پاورپوینت کامل درآمدی بر نظریات ادبی همایون کاتوزیان ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درآمدی بر نظریات ادبی همایون کاتوزیان ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درآمدی بر نظریات ادبی همایون کاتوزیان ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درآمدی بر نظریات ادبی همایون کاتوزیان ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

ادبیات سهم عمده‌ای در فرهنگ هر ملتی دارد. ادبیات غنی، پایه فرهنگ است. در سراسر دنیا، کشورهای توسعه‌یافته عقبه ادبی-فرهنگی قابل‌توجهی دارند. عقبه فرهنگی الزاماً در قدمت تاریخی ارزیابی نمی‌شود بلکه کیفیت آن و بکارگیری آن در زمان حال و آینده مدنظر است. وقتی که به اصطلاح، با امر مدرن عجین می‌شود.

ادبیات سهم عمده‌ای در فرهنگ هر ملتی دارد. ادبیات غنی، پایه فرهنگ است. در سراسر دنیا، کشورهای توسعه‌یافته عقبه ادبی-فرهنگی قابل‌توجهی دارند. عقبه فرهنگی الزاماً در قدمت تاریخی ارزیابی نمی‌شود بلکه کیفیت آن و بکارگیری آن در زمان حال و آینده مدنظر است. وقتی که به اصطلاح، با امر مدرن عجین می‌شود.

برخی از کشورهای توسعه‌یافته با احتساب زمان، عقبه ادبی-فرهنگی قطوری ندارند اما وقتی آثار ادبی و فرهنگی آنها را ارزیابی کنیم با واقعیاتی روبرو می‌شویم: نویسندگان مشهوری در سطح دنیا دارند، تیراژ کتاب درخور توجهی دارند، آثار موسیقی تاثیرگذاری می‌سازند، تئاترهای بزرگی اجرا می‌کنند و واقعیاتی از این قبیل.

مثلاً کشورهایی نظیر ژاپن، انگلستان، آلمان و… اقتصاد قدرتمندی دارند و رتبه‌های بالایی در آمارهای مطالعه دارند. دانشگاه‌های معتبری دارند و مردم آنها به فعالیت‌های هنری و ادبی نظیر تئاتر، رمان‌خوانی، موزه‌گردی، سینما، جلسات کتابخوانی و… بهای بیشتری می‌دهند. آمارهایی نظیر اینها ما را به این نتیجه می‌رساند که توسعه یک کشور فقط توسعه اقتصادی نیست.

عقبه ادبی-فرهنگی در چنین شرایطی است که فارغ از طول زمانی آن به کار می‌آید. بدیهی است که عقبه ادبی-فرهنگی الزاماً باید به دور از تعصب و جزم و فارغ از نوستالژی بازسازی شود. تمدن تنها ریشه در اقتصاد برتر ندارد، بلکه بیشتر از آن زاییده ادب، هنر، فلسفه و اخلاق است. دکتر«همایون کاتوزیان» از جمله متفکران ایرانی است که وقت زیادی برای بررسی ادبیات فارسی، اقتصاد سیاسی و شناسایی نواقص موجود در سیر تاریخی ایران گذاشته است. برای ایضاح این نکات به سراغ کتاب«فرهنگ، تاریخ، سیاست»(نوشته دکترهمایون کاتوزیان، شرکت سهامی انتشار، ۱۳۹۶) می‌رویم که گزیده مقالات ادبی-سیاسی و مصاحبه‌های اوست و به تازگی چاپ دوم آن به زیور طبع آراسته گردیده است.

کاتوزیان در کتابش، ضمن بررسی‌های تاریخی پیرامون مقاطعی مثل مشروطیت، دوره رضاشاهی، نهضت ملی‌شدن صنعت نفت و… به صورت همزمان بررسی‌های ادبی را هم در تالیفاتش ملحوظ داشته است. او در خصوص ادبیات فارسی (ادبیات کلاسیک و موج نو ادبی) از روش تحلیلی-انتقادی استفاده می‌کند. لذا نظریات ادبی او از این حیث اهمیت زیادی دارند که معطوف به مشکلات ملموس اجتماعی هستند.

او به نقش نهادها و امر فرهنگ توجه شایانی دارد. از این جهت به سبقه دوران تحصیلی خودش در دبیرستان البرز می‌پردازد که اشاره به آن بعنوان مقدمه بحث، مغتنم است. دبیرستان البرز یکی از مدارس قدیمی ایران است که معلمانی خبره در آن تدریس می‌کردند. نویسندگان، هنرمندان و دانشمندانی مثل: همایون خرم، محمد علی اسلامی ندوشن، صادق چوبک، حسین محجوبی، عبدالله انوار، داریوش آشوری و منوچهر ستوده، زمانی از دانش‌آموزان این مدرسه بودند.

کاتوزیان نکات مهمی در خصوص نحوه اداره مدرسه و نقش مدیران و معلمان در امر آموزش بیان داشته که عناصر مهمی در امر فرهنگ هستند:«مجتهدی رئیس دانشگاه‌های شیراز و ملی شد، بنیان‌گذار دانشگاه آریامهر بود، سرپرست دانشگاه پلی تکنیک تهران نیز شد. با وجود این ارتباطش را همیشه با البرز حفظ کرد و به محض ترک این سمت‌ها، به وظایف تمام وقت خود برگشت.او در گفت‌وگو با برنامه تاریخ شفاهی هاروارد گفت که مدیریت البرز مهمترین سمت‌هایش بوده، مهمتر از ریاست دانشگاه‌ها… البرز مؤسسه‌ای بود که در آن بر آموزش و پرورش بسیار تأکید می‌شد. کتابخانه و آزمایشگاه‌های شیمی و فیزیک داشت.

فرهنگ یکی دیگر از فعالیت‌های مای مباهات البرز بود. سالن تئاتر و کنفرانسی که به همین منظور ساخته شده بود، تالار جوردن نام داشت. جلوی این تالارها اتاقی بزرگ بود که برای نمایشگاه از آن استفاده می‌شد و پشت آن آمفی تئاتری بود با صحنه‌ای بزرگ برای اجرای نمایش، ارکستر و نیز برگزاری سخنرانی و مناظره. در آن زمان ما انجمن ادبی و فرهنگی فردوسی را احیا کردیم که توسط خود دانش آموزان اداره می‌شد و هر از چند گاهی شب‌هایی فرهنگی را در تالار جوردن برپا می‌داشتیم که شامل اجرای نمایش هم می‌شد.»

وی درباره صادق هدایت هم مطالبی را متذکر شده که در سایر کتاب ها نیامده است. اولاً به آثار هدایت و نقش نویسندگی‌اش پرداخته؛ ثانیاً برخورد عجیب بخشی از منورالفکران ایرانی را با او شرح داده است. همایون کاتوزیان به نامه‌های هدایت که مکتوبات شخصی اوست هم توجه کرده و آنها را درخور ستایش دانسته است. به اعتقاد وی، نامه‌های هدایت جزء مهمی از ادبیات اوست. نامه‌هایی به برادرش (محمود)،شهید نورایی، مجتبی مینوی و محمدعلی جمالزاده که نثر و زبان ظرافت ادبی هدایت و ذهنیات نویسنده را مشخص می‌کند. در باب فراز و فرود هدایت هم نکات بدیعی می‌نویسد:«هدایت را در دوره رضاشاه- که هنوز نسبتاً جوان بود- جزو گروه بسیار کوچکی از روشنفکران نمی‌شناختند.

پس از شهریور بیست و رفتن رضاشاه و تشکیل حزب توده، هدایت در میان جمع بزرگتری از روشنفکران جوان مُد شد. با این‌که بوف کور در زمان رضاشاه در هند نوشته و در پنجاه نسخه در خارج از ایران منتشر شده بود، فقط در اوایل دهه ۱۳۲۰ بود که به صورت پاورقی روزنامه ایران، در تهران انتشار یافت و چندان هم مورد استقبال قرار نگرفتند…

حزب توده تا چند سال پس از تأسیسش نوعی جبهه دموکراتیک ملی بود که اغلب روشنفکران مارکسیست، سوسیالیست و لیبرال یا عضو یا سمپاتیزان آن بودند و از جمله خیلی از دوستان هدایت، مانند بزرگ علوی، عبدالحسین نوشین، خلیل ملکی و جلال آل‌احمد جوان. هدایت اصولاً یک عنصر سیاسی نبود و عضو حزب توده هم نشد، و روابط دوستانه‌اش با آن حزب در سال‌های اول تأسیس آن به دلایل روشنفکری و نیز تمایلات آزادیخواهانه‌اش بود. اما پس از واقعه آذربایجان، هدایت به کلی از حزب توده رویگردان شد. بیشتر به این دلیل که شکست حزب مزبور را ناشی از دنباله‌روی و اطاعت آن از شوروی می‌دانست. حتی جلسات اصلاح‌طلبان حزب توده- یعنی گروه مخالف رهبری در داخل آن که بالاخره انقلاب کردند- در خانه هدایت تشکیل می‌شد.

به این ترتیب، هدایت در میان جامعه روشنفکری که بیشترشا