پاورپوینت کامل تبارشناسی حاکمیت دولت ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تبارشناسی حاکمیت دولت ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تبارشناسی حاکمیت دولت ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تبارشناسی حاکمیت دولت ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

وقتی تبارشناسی یک مفهوم را دنبال می‌کنیم، پرده از شیوه‌های متفاوتی برمی‌داریم که شاید در روزگاری پیش‌تر مورد استفاده قرار گرفته باشند. از این رهگذر، خود را به اسباب تأمل موشکافانه‌ای مجهز می‌کنیم که دریابیم آن مفهوم درحال‌حاضر چگونه درک می‌شود.

نظریه‌پردازان انگلیسی نظری حاکمیت تا پیش از هابز (۱)

۱

وقتی تبارشناسی یک مفهوم را دنبال می‌کنیم، پرده از شیوه‌های متفاوتی برمی‌داریم که شاید در روزگاری پیش‌تر مورد استفاده قرار گرفته باشند. از این رهگذر، خود را به اسباب تأمل موشکافانه‌ای مجهز می‌کنیم که دریابیم آن مفهوم درحال‌حاضر چگونه درک می‌شود. با در نظر داشتن این ملاحظات، در سطور متعاقب می‌کوشم طرحی از تبارشناسی دولت مدرن ترسیم نمایم. بااین‌حال، پیش از مبادرت به این طرح، لازم می‌دانم که پیرامون محدودیت‌های گستر آن احتیاطاً دو مسئله را متذکر شوم. نخست، فرض می‌کنم که تنها روشی که به‌مددِ آن می‌توانیم قاطعانه امیدوار به شناسایی دیدگاه‌های نویسندگان معین دربار مفهوم دولت باشیم، بررسی شرایط دقیقی خواهد بود که بدان استناد کرده و در آن اصطلاح «دولت» را به بحث می‌گذارند. لذا تا حد امکان بر این امر تمرکز می‌کنم که این واژ مشخص چگونه در مناظرات پی‌درپی دربار ماهیت قدرت عمومی ایفای نقش خواهد کرد. دیگر محدودیتی که ابراز آن را لازم می‌دانم، این است که خود را تنهاوتنها مقید به سنت‌های اندیش انگلیسی‌زبان می‌دانم. این کار را تاحدودی بدان‌سبب انجام می‌دهم که لازم دارم مواد و داده‌های تاریخی‌ام را تحت نوعی مهار درآورم، اما عمدتاً به این دلیل است که به‌نظرم هر مطالعه‌ای درباب دایر واژگان متغیری که مفاهیم اخلاقی یا سیاسی در آن صورت‌بندی می‌شوند را تنها می‌توان با بررسی تاریخ اجتماعات زبان‌شناختی خاص به‌نحوی نتیجه‌بخش دنبال کرد. تلاش برای ارائ تحلیلی موسع‌تر، بدیهی فرض کردن این امر خواهد بود که اصطلاحاتی از قبیل

lo stato

،

l’Etat

و

Der Staat

همان مفهوم اصطلاح

state

(دولت) را بیان می‌دارند و این مسلم گرفتن آن چیزی خواهد بود که باید نشان داده شود. بنابراین، این تحدیدی علی‌الظاهر خودکامه بر نگاه تاریخی من است.

با پژوهش پیرامون تبارشناسی دولت، به این حقیقت دست می‌یابیم که هرگز مفهوم پذیرفته‌شده‌ای وجود نداشته که واژ «دولت» بر آن منطبق باشد. این باور، که هنوز هواخواه بسیاری دارد، که می‌توانیم امیدوار باشیم به تحلیلی بی‌طرف برسیم و شاید از توافق عام برخوردار باشد، به‌نظرم بدفهمی است. من تا آنجا پیش می‌روم که بیان کنم هر اصطلاح اخلاقی یا سیاسی که طی چنین باز زمانی طولانی‌ای چنان عمیق گرفتار مجادلات ایدئولوژیک متعدد شده است، بنا به تعریف، ملزم به ایستادگی در برابر هرگونه تلاشی از این دست است. با شرح تبارشناسی دولت، آنچه آشکار می‌شود، این است که شاخص احتمالی و قابل بحث این مفهوم، ناممکن بودن نشان دادن این امر است که دولت واجد جوهره یا حدود ذاتی است.

این امر به‌معنای انکار این واقعیت نیست که تعریف مشخصی غالب شده است. همان‌طور که رساله‌های پیرامون نظری سیاسی عموماً اشاره می‌کنند، در دوران معاصر، گرایش قابل‌ توجهی به تصور دولت (معمولاً با تصدیق ماکس وبر) به‌منزل نامی برای سازوبرگ رسمی حکومت وجود داشته است. بااین‌حال مسئله‌ای که باقی می‌ماند، این است که شاید تفکرمان در نتیج دست کشیدن از نظریات هنجاری قدیمی‌تر و صریح‌تر متعددمان که یک بررسی تبارشناسانه بر آن پرتو می‌افکند، تحلیل رفته باشد. آیا تبارشناسی می‌تواند ما را با بازتصور دولت به‌شیو متفاوت و شاید نتیجه‌بخش‌تر نجات دهد؟ پس از ارائ مطالع تاریخی‌ام، این پرسشی است که در بخش نهایی این فصل بدان می‌پردازم.

۲

در چارچوب نظری حقوقی و سیاسی انگلیسی‌زبان، قدیمی‌ترین دورانی که در آن با مباحثات گسترده دربار دولت، دولت مستقل و قدرت دولت مواجه می‌شویم، مقارنِ پایان قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم است. این تحول عمدتاً مرهون تأثیر مباحثات مَدرَسیون دربار «قدرت برتر»[

i

] همراه با در دسترس قرار گرفتن فزایند رسالات فرانسوی درباب حاکمیت و کتاب‌های ایتالیایی پیرامون «سیاست» و منطق دولت است. با هم‌آمیزی این رشته‌های اندیشه، اصطلاح «دولت» با تأکیدی فزاینده بر ارجاع به نوعی مشخص از اتحادیه یا اجتماع سیاسی مورد استفاده قرار می‌گرفت؛ یعنی «جامعیت»[

ii

] یا جامعه‌ای از افراد که تحت انقیاد اقتدار حاکمیت یک سلطنت یا گروه حاکم دارای رسیمت، زندگی می‌کنند.

این بدان‌معنا نیست که واژ «دولت» اصطلاحی بوده که عموماً برای توصیف شکل توافق اصولی بر سر اقتدار سیاسی به‌ کار گرفته شده باشد. برخی نویسندگان ترجیح داده‌اند که از «قلمرو» صحبت کنند. برخی حتی از «ملت» سخن رانده‌اند، درحالی‌که این اصطلاح‌شناسی در رایج‌ترین کاربردش، به «پیکر سیاسی» اشاره دارد، معمولاً این مفهوم را دارد که چنین اجتماعاتی در غیاب یک رأس حاکمیتی که رهبری و فرمانبرداری‌شان را مدیون آن هستند، قادر به کنش نیستند. اگرچه طی فرایندی نسبتاً ساده بود که اصطلاح دولت در این قاموس وارد شد. یکی از پیامدهایی که در گون پندنامه‌های رنسانس برای شهریاران بدان پرداخته می‌شود، همواره این بوده که حاکمان چگونه باید برای حفظ دولت‌شان یا به بیانی دیگر، حفظ جایگاه و موقعیت‌شان در مقام شهریاران، عمل کنند. ماکیاولی یکی از شهیرترین اندیشمندان سیاسی بی‌شماری بود که بر اهمیت قادر بودن به «حفظ دولت»[

iii

] تأکید کرده‌اند و وقتی ادوارد دیکرز[

iv

] در سال ۱۶۴۰ ترجم «شهریار» را منتشر کرد، چنان‌که بایدوشاید ماکیاولی را وادار به صحبت دربار این کرد که یک شهریار چگونه باید «برای حفظ دولت خود» عمل نماید و چگونه شهریاری دوراندیش باید «برای حفظ حیات و دولت خود، مطمئن‌ترین مسیرهای ممکن را در پیش گیرد.»

اگر با نظریه‌پردازان حقوقی مشورت کنیم، اغلب آنان را در حال صحبت و استفاده از اصطلاحاتی مشابه می‌یابید. بااین‌حال به‌زعم این نویسندگان، مسئله‌ای با اهمیت غیرشخصی وجود دارد که اگر حاکمان می‌خواهند از «کودتا»،[

v

] حمله‌ای به دولت‌شان، به‌دور بمانند، با