پاورپوینت کامل ویرایش ساختاری، حلق? مفقود رمان جوان ایران ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ویرایش ساختاری، حلق? مفقود رمان جوان ایران ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ویرایش ساختاری، حلق? مفقود رمان جوان ایران ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ویرایش ساختاری، حلق? مفقود رمان جوان ایران ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

برخی از جوانانی که در دوره‌های آموزشی-کارگاهی ویراستاری شرکت می‌کنند، گمان می‌کنند که پس از گذراندن این دوره‌ها هر متنی را می‌توانند ویرایش کنند. اولاً، برخی در همین دوره‌ها پی می‌برند که اصولاً نمی‌توانند ویراستار شوند. ثانیاً، این تصور که ویراستارانی هستند که قادرند هر متنی را ویرایش کنند کاملاً نادرست است.

برخی از جوانانی که در دوره‌های آموزشی-کارگاهی ویراستاری شرکت می‌کنند، گمان می‌کنند که پس از گذراندن این دوره‌ها هر متنی را می‌توانند ویرایش کنند. اولاً، برخی در همین دوره‌ها پی می‌برند که اصولاً نمی‌توانند ویراستار شوند. ثانیاً، این تصور که ویراستارانی هستند که قادرند هر متنی را ویرایش کنند کاملاً نادرست است. ویرایش فن و مهارتی است که به‌خودی‌خود حاصلی ندارد، این مهارت باید در متن اعمال شود؛ بنابراین، ویراستار باید دست‌کم به یک رشت علمی یا ادبی احاطه داشته باشد و بهترین حالت این موقعیت آن است که کسی که رشته‌ای را آموخته است بیاید ویراستار شود. مقاله یا کتابی دربار فیزیک، شیمی یا ریاضی را فقط ویراستاری می‌تواند خوب ویرایش کند که در این رشته‌ها تخصص داشته باشد؛ این موضوع دربار ادبیات و زیرمجموع آن یعنی رمان نیز صادق است، هرچند در رمان رعایت بسیاری از ضوابط ویرایشی لازم نیست. در داستان برخلاف نوشته‌های آکادمیک، وارسی احکام و مستندات، نظام یک‌دست مأخذنگاری، پانوشت، ارجاع، شکل، جدول، علائم اختصاری، کتاب‌نامه، واژه‌نامه، نمایه و برخی ظرایف دیگر لازم نیست؛ اگرچه توجه به ضوابط گفتمانی و انسجام متن در نوشته‌های علمی وظیف ویراستار است، این وظیفه در داستان به‌مراتب سنگین‌تر است.

ویراستار داستان ممکن است داستانی ننوشته باشد و اساساً نتواند بنویسد، اما دو قابلیت لزوماً باید در او باشد: آگاهی از اصول و ظرافت‌های داستان‌نویسی از یک سو؛ و خواندن داستان‌های گوناگون در ژانرهای متفاوت. ناتوانی ویراستار داستان در خلق اثر ادبی مانعی در کار او نیست. نوشتن کاری فعالانه است، حال آنکه ویرایش امری انفعالی است. معروف است که بسیاری از آهنگسازان برجسته نوازندگی نمی‌دانند. علاوه بر این، به نظر می‌رسد کسی که خود قادر به خلق اثری باشد، در شرایط طبیعی حاضر نیست آن را کنار بگذارد و به اصلاح کار دیگران بپردازد. گفته‌اند نویسندگان ناکام به ترجمه و مترجمان ناموفق به ویرایش روی می‌آورند. این گفته ممکن است مصداق‌هایی هم داشته باشد، اما به‌هیچ‌وجه به معنی حکم کلی و برتر شمردن نویسنده به مترجم یا مترجم به ویراستار نیست، دلیلش هم آشکار است: بسیاری از نویسندگان قادر به ترجمه و بسیاری از مترجمان قادر به ویرایش نیستند، این‌ها توانایی‌های متفاوتی است که بسته به عامل درونی (استعداد فرد) و بیرونی (نیاز جامعه) معمولاً یکی از آن‌ها در شخص برجسته می‌شود. این مهارت‌ها اگرچه هم‌پوش‌ هستند اما لزوماً قابل جابه‌جایی نیستند.

فرض کنید با یک ویراستار آثار داستانی روبه‌رو هستیم و می‌خواهیم بدانیم چه تعاملی با نویسند داستان دارد. به‌طورکلی، به دو روش می‌توان این همکاری را پیش برد.

در روش اول، نویسنده بدون اطلاع ویراستار و حتی بدون اینکه بداند ویراستاری قرار است داستان او را قبل از انتشار بخواند، اثر را به پایان می‌برد. مسلماً هستند نویسندگانی که اصولاً چنین نیازی در خود حس نمی‌کنند. وقتی این اثر به دست ناشر می‌رسد دو امکان پیش می‌آید؛ ممکن است ناشر آن را برای بازبینی به ویراستار خودش بدهد یا اینکه نیازی به این کار نبیند. فرض کنیم ناشر این بازبینی را لازم بداند و اثر نویسنده را به دست ویراستار مورد اعتمادش بسپارد. به‌طورکلی، ویرایش داستان کار بسیار دشواری است و در کشور ما کمتر انجام می‌شود؛ اما اگر قرار باشد این کار صورت گیرد، متأسفانه به همین روش انجام می‌شود که بدترین شیو ویرایش داستان است. اگر ویراستار ایرادی در داستان نبیند مشکلی نخواهد بود و اثر به همان صورت منتشر می‌شود. مشکل زمانی آغاز می‌شود که ویراستار ساختار اثر را نپسندد. احتمال دارد نویسنده ایراد ویراستار را درست بداند که در این صورت مجبور است زحمت تغییرات را تحمل کند، هرچند این اتفاق به ‌خصوص برای نویسنده‌ای که کارش را کامل و بی‌نقص می‌پنداشته، بسیار ناگوار است. اما چنانچه نویسنده پیشنهادهای ویراستار را نپذیرد و ناشر هم پشت ویراستارش بایستد، یگانه راه ممکن برای نویسنده این است که شانسش را با ناشر دیگری بیازماید. اما همیشه وضع به این سرراستی نیست. گاه ویراستار ایرادهایی می‌گیرد و نویسنده هم می‌پذیرد که آن‌ها را برطرف کند، اما هنگامی که متن اصلاح‌شده را به ویراستار می‌دهد، رضایت ویراستار حاصل نمی‌شود و نویسنده مجبور به تلاش دوباره و گاه چندباره است و گاه پس از هم این پس‌وپیش رفتن‌ها نتیجه‌ای به دست نمی‌آید.

روش دیگر در ویرایش داستان، همکاری نویسنده و ویراستار از همان ابتدای کار است؛ بیشتر ویرایش‌های داستان در غرب از همین نوع است، از همان آغاز نطفه بستن ایده در ذهن نویسنده این همکاری آغاز می‌شود. البته این موضوع به ساختار اقتصادی نشر هم برمی‌گردد. در اروپا و امریکا، ویراستار در استخدام ناشر است و قدرت زیادی دارد، ویراستار است که اثر را می‌پذیرد و به ناشر تحویل می‌دهد؛ به‌عبارت‌دیگر، اگر نویسنده بتواند نظر ویراستار را جلب کند، کار تمام است و اثر حتماً منتشر خواهد شد. در ایران به‌طور معمول، ابتدا اثر را به ناشر می‌دهند و این ناشر است که اثر را به ویراستار خودش یا ویراستاری بیرون از دستگاه خودش می‌سپارد. از آنجا که این ویراستار ممکن است کسی نباشد که نویسنده او را قبول داشته باشد، احتمال کشمکش و گاه قطع رابطه هست، این اتفاق در شق دوم پیش نمی‌آید؛ نویسنده و ویراستار قبل از روبه‌رو شدن با ناشر، «سنگ‌های خود را با یکدیگر وامی‌کنند.» در این حالت، هنگامی که ویراستار -ویراستار ناشر- اثر را پیش ناشر می‌برد، ناشر با خیال راحت آن را می‌پذیرد. در واقع، ویراستار غربی از طرف ناشر اختیار تام دارد. البته در کشور ما هم ناشر در بسیاری موارد متکی به نظری است که ویراستار به او می‌دهد.

اما تفاوت این دو وضعیت آن است که در مورد اخیر، ویراستار که در کسوت ارزشیاب ظاهر می‌شود از ساخت و محتوای اثر چیزی نمی‌داند و از سیر تکوین آن آگاه نیست و همین موضوع سبب می‌شود که گاه نتواند قاطع و درست نظر دهد. ویراستاری که از ابتدا کنار نویسنده است و پابه‌پای او پیش می‌آید، چه‌بسا مدت زیادی در بحث‌وجدل بر سر اثر بگذراند بدون اینکه اصلاً ناشر در جریان کار باشد. خبر نداشتن ناشر از این مورد خاص سبب پرداخت نکردن حقوق ویراستار نیست، ناشر می‌داند که ویراستارش تمام‌وقت مشغول شکار نویسندگان برتر و یا در بحث‌وجدل بر سر اثری است که قرار است با آماده شدن آن ناشرش را خوشحال کند.

ویرایش داستان الزامات خاص