانونی، کمیسیون عدلیه، اداره مجلس، عرایض و داخله. مجلس اول نکات مهمی در خصوص پارلمان بیان کرد که همگی از وظایف پارلمان بودند و به درستی بیان شده بودند که می‌توان به این موارد اشاره کرد: رسیدگی به امور کلیه، وضع قانون، نظارت بر اجرای قانون، مسوولیت وزرا در برابر مجلس، رسیدگی به عرایض و… از تمام این مباحث فوق می‌توان فهمید که این مجلس به اهمیت خود پی برده بود و راهی برای بازگشت به گذشته نبود. به گفته سیدعبدالله بهبهانی در جلسه پنجشنبه ۱۹رجب ۱۳۲۵ «این مجلس برهم خوردنی نیست.»

مساله آداب پارلمان

مساله مهم دیگری که در مجلس اول رخ داد آداب پارلمانی بود که بر سر آن مباحث جالبی درگرفت. بسیاری از نمایندگان از آن اطلاعی نداشتند و این امری قابل پیش‌بینی بود، زیرا در طول تاریخ خود حکومتی انتخابی نداشتند و خود نیز به آن اقرار داشتند به گونه‌ای که صدیق حضرت که از استادان حقوق دارالفنون بود شب‌ها به نمایندگان اصناف درس حقوق اساسی می‌داد. منظور ما از آداب پارلمانی، نحوه سخنرانی، ترتیب نوع نشستن در مجلس، مرخصی وکلا، تعطیلات و مطالبی از این دست است که در این نخستین تجربه ایرانیان از خلال آزمون و خطا و گفت‌وگوی آن مبعوثان ملت شکل گرفت. نمایندگان به آداب پارلمانی آشنا نبودند. مجتهدین شأن خود را بالا می‌دانستند. مجدالاسلام هم می‌نویسد که گاه نمایندگان حرف‌های بی‌ربط می‌زدند. در جلسه‌ای مهم نماینده کرمان اصرار داشت صحبت کند و سرانجام وقتی اجازه یافت گفت در کرمان باران نیامده است. نمایندگان به صورت حلقه می‌نشستند و رییس مجلس در صدر آنها می‌نشست و میز کوتاهی جلوی او بود. همچنین تماشاگران حق اظهارنظر و دخالت در جلسات را داشتند. در همان جلسات اول سیدمحمدطباطبایی گفت ترتیبات داخلی مجلس را منظم کنید تا صحبت‌ها و نطق‌ها به ترتیب و نظم باشد و منبری معین کنید که هرکس نطق می‌کند در بالای آن منبر نطق کند. همین بحث در جلسه ۴ ذیحجه ۱۳۲۴ پیگیری می‌شود که میرزا ابوالحسن مخالفت می‌کند و می‌گوید«نمی‌شود هرکس خواست دو کلمه حرف بزند بلند شود روی قالیچه بنشیند»بر سر این مساله بحث بالا می‌گیرد. ادیب تجار می‌گوید پیامبر هم جای مخصوص داشت که شیخ علی در مقام مخالف می‌گوید هر زمان اقتضایی دارد، مگر شما همان‌طور که پیامبر عمامه می‌گذاشت می‌گذارید.

تکوین نظام پارلمانی

نقش احتشام‌السلطنه در ای ن میان برجسته بود. او سهمی سترگ در تکوین مجلس و نظام پارلمانی داشت. پس از استعفای صنیع‌الدوله، مجلس او را به ریاست برگزید که درست در شبی که امین‌السلطان کشته شد به تهران رسید. میرزا ملکم‌خان که در پایان حیات خود بود در نامه تبریکی به او نوشت این مجلس شورای ملی که باید «ضامن بقای ایران باشد به هیچ‌وجه کوک» نیست و نخس