پاورپوینت کامل نگاهی به گفتمان ایران‌شناسی در ایران ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به گفتمان ایران‌شناسی در ایران ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به گفتمان ایران‌شناسی در ایران ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به گفتمان ایران‌شناسی در ایران ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

مردم مغرب‌زمین از دیرباز با شرق به‌معنای اعم‌ و ایران به معنای اخص، از طریق نوشته‌های سیاحان، فیلسوفان و اندیشه‌گران روزگار کهن (هرودوتHerodotus 484-420 BC ، گزنفون Xenophon 430-355 BC و استرابونStrabon 58 BC- 25 AD ) و دیگران آشنایی داشته‌اند. این شناخت در سده‌های میانه و پس از ظهور اسلام نیز کمابیش تداوم داشته است.

آیا ایران‌شناسی در ذیل سنت خاورشناسی استعماری قرار می‌گیرد؟

شرق از آن خداست.

غرب از آن خداست.

و سرزمین‌های شمال و جنوب نیز

آسوده در دستان خداست.

گوته

مردم مغرب‌زمین از دیرباز با شرق به‌معنای اعم‌ و ایران به معنای اخص، از طریق نوشته‌های سیاحان، فیلسوفان و اندیشه‌گران روزگار کهن (هرودوت

Herodotus

۴۸۴-۴۲۰

BC

، گزنفون

Xenophon

۴۳۰-۳۵۵

BC

و استرابون

Strabon

۵۸

BC-

۲۵

AD

) و دیگران آشنایی داشته‌اند. این شناخت در سده‌های میانه و پس از ظهور اسلام نیز کمابیش تداوم داشته است.

فرهنگ و تمدن اسلامی برپای میراث علمی و فرهنگی هند، ایران و منطق آسیای غربی و نیز به‌سبب تساهل و دانش‌طلبی مسلمانان، که بسیاری از آثار فلسفی،‌ طبیعی، ریاضی، نجومی و جغرافیایی یونانیان را مستقیماً یا از طریق زبان‌سریانی به عربی ترجمه کردند، رشد و گسترش یافت و بر گنجین دانش جهانی بسیار افزود و توجه دنیای غرب را معطوف این‌سوی عالم ساخت.

ارتباط دنیای غرب با آسیای کهن گرچه متزلزل بود، اما هیچ‌گاه به‌طور کامل نگسست. نخست آنکه به‌جهت زیارت بیت‌المقدس و اماکن مذهبی دیگرِ فلسطین چون بیت‌اللحم و ناصره، سفر و تماس همواره برقرار بود و دیگر آنکه تجارت دریایی در شرق مدیترانه، ایتالیا و یونان و تجارت زمینی از طریق اسپانیا و آسیای صغیر ادامه داشت.

جنگ‌های صلیبی، که از سال ۴۸۹ق آغاز شد و مدت دویست سال ادامه یافت، پیشرفت ترکان در آسیای صغیر و مهاجرت گروهی از علما و فیلسوفان آن دیار به غرب، موجب آشنایی بیشتر غربیان با مشرق‌زمین و دنیای اسلام شد. گرچه پیش از آن نیز غربیان دربار خاورزمین و دیانت اسلام رساله‌هایی نگاشتند که در مجموع مبهم و به‌دور از شناخت علمی بود.

در طول تاریخ هزارسال خاورشناسی سازمان‌یافته و منظم، گروه بزرگی از خاورشناسان پژوهش‌های خویش را بر اسلام‌شناسی، شناخت قرآن، سنت، حدیث، سیر پیامبر اکرم (ص) و امامان (ع)، جنبش‌های اسلامی،‌ معارف اسلامی و نظایر آن متمرکز کردند و جریانی ریشه‌دار شکل گرفت که اهمیت آن تنها در تأثیرگذاری بر قالب و محتوای اسلام‌شناسی در کشورهای اسلامی نیست، بلکه وجه غالب اهمیت آن، در شکل‌دهی افکار غربیان (چه در محافل علمی و مجامع تصمیم‌گیرنده و چه در میان عام مردم) است. نتایج و دستاوردهای خاورشناسی و به‌تبع آن، مطالعات اسلامی در غرب ریش تلقی کنونی غربی‌ها دربار اسلام و کشورهای اسلامی است و توجه به این جریان و ابعاد و پیامدهای آن سبب آگاهی بیشتر و تقویت نقش شایست دنیای اسلام در مواجهه با غرب در حوز تعامل فرهنگی خواهد شد.

در سده‌های چهاردهم و پانزدهم میلادی، مغرب‌زمین در مسیر تحولات و تطورات سیاسی و اقتصادی و تجدید حیات علمی و نوزایی فرهنگی (رنسانس)‌ قرار گرفت و رابطه‌اش با مشرق‌زمین تغییر یافت.

شناخت بیشتر مغرب‌زمین از شرق به‌دنبال پیدایش استعمار و نفوذ اروپاییان در مشرق‌زمین و آفریقا بیشتر شد و صورت سازمان‌یافته‌تری به خود گرفت و به‌صورت جریان فکری تأثیرگذاری درآمد. در واقع رابط مستقیمی میان نفوذ سیاسی و نظامی دولت‌های سلطه‌گر با خاورشناسی آنان در قاره‌های آسیا و آفریقا برقرار شد. شک نیست که درطول تاریخ خاورشناسی فلاسفه، تاریخ‌نگاران، زبان‌شناسان صادق و حتی امینی بوده‌اند که با استعمار و به‌طور کلی سیاست روز سروکاری نداشته‌اند و برخی از آن‌ها حتی در جهت کمک و همدردی با محرومان بوده‌اند. برخی از آن‌ها به فرهنگ و حتی مذاهب شرقی گرویده‌اند.

از اواخر سد هجدهم میلادی خاورشناسی، که در آغاز شاید فقط به اطلاعات زبانی و زبان‌شناختی و در ادامه به تاریخ و جغرافیای اقوام شرقی می‌پرداخت، به‌تدریج هم شئون فرهنگی خاورزمین را مورد بررسی و مطالعه قرار داد تا بر آن تسلط یابد و عقاید خود را بر آن تحمیل کند و به‌طور کلی «بر شرقی که خود ساخته‌وپرداخته است» (سعید، ۱۳۶۱: ۶)، حکومت کند. در واقع از ثلث آخر سد هجدهم میلادی (پایان خاورشناسی کهنه) (سعید، ۱۳۸۲: ۴۸)، «شرق پیچیده‌ای ظهور می‌کند که برای مطالعه در آکادمی‌ها، نمایش در موزه‌ها، تجدید ساختار در ادارات مستعمراتی و… بسیار مناسب بوده است» (سعید، ۱۳۸۲: ۲۴) و دوران خاورشناسی نوین آغاز می‌شود.

خاورشناسی، که قرار بود در چارچوب رشته‌ای کلی به مطالع زبان و ادبیات مشرق‌زمین بپردازد، به حوزه‌های متعدد تقسیم می‌شود و به عبارت‌ دیگر، تخصصی می‌گردد. منظر یا جهان‌بینی حاکم همان است که از سوی خاورشناسانِ نخستین بنیان‌گذاری شده است، اما عنوان خاورشناسی به کار گرفته نمی‌شود. سنت خاورشناسی نهادینه شده است. پس نسل جدید خاورشناس، به‌سبب پیچیده شدن مناسبات شرق و غرب و بیداری مشرق‌زمین، به «مطالعات حوزه‌ای» روی می‌آورد و در دانشگاه‌ها «مطالعات حوزه‌ای» با زیرمجموعه‌هایی چون آفریقاشناسی، مطالعات خاورمیانه، آسیاشناسی و امثال این‌ها، جایگزین خاورشناسی می‌شود و عرص خاورشناسی به «متخصصان منطقه‌ای» واگذار می‌شود (رجایی، ۱۳۶۹: ۲۱۰).

پس از جنگ جهانگیر دوم، که نقط عطف دیگری در تاریخ خاورشناسی محسوب می‌شود، بخش عمد خاورشناسی تحت سلط انگلیس و فرانسه به آمریکا منتقل می‌شود (دوران خاورشناسی نوین پس از جنگ) (سعید، ۱۳۸۲: ۵۳). مطالعات جهان‌سوم‌شناسی و رشته‌های فرعی و تخصصی‌تر آن باب می‌شود که همه محصول تحولات سیاسی داخلی و خارجی در کشورهای بزرگ غربی و به‌ویژه آمریکاست. به عبارت دیگر، خاورشناسی به‌موازات تغییرات و تحولات در مناسبات بین‌المللی متحول می‌شود. امروز خاورشناسی از سوی خود شرقیان، اما با رهیافت و روشی که توسط جریان خاورشناسی باب شده است، ادامه دارد.

ایران‌شناسی یا مطالعات ایرانی، به‌عنوان یکی از زیرمجموعه‌های خاورشناسی، تابعی از این تحولات و دیگرگونی‌هاست. ازآنجاکه جریان خاورشناسی «بیش از هر شاخ دیگر از شاخه‌های مطالعات علمی جوامع انسانی، آلوده به پیش‌داوری‌ها و فضای تاریخ پدید آمدن خود بو