پاورپوینت کامل نگاه ایرانیان به شهر ابن خلدونی است ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاه ایرانیان به شهر ابن خلدونی است ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاه ایرانیان به شهر ابن خلدونی است ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاه ایرانیان به شهر ابن خلدونی است ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

شهر از موضوعاتی است که در جامعه ما مورد غفلت واقع شده است چون در نگاه و مجموعه دانش ایرانی می‌بینیم معارفی مانند فلسفه، الهیات، روانشناسی و … غالب است تا تاریخ و جامعه‌شناسی. در عین حال رویکردهای موجود نیز معطوف به شرایط و وضعیت جامعه ایرانی نبوده و بیشتر برای رد یا اثبات دیدگاه‌هایی بوده که در فضاهای فکری مطرح شده است. از این رو کمتر محققی را داریم که به طور همه جانبه با رویکردهای اجتماعی در پی شناخت پدیده‌ای به نام شهر یا زندگی شهری برآمده باشد و ببیند که فئودالیسم چه وضعیتی داشته، نظام سیاسی چگونه بوده و غیره.

آیا شهر محلی برای استقرار استبداد است؟

شهر از موضوعاتی است که در جامعه ما مورد غفلت واقع شده است چون در نگاه و مجموعه دانش ایرانی می‌بینیم معارفی مانند فلسفه، الهیات، روانشناسی و … غالب است تا تاریخ و جامعه‌شناسی. در عین حال رویکردهای موجود نیز معطوف به شرایط و وضعیت جامعه ایرانی نبوده و بیشتر برای رد یا اثبات دیدگاه‌هایی بوده که در فضاهای فکری مطرح شده است. از این رو کمتر محققی را داریم که به طور همه جانبه با رویکردهای اجتماعی در پی شناخت پدیده‌ای به نام شهر یا زندگی شهری برآمده باشد و ببیند که فئودالیسم چه وضعیتی داشته، نظام سیاسی چگونه بوده و غیره.

از سوی دیگر، دغدغه همه جامعه‌شناسان اصلی مانند دورکیم و وبر در قدیم و گیدنز و هابرماس در دنیای معاصر و افرادی که اکنون در جامعه‌شناسی کار می‌کنند این است که موضوع جامعه‌شناسی «جهان مدرن» است (نه مدرن به معنای جهان غربی، بلکه جهانی که در آن اصلی‌ترین مسئله فضای شهری و زندگی شهری است) و از مطالعه جامعه شهری به مطالعه جامعه روستایی می‌رسند و رسیده‌اند. اینجا در کنارش مطالعاتی به نام مطالعات مارکسیستی وجود دارد که وجه غالب مطالعات ایرانی هم هست که بیشتر تاکیدشان بر مطالعات روستایی و مطالعات دهقانی است و اگر فرصت باشد و چیزی به دست بیاید از آن هم به مطالعات شهری دست پیدا خواهند کرد. این است که می‌بینیم مارکسیست‌های ایرانی عموماً تمرکزشان بر نظام روستایی است، به طور مثال یکی از افرادی که بسیار منصف بوده و در این زمینه هم گام‌های خوبی برداشته و اکنون مرجع است، خسرو خسروی است که روی مطالعه روستایی و جامعه روستایی تاکید داشت و دیگران هم البته به این صورت بودند.

در موسسه مطالعات تحقیقات اجتماعی نیز مارکسیست‌هایی که در این عرصه بودند، تاکیدشان روی جامعه دهقانی، جامعه روستایی و بعد هم مقوله‌ای به نام اصلاحات ارضی، نقش اصلاحات ارضی در تغییرات جامعه روستایی و نهایتاً فئودالیسم ایرانی است و وقتی که به شهر می‌رسند محصول آن جامعه‌ای است که به استبداد دچار است و نهایتاً به بورژوازی وابسته می‌رسند.

از این سو، کمتر کسی رفته که پژوهش کرده که شهر در ایران قدیم چگونه بوده است؟، تحولات شهری چگونه بوده است؟ و بعد رابطه دولت‌ها، فرهنگ و اقتصاد را با زندگی شهری در ایران توضیح بدهد، هرچند کتاب‌هایی درباره شهرهای قدیم داریم اما شایان ذکر نیست. پس می‌توان گفت دغدغه مدرنیست‌های ایرانی در همین راستا قابل توضیح است و نه مطالعات شهری، بلکه ادامه همان سنت‌های اندیشه‌ورزی است که معطوف به پرسش‌هایی است که از بیرون مطرح شده و آن پرسش ظهور استبداد شرقی است، یا نهایتا آلترناتیو آن یعنی تلاش برای برپایی نظام مفهومی برای دموکراسی در ایران. از این رو می‌بنییم که جنبش مشروطه هم تا حد زیادی این مسیر را دنبال می‌کند، اما یک گرایش نسبتاً خفیف در حوزه نظام سیاسی، کنشگران حوزه اجتماعی و هم در حوزه اندیشه وجود دارد که همه چیز را متوقف و مرتبط و متوجه شهر و زندگی اجتماعی شهری کرده‌اند.

من تصور می‌کنم دوره قاجار و پهلوی با تولد پدیده‌ای به نام تهران در دو ساحت مواجهه است؛ یکی تهران به عنوان شهر جدید که برای برپایی و ساختنش تلاش شده و دوم تهران به عنوان پایتخت؛ تهران از دوره قاجار تاکنون در دستور کار دولت‌ها بوده، اما ساخته شدن و سامان پیدا کردن آن، در دوره قاجار با همان رویکردهایی که در آن دوره وجود دارد دنبال می‌شود. شهرهایی مانند قزوین، تبریز، اصفهان و شیراز وجود دارند و به آن‌ها کاری ندارند بلکه تهران را سعی می‌کنند با قواره‌هایی بسازند که در آن دوران و اکنون می‌بینید.

نکته‌ مهم این است که نقش دولت‌ها در ایران در ساختن شهر چه بوده است؟ آیا دولت‌ها هستند که شهرها را می‌سازند یا اینکه شهرهایی وجود دارند که به ساختار دولت‌ها و نظام سیاسی شکل می‌دهند. اینجا یک تز ابن خلدونی است و اساساً یک نوع ادبیات نیمه مارکسیستی هم هست که معتقدند دولت‌های مقتدر تجاوزگرند که می‌خواهند به غارت خودشان ادامه بدهند، در جاهایی که یکجا نشینی هست و اسم آن را شهر می‌گذارند، خیمه می‌زنند. در این حالت، شهرها محل استقرار دولت‌های غارتگر برای غارت بیشتر می‌شود تا اینکه در