پاورپوینت کامل مرگ تدریجی رؤیا ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مرگ تدریجی رؤیا ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مرگ تدریجی رؤیا ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مرگ تدریجی رؤیا ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

از بشر بی‌آرمان نمی‌‌توان انتظار «اصیل بودن»، «کنشگری»، «خلاقیت» و «امیدواری» داشت

۱- اتوپیا به معنای «رؤیای جمعی یک جامعه» است و یکی از مشخصات روزگار ما (بویژه بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروری) مرگ اتوپیا و یا به تعبیری «مرگ رؤیای اجتماعی» است. دلیل آن هم، این است که ما در جهان پسامدرن به سر می‌بریم.

پیامدهای جامعه بی‌اتوپیا

از بشر بی‌آرمان نمی‌‌توان انتظار «اصیل بودن»، «کنشگری»، «خلاقیت» و «امیدواری» داشت

۱- اتوپیا به معنای «رؤیای جمعی یک جامعه» است و یکی از مشخصات روزگار ما (بویژه بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروری) مرگ اتوپیا و یا به تعبیری «مرگ رؤیای اجتماعی» است. دلیل آن هم، این است که ما در جهان پسامدرن به سر می‌بریم.

فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، در واقع نشانگر این بود که آرمان سوسیالیست و ایدئولوژی مارکسیست شکست خورده است/ در این فضا، نه فقط به آرمان سوسیالیست و عدالت‌طلبی بلکه به کل آرمان‌گرایی و اتوپیاگرایی ضربه‌ مهلکی وارد شد. امروز در روزگار ما هیچ گونه نیروی اتوپیکی در سراسر جهان وجود ندارد و سرمایه‌داری و لیبرالیسم به خیابانی یکطرفه بدل شده است و آنچه که زندگی را به پیش می‌برد نه آرمان‌ها و اتوپیاها بلکه «واقعیت زندگی» است.

۲ – البته، مرگ اتوپیا یا رؤیای اجتماعی خاص جامعه ما نیست و یک مسأله‌ جهانی است و یکی از دلایل آن را می‌توان در سراسر جهان، در‌ بیگانگی قدرت‌های سیاسی با توده‌ها دید. به نظر می‌رسد که یک نوع شکاف و فاصله عظیم میان حکومت‌ها و شهروندان‌شان ایجاد شده است تا آنجا که افراد و شهروندان در همه جوامع، کمتر تعلق‌خاطری به سرزمین‌شان دارند.

واقعیت این است که در دنیای پسامدرن افراد گرایش بسیاری به «اتمیزه شدن» دارند و انسان‌ها همه جدا از یکدیگر هستند، هیچ‌‌کس به «ما» نمی‌اندیشد. این در حالی است که اتوپیا جایی است که «احساس تعلق به جمع» وجود داشته باشد. اما دنیای کنونی جهنمی شده که هرکس هیزم‌کش خود است.

۳ – در جهان ما، اعتراض به وضعیت موجود به وفور دیده می‌شود و در مقابل آن هیچ طرح و اتوپیایی ارائه نمی‌شود، به این