پاورپوینت کامل ابوالقاسم لاهوتی، شاعر اندیشه و مبارزه ۹۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابوالقاسم لاهوتی، شاعر اندیشه و مبارزه ۹۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابوالقاسم لاهوتی، شاعر اندیشه و مبارزه ۹۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابوالقاسم لاهوتی، شاعر اندیشه و مبارزه ۹۸ اسلاید در PowerPoint :

ابوالقاسم الهامی(متخلص به لاهوتی )در ۲۰ مهر ۱۲۶۶ هـ ش در کرمانشاه ایران درخانواده ای فقیر ولی آزادیخواه و اهل شعرو ادب چشم به جهان گشود. پدرش میرزا احمد الهامی به سال ۱۲۶۴ ه ق. در تویسرکان متولد شد و در پنج سالگی به همراه خانواده، به کرمانشاه مهاجرت نمودند. اجداد الهامی همه مروّج شریعت بودند. میرزا احمد بعد از ازدواج وداشتن چند فرزند به شدت دچار درماندگی شد متوسل به حسین بن علی (ع) شد و چون حاجتش برآورده شد پس از آن در مدح و مصیبت اهل بیت شروع به سرودن اشعار نمود.

به مناسبت ۱۳۱امین سالگرد تولد ابوالقاسم لاهوتی

ابوالقاسم الهامی(متخلص به لاهوتی )در ۲۰ مهر ۱۲۶۶ هـ ش در کرمانشاه ایران درخانواده ای فقیر ولی آزادیخواه و اهل شعرو ادب چشم به جهان گشود. پدرش میرزا احمد الهامی به سال ۱۲۶۴ ه ق. در تویسرکان متولد شد و در پنج سالگی به همراه خانواده، به کرمانشاه مهاجرت نمودند. اجداد الهامی همه مروّج شریعت بودند. میرزا احمد بعد از ازدواج وداشتن چند فرزند به شدت دچار درماندگی شد متوسل به حسین بن علی (ع) شد و چون حاجتش برآورده شد پس از آن در مدح و مصیبت اهل بیت شروع به سرودن اشعار نمود.

الهامی، زمانی به نظم کتاب «باغ فردوس» پرداخت که نه از شعر و شاعری چیزی می‌دانست و نه با سخن آشنایی داشت و نه در تحصیل علوم رسمی کاری کرده بود. امّا این کتاب در سلامت الفاظ و نفاست معانی و فصاحت بیان و حسن ایجاز مشهور ادبا بوده است. الهامی این کتاب را در مراثی امام حسین (ع) به وزن و سبک شاهنامه فردوسی سرود.استاد جلال الدین کزازیدرباره این شعر می گوید:«گرانسنگ‌ترین و مایه‌ورترین سروده در خصوص رخداد سترگ عاشورا حماسه « باغ فردوس» سخنور کرمانشاهی میرزا احمد الهامی است …….این حماسه که نزدیک به چهل هزار بیت دارد ،در گونه‌ خود می‌تواند برترین حماسه دینی در زمینه ادب عاشورایی برشمرده می‌شود.»

ابوالقاسم لاهوتی در دامن خانواده با شعر و محیط ادبی آشنایی یافت. در ۱۶ سالگی به یاری مالی دوستان پدرش برای ادامه تحصیل به تهران رفت. تا ۱۹ سالگی به درویشان و اشعار مذهبی گرایش داشت و خودش نیز اشعار دینی وعرفانی می‌سرود. بنا بر بعضی از اشعارش در سنین جوانی از حیران علیشاه که از درویشان نامدار کرمانشاه بود پیروی می کرد.

لاهوتی در اواخر عمر( یازدهم خرداد ۱۳۳۵)در یکی از نامه هایش به شخصی به نام عیسایف که خواسته بود از شرح حال خویش بگوید می نویسد:

«مادرم از قبیله کلخانی (قلخانی) بود که یکی از قبایل جسور کرد زبان می باشد. آنها علی اللهی هستند. مادرم خودش هم نمی دانست که کدام وقت با بابایم به کرمانشاه آمده اند… نام پدرم احمد. در ایام جوانی شعر می گفت و برای تامین معاش گیوه کشی می کرد… سال های ۱۹۰۶ تا ۱۹۰۸ (۱۲۸۵ تا ۱۲۸۸ ش) تهران با نوشتن اشعار انقلابی و نطق های ساده و صمیمانه به انقلابی های آن زمانه یاری می دادم… شبنامه ها با ژلاتین چاپ می کردیم و همراه دیگران پنهانی منتشر می کردیم.

نام همه روزنامه ها در یادم نیست، اما در “چنته پابرهنه” که روزنامه خلقی بود، اشتراک می کردم و به “حبل المتین” در کلکته شعر می فرستادم. مشهور و مهمترین روزنامه های آن دوره در ایران “صور اسرافیل” و “ایران نو” بودند. سال ۱۹۰۸ در بمب انداختن به محمد علی شاه با حیدر عمو اوغلی اشتراک داشتم. سال ۱۹۱۴ در عرفه جنگ جهانی اهل هر مسلک جداگانه تشکیلاتی داشتند، پنهان از یکدیگر. حکومت ایران که زود زود تغییر می کرد، گاهی طرفدار روس، گاهی انگلیس، بیشتر آلمانوفیل، بعضی پن اسلامیست و طرفدار ترکیه بودند.»

«از انقلابیان قدیمی که در دست این یا آن حکومت نابود شده بودند، فقط من زنده مانده بودم: دارای شغلی و نفوذی بودم. گناه کبیر من این بود که کله شق بودم و به جز ایران هیچ چیزی را نمی پرستیدم.»

«با کمال افتخار می گویم که از هیچ دولتی پول قبول نکرده ام و به هیچ دولتی تکیه ننموده ام، مگر به خلق ایران خودم. با این سبب دولت خارج پرست ایران وظیفه خود می دانست که مرا نابود کند…»

اوج گیری جنبش مشروطه و تحولات سریع منطقه و جهان بر زندگی و روان لاهوتی اثر به سزایی گذاشت؛چنان که او با رشته های مذهبی‌اش وداع گفت و به صف مشروطه خواهان پیوست.ابو القاسم لاهوتی از زمره آن چهره های انقلابی و فرهنگی یی است که با اشعار آتشین و پیکار انقلابی خویش در روند انقلاب مشروطه ایران و رشد خودآگاهی توده ها سهم بسزایی گذاشته است.

اشعار انقلابی و وطنی ابوالقاسم لاهوتی نیز در زمره سروده های وطنی ملک الشعرا بهار، اشرف الدین حسینی (گیلانی)، عارف قزوینی، فرخی یزدی در این دوران سر زبان مردم زحمت کش و ستم کشیده ایران بوده است.

ادیبان دوران مشروطه،همچون جارچیان راه استقلال و آزادی ملت و کشور، به میدان آمدند و اغلب ایشان را انقلاب بیدار کرد و به عرصه پرجوش و خروش مبارزات اجتماعی و طبقاتی سوق داد، تا استعداد و قریحه شاعری آنها درخدمت مردم و میهن قراربگیرد. آنها بودند که شعر فارسی را از محیط دربار و محافل معدود به کوچه و بازار و سر منبرها برده در آن مضامین اجتماعی و سیاسی و وطنی ، درد و رنج و آمال و آرزوی توده های ستم کش را بیان کردند.

وجه مشترکی که در آثار خلاقانه این شعرا به چشم می خورد، موضوع استقبال پرشور آنها از تصویب قانون اساسی ایران از جانب مظفر الدین شاه و امید فراوان از مجلس ملی و وکلای آن بود. طی همین سالها اشعارلاهوتی در روزنامه های «حبل‌المتین» و «ایران نوین» با نام مستعار میرزا احمد الهام چاپ می‌گردید که سبب شهرت و معروفیتش در بین اهل قلم شد. زبان روان، سادگی کلام، رک گویی، قاطعیت، وطندوستی و آزادیخواهی لاهوتی که در تمام اشعارش از آغاز تا پایان با محتوا و فرم شعر جوشش می‌یابد و او را زبانزد محافل روشنفکری ایران کرد.

این شاعر خلاق،همانگونه که در اشعارش افشاگر بی عدالتی ها و استبداد حاکم زمانش بود، از نخستین پیشگامان شعر نو در ایران نیز محسوب می‌شد. چنانچه شمس لنگرودی می‌نویسد: «نخستین شعر نو را در ایران، ابوالقاسم لاهوتی در سال ۱۲۸۸ خورشیدی سروده است. هرچند بسیاری این صفت را به تقی رفعت نسبت می دهند.»

لاهوتی از اعضای حزب کمونیست ایران در دهه ۱۹۲۰ میلادی بود. درسالهای ۱۲۸۸-۱۲۹۰که نیروهای مرزی ایران تحت فرمان افسران سوئدی فعالیت داشتند،لاهوتی مدتی به ژاندارمری (که در آغاز از دل مشروطه بیرون آمده بود و در برابر قزاق‌های روسی- ایرانی،نیرویی «مردمی» انگاشته می‌شد)پیوست و با گروه افسران انقلایی ارگان امنیه همراه گردید. در زمانی که رئیس ژاندارمری قم بود، بر اثر یک سوءتفاهم، میانه اش با سوئدی ها به هم خورد و به جرم اقدام به خرابکاری، محکوم به اعدام شد, ولی او به خاک عثمانی گریخت.

در آنجا تحت تاثیر شاعر انقلابی و سوسیالیست آذری زبان،‌ علی اکبر صابر – شاعر به نام قفقاز – قرار گرفت و شیوه رئالیسم و به کار بردن شعر طنز چون حربه مبارزه سیاسی را از او آموخت. اگرچه زندگی در تبعید برایش نهایت دشوار بود، اما آرام نگرفت و با نوشتن اشعار، طنز و فکاهی سیاسی سهم خود را در جنبش مشروطه خواهی ایران از راه دور ادا نمود.

لاهوتی،پس از سه سال به ایران بازگشت و در دو سال آغاز جنگ جهانی اول، در کرمانشاه روزنامه‌ بیستون را انتشار داد. او در سال ۱۹۱۷ میلادی، فرقه کارگر(سازمان کارگر) را در شهر کرمانشاه بنیانگذاری کرد. بعد از شکست قوای اروپای مرکزی، دوباره به ترکیه رفت.

تا این که در آغاز سال ۱۳۴۰ ه.ق به شفاعت مخبرالسلطنه فرمانفرمای تبریز، به ایران بازگشت و با همان درجه سابق وارد ژاندارمری آذربایجان شد. لاهوتی در راس ژاندارمری تبریز رشادت ها از خود نشان داد. او در سال

۱۹۲۱ میلادی با گروهی از افسران ژاندارمری با ملیون تبریز هم پیمان شد وبا رهبری شورشی که به نام «شورش لاهوتی خان» مشهور شد،به تبریز حمله کرد. حمله کنندگان، کل شهر را گرفتند،به جز باغ شمال – مرکز قزاقخانه تبریز

بعد ازشکست و فرو نشانده شدن این شورش،لاهوتی به همراه گروهی از افسران به اتحاد شوروی پناه برد. سال های نخست زندگی لاهوتی در بادکوبه و مسکو به دشواری گذشت،ولی به زودی زندگی اش سرو سامان گرفت و به انجمن های علمی آنجا راه یافت و بسیار زود سرشناس و پرآوازه گشت. در سال ۱۹۲۵ به تاجیکستان سفر کرد و به یکی از پایه گذاران ادبیات نوین در این جمهوری سابق شوروی تبدیل شد. وی تا آخر عمر نتوانست به زادگاهش برگردد.

شورانگیز ترین دیدگاه لاهوتی در اشعار دوره جوانی، مبارزه او با دیکتاتوری حاکم بر ایران است. اوبه مانند یک کمونیست، یک دم از مردم رنجبر دنیای خود غافل نشد. از جمله اشعار وی در باره انقلاب مشروطه:

در ایران ، چون به ضد ظلم شاهی

به پا شد بیرق مشروطه خواهی

مجاهدها ز هر سو دسته دسته

به زیر سرخ پرچم عهد بسته

به دفع خصم آزادیی مردم

مسلح آمدند اندر تهاجم

کنون از چهل شد سال از آن دم

ولی چون روز پیش آید به یادم

که من هم رهبر یک دسته بودم

به راه خلق پیمان بسته بودم

آهنگ میهن پرستی و مضامین ضد استعماری در غزل ها و سروده های لاهوتی، به مانند دیگر شاعران انقلابی دوران مشروطیت، مقام ویژه ای را کسب می کند. به تایید ادوارد براون، مستشرق معروف، شعر وطنی و سیاسی اساساً در دوران انقلاب مشروطه در ادب فارسی،عرض وجود کرد. این هم نمونه ای از اشعارلاهوتی دربار میهن که در میان ایرانیان وفارسی زبانان ازشهرت زیادی برخوردار است:

تنیده یاد تو در تارو پودم، میهن ای میهن

بود لبریز از عشقت وجودم، میهن ای میهن

تو بودم کردی از نابودی و با مهر پروردی

فدای نام تو بود و نبودم، میهن ای میهن

به هر مجلس به هر زندان، به هر شادی، به هر ماتم

به هر حالت که بودم با تو بودم، میهن ای میهن

به دشت دل گیاهی جز گل رویت نمی روید

من این زیبا زمین را آزمودم،میهن ای میهن

یا در این شعر که لاهوتی خطاب به ملت ایران می گوید:

وطن خواهان، وطن ویرانه گردید

وطن منزلگه بیگانه گردید

به خاک ما تجاوزهای اغیار

بر اهل جهان افسانه گردید

لاهوتی همیشه از ویرانی و بی سر و سامانی ایران اندوهگین بود. اوزندگی پر جدل آن سالهای عمرش را چنین سرود:

به نامه ات وطنم را نوشته ام آزاد

به رخ ز دیده ام از شادی آب می آید

من آن مبارز ایرانم که از وطنم

فقط به یادم تیر و طناب می آید

کنم چو فکر از آن خلق و آن ستم کانجاست

به دل غم و به تنم اضطراب می آید

لاهوتی و تاجیکستان

پیشینه زبانی، فرهنگی و آیینی تاجیکستان با ایران، سبب گرایش لاهوتی به فرهنگ آن کشور شد. درآن ایام، لاهوتی در محافل سیاسی شوروی که انقلاب ایران را کلید انقلاب های دیگر شرق می دانستند و برای سوسیالیستی کردن کشور می کوشیدند، مشهور بود و می توانست در هر گوشه ای از شوروی آسوده زندگی و کار بکند. ولی چنان که خود او در شرح حالش ذکر می کند، سخت است حال شاعری که از دیار خود، از خلق همزبان خود دور افتاده باشد:«چون شنیدم که کشوری با نام تاجیکستان شوروی است که در آنجا آثار فردوسی و سعدی را خلق همچون در ایرانِ من می خواند و عزیز می‌دارد، ازپارتیا (حزب)خواهش نمودم که مرا آنجا بفرستد.»

لاهوتی در دوران سرنوشت ساز تقسیمات مرزی آسیای میانه که نزدیک بود تاجیکان بدون سرزمین بمانند،همدم و همقدم استاد صدرالدین عینی شد و با تمام وجود برای احقاق حقوق مردم تاجیک مبارزه ‌کرد.

در سال ۱۹۲۴متعاقب با تأسیس جمهوری خود مختارتاجیکستان، یکی‌ از نخستین کارهائی که رئیس وقت شورای وزیران خلق(عبدالقادرمحی الدین اف)کرد،این بود که به استاد خود صدر الدین عینی سفارش داد کتابی به نام «نمونه ادبیات تاجیک» تالیف کند. عینی می گوید که به جان و دل، این خدمت مقدس را قبول نمودم.

ابولقاسم لاهوتی در پیش گفتار این کتاب اشاره کرده است که:«استاد عینی برای یافتن بعضی‌ از نسخه‌های خطی‌ شاعران تاجیک، بسا روز‌ها که در به در و کوچه به کوچه رفته تا آن را یافته و به دست آورده و درنتیجه زمینه حاضری برای تنقید و تحلیلات ادب تاجیکان آماده نمود.» او می‌‌افزاید:«ماه اوت ۱۹۳۵ در شهر سمرقند به زیارت فاضل محترم نایل شدم. استاد در اتاق خود، درون صد‌ها کتاب غرق بود و نسخه‌ای در دست داشت که می‌‌نوشت. آن همین نمونه ادبیات تاجیک بود….. یک سال بود که به جمع و ترتیب آن پرداخته بود. آن روز ها کتب به پایان رسیده و مشغول پاکنویس آن بودند.»

استاد عینی، نیروی بزرگ جسمی‌ و روحی‌ داشت و می‌‌توانست آن را برای اجرای به قول خودش «فرموده تاریخ»(رسالت تاریخی) به کار برد. او«نمونه ادبیات تاجیک» را خیلی‌ زود به پایان رسانید و لاهوتی آن را در مسکو در سال۱۹۳۶ به سرعت چاپ کرد. لاهوتی در آن زمان در نشریات مرکزی خلق‌های شوروی کار می‌‌کرد. وی در چاپخانه در حروفچینی و

نمونه خوانی‌ و غلط گیری‌های «نمونه ادبیات تاجیک» شرکت داشت. از همان هنگام، دوستی‌ استاد عینی و لاهوتی مستحکم شد و تا آخر عمر برای خدمت به مردم تاجیک همکاری کردند.

شایان ذکر است که مقصود از نوشتن این کتاب، اثبات این امر بود که تاجیکان، پارسی زبانان آسیای میانه، با این که پارسی زبانند، اما ریشه و اصالت خاص خود را دارند. تمام نیروی آنها بر سر ادبیات کلاسیک پارسی بود، اما روس ها و ازبکان، پافشاری می کردند که این چهره ها ایرانی یا

افغانستانی اند و تاجیکان،ازبکان فارسی شده اند. از اینجا نقش اصلی صدرالدین عینی به عنوان بنیانگذار ادبیات معاصر تاجیک شروع می شود. او توانست در طول کمتر از ده سال ملتی را متحد سازد، ادبیات برایشان بنویسد، مدرسه سبک جدید بسازد و کتاب های درسی تولید کند. تلاش ابوالقاسم لاهوتی کرمانشاهی را نیز نباید در این ده سال ملت سازی تاجیکان، نادیده گرفت.

لاهوتی به خاطر مقام سیاسی بالایی که داشت، توانست«صدرالدین عینی»را از بسیاری از مشکلات و تهدیدها رهایی بخشد. او همچنین با همکاری همسرش«شاهنامه»را به زبان روسی ترجمه کرد که چندسال پس از مرگش در مسکو به چاپ رسید.

به گفنه بسیاری از فرهیختگان تاجیک،از جمله گل‌نظر کلدی، شاعر سرشناس و مؤلف سرود ملی تاجیکستان بعد از استقلال(اولین سرود ملی‌ تاجیکستان در زمان شوروی توسط لاهوتی سروده شده بود)؛لاهوتی زمانی به تاجیکستان آمد که بسیاری از شعرای دیوان دار اوایل قرن ۲۰، مثل مهری استروشنی و ظهرخان جوهری، با توجه به انقلاب و تحولات ادبی و فرهنگی که رخ داد، «دست و پا گم کردند» و نوشتن را متوقف کردند. زیرا نمی دانستند که در باره واقعیت های نو و آنجا «حیات نو» نامیده می شد، چه بنویسند.

با توجه به اینکه لاهوتی به هنگام زندگی‌ در ایران از پیشگامان تحول ادبی‌ دوران مشروطیت بود، حضورش در تاجیکستان نیز در تحولات ادبی‌ و آغاز شعر سیاسی-‌اجتماعی در آن کشور بسیار مؤثر بود و توانست الگویی برای دیگر شاعران باشد.

لاهوتی مضامین تازه را در قالب شعر کهن پارسی و با استفاده از صنایع شعری کهن بیان می کرد و به این وسیله راهگشا و راهنمای نسل جدیدی از شاعران در تاجیکستان شد. زمانی که مبارزه با هرچه کهنه است، در اوج بود، این باعث شد ارتبا