پاورپوینت کامل مدرسه مروی و مکتب تهران ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدرسه مروی و مکتب تهران ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدرسه مروی و مکتب تهران ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مدرسه مروی و مکتب تهران ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

یکی از ظرائفی که در تواریخ حکمت و فلسفه و بسیاری از علوم دیگر می‌باید مورد توجه قرار گیرد، نقش‌آفرینی مکان است. در هر اقلیمی، تأسیس برخی مراکز و بنا نهادن عمارت و ابنی مناسب آن، به مثابه مأمن و نمادی قلمداد می‌شود که محرّک اذهان و انگیز طالبان خواهد بود. به محض آن که شهرت مرکزی خاص که در ساختمان و مکان خاصی استقرار یافته، به گوش‌ها می‌رسد، علاقه‌مندان بدان جذب می‌شوند و به تدریج راه هجرت علمی بدان سو تغییر مسیر می‌یابد.

یکی از ظرائفی که در تواریخ حکمت و فلسفه و بسیاری از علوم دیگر می‌باید مورد توجه قرار گیرد، نقش‌آفرینی مکان است. در هر اقلیمی، تأسیس برخی مراکز و بنا نهادن عمارت و ابنی مناسب آن، به مثابه مأمن و نمادی قلمداد می‌شود که محرّک اذهان و انگیز طالبان خواهد بود. به محض آن که شهرت مرکزی خاص که در ساختمان و مکان خاصی استقرار یافته، به گوش‌ها می‌رسد، علاقه‌مندان بدان جذب می‌شوند و به تدریج راه هجرت علمی بدان سو تغییر مسیر می‌یابد. دانشجویان و طالبان علم و هنر و فرهنگ، آرزوی رسیدن بدان را دارند و رنج‌ها و توصیه‌ها و هجرت‌های بسیار در این میانه پدید می‌آید. این شرح دلکش داستان علم است، همچون آکادمی افلاتون و نظامیه‌های بغداد و نشابور و مدارس اصفهان و بیت‌الحکمه و کتابخانه اسکندریه و هنرکده‌های هرات و دانشگاه‌های سوربن و کمبریج و آکسفورد در هشتصد الی پانصد سال قبل تاکنون. هنوز هم، این‌گونه است، چنان که زبده‌ترین دانش‌آموزان فنی ایرانی می‌کوشند به دانشگاه صنعتی شریف یا دانشگاه‌های بزرگ جهان نظیر ام‌آی‌تی و هاروارد راه یابند و دانشجویان خوب فلسفه مایلند در دانشگاه تهران و انجمن حکمت و فلسفه تحصیل کنند و اگر توانستند راهی فرایبورگ و سوربن و آکسفورد می‌شوند.

یکی از این مراکز در دوران قاجاریه، مدرس مروی بود که با تأسیس آن، موقعیت مناسبی برای تدریس حکمت فراهم شد. «تأسیس مدرسه مروی یا مدرسه فخریه، توسط محمدحسین خان مروی در سال ۱۲۳۲ هـ.ق، یعنی در بیستمین سال سلطنت فتحعلی شاه قاجار رخ داد. محمدحسین خان که از تیر «عزالدین لو»ی قاجار بود. نخست‌ در مرو می‌زیست که در حمل‌ والی متعصب بخارا به آن شهر اسیر شد. اما چندی بعد از بند گریخت و از راه هرات به کابل و مشهد به دربار ایران آمد و با ثروت و مکنتی که داشت، مدرس مروی را در جوار بازار تهران و انتهای ناصرخسرو کنونی ساخت و آن را وقف تدریس فلسفه و علوم اسلامی کرد.

بی‌شک، تأسیس مدرس مروی، آغاز جریان مهم فلسفی تهران بود. نخستین استاد بزرگ این مدرسه، ملاعبدالله مدرس زنوزی، شاگرد برجست ملاعلی‌نوری بود که از اصفهان به تهران آمد و پنج سال پس از تأسیس مدرس مروی شروع به تدریس حکمت متعالیه در آنجا کرد. اما این تنها مدرس پایتخت نبود. مدرس دارالشفا، مدرس سپهسالار، مدرس‌ قاسم‌خان، مدرس شیخ عبدالحسین در بازار، مدرس دوستعلی‌خان نظم‌الدوله، مدرسه دانکی، مدرس صدر، مدرس عبدالله‌خان، مدرس امامزاده زید، مدرس منیریه و… بعدها دانشکد‌علوم معقول و منقول، و انجمن حکمت و فلسفه نیز مراکز دیگری برای تدریس و آموزش و پژوهش فلسفه و عرفان بود.

***

در مکتب تهران، شاخه های مختلف فلسفه اسلامی، حکمت مشاء، فلسف اشراق و حکمت متعالیه به صورت خلاقانه‌ای تدریس می‌شد. نه فقط شروح انتقادی مهم بر آثاری همچون شفا و اشارات و حکمت‌الاشراق و اسفار و مشاعر و تجرید الاعتقاد و اساس الاقتباس و امثالهم مطرح می‌شد، بلکه استادان مکتب تهران به طرح استدلال‌ها و نظریه‌های بدیع و تازه نیز می‌پرداختند و برخی از آثار و شروح مهم معاصر را به میراث حکمی و عرفانی ایران افزودند. در اینجا نام برخی از اعاظم این مکتب را می‌آورم که در فلسفه و علومی چون ریاضی تدریس می‌کردند و از عرفان هم نوعاً بی‌بهره نبودند: ملاعبداله مدرس زنوزی، میرزا ابوالحسن جلوه، آقا علی حکیم فرزند ملاعبدالله، میرزا طاهر تنکابنی، شمس‌الادبای لاریجانی، شیخ اسماعیل محلاتی، شیخ محمدعلی شاه‌آبادی، میرزا جعفر و میرزاحسن و میرزا احمد و میرزا مهدی و آقا سیدجلال‌الدین آشتیانی، میرزا محمدحسین سبزواری، میرزای قمشه‌ای، صدرالافاضل دانش شیرازی، ملامحمد هیدجی زنجانی، شیخ‌ عبدالحسین رشتی، حاج فاضل رازی تهرانی، ملا اسماعیل سبزواری، میرزا ابوالقاسم شیرازی، حاج محمد تهرانی، میرزا شمس‌الدین حکیم الهی، میرزا اسدالله سبزواری، میرزا حسن نوری (فرزند ملاعلی)، میرزا حسن کرمانشاهی، شیخ عبدالنبی نوری مازندرانی، میرزا فضل‌الله صادقی (آشتیانی)، میرزا سیدحسن صدر الحفاظ قمی، حاج فاضل رازی تهرانی، امین‌الحکما، ملا محمد هیدجی زنجانی، میرزا ابوالقاسم تهرانی، حاج سیدنصرالله تقوی(اخوی)، میرزا عبدالله ریاضی، میرزا ابراهیم ریاضی زنجانی، سیدمحمد تنکابنی، میرزا ابوالحسن رفیعی قزوینی، شیخ محمدتقی آملی، میرزا ابوالحسن شعرانی، فاضل تونی، سیدکاظم عصّار.

به غیر از روحانیون، البته برخی رجال و سیاستگران بافرهنگ و شاهزادگان علاقمند به حکمت و پس از آن‌ها، برخی رجال دانشگاهی برجست ایران نیز محصول همین جریان حکمی بوده‌اند. از جمله میرزاحسن‌خان وثوق‌الدوله، شیخ‌الرئیس قاجار، امامقلی‌میرزا عمادالدوله، میرزا اسماعیل گرگانی، سیدمحمدرضا مساوات، میرزا یحیی دولت‌آبادی، شاهزاده بدیع‌الملک میرزا، محمدعلی‌خان ذکاءالملک فروغی و… حتی رجال سیاسی استخواندار و بسیار برجسته‌ای همچون محمدحسن‌خان اعتمادالسلطنه که از ارکان حکومت ناصری محسوب می‌شد، در مباحثات با ملاعبدالله زنوزی و ملاقات با میرزا ابوالحسن جلوه و رسیدگی به مسائل و رفع حوائج مدارس مروی و قاسم‌خان و سپهسالار و… پیشگام بود و شاه نیز مستقیماً کسب اطلاع می‌کرد. گویا میرزا ابوالقاسم شیرازی که در معقول و منقول، از مدرسان بنام در تهران محسوب می‌شد، منشی اعتمادالسلطنه بوده است

***

در عرفان نیز استادان برجسته‌ای در تهران تدریس می‌کردند. آقا سیدرضی لاریجانی که از پیروان مکتب ابن‌عربی بود، یکی از نخستین مدرسان عرفان نظری در تهران بود که تسلط و شیو مخصوصی بر فصوص‌الحکم محی‌الدین داشت و در عین حال در حکمت تعالیه نیز از صاحب نظران برجسته محسوب می‌شد. بجز او، آقا محمدرضا قمشه‌ای، شاگرد معروف سیدرضی لاریجانی در مدرسه صدر به تدریس عرفان با همان مشرب اهتمام داشت. ملانظرعلی طالقانی، میرزا هاشم اشکوری، سید ابوالحسن رفیعی (که در میان استادان حکمت هم از وی نام برده شد)،