پاورپوینت کامل فارسی‌دوستی و باستان‌گرایی قاجاریان ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فارسی‌دوستی و باستان‌گرایی قاجاریان ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فارسی‌دوستی و باستان‌گرایی قاجاریان ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فارسی‌دوستی و باستان‌گرایی قاجاریان ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

اصولا یک نقد قوم‌گرایان ایرانی این است که بیشتر حکومتهای ایران سده سوم پس از اسلام تا قاجار، ترک بودند. اما پهلوی که آمد سیاست فارسی‌گرایی را در پیش گرفت و تلاش کرد زبان ترکی و دیگر زبانهای محلی را از میان بردارد.

اصولا یک نقد قوم‌گرایان ایرانی این است که بیشتر حکومتهای ایران سده سوم پس از اسلام تا قاجار، ترک بودند. اما پهلوی که آمد سیاست فارسی‌گرایی را در پیش گرفت و تلاش کرد زبان ترکی و دیگر زبانهای محلی را از میان بردارد.

سیاست فارسی‌گرایی را می‌توان در چارچوب ملی‌گرایی دید که از سده نوزدهم در اروپا و کشورهای دیگر در پیش گرفته شد. اگرچه بزرگترین نظریه‌پردازان ملی‌گرایی و قوم‌گرایی (همچون آنتونی اسمیت، هابزباوم و…) ایران را جزو انگشت‌شمار کشورهایی می‌دانند که پیش از ملی‌گرایی دارای مفهوم ملت بوده، اما رواج ملی‌گرایی اروپایی به هر ترتیب بر ایران هم اثر گذاشت. برجسته کردن پیشینه تاریخی و توجه بیشتر به زبان ملی، برخی از نشانه‌های این ملی‌گرایی بود. بنابراین فرض این یادداشت این است که حتی اگر قاجار هم روی کار مانده بود یا حکومتی دیگر به جز پهلوی روی کار می‌آمد، باز هم همین روش تقویت زبان فارسی در پیش گرفته می‌شد. برای اثبات این فرضیه، یک راهش نگاه به زبان فارسی و باستان‌گرایی در دوره قاجار و به‌ویژه سالیان پایانی این دوره است. چه اینکه رشد ملی‌گرایی همزمان شد با سلطنت واپسین پادشاهان قاجار.

قاجاریان اگرچه همچون دیگر حکومتهای ترک ایران، پشتیبان و حتی مروج زبان فارسی و تاریخ ایران باستان بودند، اما در دوره قاجار تفاوتهایی در این زمینه به چشم می‌خورد. در زمینه تاریخ، تا نیمه دوره قاجار همچنان شاهنامه اصلی‌ترین منبع تاریخ ایرانیان بود و شاهان قاجار نیز شاهنامه را پاس می‌داشتند. به گواهی اعتمادالسلطنه در صدرالتواریخ، آقامحمدخان دستور داده بود شبها برایش شاهنامه بخوانند. آن هم شاهنامه‌خوان مخصوص‌اش به نام میرزا اسدالله.

همین میرزا اسدالله در دوره فتحعلی شاه هم در دربار همچنان مشغول بود. البته فتحعلی شاه خودش هم شاهنامه‌خوان بود. همچنین به فتحعلی خان صبا که شاعر بود، دستور داد تاریخ قاجار و رشادتهای عباس میرزا در جنگ با روس را در کتابی به نظم شاهنامه بسراید که به «شهنشاه‌نامه صبا» شناخته می‌شود. در این کتاب، شاهان قاجار به شخصیتهای شاهنامه‌ای تشبیه شده‌اند. البته سرایش کتابهای بسیاری بر وزن شاهنامه، در دوره‌های دیگر خاندانهای ترک ایران (و حتی سلجوقیان روم و عثمانی) هم رواج داشته و آنها نیز خود را به شخصیتهای شاهنامه تشبیه می‌کردند.

عباس میرزای رشید و البته ناکام از سلطنت، آنچنانکه جیمز موریه (به‌عنوان منشی سر هارفورد جونز، سفیر انگلیس در ایران) در کتاب خاطراتش نوشته، «تاریخ وطن خود را خوب می‌داند. شاهنامه فردوسی را بسیار دوست دارد و همیشه آنرا مطالعه می‌کند».

اما نخستین نگاه‌های علمی به تاریخ ایران باستان که فراتر از تاریخ پهلوانی و شاهنامه‌ای می‌رفت و متأثر از تاریخنگاری غربی بود، در دوره قاجار در ایران رواج و گسترش یافت. همین است که باستان‌گرایی هم از دوره قاجار آغاز می‌شود. به نظر می‌آید در دوره فتحعلی شاه و پس از وی، تبلیغ و تاکید بر ایران باستان به‌صورت نظام‌مند در ایران رشد کرد. «تاج کیانی» نخستین بار پس از فروپاشی ساسانیان، به دستور همین فتحعلی شاه ساخته شد و بر سر او و شاهان بعدی قاجار جای گرفت. اما در دوره ناصرالدین شاه این باستان‌گرایی اوج می‌گیرد. عباس امانت در کتاب «قبله عالم»، نشانه‌هایی از این باستان‌گرایی را در دوره ناصرالدین شاه پی می‌گیرد.

افرادی همچون میرزا فتحعلی آخوندزاده و زین‌العابدین مراغه‌ای (دقت کنید: هر دو آذربایجانی) جزو پیشگامان باستان‌گرایی بودند که از هر فرصتی برای یاد کردن از تمدن کهن ایران پیش از اسلام و افسوس خوردن برای پایانش استفاده می‌کردند.

باستان‌گرایی در بسیاری از جنبه‌های هنر قاجار هم رسوخ کرد. اسکارچیا (۱۳۸۴) در کتاب «هنر صفوی، زند و قاجار» آغاز باستان‌گرایی در هنر دوران قاجار را نشان می‌دهد. از فرش‌بافی و تصویرسازی کتابها گرفته تا کاشی‌کاری و دیگر تزئینات خانه‌ها و کاخ‌هایی که بیشترشان برای شاهان و شاهزادگان قاجار ساخته می‌شد، می‌توان نشانه‌های آشکار این باستان‌گرایی را دید. برای نمونه، «فرش هوشنگ‌شاهی» در همین دوره رواج یافت. در این گونه فرش، تصاویر شاهان باستان ایران بر روی فرش بافته می‌شد که چون بیش از همه تصویر هوشنگ بود، به فرش هوشنگ‌شاهی شناخته می‌شد. در بسیاری از این فرش‌ها، تصویر شاهان قاجار در کنار تصویر هوشنگ یا دیگر شاهان باستان بافته می‌شد.

در زمینه ادبیات فارسی نیز، در دوره قاجار دگرگونی‌هایی رخ داد که پیش