پاورپوینت کامل چرا تنها برای امام حسین(ع) اربعین گرفته می‌شود؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا تنها برای امام حسین(ع) اربعین گرفته می‌شود؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا تنها برای امام حسین(ع) اربعین گرفته می‌شود؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا تنها برای امام حسین(ع) اربعین گرفته می‌شود؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

شهادت امام حسین(ع) نقطه عطفی در حیات تاریخی شیعیان است. تشیع بواسطه تمرکز نمادین حول واقعه عاشورا، نقطه کانونی و مرکز ثقل صورتبندی تاریخی- فرهنگی خود را پیدا کرد. به‌همین دلیل، شهادت امام حسین(ع) علاوه بر وجه عقیدتی آن در باب شهادت معصومین، به وجه خاص‌تری در تشیع دست یافت و به نماد کانونی این مذهب در بستر تاریخی بدل شد.

تأملی بر هویت ‌میان‌فرهنگی شیعه در مراسم اربعین حسینی

شهادت امام حسین(ع) نقطه عطفی در حیات تاریخی شیعیان است. تشیع بواسطه تمرکز نمادین حول واقعه عاشورا، نقطه کانونی و مرکز ثقل صورتبندی تاریخی- فرهنگی خود را پیدا کرد. به‌همین دلیل، شهادت امام حسین(ع) علاوه بر وجه عقیدتی آن در باب شهادت معصومین، به وجه خاص‌تری در تشیع دست یافت و به نماد کانونی این مذهب در بستر تاریخی بدل شد.

در هر مذهبی زمانی که نقطه کانونی نمادین آن شکل می‌گیرد، مجموعه‌ای از آیین‌های قدسی حول آن صورتبندی می‌شود که زمینه‌ای برای تسری تقدس آن نقطه کانونی در فرهنگ مؤمنان شود. هر چند یک مذهب به یک نقطه کانونی قابل تقلیل نیست، بلکه کانون‌های نمادین مختلفی دارد که هر کدام از آنها بخشی از میراث معنوی و حیات فرهنگی آن مذهب را در خود نمادین کرده‌اند. اما همه مذاهب دارای کانون‌های نمادین متعددی هستند.

به‌عنوان مثال در تشیع برخی رخدادها، این موقعیت و مختصات کانونی را دارند. عموماً اعیاد مذهبی نقش این مناسبت‌های کانونی را ایفا می‌کنند، ولی در تشیع علاوه بر این اعیاد، می‌توان از مناسبت‌های مربوط به مصیبت‌های قدسی و شهادت ائمه نیز یاد کرد که نقشی مهمتر و ماندگار بر تجلی تاریخی تشیع داشته‌اند. در تشیع از جمله اعیاد بزرگی مانند مبعث، تولد حضرت رسول (ص)، تولد ائمه و مهمتر از همه می‌توان از شهادت حضرت علی(ع)، شهادت حضرت زهرا(س) و واقعه عاشورا و تولد امام زمان(عج) به‌عنوان نمونه‌های کلیدی این مناسبت‌های کانونی صحبت کرد.

هر کدام از این رخدادهای مقدس محوری برای برجسته‌سازی بخشی یا وجهی از عقاید شیعیان هستند و مهم‌ترین محمل‌های صورتبندی تاریخی تشیع هستند، هر چند این موضوع را می‌توان از منظر کلامی و عقیدتی هم بحث کرد، اما به نظر می‌رسد می‌توان تحلیلی فراتر هم داشت تا بتوان ساختارهای بنیادینی که یک مذهب مانند تشیع بواسطه آنها حیات تاریخی و فرهنگی‌اش را ساماندهی می‌کند شناخت.

این نقاط کانونی نمادین در تشیع وزن یکسانی ندارند بلکه گویی برخی از آنها کانونی‌تر و کلیدی‌تر هستند. واقعه‌ای که محمل اصلی درک تاریخی و هویت مذهبی یک جماعت شود، بتدریج مجموعه انبوهی از آیین‌ها حول آن واقعه شکل می‌گیرند. به‌عبارت دیگر، وزن یک واقعه مقدس را می‌توان از طریق مجموعه آیین‌های پیوسته بدان و توزیع این آیین‌ها در حیات اجتماعی و فرهنگی مؤمنان فهمید.

در میان شیعیان واقعه عاشورا و آیین‌های عزاداری امام حسین(ع)، کلیدی‌ترین آیین هستند و بیشترین توزیع و بالاترین حضور را در زندگی مذهبی شیعیان دارند، زیرا نه تنها در توزیع زمانی آنها در چرخه ضرباهنگ آیینی زندگی مذهبی مؤمنان بسیار است بلکه اشکال بسیار متنوعی از این آیین‌ها معطوف به این واقعیت نیز وجود دارند.

ضرباهنگ حیات شیعی

دهه محرم، تاسوعا و عاشورا، سوم شهادت امام حسین، اربعین و مجموعه انبوهی از مجالس روضه، سفره‌های نذری، محافل زیارت عاشورا و… همه بیانگر شبکه آیین‌های عزاداری محرم در حیات شیعی هستند. ضرباهنگ و ریتم زندگی مذهبی و فرهنگی شیعیان، بیش از همه حول مناسبت‌های وابسته و پیوسته به رخداد عاشورا تعریف و تعیین شده‌اند. به همین سبب ضرباهنگ حیات شیعی را می‌توان ضرباهنگی عاشورایی دانست.

تفسیر شیعی از عاشورا، صرفاً عقاید و روایت تاریخ مقدس شیعیان و شهادت امام سوم نیست، بلکه این روایت و مجموعه آیینی وابسته به آن، حال و آینده جامعه و فرهنگ و مذهب شیعیان را نیز در خود دارد، زیرا نه تنها مسیر گذشته، بلکه انگیزش‌ها و خلقیات مسیر پیش‌روی جامعه را نیز در خود شکل می‌دهد.

نکته کلیدی در فهم این کانون‌های نمادین و وقایع کلیدی سمبلیک در حیات مذهبی یک جماعت آن است که جامعه برای بزرگداشت یک رخداد از ساختارها و الگوهای ریشه‌دار و مؤثر و به عبارتی از فرم‌های کهن الگو برای برجسته کردن و تقدیس یک امر جدی حیاتی استفاده می‌کند.

به عبارت دیگر، جامعه مذهبی شیعیان، وقتی رخداد عاشورا را تجلی عقاید و هستی مذهبی خودش یافت، این واقعه بزرگ را از طریق فرم‌های نمادین و ساختارهای بنیادین آیین‌های مقدس متجلی کرد که ریشه در کهن الگوهای تجلی امر قدسی در حیات بشری داشته‌اند.

به‌عنوان مثال در ضرباهنگ زمانی آیین‌های عاشورا می‌توان یکسری عدد محوری یافت، دهم محرم، سوم شهادت، اربعین حسینی. عدد «سه»، عدد «ده» و عدد «چهل» اعداد حیاتی در تجلی نمادین امر قدسی در تمام مذاهب هستند.

به عبارت دیگر، آنها واحدهای بنیادین زمانی برای بیان تجلی امر قدسی هستند. واقعه نمادین کانونی هر مذهبی هر چقدر جدی‌تر، محسوس‌تر و کانونی‌تر باشد، بیشتر و بیشتر از این ساختارهای نمادین بنیادین فرهنگی استفاده می‌کند. این کهن الگوهای آیینی حول مناسبت‌های مقدماتی یک رخداد، مناسبت‌های رخداد در لحظه خاص، مناسبت سوم، مناسبت چهلم یا اربعین و مناسبت سالگرد، زمینه‌ای می‌شوند برای تجلی و تقدیس و بزرگداشت آن واقعه و از خلال این بزرگداشت، صورتبندی آن اجتماع مذهبی شکل می‌گیرد، گویی این فرم‌های نمادین، (مراسم سوم، اربعین) زمینه‌ای هستند برای توسعه و تسری امر قدسی کلیدی و محوری در حیات اجتماعی مؤمنان و البته در عین حال همین مناسبت‌های سوم و چهلم و… هستند که مبنا و مبدأ خلق ابهت قدسی یک واقعه از منظر مؤمنان هستند.

رمزگشایی از عدد «چهل» در فرهنگ شیعه

یک واقعه مقدس بدون آیین‌های قدسی حول خودش نمی‌تواند در منظر ذهنی مؤمنان، تقدس والایی داشته باشد. لذا وقتی یک واقعه کانو